pagina 12
Flitsen
Een
„zachte G"
in
Vlissingen
Zeeuwse
babbelaar
Polen
Bibliotheek
Elk jaar
naar
Joegoslavië
10 muur
filiaal
Op 24 maart 1971 opende in
Vlissingen Nederlands eerste Miro
zijn deuren voor het publiek. Vorig
jaar ivas deze vestiging echter de
laatste waar de nu alweer
vertrouwde stijl onder het motto
„Er kan er maar één de
goedkoopste zijn" werd ingevoerd.
Krap een jaar later, bij de
lancering van het Miro "Witte
Merken Plan, werd hetfiliaal weer
aangepast. Naast ruimte voor de
Witte Merken ktvam er ook een
afdeling schoeisel en een beperkt
sportassortiment. Alles moest dus
weer op z'n kop en de ruim 200
medewerkers beivezen voor de
tweede keer dat zij deze grootse
operatie voor defatale"
openingsdag rond konden krijgen.
Jan Willem van Kuyk, algemeen
bedrijfsleider, is bijzonder
tevreden over de nieuwe formule
van Miro. „We hebben hier in
Vlissingen een paar „stevige"
collega's in onze branche. Door de
nieuwe stijl hebben we onze
concurrentiepositie verstevigd.
De van-huis-uit zuinige en
kat-uit-de-boom-kijkende Zeeuw
heeft zijn vertrouwen in Miro
uitgesproken door. vanaf de
introductie van de Witte Merken,
massaal toch moeilijke produkten
als koffie en sigaretten te kopen."
Jan Willem, vader van twee
kinderen en afkomstig van
KBB-dochter Hema, zwaait nu drie
jaar de scepter in de Vlissingse
Miro en dat, zoals hij zelf zegt. met
veel genoegen. „Toen ik drie jaar
geleden vanuit de Randstad naar
Zeeland zou verhuizen, schrok ik
er wel even voor terug want ik
had het idee dat ik me definitief
ging „opbergen". Mijn vrouw
dacht er net zo over. Nu willen we
niet meer terug naar die Randstad
want hier is rust. Een uitspraak van
mijn zoontje karakteriseert dat.
Als er voor een stoplicht een stuk
of vijf auto's voor ons staan, roept
hij: „Pap, een file". Zijn spaarzame
vrije tijd vult Jan Willem met naar
het strand gaan, wat tennissen en
orgel spelen. „Als er dan nog tijd
over is, pak ik mijn vakliteratuur,
maar nog liever een goed boek."
Jan Willetn van Kuyk r) bespreekt het budgetplan met de heer A K van
Schaik, chef Diensten.
rp
Hedy Roos: Goede sfeer....
Aan zijn „zachte G" is
duidelijk te horen dat slijter
Henk Gasseling geen
Zeeuw is. Navraag levert op
dat hij oorspronkelijk uit
Arnhem komt, maar dat hij al
in heel wat plaatsen in ons
land heeft gewoond. Sinds
21 jaar is Henk (44) in
dienst van Ahold, waarvan
de laatste acht jaar als slijter.
„Als je het slijtersvakdiploma
in je zak hebt, ben je nog
geen slijter. Er moet ook een
vorm van extra
belangstelling aanwezig zijn,
wil je de klant een goed
advies geven over
bijvoorbeeld wijnen
Daarom proef ik alle nieuwe
wijnen die hier
Henk Gasseling: „Als slijter
bij Miro heb je eigenlijk een
eigen zaak.
binnenkomen en dat zijn er
heel wat."
Henk Gasseling noemt
zichzelf een levensgenieter.
In zijn vrije tijd beweegt hij
zich actief in het sociale
leven en staat regelmatig
achter de bar van een
Vlissings clubhuis. Verder
bedrijft Henk atletiek en dan
met name hardlopen. „Elke
avond een kleine tien
kilometer hardlopen is niet
alleen goed voor het
lichaam, maar ook voor de
geest.
Wie zegt dat de Zeeuwen
stug zijn, heeft nog nooit
met mevrouw L. H.
Hoogesteger gesproken. Zij
is in figuurlijke zin een echte
Zeeuwse babbelaar
geworden en werd dan ook
niet voor niets op 1 maart
1971 door Miro in dienst
genomen als demonstratrice,
een vak dat ze echter nooit
heeft uitgeoefend. „Ik kreeg
direct een kassaopleiding en
na vier weken kassa draaien
ging ik een opleiding volgen
tot reisinformatrice en
werkte bij de
informatiebalie. Nog steeds
vind ik het jammer dat Miro
die reizen er uit heeft
gedaan. Dat zeg ik overigens
echt niet alleen omdat ik
twee reisjes naar Spanje en
Zweden mocht maken."
Sinds 1975 werkt mevrouw
Willem Hoogerdijk, hoofd
kassagroep met maar liefst
twintig kassa's, heeft heel
wat te regelen want in totaal
65 caissières inplannen
vereist heel wat
organisatievermogen. Sinds
kort brengt Willem ook de
zgn. PLU-codes aan in de
kassacomputer. „Eerst deed
een technicus van de
leverancier dat, maar nu
doen we dat zelf (PLU wil
zeggen „Price Look Up". Op
artikelen wordt geen prijs
meer aangebracht, maar een
nummer dat overeenkomt
met produkt en de daarbij
behorende prijs. De caissière
slaat dat nummer aan en op
de kassabon verschijnt dan
automatisch de prijs, red.).
Dat PLU-systeem is een
voorloper van het scannen
en ik verwacht dat over twee
jaar het leesvenster of de
BAR-codepen hier zal
worden ingevoerd."
Willem's grootste hobby is
het organiseren van
evenementen als
Oranje-avonden, fietsrondes
en volksspelen. Een groots
evenement vormt de actie
„Borssele helpt Polen".
Willem zette een
hulpprogramma op en het
resultaat was 40 ton kleding
en levensmiddelen voor de
Poolse steden Swibodzin en
Miroslaviec. Die laatste stad
is volgens het hoofd
kassagroep echter niet
gekozen omdat er de naam
Miro in voorkomt.
„Ik voel mij netzo jong als
mijn collega's", vindt
mevrouw Hoogesteger
Hoogesteger op de
administratie en is
verantwoordelijk voor de
loon- en
personeelsadministratie. De
sfeer op haar afdeling is naar
haar zeggen prima. „M'n
collega's zijn allemaal veel
jonger dan ik, maar dat
levert geen problemen op.
Integendeel: ik blijf me er
jong bij voelen."
Mevrouw Hoogesteger heeft
jarenlang een eigen zaak
gehad en had dus, naast haar
man die bij de Schelde-werf
werkte, een full-time job.
„Toen ik de zaak sloot, dacht
ik dat ik me eindelijk eens
helemaal aan het
huishouden kon wijden. Dat
ging niet want de muren
kwamen op me af. Gelukkig
kreeg ik in die tijd een baan
aangeboden bij xMiro.
Inmiddels is mijn man
gepensioneerd, zodat hij het
huishouden kan doen. Een
moderne situatie dus!
Mevrouw Hoogesteger heeft
wandelen als hobby. Helaas
kwam ze tijdens een
wandeling in Oostenrijk
lelijk te vallen, zodat
wandelen er voorlopig niet
meer in zit. Verder leest ze
graag: haar laatste boek was
„Het wassende water" van
Herman de Man.
Vier jaar geleden kwam
Hedy Roos, le
medewerkster op de
afdeling soft-goods (textiel
naar Zeeland en wel om „de
frisse lucht" zoals ze dat zelf
noemt. Ook Hedy werkt nu
drie jaar bij Miro en ze is
bijzonder tevreden over de
collegialiteit.Je ligt er hier
als Rotterdamse niet echt
buiten. We hebben veel
plezier met elkaar.
Natuurlijk probeert men wel
eens mijn Rotterdamse
accent tot een karikatuur te
maken maar dat lukt
niemand."
Hedy woont in Meliskerke.
Daar runt ze één uur per
week de Christelijke
Bibliotheek. Dat brengt heel
wat werk als administratie
en boekeninkoop met zich.
Geen wonder dat Hedy
jaarlijks meters boeken
verslindt. Verder heeft ze
ook nog tijd om deel te
nemen aan de
bowlingcompetitie. De
ervaring die ze daar opdoet
weet ze uitstekend uit te
buiten tijdens
personeelsavonden.
Mirjana Petcovic vergelijkt gegevens met Miro
Beveiligingsdienst-man Van Veen.
Dat Mirjana Petcovic geen
Nederlandse is, is duidelijk
aan haar naam, maar niet aan
haar spraak te horen. De
21 -jarige Joegoslavische
woont al 11 jaar in
Nederland, maar gaat nog
ieder jaar op vakantie naar
haar geboorteplaats die zo'n
180 kilometer onder
Belgrado ligt.
Mirjana heeft een dubbele
taak bij Miro. Ze zit achter
de kassa èn staat achter de
informatiebalie. Vooral dat
laatste werk spreekt haar wel
aan.Je hebt direct contact
met de klanten; het is fijn als
je hun problemen op kunt
lossen zodat ze tevreden
naar huis gaan. Het werk
achter de informatiebalie
bestaat uit het behandelen
van klachten, het innemen
van reparaties en het
uitschrijven van
garantiebewijzen.
Bovendien is zij degene die
het „verschil" terugbetaalt
(als u elders het produkt
goedkoper had kunnen
krijgen, betaalt Miro het
verschil terug). Op dit
moment „blokt" Mirjana
voor haar avond-HAVO
zodat er weinig tijd
overblijft voor haar hobby's
tennis, judo en zwemmen.
Willem
Hoogerdijk met
één van zijn
65 caissières
