Albert Heijn toen: keihard en goudeerlijk CAMPING TWEE BRUGGEN WEEGT WEL OP TEGEN VERLIES VRIJE TIJD DE HEER A. TEUNISSEN (76): FLITSEN pacjinall dan nu werkten de vrouwen van de vroegere chefs pittig met hun mannen mee. Nog gekker: de heer en mevrouw Teunissen moesten trouwen omdat hij chef kon worden. "Dat was regel, dan had de baas meer houvast aan je. Als vrijgezel, dacht hij, ging je te veel uit. Bij Simon de Wit kreeg ik de mogelijkheid chef te worden. Bij dat bedrijf ging ik werken nadat ik bij Albert Heijn was ontslagen." Teunissen zakt in zijn comfortabele zetel terug en plooit zijn gelaat in een brede glimlach alsof hij aan een prettige tijd terug denkt, zo'n dertig jaar geleden. "Ik werd bij Albert Heijn ontslagen omdat ik een keer met de dochter van een klant was uitgegaan en daar door de klant had laten schieten. In die dagen was zoiets heel erg. Je kreeg, en ik was toen bediende bij Heijn in Velp (fil. 77) twee kwartjes als je iemand tenminste zes weken als klant kon houden. Nou, ik kreeg de keuze van mijn baas: of de klant terug of ik eruit. Ik koos voor de tweede mogelijkheid en moest de laatste twee weken voor straf in de kelder werken". De heer Teunissen bleef niet lang bij Simon de Wit. "Toen ik in Amster dam werkte kwam er een brief met een uitnodiging van Gerrit Heijn. Ik bezocht hem en hij drukte me op het hart te blijven werken bij hem totdat ik wat van hem zou meenemen." Zwarte balletjes En dat de heer Teunissen graag. Alhoewel het stevig aanpoten was in die tijd. "We werkten altijd zonder klok, vooral als chef. Samen met mijn vrouw zat ik vaak 's nachts de etalage te doen. Maar dat was niet erg, we werkten met groot plezier. Albert Heijn was een beetje van mij. Als iets fout ging trok ik het me vreselijk aan. Echt, het is een won- derbedrijf. Toen: Keihard en goud eerlijk". Een uitspraak die vol overgave uit de mond van de heer Teunissen komt na veertig jaren intensieve arbeid. In diverse filialen, in pand Neeltje waar Albert Heijn zijn eerste pro- dukt, de zwarte balletjes, maakte de fabriek aan de Oostzijde in Zaan dam en als sluitstuk pand Hogen- dijk. Over zijn werk in het Centraal Magazijn zegt hij nog: Zonder de heren Ligtenstein als inkopers en alle anderen zou het niet mogelijk zijn geweest om de goederen te plaatsen (alles ging op afroep). De goederen gingen direct na ontvangst naar de filialen." "In die eerste fase van de groei van Albert Heijn heb ik samen met mijn mensen zo gewerkt dat het bedrijf al snel te klein werd. Zoiets is toch altijd te danken aan de oude garde". De oude garde verdween langzaam maar zeker toen moderniseringen en massale uitbreidingen bij Albert Heijn hun intrede deden. "Ik weet nog goed dat AH een fusie aanging met Keg en Van Amerongen. Een tragedie voor de werknemers van de twee laatstgenoemde bedrijven. Maar ik zei direct tegen ze: "Je zult nog eens blij zijn te werken onder de vleugels van Albert Heijn." Later hebben ze me dat bevestigd." Net als toen Meer en meer arbeidsanalysten zag Teunissen aan zich voorbij trekken en toen het grote distributiecentrum in Zaandam werd gebouwd bouwde hij zijn werk af. Nog altijd doen de heer en mevrouw Teunissen hun dagelijkse bood schappen bij Albert Heijn. In Apel doorn, waar mevrouw Teunissen nu "kapitein op het schip is". Ze zijn er trots op beiden het gouden kruis van verdienste van Albert Heijn te bezitten. "Ik word niet goed als ik tegenwoordig in een supermarkt kom. Die sfeer van vroeger, dat gemoedelijke, is er helemaal af. Wel is de service bij Albert Heijn erg goed gebleven, want men weet net als toen dat een klant, die eenmaal is gaan lopen, niet meer is terug te krijgen". Eenentwintig jaar geleden sloot chef A. Teunissen na veertig jaar dienst bij Albert Heijn, voor de laatste maal de deur van de vestiging aan de Hogendijk te Zaandam op verzoek van de baas. "Ik vroeg baas Gerrit waar om. Hij zei: "Wees er blij mee. Door die onuitblus- bare energie van jou zul je je bed nog eens meenemen naar de zaak". De heer Teunissen was er helemaal niet blij mee. "Het gebeurde op het moment dat het nieuwe distributie centrum in Zaandam klaar was. Ik voelde me er helemaal niet lekker door, de eerste driejaar. De betaling was erg goed geregeld hoor. Ik was 57 toen ik eruit ging en kreeg tot mijn pensioen doorbetaald verlof. De eerste tijd woonden mijn vrouw en ik nog in Zaandam, waar ik door het raam aan de voorzijde het station kon zien. En elke keer als er een trein stopte en ik mijn vroegere maten zag uitstappen dook ik zo snel mogelijk ineen. Daarna zijn we snel naar Apeldoorn verhuisd, waar we voor geen goud meer weg willen." Wie de indruk krijgt dat hij Albert Heijn er kwaad op aan kijkt heeft het mis. "Mijn vrouw en ik kunnen het nu nog niet hebben dat mensen nega tieve dingen zeggen over Albert Heijn." Zijn vrouw (78) werpt hem na deze woorden een hartelijke blik toe. Trouwen Ook zij kan het weten, want anders gezin Zoon Wilco staat in het hoogseizoen om half zeven op om alvast zeshonderd broden te snijden, om de zuivelproduk- ten binnen te halen en koffie te zetten. André, zijn broer, is dan bezig het terras aan te vegen, terwijl hij de vaatwas- machine al laat lop.en. Ini, de vrouw van Han, springt overal bij waar dat nodig is. Kortom, een gezin dat weet waar het voor staat, maar dan ook alle conse quenties aanvaardt. Iedereen vindt het trouwens nog leuk ook, ondanks de vermoeidheid! "Ik ben veel van mijn vrije tijd kwijt", zegt pa, "maar ik heb 't er wel voor over". Waarmee hij maar wil zeggen dat het eerste jaar in Toko-dienst hem best is bevallen! "Fantastisch!" De reactie van Toko-bedrfjfsleider Han Vreman [36] laat geen seconde op zich wachten. Ja, hoor het bevalt uitstekend in Winterswijk, waar de man-uit-de-streek nu een klein jaar de scepter zwaait over de uitgebreide horeca-faciliteiten van de camping Twee Bruggen. Hoewel.... horeca-faciliteiten.... ook een volwaardige supermarkt - "Iedereen is jaloers op die ruimte", zegt Vreman valt onder zfjn verantwoordelijkheid. Nu breekt hij alweer het hoofd over het recreatieprogramma voor de zomer, want dat zijn dingen die hij in goed overleg met de recratieleider op stapel zet. Een echte allrounder, dat is duidelijk. Tien jaar lang heeft Han Vreman 'langs de weg gezeten', zoals hij dat formu leert. In die periode werkte hij o.m. als verkoopleider van een diepvriesbedrijf en verzorgde ook verschillende activi teiten in de cateringwereld. Daarna werd hem gevraagd om zijn kennis en ervaring in dienst van de Twee Bruggen te stellen. Temeer daar een aantal leuke bouwkundige veranderingen zou plaats vinden vonden Toko Rekreatie Service en Han Vreman elkaar al gauw. trefcentrum Over het tempo waarin de verbouwingen gebeurden is de brood- en banket bakker-van-huis-uit dik tevreden. "Bin nen tien weken zat alles hier onder dak!", zegt hij vol ontzag. Het resultaat is een prachtig restaurant, geheel in oude boerderijstijl gehouden, plus een gezellig barretje met knusse open-haard- partij in dé voormalige schuur. Een ideaal trefcentrum voor de camping- gasten - het centrum heeft zevenhonderd standplaatsen, waarvan vierhonderd jaarplaatsen - maar óók voor gasten buiten de camping, want deze Toko vestiging is het gehele jaar geopend. Hoewel een toenemend aantal Ahold- medewerkers de weg naar Winterswijk al gevonden heeft, wil Han toch nog kwijt dat zijn 'Toko' ook gebruikt wordt voor personeelsavonden met dans en diner, of een avondje zwemmen met barbecue. zwembad De accommodatie is trouwens zodanig van opzet, dat campingwereld en bui- tengebeuren volledig gescheiden zijn. Des te plezieriger omdat het overdekte zwembad een trekpleister van de eerste orde is. Allerlei besloten gezelschappen huren het af, voor gehandicapten is het een ideale plek - temperatuur van het water 's zomers en 's winters achten twintig graden, temperatuur van de hal zélf nog een graad hoger! - en uit Winterswijk komt menigeen een avond zwemmen. Rondom het bassin (zestien bij negen meter) is de vloer bedekt met een tapijt dat aan gras doet denken. Er is vorstelijk met meubilair gestrooid en de royale bar-binnen-handbereik maakt het gebruik van een drankje erg aan trekkelijk. Een zeer ruime sauna, inclusief zonne bank, ontbreekt natuurlijk niet, en aan de andere korte zijde van het zwembad staan steeds mensen te wachten om gebruik te kunnen maken van de whirl pool. Het gaat dan ook om een accom modatie die welhaast super-de-luxe mag heten. Erg veel Duitsers, grotendeels afkomstig uit het Ruhrgebied, die er stamgast zijn. Zij voelen zich thuis bij Han Vreman en zijn staf en vinden het bijvoorbeeld prachtig dat de bedrijfslei der speciaal op hun verzoek een 'Sylves- terabend' organiseerde. Tachtig men sen, onder wie ook Nederlanders, gaven daarbij acte de présence. Reden voor de bedrijfsleider om dit experiment te her halen. service Ook in de Eetshop, een soort snackbar waar tijdens het hoogseizoen in de spits uren 6 mensen werken, wordt volop rekening gehouden met de gasten uit Duitsland. Tussen de acht vaste menu's, die erg duidelijk zijn uitgetekend en van Duitse tekst voorzien, bevinden zich ook de favoriete hapjes van onze Ooster buren. Han Vreman zorgt er natuurlijk ook voor dat in de supermarkt het een en ander te koop is dat een Duitser graag in huis haalt. Kwestie van service.

Personeelsbladen | 1981 | | pagina 11