Tony vindt veel
Nederlanders
beetje eigenwijs"...
NIEUWE AH-VESTIGING
IN HELLEVOETSLUIS
Miro
Heerhugowaard
aan de wandel
FLITSEN
pagina 11
Ja, natuurlijk had hij zich een beeld van Nederland gevormd!
Maar in Oxford wist Tony Glanville ook niet beter of de klom
pen, molens en bloemen overheersten. Dus toen hij ruim vier
jaar geleden voet aan wal zette kreeg hij prompt de grootste
desillusie van zijn jonge leven te slikken.
"Het was hier net als in Engeland", vertelt hij met een onder
toon van teleurstelling. "Maar dat was tegelijkertijd de grootste
meevaller toen ik hier kwam", voegt Tony daar filosofisch aan
toe. "Ik heb trouwens gemerkt, dat de Nederlanders zo onge
veer hetzelfde karakter als de Engelsen hebben. Dat scheelt
niet zo veel.
Van iemand die hier nu een paar jaar
rondstapt mag je toch wel een vrij duide
lijk oordeel over ons volk verwachten.
"Ik vind", zegt Tony uit zichzelf, "dat
veel Nederlanders een beetje eigenwijs
zijn. Ja, ja, dat moetje erin zetten! Hier
zeggen de mensen vaak: dat maak IK
wel uit! In Engeland geloven de mensen
iemand anders sneller: oh, als hij dat
zegt zal het wel zo zijn, maar in Neder
land geloven ze bijna niemand
Tony Glanville, werkzaam bij het Ahold
Computer Centrum op ons hoofdkan
toor in Zaandam, barst uit in een van
zijn hartveroverende lachbuien.
Noemt de Nederlanders onmiddellijk
daarna "heel erg energiek" en vindt ie
dereen in dit piepkleine landje "hartstik
ke vriendelijk". Nee, geen kwaad woord
van Nederland; hij is er in die paar jaar
van gaan houden. Tony spreekt onze
taal ook vloeiend, al zint de uitspraak,
ZIJN uitspraak, van woorden als "rom
melig" hem nog allerminst. De bandre
corder ("Taperecorder", zegt Tony) be
wijst in dat opzicht goede diensten.
kosmopoliet
Wij als Nederlanders mogen trouwens
best de pet afnemen voor mensen als To
ny Glanville, die bereid zijn onze moeilij
ke taal te leren, ook al is het hun bedoe
ling niet eeuwig in dit land te blijven wo
nen. "Ik weet nog niet wat ik zal doen",
bekent de dertigjarige liefhebber van
zweefvliegen, "maar in elk geval wil ik
niet naar Engeland terug voor ik nog wat
meer van de wereld heb gezien. Dat
hoort toch bij je algemene ontwikkeling?
Ik vind het interessant om met andere
mensen te kunnen praten en in andere
landen te kunnen kijken. Veel Engelsen
zijn lui, vind ik, die blijven maar in hun
eigen omgeving hangen. Ik ben meer
kosmopolitisch ingesteld. Ik voel me ook
geen Engelsman, en geen Hollander,
maar méns."
Tony ontpopt zich als iemand die veel
belangstelling voor anderen heeft. Daar
om is het in feite niet vreemd dat hij
zegt: "Ik weet nog niet of ik wel doorga
in dit vak. Ik houd erg veel van techniek
hoor, maar een machine blijft een ma
chine. Daar kan je tegen praten zoveel
als je wilt, maar hij zal je nooit vertellen
wat hij mankeert. Van machines heb je
geen kom, hoe is dat woord ook al
weer o ja, geen feedback. Ik ga liever
met ménsen om. Daarom zoek ik het
straks waarschijnlijk toch in een ander
vak. Beetje creatiever. Ik zou bijvoor
beeld wel interieur-inrichting willen
doen, of journalistiek
Tennis behoorde in Engeland tot een van
zijn favoriete vrijetijdsbestedingen. En
skiën, niet te vergeten. "Dat heb ik op
een kunstskibaan geleerd, maar als je
eenmaal naar de sneeuw bent geweest
vind je dat niks meer. Vorig jaar was ik
in Zwitserland. Saas-Fee. Erg mooi ja,
maar wel moeilijk. Ik wil eigenlijk een
beetje te hard op mijn ski's." Het blad
van de Nederlandse Ski Vereniging leest
hij trouw - zoals veel andere neder-
landstalige kranten en tijdschriften,
zelfs letterkundige werken - en het be
richt dat op het circuit van Zandvoort
cursussen voor beginnende autocoureurs
worden gegeven brengt hem prompt
weer op nieuwe ideeën. De vriendschap
met zijn Nederlandse vriendin is inmid
dels tóch wat bekoeld, dus Tony heeft al
le tijd van de wereld.
De jonge Engelsman is eigenlijk nooit
van plan geweest zich in Zaandam te
vestigen, maar ja, hij had hier een
vriend, en die wist hem op zeker moment
zo gek te krijgen hier een baan te zoe
ken Pa en ma in Oxford waren niet en
thousiast - die missen hun enig kind
nog steeds - maar iemand die iets van de
wereld wil zien laat zich daardoor niet
afleiden. Hij was ook al in Ecuador en
krijgt nu weer aanvechting een tijdje
naar Amerika te gaan. Als je oud bent
hoeft het niet meer, is Tony's devies.
Toch doemt bij dit alles een groot pro
bleem op. In tegenstelling tot zijn Turk
se en Marokkaanse collega's krijgt de
Engelsman géén extra dagen om weer
eens naar huis te kunnen. "Ze denken
waarschijnlijk: hij is tóch zo thuis. En
dat is natuurlijk ook zo. Van Zaandam
tot Oxford is het precies anderhalf uur.
Tja, toch maar eens vragen aan mijnheer
Paineijer, mijn chef."
Aan zijn tweeëntwintig dagen per jaar
heeft Tony Glanville echter nauwelijks
genoeg, omdat zijn ouders hem toch wel
thuis verwachten in de vakantie. En ja,
dat is voor onze collega natuurlijk geen
vakantie in de ware betekenis van het
woord. Wat hij voor zichzelf overhoudt
is daardoor te weinig om reizen naar
pakweg India of Canada te maken.
Maar ja, het leven in Zaandam is verder
best uit te houden, ook al door de puike
sfeer op de afdeling, dus in wezen heeft
hij niet te klagen. Alleen is hij gis genoeg
om de kans van zo'n interview in Flitsen
niet te laten liggen. Hoewel, was het niet
de interviewer die hem de vette kluif uit
dagend voorhield? Ja, want je wilt toch
graag wat negatiefs óók horen, uit de
mond van zo'n Engelsman. Anders is er
geen mens die zijn lofzang op Nederland
geloofwaardig vindt. Tony zegt het toch
zelf? We zijn een beetje eigenwijs, met
z'n allen, en geloven niet blindelings wat
een ander zegt. Zo is het toch, Tony?
28 Medewerkers uit de Miro aan
de Middenwaard in Heerhugo
waard behoorden op 15 juni jl. tot
de 1.100 deelnemers aan de
avondvierdaagse in die plaats.
Hoewel de dagelijkse werkzaam
heden even plaats maakten voor
sportievere zaken, wilden de 28
toch wel laten weten waar zij da
gelijks te vinden zijn.
In nieuwe bedrijfskleding werd de
mars uitgelopen, zodat donder
dags een groepsmedaille mee naar
de Middenwaard kon worden ge
nomen.
Op 17 mei jl. is het personeel van
AH-filiaal 1256 te Nuenen een
dagje naar Phantasialand ge
weest. De dag was zo geslaagd dat
bedrijfsleider A. Brocks niet meer
naar huis wilde. Commentaar van
medewerker Wim van der Lubbe:
"We halen hem nog wel eens op
De dag werd besloten met een di
neetje in AC Restaurant te Seve-
num.
Monique (11) en Sandra (6), doch
ters van bedrijfsleider Leenheer, heb
ben op 4 juni jl. de officiële opening
verricht van het nieuwe AH-filiaal in
De Struytse Hoeck in Hellevoetsluis.
Naast de reeds bestaande AH-
vestiging op het Evertsenplein be
schikt AH nu ook over een ruim
1000 m2 grote winkel in De Struytse
Hoeck.
Dit nieuwe filiaal is de grootste en
modernste AH-vestiging in de regio.
Op het moment van opening stond
buiten voor de deur reeds een groot
aantal klanten te wachten op het mo
ment dat zij de winkel "in bezit"
mochten nemen.
Vanzelfsprekend kreeg iedere
deelnemer ook nog een aparte
medaille.
Op Hemelvaartsdag deed filiaal 1120 uit
Enkhuizen mee aan een bedrijfsvolley-
baltoernooi. De AH-ers hadden met
twee teams ingeschreven en één van de
twee werd winnaar in zyn poule.
De voetbalclub van de AH Groentecentrale in Utrecht (FC GCU) werd uitgenodigd
voor het spelen van een voetbalwedstrijd tegen de aardappelengroothandel Meijer uit
Swifterbant. De zege kwam via een 2-1 overwinning in handen van de Swifterban-
ders. Voor FC GCU reden tot het aanvragen van een revanchewedstrijd.
