k
"Als je je gaat vervelen, dan is het mis
1Het was een bereklus
EERSTE
FAMILA-
VESTIGING
OMGEBOUWD
P
Mi
GEPENSIONEERD KASSIER, DE HEER C.P. GOUT:
pagina 10
FLITSEN
MEDEWERKERS UNANIEM VAN MENING:
ff
ff
Koortsachtig werd er gewerkt, die één na
laatste ochtend voordat de nieuwe Albert
Heyn-supermart in het Beverwijkse win
kelcentrum De Beverhof z(jn deuren
voor het publiek kon openen.
Drilboren ratelden onophoudelijk, ver
kopers ruimden hun schappen in en
elektriciens verbonden nog wat draden.
Kortom het krioelde er van de mensen
die allen één doel voor ogen hadden: zor
gen dat de klant donderdagmorgen 14
januari rustig kon winkelen in deze nieu
we supermart.
Flitsen wurmt zich met moeite langs al
de mensen die de laatste hand aan het fi
liaal leggen. In de professorisch inge
richte kantine op de eerste verdieping
zegt Harry Bruyniks van het commercië
le projectteam: "Het is een bereklus.
maar het komt op tijd klaar; daar hoeft
niemand bang voor te zijn."
Het kwam op tijd klaar, dat nieuwe
Albert Heijn-filiaal aan de Beverwijkse
Breestraat. zelfs één dag eerder dan ver
wacht.
Harry Bruyniks heeft samen met de an
dere leden van het projectteam. Jaap 't
Hart (area-manager), Piet Jonkergouw
(zone-manager), Cees Waardenburg
(bedrijfsleider) en het technische pro
jectteam onder leiding van Arie Visser
(DTP) de laatste weken onder hoogspan
ning gewerkt. Vanaf het moment eigen
lijk dat Ahold, in november, besloot de
Famila-vestiging in Beverwijk over te ne
men. (Ook in Weert en Tilburg werden
Famila-vestigingen overgenomen die
binnen afzienbare tijd tot Miro's worden
omgebouwd).
Famila
Tot aan het eind van het afgelopen jaar
zat Famila nog in het grote pand en op 2
januari kreeg Albert Heijn de beschik
king over de ruimte. De projectteams
kregen de zware opdracht er voor te zor
gen dat het filiaal twee weken later zijn
deuren zou openen.
Hulp
Harry Bruyniks: "Op het moment dat
bekend werd dat, binnen twee weken na
overname van de Famila-vestiging, hier
een Albert Heijn-filiaal zou moeten zijn,
zijn we direct van start gegaan met de
werkzaamheden.
We begonnen met het "eerste fasen
plan". Daarin stond wat er allemaal aan
voorbereidende activiteiten zou moeten
gebeuren in de 49e tot en met 53e week.
Vervolgens is, in zeer nauw overleg met
de heer A. Visser van DTP, een "tweede
fasen plan" gemaakt. Dat plan trad in
werking vanaf het moment dat wij daad
werkelijk in het filiaal bezig waren. Alle
technische en commerciële activiteiten
waren in dat plan optimaal op elkaar af
gestemd. Alles stond van uur tot uur, ja
zelfs tot half uur, vermeld."
Bij de overname moest heel wat geregeld
worden. De kruidenierswaren uit het
Famila-filiaal werden ook overgenomen
en moesten worden verwerkt.
Met hulp van de omliggende AH-filialen
lukte dat uitstekend. DTP kreeg de ge
hele Famila-inventaris te verwerken. Dit
betekende dat de inhoud van, in totaal,
50 vrachtwagens tijdelijk opgeslagen
moest worden.
Wat vanzelfsprekend ook erg belangrijk
was: van de 104 medewerkers die in dit
filiaal werken, waren er 94 van Famila
afkomstig.
Dank zij de zeer gemotiveerde instelling
van deze medewerkers en de organisatie
van de heren Jonkergouw en Waarden
burg verliep die inpassing ook vlekke
loos.
Tijdens die drukke eerste weken van
1982 werkte iedereen mee; we hebben
hulp gehad van mensen uit andere filia
len uit de directe omgeving en ook van
bijvoorbeeld Toko-medewerkers.
Sleutel
Zelden zal een Albert Heijn-supermart
van een dergelijke omvang -1.300 mJ
netto verkoopoppervlakte- zo snel uit de
grond zijn "gestampt". Harry Bruyniks
weer: "Op 2 januari kregen we om 12.00
uur de sleutel. Nou, meteen driftig aan
het werk. Stellingen werden afgebroken
en er moest een muur komen tussen de
ruimte van De Kwantumhallen en die
van ons. We wilden de klanten die bij
Famila kwamen zo snel mogelijk weer
een goede winkel aanbieden. Wij vonden
dat ze niet meer dan 2 weken daarop
mochten wachten; dat was het uit
gangspunt."
Bewondering
Als we een kijkje nemen in de zaak lijkt
het er wel spitsuur. Het krioelt er van de
mensen. "Alles wat Albert Heijn op
"foodgebied" verkoopt, zal in deze zaak
aanwezig zijn", vertelt Harry niet zonder
trots.
Tijdens de rondleiding lopen we de kers
verse bedrijfsleider Cees Waardenburg
tegen het lijf. Hij steekt zijn bewonde
ring voor de gang van zaken niet onder
stoelen of banken.
"Een paar weken terug hoorde ik dat ik
hier naar toe zou gaan. Ik leidde een su
permart in Heemstede. Een uitdaging
voor me, zeker. Vooral nü is het een zeer
spannende tijd. Al die disciplines lopen
kris kras door elkaar heen, maar toch
gaat het zo gladjes. Dit mede dank zij de
inzet van de Famila-mensen die nu bij
Albert Heijn in dienst zijn."
Tevreden is de heer Waardenburg ook
over de nieuwe systemen, assortimenten
en presentatievorm van deze winkel.
Een, voor Albert Heijn, volkomen nieuw
assortiment is te vinden op de afdeling
"grootverpakkingen". De klant kan
daar bijvoorbeeld in plaats van één liter
afwasmiddel, nu een fles met vijf liter
kopen.
Klanten
Voor de klanten was er een dag na de
openingsreceptie die Albert Heijn samen
met de winkeliersvereniging De Beverhof
hield, onder meer een Bergerac-wijn te
koop met daarop een etiket met een af
beelding van de Breestraat uit vroeger
jaren.
Dezelfde afbeelding was ook terug te
vinden op de siertegel die klanten kregen
wanneer ze voor meer dan 25,- koch
ten.
Verder waren er duizenden honkbal
petten voor kinderen en kregen alle
klanten een roos met welkomstkaartje
aangeboden.
De eerste omgebouwde Famila-zaak is
een feit. Over enige tijd worden de
Famila-zaken in Weert en Tilburg in een
Miro-jasje gestoken.
Harry Bruyniks tot slot: "Het is hier alle
maal nogal snel gegaan. Maar dat komt
mede omdat de mensen zo enorm hard
gewerkt hebben. Het weekeinde door.
Velen begonnen 's morgens vroeg en gin
gen laat pas weer weg. En, de samenwer
king tussen techniek en commercie was
hier echt uniek te noemen!"
"De kassiersfunctie, die de
heer Gout de laatste vijftien
jaren heeft vervuld, heeft
hem tot een bekend per
soon gemaakt; de uitoefe
ning van de functie tot een
gerespecteerd man." Deze
prijzende woorden stonden
in 1968 in het januari
nummer van AH-Flitsen.
Er werd toen een artikel
aan hem gewijd onder de
kop: "Gouden heer Gout
werd bij afscheid feestelijk
gehuldigd".
Hoe gaat het met deze gepensioneer
de AH-medewerker? We zijn hem
gaan opzoeken in z'n huis, Geuzen-
kade 45 in de Amsterdamse wijk Bos
en Lommer (west). De in december
jl. 80 jaar geworden heer C.P. Gout
maakt het nog goed. Hij had, een
paar weken voor het vraaggesprek
plaats vond, net een oogoperatie ach
ter de rug, maar hij beende, toen wij
er waren, al weer kwiek door zijn
huis.
Dat is een gezellige oude benedenwo
ning, waarvan je niet verwacht dat
die in een drukke stad als de hoofd
stad zo rustig ligt en zo'n fraai vrij
uitzicht heeft. De heer Gout is dan
ook duidelijk tevreden over ligging en
uitzicht. Niet voor niets woont hij er
dan ook al jaren met zijn echtgenote
mevrouw W.F. Gout-van der Valk
(73 jaar). De vijf kinderen en veertien
kleinkinderen zijn over het land uit
gezwermd, maar niemand heeft - in
navolging van hun vader - een dienst
verband bij Albert Heijn.
Halve eeuw
Maar liefst 50 dienstjaren heeft Gout
gemaakt. Hij heeft van z'n 16e tot
z'n 66e jaar gewerkt. "Ik heb na
mijn pensionering nog een jaar door
gewerkt om die 50 dienstjaren te ha
len", merkt hij op.
Hij vertelt: "In 1917 ben ik als
jongste bediende begonnen bij Van
Amerongen, destijds een filiaal
bedrijf in Amsterdam, Haarlem,
Heemstede, Zeist. Daar heb ik ge
werkt totdat Albert Heijn deze on
derneming overnam. In '53 ben ik bij
Albert Heijn terechtgekomen. Bij
Van Amerongen was ik laatstelijk
chef van de boekhouding. We maak
ten daar elke week balans op. Nadat
I
Albert Heijn de zaak had overgeno
men, gingen de balansen wekelijks
naar Zaandam."
"Toen ik 52 jaar was ben ik bij Albert
Heijn gekomen, waar ik ging werken
op de afdeling rekening courant. Na
een paar jaar kreeg ik de kasafdeling;
werd ik de kassier. Mijn taak werd 't
de mensen uit te betalen: lonen, sala
rissen, en onkosten van degenen die
in de buitendienst zaten. Dat was een
hele klus", aldus de heer Gout.
Met de hand
Hij schetst het verschil tussen toen en
nu: "Tegenwoordig gaan alle bereke
ningen over de computer, geloof ik.
Maar in mijn tijd ging het allemaal
met de hand. Iedereen kreeg een met
de hand geschreven strookje plus sa
lariszakje. De salarissen werden vier-
wekelijks uitbetaald; de lonen voor
de mensen in de fabriek maakten we
elke week klaar."
De heer Gout: "Ik denk dat we toen
aan 600 mensen salarissen uitbetaal
den en aan een paar honderd man lo
nen. Verder schreven we de salaris
sen over aan de managers van de su-
permarts (dat was in die tijd een man
of twaalf, maar dat aantal is nader
hand enorm uitgebreid als gevolg van
de groei van de keten supermarts)
plus dat we alle betalingen aan
crediteuren deden."
Veel geld
"Je kunt wel zeggen dat ik heel wat
telwerk heb verricht", mijmert oud
kassier Gout. Er is verschrikkelijk
veel geld door z'n handen gegaan.
Hij vertelt erover: "Eenmaal in de
vier weken gingen we naar de bank.
Dat was de Rotterdamsche Bank (nu
Amro-Bank) aan de overkant van het
Kassier Gout: geld, geld en nog eens
geld.
vroegere kantoor aan de Westzijde -
de verbouwde villa van meneer Gerrit
Heijn.
Precies tegenover ons kantoor stond
die bank. Op een gegeven moment is
het kantoor verhuisd naar de Hogen-
dijk in Zaandam. Toen we aan de
Westzijde zaten, kwam meestal Van
der Graaf van de bank het door ons
opgegeven geld brengen, maar dat
werd anders toen we naar de Hogen-
dijk waren verhuisd."
Autonummers noteren
De heer Gout glimlacht, als hij over
deze tijd praat: "De directie wist al
tijd precies wanneer we geld gingen
halen, want als ik een cheque uitge
schreven had moest ik die laten teke
nen door meneer Albert Heijn of de
heer Vethaak. Wij - we moesten van
de verzekering met z'n tweeën naar
de bank, dus nam ik telkens een an
der iemand mee - gingen dan per taxi
van de Hogendijk naar de Westzijde
om de cheque te laten tekenen."
Een gulle lach neemt bezit van
Gout's gezicht, als hij het volgende
vertelt: "Bedenk wel, dat we dan
zesenhalf a zeven ton bij de bank gin
gen ophalen. Als wij dan bij de bank
binnen waren stonden meneer Albert
en Vethaak aan de overkant achter
het raam te kijken. Voor eventualitei
ten namen ze dan nummers op van
auto's, waarvan ze vonden dat die
zich verdacht dichtbij de taxi bevon
den. Maar het is altijd goed gegaan.
We kwamen ook niet altijd op dezelf
de tijd."
Mevrouw Gout: "Toen was het met
de criminaliteit nog lang zo erg niet,
als tegenwoordig."
De heer Gout: "Na het tekenen kreeg
ik altijd de boodschap van de heren
mee: denk er aan, we zijn verzekerd,
probeer dus niet de held uit te han
gen als je zou worden overvallen. Dat
zou ik ook niet hebben gedaan."
Hobby's
Hoewel het feitelijke jaar van pensio
nering 1966 was, ging de heer Gout
pas in 1967 bij Albert Heijn weg. Hoe
ervoer hij z'n pensionering? "In het
begin wel wat vervelend. Dan zoek je
even, sta je raar te kijjcen, wantje rit
me houdt abrupt op. Maar gelukkig
had ik hobby's genoeg."
Mevrouw Gout valt haar man bij:
"We komen altijd nog tijd tekort."
De heer Gout somt z'n hobby's op:
muziek (Ik rommel een beetje op de
piano, de gitaar en de mandoline),
fotografie, lezen, puzzelen, tuinieren
en vakanties in het buitenland.
Zijn echtgenote: "Hij heeft onlangs
nog een kleindochter mandoline
leren spelen. En niet onverdienste
lijk, want ze speelt erg leuk."
De heer Gout: "Ik heb de pensioen-
klap wel opgevangen, ja. 'k Heb al
tijd wel wat te doen."
Mevrouw Gout: "We zijn in het be
gin wel bang voor de pensionering ge
weest. M'n man had altijd zoveel
werk mee naar huis genomen. Na de
pensionering heeft zich alles echter
gauw opgelost."
De heer Gout: "Als je je gaat ver
velen, dan is het mis."
Mevrouw: "Maar we vervelen ons
niet."
Gewaardeerd uitstapje
Als de heer Gout door een oud
collega van AH even aan de telefoon
wordt gebonden, vertelt zijn vrouw:
"Mijn man heeft destijds, toen hij
40 dienstjaren had, de zilveren ere-
medeaille verbonden aan de Orde
van Oranje Nassau ontvangen. Tien
jaar later is geprobeerd henT de
gouden medaille te geven, maar dat
is niet gelukt."
Over het jaarlijkse uitstapje voor de
gepensioneerde AH-medewerkers
zegt ze: "De laatste jaren gaan we
mee. Is altijd een prima verzorgde
dag, werkelijk af."
De heer Gout, die intussen van de
telefoon terug is. vult aan: "Een ont
zettend leuke dag. Dan zie je weer
zóveel oud-collega's die je al uit het
oog verloren was terug. Heel erg
fijn."
