"Ik ben zo langzamerhand een
halve Nederlander geworden
Alberto filiaalbeheerder bezocht
Californische wijnproducent
BLIJ,
DAT
IK
RIJ
AH Citrus uit
(in) de kunst!
Ode aan Albert Heijn Beverwijk
SVEN ERIK LARSEN (DC):
FLITSEN
pagina 9
Op zes en zeven maart jongstleden was het feest b(j Albert Heijn aan de Wjj-
kerbaan in Beverwijk. Óp die dagen werd aan alle klanten die deze winkel be
zochten een roos uitgereikt ter gelegenheid van het 12 Vj-jarig bestaan van de
vestiging. Een van de trouwe klanten van deze vestiging schreef een gedicht
over dat 12V}-jarig bestaan, dat wij hier gaarne afdrukken.
12'A jaar Albert Heyn op de Wijkerbaan
Alweer 12 Vs jaar geleden ging hij open
En konden we bij "Appie" gaan kopen
Wie kreeg toen met de "kinderziektes" te kampen?
Ja, dat was bedrijfsleider, de heer Trampe
Hij voerde het filiaal door de eerste moeilijke tijd
want er ontbrandde een hevige concurrentiestrijd
Maar zie, de kwaliteitshaan kraaide "Victorie"!
en dat is tegenwoordig niet makkelijk, potverdorie!
Nu, 1216 jaar later, HOERA voor die dag
Ging Albert Heijn, landelijk, in de prijzenslag
De klanten mogen profiteren van lage prijzen
Terwijl die elders de pan uit rijzen
Je ziet dan ook steeds blijde gezichten in de zaak
Die lage prijzen zijn een schot in de roos, helemaal raak!
Tja, onze "Appie" heeft van alles in huis
En wordt nu vakkundig geleid door Gerrit Oudhuis
Ik zou zeggen: Appie en Gerrit, de beste wensen,
proficiat van mij en alle mensen!
Nu jullie vieren dit koperen bestaan
op onze eigen "Wijkerbaan".
Mevrouw M.M.M. Lelie, Beverwijk.
Ik zit er diep voor in de schuld,
Maar wat bij mij de pil verguld:
Ik heb mijn status en mijn slee,
Daar ben ik ZO gelukkig mee,
Ik ben zo blij, ik ben zo blij,
Ik ben zo blij, dat ik nog rij.
De brandstof is verrekte duur,
En dat is toch wel ietwat zuur.
Maar mooi, dat mij dat geen
moer doet,
Omdat mijn baas betalen moet,
Dus ben ik blij, dus ben ik blij,
Dus ben ik blij, dat ik nog rij.
lemaal verwaterd."
Omdat hij al zo lang in Holland is
kan hij niet direct verschillen opnoe
men tussen de levenswijze hier en die
in Noorwegen. Svens moeder kookt
meestal een "Hollandse pot" en voor
al groenten als andijvie en postelein
laat hij zich goed smaken. "Die heb
je daar niet." Voor het overige merkt
Sven op: "Ik weet betrekkelijk weinig
van het Noorse leven. Het klimaat
vind ik in Noorwegen wat aantrekke
lijker, maar erg veel maakt dat ook
niet uit. Ik heb dan ook beslist geen
plannen om naar Noorwegen terug te
gaan. Hier heb ik mijn werk. Dat is
belangrijk voor me."
Hoewel zijn wieg in Oslo stond, is Sven Erik Larsen (41) zo
langzamerhand toch wel een 'halve Nederlandergewor
den. Een halve, want hij houdt vast aan zijn Noorse natio
naliteit. 'Ik zie niet in waarom ik Nederlander zou wor
den, "zegt hij, "Het enige verschil zou zijn, dat ik dan ook
zou mogen stemmen. Maar of die ene stem nu zo belang
rijk zou zijn?"
De moeder van de heer Larsen trouw
de in 1945 met een Nederlander en
dit is er de oorzaak van geweest, dat
hij uiteindelijk ook in ons land te
recht kwam. Sven bleef om gezond
heidsredenen nog een aantal jaren in
Noorwegen, maar in 1954 kon hij bij
zijn ouders gaan wonen. Nadat hij
onder meer bij enkele Zaanse le-
vensmiddelenfabrieken had gewerkt
kwam hij zo'n 15 jaar geleden bij Al-
bert Heijn. "Dat was in een tijdelijke
functie in de kaasafdeling van het
Distributiecentrum in Zaandam,"
vertelt de heer Larsen. Het 'tijdelijke'
bleek vrij lang te kunnen duren, want
hij houdt zich nog immer met de ka
zen bezig. "Het bevalt me goed, want
anders was ik wel weggeweest," deelt
hij mee.
Vorig jaar ging Sven Larsen voor het
eerst in 25 jaar weer eens naar Noor
wegen. Dat die reis hem goed beviel
bleek wel, want kort daarna ging hij
voor de tweede keer op familiebezoek
in zijn moederland. De taal levert
hem geen problemen op, hoewel
thuis meestal Nederlands wordt
gesproken. Hij zegt: "Het is jammer,
dat er verder in het bedrijf geen land
genoten van mij werken. Dan kun je
nog eens een praatje maken." Enkele
jaren geleden kwam er wel een Noors
meisje bij het DC. Sven ging er van
zelfsprekend direct op af; tot zijn te
leurstelling sprak zij echter uitslui
tend Nederlands, want zij had al op
driejarige leeftijd Noorwegen verla
ten!
De heer Larsen woont nu met zijn ou
ders in Purmerend en heeft het best
naar zijn zin. Hij is blij, dat hij
destijds naar Albert Heijn is gestapt
naar aanleiding van een advertentie.
In die advertentie werden meisjes ge
vraagd. Dan zullen ze ook wel jon
gens nodig hebben, dacht hij. Dat
was goed gezien, want hij kreeg een
baan, hetgeen mede te danken was
aan de prima getuigschriften die hij
kon laten zien.
Speciale liefhebberijen heeft Sven
niet. Hij luistert wel graag naar mu
ziek. Vroeger ging hij vaak zwem
men, maar dat is, zoals hij zegt, "he-
Op een expositie in Galerie "Lieve He
mel" (stootje hoofd niet!) aan de Vijzel
gracht te Amsterdam ontdekten fruitin-
kopers een schilderij van de bekende
schilder Hans van der Kroef voorstellen
de een Chico citruskrat met een antieke
pop en radio. De schilder legt een relatie
tussen dingen die vroeger gewoon waren,
zoals nu onze Chico krat en nu antieke
waarde hebben.
Na overleg met onze Chico exporteurs
Martinavarro in Spanje werd het doek
door onze inkoopleider de heer P.A.
Haagsma aangekocht.
Het zal een plaatsje krijgen in het nieuwe
kantoor van Martinavarro in Spanje.
Uit een gesprek met de schilder bleek
dat hij de krat (met boodschappen) had
meegenomen uit ons filiaal te Oostburg,
waar de heer v.d. Kroef regelmatig
koopt.
Al is de weg soms super-glad,
Dan lap ik dat mooi an-me-gat,
Want ik slip echt niet onderuit,
Daar kijkt die ANDER maar
voor uit.
Want ik ben blij, want ik ben blij,
Dat IK altijd zo heel safe rij.
Ik rijd zéér snel, ik ben steeds laat,
Men noemt mij wel eens wegpiraat.
Doch ik wil nimmer in de rij,
Ik dring en raas: "Opzij, opzij,
Ik ben zo blij, ik ben zo blij,
Dat ik stééds weer het hardste rij.
Aan rust en stilte heb ik 't land,
Ik maak lawaai en stink navrant,
Gezond miljeu is all'maal nep,
Zolang ik nog mijn blik maar heb.
Wat ben ik blij, wat ben ik blij,
Dat ik nog in mijn stinkblik rij.
Het is mijn super-heil'ge koe,
En daarin word ik nimmer moe.
Al raakt mijn hart er van vervet.
Het rijden blijft toch "je-van-het,
En daarom ben ik steeds weer blij,
Dat ik nog kan, dat ik nog rij.
Heintje Rozijntje
hallen zijn twee bottellijnen onderge
bracht die samen goed zijn voor 118 fles
sen per minuut. Het hele jaar door wordt
bij Wente gebotteld. Het bedrijf ver
werkt niet alleen wijn van eigen gaarden,
maar ook van andere wijnboeren uit heel
California.
Ter ere van hun 12 Vx-jarig huwelyk be
zochten de heer en mevrouw Oosterbaan
Mexico en maakten aansluitend een
rondreis door de Verenigde Staten. Tij
dens hun verbluf aldaar brachten ze een
bezoek aan de wijnproducent Wen te-
Bros in Livermore (California). De fa
milie Oosterbaan koppelde op die ma
nier een werkbezoek aan deze vakantie,
want de heer Oosterbaan is filiaal
beheerder van een Alberto vestiging in
Venlo.
Door de tussenkomst van de heren Röve-
kamp (inkoper Alberto) en Ter Schure
(wijninkoper Albert Heijn) werd het mo
gelijk een uitgebreid bezoek te brengen
aan eerdergenoemde wijnproducent. De
heer Oosterbaan: "We hebben de beide
heren bereid gevonden een introductie
brief voor ons te schrijven omdat we niet
de 'standaardbehandeling' wilden die de
normale bezoekers krijgen. Die bestaat
namelijk uit een uurtje rondneuzen, een
wijntje proeven en een prijslijst in ont
vangst nemen en dan weet je feitelijk nog
net zoveel als toen je binnenkwam. Door
de introductiebrief die de heren Röve-
kamp en Ter Schure voor ons geschreven
hebben, had de firma Wente een hele
dag voor ons uitgetrokken."
Eén van de hoogtepunten van het bezoek
was volgens de familie Oosterbaan het
proeven van veertien verschillende wij
nen met als specialiteit een Gewurztra-
miner genaamd "Chateau Wente", een
volzoete kruidige wijn die te vergelijken
De heer Oosterbaan in gesprek met
Caroline Wente die de familie heeft
rondgeleid in het bedrijf.
is met een Duitse Beerenauslese, alleen
zonder zijn specifieke, frisse zuren.
Wat de heer Oosterbaan opviel bij de fir
ma Wente was dat het bedrijf groot is
opgezet en dat alle opslagplaatsen en
werkruimten zijn voorzien van aircondi
tioning die de temperatuur constant op
18°C houdt. In één van de grote bedrijfs-
