Groningen viert anders kerst dan Limburg Winnaars AH zuivelwedstrijd bezocht door Alkmaarse kaasdragers albert heijn FLITSEN pagina 3 Gerhard Mellema De eerste winnaars in de zuivel-omzetcompetitie, die in week 40 van start ging in alle Albert Heijn winkels, zijn bekend en inmiddels op passende wijze beloond in het be treffende filiaal. Op de foto's staan twee groepswinnaars uit de eerste ron de, ZB filiaal 5808 te Bilthoven en ZB-filiaal 5723 te Ze venbergen alsmede het SM-filiaal 1007 te Breda, dat als beste SM naar voren kwam in de tweede ronde. De ronde kampioenen kregen hun prijzen uitgerijkt door Alkmaarse kaasdragers. De grootouders van Elly Meijering-Feenstra waren afkomstig uit het noorden des lands, niet katholiek, en dus al bij voorbaat tot eeti moeilijk bestaan veroordeeld toen ze naar Zuid-Limburg "emigreerden", omdat daar nog wél een (steenkolen) boterham te verdie nen viel. Maar o jee, dat geloof! Volgens Elly 's moeder zou de toenmalige pastoor van Hoensbroek de lokale middenstand hebben verboden het "heidense"gezinnetje ook maar iets te verkopen... soneelspot in het filiaal. Het gehele team kan er dus van profiteren. De geldprijzen worden onder de win naars verdeeld op basis van het aan tal gewerkte uren. Foto boven: Medewerkers van ZB- filiaal 5808 te Bilthoven. Van links naar rechts: mevrouw M. Vos-van Gerven, de heer N. Kuin, mej. P. van de Bovenkamp, de heer G. Vermeu len, mevrouw C. Zegers-Duindam, de heer W. van Ballegooijen, mej. N. van Overhagen en de heer J. de Jon ge. Op deze foto ontbreekt de heer W. Flight. Foto midden: De Alkmaarse kaas dragers omringd door medewerkers van filiaal 5723 te Zevenbergen, cais sières de dames A. Brouwers en B. Nass, en verkopers K. Mulder, M. Bongers en F. van Erven. Foto onder: de drie mensen op de foto met de kaasdragers zijn: vlnr. Jan Goey- ers, Theo Elemans en Alexander Sins. Omzetprestaties en presentatie van het assortiment stonden centraal in de zuivelwedstrijd, die over 9 weken liep en was onderverdeeld in drie ron den van drie weken. Er waren in totaal vijf wedstrijdgroe- pen, namelijk drie supermarten twee ZB-groepen per ronde. Door middel van een speciaal zuivelbericht werden de winnaars op de tweede woensdag na afloop van een ronde, bekend ge maakt. Voor alle medewerkers van een filiaal dat rondekampioen werd, was een Edammer kaasje als aan- moedingsprijs beschikbaar gesteld. De tweede en derde prijswinnaars ontvingen uit handen van kaasmeis jes van het Nederlands Zuivelbureau een baby-Edammer kaasje. In totaal was een bedrag van 30.000,-- beschikbaar gesteld door Albert Heijn voor de 15 prijswin naars, namelijk een eerste, tweede en derde prijs in iedere wedstrijdgroep. Iedere kampioen ontving tevens een blijvende herinnering aan de AH- zuivelcompetitie. De nog uit de keren geldprijzen zijn bestemd voor de per- In het jaar 1980 kunnen we daar alleen nog maar om lachen, want gelukkig bestaan zulke toestanden niet meer. Merkwaardig toch, dat er op die paar vierkante kilometer van ons kleine land je zulke tegenstellingen konden groeien. Wat is ervan over? Hoe zijn bijvoorbeeld de gedachten en gebruiken ten aanzien van het kerstfeest? De redactie bracht vier medewerk(st)ers van Ahold uit de vier hoeken van ons land samen en filo sofeerde over Kerstmis. Kitty Vet Al snel wordt duidelijk dat werknemers van ons concern in de nadelige positie verkeren met Kerstmis niet naar Parijs te kunnen, zoals veel andere Nederlanders. Of naar de wintersport. Er moet worden gewérkt. Een bezwaar lijkt dat niet. "Wintersport?' roept Kitty Vet (18) al direct verschrikt, "daar ga ik nóóit meer naartoe! Ik ben d'r één keer geweest, met school, en na één dag liep ik al met een gebroken arm. Nee hoor, ik geen wintersport meer!" Al leen Gerhard Mellema (23) de boomlan ge Albert-Heijner uit Delfzijl, heeft goe de hoop met kerst een dag of vier naar Londen te kunnen. Ik kan die ene dag misschien wel vrij krijgen. Er zijn genoeg scholieren die graag iets bijverdienen", zegt hij. Kitty Vet, die op de afdeling groenten en fruit bij Miro in Vlissingen werkt, geeft toe dat ze best eens met kerst op vakan tie, althans op reis, zou willen, maar dat het nou eenmaal goed gebruik is het feest bij vader en moeder thuis te vieren. Met alle kinderen, getrouwd of niet. "Ik zou best eens naar de wintersport willen", bekent Rein de Wit [34], filiaal chef van Etos Heerhugowaard, "maar niet met kerst." Dat feest wil hij perse in huiselijke kring vieren. "Die sfeer doet me wat. Ik ga ook altijd naar de kerk, hoewel ik niet kerkelijk ben. Dat hoort er voor mij gewoon bij." Elly Meyering-Feenstra (28), werkzaam op de groentenafdeling van Simon in Hoensbroek, gaat steevast naar de nachtmis en ontbijt na afloop feestelijk. Vóór drie uur zullen de Meijerings op eerste kerstdag ook niet de deur uitgaan, maar een bezoek aan de ouders (of schoonouders, al naar gelang wie aan de Rein de Wit ding is trouwens op komst. Toch zoeken we altijd wél een zaak met sfeer op. Die heb je genoeg in Noord-Holland." Kitty Vet, Gerhard Mellema en Ellv.Meijeringg zijn gewend thuis te eten, waarbij moeders voor de warme hap pleegt te zorgen. "Rollade", kreunt Kitty wan neer haar lievelingsgerecht wordt ge vraagd. Uitgerekend rollade is ook het woord dat Rein de Wit onmiddelijk met Kerstmis in verband brengt. Kitty Vet meent dat de Kersttijd voor een vrediger sfeer zorgt. "De mensen zijn dan veel aardiger", zegt ze. "In de zaak ook. Als die kerstliedjes dan spe len. Dan zie je iedereen met een blij ge zicht rondlopen, en dan zeggen ze tegen je: mooi hè, die kerstliedjes..." "Vrede?" vraagt Gerhard. "Oké, ik heb dat in militaire dienst ook wel eens voor gesteld: alle wapens op een hoop, maar wie doet dat het eerst? Er is altijd wel ie mand die z'n wapens niet neerlegt en dan? dan sta jij daar machteloos. Nee, ik ben bang dat het nooit zal kun nen. Onder het eten denk je ook heuc wel aan de hongersnood van anderen, maar je helpt die mensen tóch niet door dat kerstdiner te laten staan. Je kan ze alleen helpen door erheen te gaan, maar dan moet je wel een vak hebben waar je die mensen mee kan helpen anders heeft het zo weinig zin. Ik heb anders het grootste respect voor mensen die kerst bij wijze van protest heel sober vieren." Rein de Wil zit met datzelfde benauwen de probleem van die onmacht: zelf als het ware zwelgen in gelukzaligheid, maar anderzijds welen dat elders op de ze wereld duizenden mensen krepcren van honger, ellende, eenzaamheid De rest van het ploegje Ahold-mensen knikt instemmend. Vrede op aarde? Akkoord, maar hoe? Daarom vindt elk van tie vier dat je zelf het goede voor beeld moet geven. Al is het maar door iets voor anderen te doen. Door jezelf op zo'n dag weg te cijferen. Of door iets ex tra's immateriële zin te geven. Dus tóch geen verschillen meer in Nederland? beurt zijn) is vervolgens vast program mapunt. Op tweede kersdag van hetzelf de laken een pak. O ja, Elly zou best eens op reis willen met kerst, en zeker wanneer de Canarische Eilanden het doel mochten zijn, maar dat is een lucht kasteel. Zo blijkt dus Gerhard Mellema de enige van het kwartet die op 25 en 26 decem ber buitenslands vertoeft. Kerstmis zegt deze Groninger trouwens lang niet zo veel als Oud en Nieuw. "Bij ons wordt daar veel méér aan ge daan", licht hij toe. "Dan ga je er met een heel stel op uit, klokken smeren." Bij de rest van het gezelschap roept die onthulling de nodige verbazing op. Nee, Gerhard weet ook niet precies wat de be tekenis mag zijn, maar in Noord-Oost- Groningen is het nou eenmaal gebruik om met de jaarwisseling de hele buurt af te stropen en dan weg te slepen wat los zit. Boeren karren bijvoorbeeld, en liefst van het ene dorp naar het andere. En on dertussen wordt er stevig gedronken. De ondefinieerbare sfeer van Kerstmis doet het gezelschap trouwens ook het no dige. Een kunstboom, zoals die vorig jaar nog bij Elly in Hoensbroek stond, komt daar bijvoorbeeld nooit meer aan bod. Een echte boom moet het zijn, compleet met dennegeur en uitvallende naalden, zo heeft iedereen al lang Elly Meijering-Feenstra beslist. Grote eensgezindheid in dit op zicht. Zonde van zo'n boom, voor die paar gezellige dagen? "Och", probeert Rein de Wit het geweten van de groep te sussen, "ik dacht dat het meestal ge- kwéékte bomen waren, dus Kitty Vet liet zelfs een boompje uit Joe goslavië overkomen. "Dat heeft m'n vriendin toen voor me meegebracht, gewoon in de tas, en dat hebben we achter in de tuin gezet. Ver sierd en al." "Een kerststal hebben ze nooit bij Vet thuis, net zo min als bij Mellema of De Wit, want zo'n kerstattribuut schijnt nog altijd met het katholieke geloof geas socieerd te worden. Des te meer werk maken Rein de Wit en zijn (katholieke) vrouw van hun boom. Die krijgt beslist geen piek of glimmende ballen, maar ie der jaar iets anders. In 1979 waren dat bijvoorbeeld mandarijntjes en blauwe linten. "Ik wil er graag mijn eigen creati viteit een beetje op uitleven. Kerstkaar ten maken we ook zelf. Bijvoorbeeld met uitgeknipte letters. Of ik maak een aard appelstempel." Met kerst gaan Rein de Wit en zijn vrouw altijd wel een dag buiten de deur eten. "Waarschijnlijk omdat we maar met z'n tweeën zijn hoor. Gezinsuitbrei-

Personeelsbladen | 1980 | | pagina 3