PINARD
WISSELTRUC
"We moesten trouwen vanwege Albert Heijn
Ahold tennistoernooi ook dit jaar groot succes
mmw
DE HEER P. BOOGAARD VERTELT LACHEND:
pagina 10
FLITSEN
NKMttM
Heren-enkel
Naast het feit dat alle wedstrijden in
dubbels werden gespeeld, konden de 16
heren in de hoogste groep een klein en
keltoernooi afwerken, waarbij de finale
het sluitstuk van de dag was met als fina
listen Jaap Pameijer en Peter v. d. Vliet.
De laatste wist de partij met het winnen
van de laatste game op zijn naam te
brengen.
Prijsuitreiking
Na ruim 120 partijen te hebben ge
speeld werd de prijsuitreiking gehouden
in de gezellige kantine van LTVZ, waar
bij er voor de winnaars prijzen waren en
nog enkele mooie prijzen werden verloot
onder de deelnemers.
Tevens bleken in elke groep ook enkele
spelers de verwachtingen niet te hebben
waargemaakt en deze werden met de
z.g. poedelprijs onderscheiden.
Alle deelnemers kregen na afloop een
toepasselijk aandenken mee. Namens de
Onlangs heelt een Veronica-filmteam
opnamen gemaakt in het AH-filiaal
op het Kanaaleiland te Utrecht voor
het programma "Rondje Wijn". In
dit programma hekelt Veronica de
zogenaamde wijncultus in Neder
land en vergelijkt die met Frankryk
waar niet zo moeilijk wordt gedaan
over wijn.
In "Rondje Wijn" komt duidelijk
naar voren dat Nederlanders eigen
lijk helemaal niet zoveel van wijn
weten. Dit bleek duidelijk toen er
een zogenaamde wisseltruc werd uit
gehaald met Pinard-wijn. De wijn
uit de kartonnen pakken werd in
flessen gegoten. Aan nietsvermoe
dende "wijnkenners" onder het pu
bliek werd gevraagd of zij verschil
proefden tussen de (uit het pak af
komstige) Pinard dat vanuit een fles
werd geschonken en de Pinard die
men uit het pak schonk. De klanten
vonden de wijn uit de fles veel lek
kerder. Vreemd eigenlijk want even
tevoren zat de "flessen-Pinard" nog
in het pak. Conclusie: voorzie een
slechte wijn van een goede fles met
een schitterend etiket en hij wordt
prima verkocht, geëerd om zijn bou
quet en in lyrische termen bezingt
men zijn karakter.
Deze satire van Veronica over de
wijnkennis van de gemiddelde Ne
derlander werd uitgezonden op
woensdag 18 november jl.
Ruim twintig jaar geleden nam de
heer P. Boogaard afscheid van Alben
Heijn. Na vijfendertig dienstjaren
vertrok hij op zestigjarige leeftijd. De
omschakeling van kruidenierswaren-
winkel naar supermarl ging aan hem
voorbij. 'Ik zag de noodzaak van die
omschakeling heus wel in. Maar ik
was mijn hele leven gewend aan het
zelf bedienen van klanten. Om nou
op latere leeftijd die hele overgang
mee te maken. nee. dat zag ik niet
zo. De jongere garde mocht het over
nemen. vertelt hij in zijn gezellige
Tilburgse flat.
Trouwen
In 1926 begon hij als bediende in het
filiaal in Amersfoort. Hij wilde echter
thuis weg: "Ik kom uit een gezin van
zeven kinderen. Ik was de jongste, de
anderen waren het huis uit en ik wil
de eens wat anders. Toen heb ik om
overplaatsing verzocht. Van mijn
moeder mocht ik per se niet naar
Amsterdam. Het werd toen Amers
foort," zegt hij. Dertien maanden
werkte hij daar. "Voor 23 gulden in
de week. Je woonde bij je chef, dat
kostte 7 gulden en het wasgeld was
toen een gulden per week. Je kon niet
vaak naar huis. Met Pasen en
Pinksteren en de grote vakantie. Die
vakantie was toendertijd drie dagen
per jaar."
Na Amersfoort volgde Bergen op
Zoom: "In die tijd leerde ik mijn
vrouw kennen. Ik kon promotie ma
ken in 1929. In Maastricht bestond
een vakature voor een filiaalhouder.
Maar het was toen min of meer van
zelfsprekend dat je getrouwd was en
je vrouw meewerkte. Ik z.eg altijd:
"Wc moesten trouwen." De mensen
Het voormalige Alben Heijn-filiaal in
de Tilburgse Molenstraat.
"Er is veel veranderd. In Bergen op
Zoom gingen we in de wijk van Tho-
len elke week eerst de boekjes bij
klanten ophalen en daarna de waren
thuis bezorgen. Van deur tot deur,
zeven kilometer heen-en-weer lopend
met een bakkerskar. Het was hard
werken, tien uur per dag. Maar als ik
het nu moest overdoen, deed ik het
meteen. Ik heb een fijne tijd gehad."
De 80-jarige heer Boogaard is een
trouw bezoeker van de jaarlijkse ge
pensioneerdendag: "Heerlijk al die
mensen weer te zien. Je wordt ge
waardeerd. ook nu nog. "Jullie heb
ben AH groot gemaakt." wordt wel
eens gezegd. Dat geloof ik ook. Al
leen elk jaar mis je op zo'n dag een
stel oude bekenden. Overleden. Dan
merk je dat je oud wordt. Maar zo
lang we kunnen, gaan we er elk jaar
trouw heen. in 1982 wordt het voor
ons de twintigste keer."
Met een record-deelname van precies 100 deelnemers ging op
zaterdagmorgen 3 oktober om 9 uur weer het jaarlijkse Ahold-
tennistoernooi in Zaandam van start. Na het welkomstwoord
van Jaap Pameijer konden de tennissers, die in 4 verschillende
groepen naar sterkte waren ingedeeld hun (tennis)hart op
halen.
Beginners
Voor de beginners was een speciale
warming-up georganiseerd, waarna de
eerste tennisbeginselen werden bijge
bracht in een stoomcursus door Jan Sie.
Hierna konden ook zij hun partijtje spe
len zonder grote kans op blessures en de
puntentelling eigen maken, hetgeen hen
in het algemeen uitstekend verging.
De overige spelers waren onder gunstige
weersomstandigheden eveneens met hun
partijtjes begonnen en de kansen waren
voor een ieder wisselend.
Zo waren er de bekende slow-starters.
die direct de kansen tot nul gereduceerd
zagen. Maar we hebben ook enkele zeer
voortvarende dauwtrappers aan het werk
gezien die flitsend uit de startblokken
schoten.
spelers werd door Chris v. d. Broek nog
een dankwoord uitgebracht aan de orga
nisatoren Jaap Pameijer, Nico Ris en
Teun Roodenburg, die met veel voldoe
ning op dit toernooi konden terugzien.
GROEP 1:
Heren: le D. van Dyk, 2e Hr. Fleury,
3e Hr. v. Doorn.
Dames: le Marion de Vries, 2e Mw. Ter
Mater, 3e Mw. Bayards.
GROEP 2:
Heren: le Nico de Vries, 2e Ger Hulst,
3e Fred v. d. Enk.
Dames: le Mw. Schotsman, 2e Joke
Zweering, 3e Marjo v. d. Ven.
GROEP 3:
Heren: le P. Groeneschey, 2e A. Blan-
kers, 3e J. van Houts.
Dames: le A. Appel, 2e H. E. Wassink,
3e F. P. M. Hupkens.
GROEP 4:
Heren: le Nico Ris, 2e Jaap Pameijer, 3e
Piet Langerhorst, H. den Hoed.
Dames: le Erna van Scherpenseel, 2e
Rodie Persijn, 3e Cora Ris.
kijken dan een beetje geschrokken.
Maar we trouwden vanwege mijn
functie bij Albert Heijn." zegt hij met
een stralend gezicht.
Mooie stad
In Maastricht bleef het echtpaar
Boogaard tot 1949. "We woonden in
de Brugstraat, midden in het cen
trum. Een kleine, maar drukke win
kel met drie interne bediendes en 4
winkeljufs. Je had klanten uit de ar
beidersbuurt, maar ook klanten uit
de gegoede burgerij, zoals dat toen
heette. Ik bewaar goede herinnerin
gen aan Maastricht, een bijzonder
mooie stad."
In Tilburg werd hij bedrijfsleider van
het filiaal in de Molenstraat, waar hij
De heer Boogaard in zijn winkel in de
Maastrichtse Brugstraat.
tot 1958 bleef. "Een heel ander soort
winkel, maar toch ook leuk," vertelt
hij daarover. "De laatste twee jaar
heb ik in de buitendienst gewerkt."
