Albert Heijn toen:
keihard en goudeerlijk
CAMPING TWEE BRUGGEN
WEEGT WEL OP TEGEN
VERLIES VRIJE TIJD
DE HEER A. TEUNISSEN (76):
FLITSEN
pacjinall
dan nu werkten de vrouwen van de
vroegere chefs pittig met hun
mannen mee. Nog gekker: de heer en
mevrouw Teunissen moesten trouwen
omdat hij chef kon worden. "Dat
was regel, dan had de baas meer
houvast aan je. Als vrijgezel, dacht
hij, ging je te veel uit. Bij Simon de
Wit kreeg ik de mogelijkheid chef te
worden. Bij dat bedrijf ging ik
werken nadat ik bij Albert Heijn was
ontslagen." Teunissen zakt in zijn
comfortabele zetel terug en plooit
zijn gelaat in een brede glimlach
alsof hij aan een prettige tijd terug
denkt, zo'n dertig jaar geleden. "Ik
werd bij Albert Heijn ontslagen
omdat ik een keer met de dochter
van een klant was uitgegaan en daar
door de klant had laten schieten. In
die dagen was zoiets heel erg. Je
kreeg, en ik was toen bediende bij
Heijn in Velp (fil. 77) twee kwartjes
als je iemand tenminste zes weken als
klant kon houden. Nou, ik kreeg de
keuze van mijn baas: of de klant
terug of ik eruit. Ik koos voor de
tweede mogelijkheid en moest de
laatste twee weken voor straf in de
kelder werken".
De heer Teunissen bleef niet lang bij
Simon de Wit. "Toen ik in Amster
dam werkte kwam er een brief met
een uitnodiging van Gerrit Heijn. Ik
bezocht hem en hij drukte me op het
hart te blijven werken bij hem totdat
ik wat van hem zou meenemen."
Zwarte balletjes
En dat de heer Teunissen graag.
Alhoewel het stevig aanpoten was in
die tijd. "We werkten altijd zonder
klok, vooral als chef. Samen met
mijn vrouw zat ik vaak 's nachts de
etalage te doen. Maar dat was niet
erg, we werkten met groot plezier.
Albert Heijn was een beetje van mij.
Als iets fout ging trok ik het me
vreselijk aan. Echt, het is een won-
derbedrijf. Toen: Keihard en goud
eerlijk".
Een uitspraak die vol overgave uit de
mond van de heer Teunissen komt na
veertig jaren intensieve arbeid. In
diverse filialen, in pand Neeltje
waar Albert Heijn zijn eerste pro-
dukt, de zwarte balletjes, maakte
de fabriek aan de Oostzijde in Zaan
dam en als sluitstuk pand Hogen-
dijk. Over zijn werk in het Centraal
Magazijn zegt hij nog: Zonder de
heren Ligtenstein als inkopers en alle
anderen zou het niet mogelijk zijn
geweest om de goederen te plaatsen
(alles ging op afroep). De goederen
gingen direct na ontvangst naar de
filialen."
"In die eerste fase van de groei van
Albert Heijn heb ik samen met mijn
mensen zo gewerkt dat het bedrijf al
snel te klein werd. Zoiets is toch
altijd te danken aan de oude garde".
De oude garde verdween langzaam
maar zeker toen moderniseringen en
massale uitbreidingen bij Albert
Heijn hun intrede deden. "Ik weet
nog goed dat AH een fusie aanging
met Keg en Van Amerongen. Een
tragedie voor de werknemers van de
twee laatstgenoemde bedrijven.
Maar ik zei direct tegen ze: "Je zult
nog eens blij zijn te werken onder de
vleugels van Albert Heijn." Later
hebben ze me dat bevestigd."
Net als toen
Meer en meer arbeidsanalysten zag
Teunissen aan zich voorbij trekken
en toen het grote distributiecentrum
in Zaandam werd gebouwd bouwde
hij zijn werk af.
Nog altijd doen de heer en mevrouw
Teunissen hun dagelijkse bood
schappen bij Albert Heijn. In Apel
doorn, waar mevrouw Teunissen nu
"kapitein op het schip is". Ze zijn er
trots op beiden het gouden kruis van
verdienste van Albert Heijn te
bezitten.
"Ik word niet goed als ik
tegenwoordig in een supermarkt
kom. Die sfeer van vroeger, dat
gemoedelijke, is er helemaal af. Wel
is de service bij Albert Heijn erg goed
gebleven, want men weet net als toen
dat een klant, die eenmaal is gaan
lopen, niet meer is terug te krijgen".
Eenentwintig jaar geleden
sloot chef A. Teunissen na
veertig jaar dienst bij Albert
Heijn, voor de laatste maal
de deur van de vestiging aan
de Hogendijk te Zaandam
op verzoek van de baas.
"Ik vroeg baas Gerrit waar
om. Hij zei: "Wees er blij
mee. Door die onuitblus-
bare energie van jou zul je
je bed nog eens meenemen
naar de zaak".
De heer Teunissen was er helemaal
niet blij mee. "Het gebeurde op het
moment dat het nieuwe distributie
centrum in Zaandam klaar was. Ik
voelde me er helemaal niet lekker
door, de eerste driejaar. De betaling
was erg goed geregeld hoor. Ik was
57 toen ik eruit ging en kreeg tot
mijn pensioen doorbetaald verlof. De
eerste tijd woonden mijn vrouw en ik
nog in Zaandam, waar ik door het
raam aan de voorzijde het station
kon zien. En elke keer als er een trein
stopte en ik mijn vroegere maten zag
uitstappen dook ik zo snel mogelijk
ineen. Daarna zijn we snel naar
Apeldoorn verhuisd, waar we voor
geen goud meer weg willen."
Wie de indruk krijgt dat hij Albert
Heijn er kwaad op aan kijkt heeft het
mis. "Mijn vrouw en ik kunnen het
nu nog niet hebben dat mensen nega
tieve dingen zeggen over Albert
Heijn." Zijn vrouw (78) werpt hem
na deze woorden een hartelijke blik
toe.
Trouwen
Ook zij kan het weten, want anders
gezin
Zoon Wilco staat in het hoogseizoen om
half zeven op om alvast zeshonderd
broden te snijden, om de zuivelproduk-
ten binnen te halen en koffie te zetten.
André, zijn broer, is dan bezig het terras
aan te vegen, terwijl hij de vaatwas-
machine al laat lop.en. Ini, de vrouw van
Han, springt overal bij waar dat nodig
is. Kortom, een gezin dat weet waar het
voor staat, maar dan ook alle conse
quenties aanvaardt. Iedereen vindt het
trouwens nog leuk ook, ondanks de
vermoeidheid! "Ik ben veel van mijn
vrije tijd kwijt", zegt pa, "maar ik heb 't
er wel voor over". Waarmee hij maar wil
zeggen dat het eerste jaar in Toko-dienst
hem best is bevallen!
"Fantastisch!" De reactie van Toko-bedrfjfsleider Han Vreman [36] laat geen
seconde op zich wachten. Ja, hoor het bevalt uitstekend in Winterswijk, waar de
man-uit-de-streek nu een klein jaar de scepter zwaait over de uitgebreide
horeca-faciliteiten van de camping Twee Bruggen. Hoewel.... horeca-faciliteiten....
ook een volwaardige supermarkt - "Iedereen is jaloers op die ruimte", zegt Vreman
valt onder zfjn verantwoordelijkheid. Nu breekt hij alweer het hoofd over het
recreatieprogramma voor de zomer, want dat zijn dingen die hij in goed overleg met
de recratieleider op stapel zet. Een echte allrounder, dat is duidelijk.
Tien jaar lang heeft Han Vreman 'langs
de weg gezeten', zoals hij dat formu
leert. In die periode werkte hij o.m. als
verkoopleider van een diepvriesbedrijf
en verzorgde ook verschillende activi
teiten in de cateringwereld. Daarna
werd hem gevraagd om zijn kennis en
ervaring in dienst van de Twee Bruggen
te stellen. Temeer daar een aantal leuke
bouwkundige veranderingen zou plaats
vinden vonden Toko Rekreatie Service
en Han Vreman elkaar al gauw.
trefcentrum
Over het tempo waarin de verbouwingen
gebeurden is de brood- en banket
bakker-van-huis-uit dik tevreden. "Bin
nen tien weken zat alles hier onder
dak!", zegt hij vol ontzag. Het resultaat
is een prachtig restaurant, geheel in
oude boerderijstijl gehouden, plus een
gezellig barretje met knusse open-haard-
partij in dé voormalige schuur. Een
ideaal trefcentrum voor de camping-
gasten - het centrum heeft zevenhonderd
standplaatsen, waarvan vierhonderd
jaarplaatsen - maar óók voor gasten
buiten de camping, want deze Toko
vestiging is het gehele jaar geopend.
Hoewel een toenemend aantal Ahold-
medewerkers de weg naar Winterswijk
al gevonden heeft, wil Han toch nog
kwijt dat zijn 'Toko' ook gebruikt wordt
voor personeelsavonden met dans en
diner, of een avondje zwemmen met
barbecue.
zwembad
De accommodatie is trouwens zodanig
van opzet, dat campingwereld en bui-
tengebeuren volledig gescheiden zijn.
Des te plezieriger omdat het overdekte
zwembad een trekpleister van de eerste
orde is. Allerlei besloten gezelschappen
huren het af, voor gehandicapten is het
een ideale plek - temperatuur van het
water 's zomers en 's winters achten
twintig graden, temperatuur van de hal
zélf nog een graad hoger! - en uit
Winterswijk komt menigeen een avond
zwemmen. Rondom het bassin (zestien
bij negen meter) is de vloer bedekt met
een tapijt dat aan gras doet denken. Er
is vorstelijk met meubilair gestrooid en
de royale bar-binnen-handbereik maakt
het gebruik van een drankje erg aan
trekkelijk.
Een zeer ruime sauna, inclusief zonne
bank, ontbreekt natuurlijk niet, en aan
de andere korte zijde van het zwembad
staan steeds mensen te wachten om
gebruik te kunnen maken van de whirl
pool. Het gaat dan ook om een accom
modatie die welhaast super-de-luxe mag
heten. Erg veel Duitsers, grotendeels
afkomstig uit het Ruhrgebied, die er
stamgast zijn. Zij voelen zich thuis bij
Han Vreman en zijn staf en vinden het
bijvoorbeeld prachtig dat de bedrijfslei
der speciaal op hun verzoek een 'Sylves-
terabend' organiseerde. Tachtig men
sen, onder wie ook Nederlanders, gaven
daarbij acte de présence. Reden voor de
bedrijfsleider om dit experiment te her
halen.
service
Ook in de Eetshop, een soort snackbar
waar tijdens het hoogseizoen in de spits
uren 6 mensen werken, wordt volop
rekening gehouden met de gasten uit
Duitsland. Tussen de acht vaste menu's,
die erg duidelijk zijn uitgetekend en van
Duitse tekst voorzien, bevinden zich ook
de favoriete hapjes van onze Ooster
buren. Han Vreman zorgt er natuurlijk
ook voor dat in de supermarkt het een en
ander te koop is dat een Duitser graag in
huis haalt. Kwestie van service.