Flitsen
pagina 12
filiaal
DIERENVERZORGING
De 19-jarige Renate Beket wilde
vroeger dierenverzorgster wor
den. Van die gedachte is weinig te
recht gekomen: ze volgde de sla
gersvakschool en werkt nu met
veel overgave in de slagerij.
„Mensen kijken raar op als ze ho
ren dat ik dierenverzorgster wilde
worden en nil slager ben. Een
meisje als slager is eigenlijk al bui
tengewoon. Toch heb ik het op
school prima naar mijn zin gehad.
Alleen het uitbenen is zwaar. Maar
voor de rest stonden de jongens
bijna te bekvechten om me te mo
gen helpen."
Bij afwezigheid van de chefslager
neemt ze ook de organisatie van de
slagerij voor haar rekening: „Dat
gaat me goed af. Ik vind het boven
dien erg leuk en de sfeer in het
team is prima."
Soms staat ze achter de toonbank.
„Als het daar te druk wordt", legt
ze uit. „Dat contact met de klanten
is belangrijk. Je moet als slager we
ten wat de mensen willen. Klanten
staan wel raar te kijken als ze om
de slager vragen en ik dan ant
woord: Dat ben ik." Een stralende
glimlach verschijnt. Dat haar
vriend een tijdje in dezelfde slage
rij werkte, was voor haar geen pro
bleem.
„Natuurlijk praten we thuis wei
eens over Albert Heijn, maar het
werk is zeker niet het enige onder
werp", vertelt ze.
Windsurfen is haar grote hobby.
Van april tot oktober is ze vaak met
haar vriend op de plank te vinden.
„Ik ben nog niet zo goed om aan
wedstrijden mee te doen. De fabri
kant van onze planken, Wayler, or
ganiseert eigen wedstrijden. Daar
gaan we wel naar toe", legt ze uit.
Je ziet steeds meer mensen met
een surfplank, maar er is nog vol
doende ruimte hoor."
AMERIKA
Nathalie Smits is voor menigeen
een onbekende naam in het filiaal.
Maar „Pip" kent iedereen: een
Atheneum-scholiere - altijd goed
lachs die op zaterdagen en in
haar vakantie achter de kassa zit.
„Gisteren zat ik voor het eerst in
de melk", zegt ze lachend, „ik had
nog nooit op de zuivelafdeling ge
werkt. Dat was best leuk." De 18-
jarige Pip (afgeleid van Pippy Lang
kous, een bijnaam die ze vanaf de
brugklas heeft) doet dit schooljaar
eindexamen. Daarna wil ze naar
Amerika:Als au pair en dan kijken
of ik er film- en toneelwetenschap
pen kan studeren. In Boston of aan
de andere kant in San Francisco.
Daar woont familie. Ik ben er nog
nooit geweest, maar het lijkt me
een geweldige ervaring."
Voordat het zover is zal Pip iedere
dag om kwart voor zeven haar kilo
meter zwemmen. Naast hockey is
dat haar favoriete hobby: „Dan zie
ik er 's morgens tenminste uitgesla
pen uit." Met pretogen en een gul
le lach gaat ze weer aan de slag.
„Het zonnetje in huis", typeerde
iemand haar in het filiaal. Een rake
omschrijving.
best naar zijn zin.Je hebt veel
contact met de klanten. Ze vragen
je vaak wat je van hun foto's vindt
en hoe ze eventueel beter kunnen
fotograferen", zegt hij. Voor een
dergelijk advies zijn ze bij hem aan
het juiste adres. Hij heeft niet al
leen de fotovakschool gevolgd,
maar fotografie is ook zijn grote
hobby.
„En natuurlijk met vakantie gaan'
vertelt hij, „ik kom net terug uit
AH-Jiliaal 1197 in het Zwijndrechtse winkelcentrum Walburg heeft geen ruim
tegebrek. Brede winkelpaden kenmerken de netto-verkoopruimte van 1700
vierkante meter. De oppervlakte biedt ruimte voor nieuwe initiatieven. Zo
heeft dit filiaal een eigen volwassen foto-filmafdeling. Menig AH-medewerker
mag zijn of haar collega's benijden om de riante oppervlakte, daartegenover
staat dat de concurrentie in Zwijndrechtgroot is.
Bedrijfsleiderjohn Kleijne (33,
getrouwd en vader van twee
kinderen) zit ontspannen ach
ter zijn bureau. Enthousiast
laat hij de geschiedenis van het
filiaal de revue passeren. Roeri
ge en soms moeilijke tijden.
„Ik werk hier nu vier jaar", zegt
hij, „daarvoor zat ik onder an
dere in Eindhoven en in Waal-
re. Ik ben geboren Limburger
en getogen Brabander. Toen ik
hier naartoe ging waren de
mensen sceptisch. Natuurlijk,
er zijn verschillen tussen de
mensen hier en de Brabanders.
Maar ik heb er geen moeite
mee. We hebben een leuk
team." Twee jaar geleden ver
woestte een brand het hele fi
liaal. Binnen twee weken werd
het weer heropend.
John Kleijne herinnert zich die pe
riode als de dag van gisteren:
„Zoiets is verschrikkelijk. Maar het
vormt ook een uitdaging. Je moet
improviseren, flexibel zijn. Dat ligt
me wel. Dat rumoerige zit een
beetje in het beestje. Ik zie mezelf
soms als een marktkoopman: Waar
handel is, moet gewerkt worden.
Die sfeer hangt hier ook in het fi
liaal."
Privé is hij een ander type: „Ik ben
wat je noemt een huisman. Ik werk
graag in huis met hamer en nijp
tang of ik doe wat in mijn tuin. Ver
der lees ik graag romans en boeken
over schilderkunst. Lekker rustig."
ANTIEK
Bedrijfsleider John Kleijne: „Die
brand vormde een enorme uitda
ging"
De 25-jarige Adda Hermse-Labee is
ook een rustig type. Ze zal zichzelf
nooit nadrukkelijk in de schijnwer
per plaatsen. Wat niet wegneemt
dat ze vriendelijk en enthousiast
vertelt.
„Ik zat hier eerst achter de kassa.
Toen kreeg ik last van mijn arm.
Dat werk mocht ik niet meer doen.
Nu sta ik op de delicatessenafde-
ling. Heel ander werk, maar het be
valt me uitstekend."
Naast handwerken en naaien, tui
nieren en de verzorging van kat
ten, leest Adda veel boeken. En sa
men met haar man verzamelt ze
antiek. „Niet erg best voor de por
temonnee", zegt ze haast blozend,
„we proberen op rommelmarkten
leuke dingetjes te vinden. Maar
ook daar zijn de prijzen vaak pittig.
Gelukkig kunnen we zelf redelijk
goed bepalen wat echt antiek is en
wat niet. Het grappigste tot nu toe
vind ik wel een hele grote zaag, die
nu thuis aan de muur hangt."
FOTOGRAFIE
Onno Kemperman is verantwoor
delijk voor de foto- en filmafdeling.
Een behoorlijk grote afdeling.
De 20-jarige Onno heeft het er
Adda Hermse-Labee voorgrond) met haar collega's van de delica-
tessenafdeling.
Onno Kemperman: „Herinneringswaarde is een belangrijk facet
inde fotografie
Spanje. Voor het vierde jaar ben ik
naar een dorpje in Noord-Spanje
geweest. Je leert de mensen er
kennen en zij jou. Bovendien kan
ik op die manier iets aan mijn talen
doen. Duits en Engels dat gaat van
zelf, maar het Frans en het Spaans
moet ik op peil houden. Gister
avond heb ik nog een Franse brief
geschreven aan een van de meisjes
die ik daar ontmoet heb." Onno is
niet ongevoelig voor de charmes
van jongedames. „Ik vind het erg
leuk om met meisjes op stap te
gaan of te corresponderen", besluit
hij lachend.
Renate Beket: van dierenverzorgster naar slagerij.
