Een fijne dag met de
gepensioneerden van
Ahold
pagina 4
Flitsen
's Morgens kwart over acht. In de stationshal
van Den Haag CS is het een drukte van be
lang. Reizigers haasten zich, na het raadple
gen van het immense vertrektijdenbord dat
erg veel lijkt op de borden die op de moder
ne vliegvelden te vinden zijn, naar de per
rons. Hier en daar staan wat ouderen vertwij
feld om zich heen te kijken en kiezen op
goed geluk een uitgang op weg naar de bus
sen die hen een onvergetelijke dag zullen
bezorgen in het kader van de Gepensioneer
den Dagtocht van Ahold.
Na wat zoeken vinden we
twee gereedstaande bussen
die zijn voorzien van het
beeldmerk van Ahold met
daarachter de cijfers twee en
drie. Twee heren zwaaien
met wat lijsten die zij onaf
gebroken raadplegen en, na
derbij gekomen, blijkt dat
één van hen het naambordje
W. Guichelaar draagt. Hij is
één van de begeleiders van
de Gepensioneerden Dag
tocht die dit jaar voor de 25-
ste achtereenvolgende keer
wordt gehouden.
Onbekende bestem
ming
Om tien minuten over half
negen, als iedereen is gearri
veerd, starten de chauffeurs
de bussen en wordt koers
gezet naar een onbekende
bestemming.
De heer Guichelaar heeft in
het begin weinig tijd om iets
te vertellen over de dag
tocht. Snel drukt hij ons een
paar paperassen in handen
waarmee alle mysteries van
de verrassingsdag worden
opgehelderd. Wel heeft hij
tijd om nog even te zeggen
dat het niet de bedoeling is
dat de deelnemers er achter
komen waar de tocht naar
toe is. Dan spoedt hij zich
naar achteren om zijn „pu
pillen" te voorzien van een
pakje sigaretten, sigaren of
een flesje eau de cologne.
Dat laatste wordt zodanig
uitgeprobeerd dat zelfs de
buschauffeur lichtelijk
wordt bedwelmd. Even later
wordt een rolletje „Wer-
thers Echte" rondgedeeld,
zodat de reizigers wat be
treft de snoeperij en rokerij
voorlopig vooruit kunnen.
Als de heer Guichelaar zijn
„steward-functie" heeft ver
vuld, neemt hij voorin de
bus plaats op de zgn. reislei-
dersstoel en vertelt dat dit
jaar zo'n veertienhonderd
gepensioneerden van Ahold,
verdeeld over zes dagen, de
ze dagtocht zullen maken.
Vandaag, 6 mei, zullen vijf
bussen rijden. Twee zijn er
vertrokken uit Den Haag,
één uit Delft en ook in het
zuiden, in Den Bosch, zijn er
twee gestart. Bij een centraal
punt zullen de bussen elkaar
ontmoeten en dan zal de
tocht gezamenlijk worden
voortgezet.
Avifauna vertelt mevrouw
Kruiskamp-De Jong dat het
voor haar de tweede keer is
dat ze samen met haar man
meegaat. Mevrouw Kruis-
kamp heeft jarenlang een
kantine in een AH-vestiging
in Den Haag gerund en haar
verwachtingen van de ko
mende dag zijn hoog ge
stemd. „Ook ik heb geen
idee waar de reis naartoe
gaat. Misschien wordt het
wel het zuiden, want ik heb
zo het vermoeden dat ze ons
met dat heen en weer rijden
aardig om de tuin proberen
te „rijden." Misschien de Ef-
teling? Voor de rest kan ik er
geen touw aan vast knopen.
We zien wel."
Zilverstad?
Na een half uurtje is de kof
fiepauze afgelopen en ieder
een zoekt zijn of haar bus
weer op. Inmiddels heeft de
bus uit Delft zich bij ons ge
voegd en dan rijden de bus
sen één, twee en drie in ge
lid richting Gouda. Een be
zoek aan de Waag? In de bus
zuchten een paar mensen
een beetje teleurgesteld
maar nieuwe hoop rijst,
want inmiddels zijn we
ANWB-borden gepasseerd
die Schoonhoven aangeven.
Een bezoek aan Nederlands
zilverstad? Ook deze progno
se is weer mis want de bus
rijdt om Schoonhoven heen
en zet koers richting
„Schoonse Veer", waar de
pont wordt genomen naar
de overkant van de Lek. Dan
volgt een prachtige tocht
door de Alblasserwaard en
steeds verder zakken we af
naar het zuiden. Via de brug
bij Gorinchem naderen we
de Biesbos en dan krijgt een
aantal passagiers in de gaten
wat het doel is van de tocht:
„De Biesbos!"
Weg kwijt?!
Inmiddels rijden we in de
buurt van Berkel en Roden
rijs en dat is duidelijk te zien
aan de vele kassen die onder
weg worden gepasseerd.
Door een wegomlegging ra
ken de chauffeurs even de
draad kwijt en wordt koorts
achtig overlegd of we nu
links- of rechtsaf moeten. Na
de horizon te hebben afge
speurd besluit de „reislei-
ding" dat we rechtsaf moe
ten want als onze ogen ons
niet bedriegen, doemen aan
de einder de flats van Zoe-
termeer op en die richting
moeten we uit. Achter in de
bus zijn al voorzichtige prog
noses te horen over het doel
van de verrassingstocht.
Zeventiende keer
Toch blijkt dat niemand in
de roos schiet. Als we rich
ting Alphen aan den Rijn rij
den, valt hier en daar goed
keurend het woord: .Avifau
na", wat synoniem is voor
„vogeltjes kijken". Daar aan
gekomen blijkt dat we daar
alleen maar koffie en gebak
gaan nuttigen en dat de
tocht nog lang niet is afgelo
pen en dat er nog heel wat
verrassingen in het verschiet
liggen.
Eén van degenen voor wie
de Gepensioneerden Dag
tocht van Ahold al een soort
routine is geworden, is de
heer J.J. Admiraal uit Wasse
naar. Deze 77-jarige, voor
malige Albert Heijn-
bedrijfsleider gaat al voor de
zeventiende keer mee, al is
het dit jaar voor het eerst
zonder zijn 80-jarige vrouw
die zich niet helemaal hon
derd procent voelt. Zelfs een
routinier als de heer Admi
raal durft er geen pijl op te
trekken waar we heen gaan.
„Ik heb geen enkel idee. We
zijn van Den Haag eigenlijk
iets naar het noorden gere
den, dus het zal wel niet het
zuiden worden. Eigenlijk
vind ik dat helemaal niet zo
belangrijk. Veel leuker vind
ik dat ik vandaag weer een
heleboel oud-collega's te
genkom zodat je de banden
weer eens kunt aanhalen."
De heer Admiraal is jaren
lang bedrijfsleider geweest
bij een AH-vestiging in Sche-
veningen, alleen in de Twee
de Wereldoorlog, toen heel
Scheveningen werd geëva
cueerd, heeft hij vijf jaar in
Amsterdam gezeten. Als hij
zo terugkijkt naar de tijd dat
er nog „voor drie centen pe
per" was te krijgen, zegt hij
dat de tijden wel erg zijn
veranderd. „Vroeger sleepte
je als bedrijfsleider, evenals
je medewerkers, je een
breuk aan zware balen en te
genwoordig gaat het alle
maal met een karretje. De su
permarkt bestond ook nog
niet. Die kwam pas toen ik
met pensioen ging. In Wasse
naar hebben we een hele
grote AH en als ik daar af en
toe met m'n vrouw ga win
kelen, dan herleeft bij mij de
oude tijd en ik denk dan vaak
dat Albert Heijn nog steeds
een machtig bedrijf is."
Tijdens de koffiepauze in
Dan twijfelen er toch weer
een paar want we rijden
Werkendam voorbij. Opeens
zitten we midden in de rim
boe: Kop van 't Land. Hier
houdt de beschaving op en
toch blijkt plotseling om de
hoek over een bruggetje,
verscholen achter een paar
oude bomen, een prachtig
restaurant te liggen dat heel
trots de naam „Kalkoen Res
taurant" draagt. Laat zich ra
den wat daar de specialiteit
is.
Tijdens de lunch aldaar, die
bestaat uit een uitgebreide
broodmaaltijd met als uit
schieters een voortreffelijke
zure zult en een ragoütsaus,
vertelt de heerj. Keijzer, de
grote motor achter de Ge
pensioneerden Dagtocht, dat
omstreeks half twee boten
zullen klaarliggen voor een
twee uur durende tocht
door de Biesbos.
Dankbaar werk
Dit jaar organiseert de heer
Keijzer. hoofd Beheer On
roerende Goederen van het
Pensioenfonds van Ahold,
voor de 21-ste keer de dag
tochten. „Indertijd ben ik er
eigenlijk door mijn functie
bij het personeelsfonds inge
rold en het heeft me zo te
pakken gekregen, dat ik, sa
men met de heer A. J. Smout
van de afdeling Sociale Ver
zekeringen. het nog met
evenveel plezier doe als in
het begin. Het is dankbaar
werk en na maandenlange
voorbereiding zie je daar
heel wat eer van. Je ziet het
ook wel aan de cijfers want
ruim zeventig procent van
de gepensioneerden gaat elk
jaar weer mee. De overige
dertig procent kan niet mee
door ziekte, handicap of ho
ge ouderdom. Er is maar een
bijzonder kleine groep die
niet meegaat omdat ze „geen
zin" heeft.
Schuitje varen
De tocht door de Biesbos
zullen velen niet licht verge
ten en het schitterende
voorjaar is daar zeker debet
aan. Begin mei begint het
watertoerisme al weer op
gang te komen. Overal tus
sen het prille voorjaarsgroen
liggen bootjes met daarop
zonnende mensen. De kapi
tein stuurt de boot met de
grootste zorgvuldigheid
door de smalle kreken en
door de lage waterstand, lijkt
het er af en toe op dat de
boot vast zal komen te zit
ten. Tijdens de tocht komen
de verhalen los over de oor
log, want tijdens de bezet
tingstijd zaten honderden
verzetstrijders en geallieer
de piloten verborgen in deze
Nederlandse rimboe die er al
lang niet meer zo woest uit
ziet als in de jaren veertig.
Als we de Biesbos uitvaren
en op de Amer terechtko
men, zien we aan de horizon
de Amer-centrale met zijn
koeltoren en vele pijpen op
doemen. Het einde van de
tocht is in zicht en met veel
behendigheid stuurt de kapi
tein het schip in Drimmelen
naar de kant.
Diner
De bussen staan al weer
klaar en na de lange boot
tocht verlangt iedereen naar
het diner. Na een korte rit
door het Brabantse land ko
men we terecht in het plaats
je Terheijden, waar tegen
over de eeuwenoude kerk
en naast de korenmolen „De
Arend" zich het hotel-
restaurant „De Gouden
Leeuw" bevindt. Tijdens het
uitstekende diner voor 225
man, dat bestond uit een
kalfspasteitje, groentesoep,
