Groningen viert anders
kerst dan Limburg
Winnaars AH zuivelwedstrijd
bezocht door
Alkmaarse kaasdragers
albert heijn
FLITSEN
pagina 3
Gerhard Mellema
De eerste winnaars in de zuivel-omzetcompetitie, die in
week 40 van start ging in alle Albert Heijn winkels, zijn
bekend en inmiddels op passende wijze beloond in het be
treffende filiaal.
Op de foto's staan twee groepswinnaars uit de eerste ron
de, ZB filiaal 5808 te Bilthoven en ZB-filiaal 5723 te Ze
venbergen alsmede het SM-filiaal 1007 te Breda, dat als
beste SM naar voren kwam in de tweede ronde. De ronde
kampioenen kregen hun prijzen uitgerijkt door Alkmaarse
kaasdragers.
De grootouders van Elly Meijering-Feenstra
waren afkomstig uit het noorden des lands,
niet katholiek, en dus al bij voorbaat tot eeti
moeilijk bestaan veroordeeld toen ze naar
Zuid-Limburg "emigreerden", omdat daar
nog wél een (steenkolen) boterham te verdie
nen viel. Maar o jee, dat geloof! Volgens
Elly 's moeder zou de toenmalige pastoor van
Hoensbroek de lokale middenstand hebben
verboden het "heidense"gezinnetje ook maar
iets te verkopen...
soneelspot in het filiaal. Het gehele
team kan er dus van profiteren. De
geldprijzen worden onder de win
naars verdeeld op basis van het aan
tal gewerkte uren.
Foto boven: Medewerkers van ZB-
filiaal 5808 te Bilthoven. Van links
naar rechts: mevrouw M. Vos-van
Gerven, de heer N. Kuin, mej. P. van
de Bovenkamp, de heer G. Vermeu
len, mevrouw C. Zegers-Duindam,
de heer W. van Ballegooijen, mej. N.
van Overhagen en de heer J. de Jon
ge. Op deze foto ontbreekt de heer
W. Flight.
Foto midden: De Alkmaarse kaas
dragers omringd door medewerkers
van filiaal 5723 te Zevenbergen, cais
sières de dames A. Brouwers en B.
Nass, en verkopers K. Mulder,
M. Bongers en F. van Erven.
Foto onder: de drie mensen op de foto
met de kaasdragers zijn: vlnr. Jan Goey-
ers, Theo Elemans en Alexander Sins.
Omzetprestaties en presentatie van
het assortiment stonden centraal in
de zuivelwedstrijd, die over 9 weken
liep en was onderverdeeld in drie ron
den van drie weken.
Er waren in totaal vijf wedstrijdgroe-
pen, namelijk drie supermarten twee
ZB-groepen per ronde. Door middel
van een speciaal zuivelbericht werden
de winnaars op de tweede woensdag
na afloop van een ronde, bekend ge
maakt. Voor alle medewerkers van
een filiaal dat rondekampioen werd,
was een Edammer kaasje als aan-
moedingsprijs beschikbaar gesteld.
De tweede en derde prijswinnaars
ontvingen uit handen van kaasmeis
jes van het Nederlands Zuivelbureau
een baby-Edammer kaasje.
In totaal was een bedrag van
30.000,-- beschikbaar gesteld door
Albert Heijn voor de 15 prijswin
naars, namelijk een eerste, tweede en
derde prijs in iedere wedstrijdgroep.
Iedere kampioen ontving tevens een
blijvende herinnering aan de AH-
zuivelcompetitie. De nog uit de keren
geldprijzen zijn bestemd voor de per-
In het jaar 1980 kunnen we daar alleen
nog maar om lachen, want gelukkig
bestaan zulke toestanden niet meer.
Merkwaardig toch, dat er op die paar
vierkante kilometer van ons kleine land
je zulke tegenstellingen konden groeien.
Wat is ervan over? Hoe zijn bijvoorbeeld
de gedachten en gebruiken ten aanzien
van het kerstfeest? De redactie bracht
vier medewerk(st)ers van Ahold uit de
vier hoeken van ons land samen en filo
sofeerde over Kerstmis.
Kitty Vet
Al snel wordt duidelijk dat werknemers
van ons concern in de nadelige positie
verkeren met Kerstmis niet naar Parijs te
kunnen, zoals veel andere Nederlanders.
Of naar de wintersport. Er moet worden
gewérkt. Een bezwaar lijkt dat niet.
"Wintersport?' roept Kitty Vet (18) al
direct verschrikt, "daar ga ik nóóit meer
naartoe! Ik ben d'r één keer geweest,
met school, en na één dag liep ik al met
een gebroken arm.
Nee hoor, ik geen wintersport meer!" Al
leen Gerhard Mellema (23) de boomlan
ge Albert-Heijner uit Delfzijl, heeft goe
de hoop met kerst een dag of vier naar
Londen te kunnen. Ik kan die ene dag
misschien wel vrij krijgen. Er zijn
genoeg scholieren die graag iets
bijverdienen", zegt hij.
Kitty Vet, die op de afdeling groenten en
fruit bij Miro in Vlissingen werkt, geeft
toe dat ze best eens met kerst op vakan
tie, althans op reis, zou willen, maar dat
het nou eenmaal goed gebruik is het
feest bij vader en moeder thuis te vieren.
Met alle kinderen, getrouwd of niet. "Ik
zou best eens naar de wintersport
willen", bekent Rein de Wit [34], filiaal
chef van Etos Heerhugowaard, "maar
niet met kerst." Dat feest wil hij perse in
huiselijke kring vieren. "Die sfeer doet
me wat.
Ik ga ook altijd naar de kerk, hoewel ik
niet kerkelijk ben. Dat hoort er voor mij
gewoon bij."
Elly Meyering-Feenstra (28), werkzaam
op de groentenafdeling van Simon in
Hoensbroek, gaat steevast naar de
nachtmis en ontbijt na afloop feestelijk.
Vóór drie uur zullen de Meijerings op
eerste kerstdag ook niet de deur uitgaan,
maar een bezoek aan de ouders (of
schoonouders, al naar gelang wie aan de
Rein de Wit
ding is trouwens op komst. Toch zoeken
we altijd wél een zaak met sfeer op. Die
heb je genoeg in Noord-Holland." Kitty
Vet, Gerhard Mellema en Ellv.Meijeringg
zijn gewend thuis te eten, waarbij
moeders voor de warme hap pleegt te
zorgen. "Rollade", kreunt Kitty wan
neer haar lievelingsgerecht wordt ge
vraagd. Uitgerekend rollade is ook het
woord dat Rein de Wit onmiddelijk met
Kerstmis in verband brengt.
Kitty Vet meent dat de Kersttijd voor
een vrediger sfeer zorgt. "De mensen
zijn dan veel aardiger", zegt ze. "In de
zaak ook. Als die kerstliedjes dan spe
len. Dan zie je iedereen met een blij ge
zicht rondlopen, en dan zeggen ze tegen
je: mooi hè, die kerstliedjes..."
"Vrede?" vraagt Gerhard. "Oké, ik heb
dat in militaire dienst ook wel eens voor
gesteld: alle wapens op een hoop, maar
wie doet dat het eerst? Er is altijd wel ie
mand die z'n wapens niet neerlegt en
dan? dan sta jij daar machteloos.
Nee, ik ben bang dat het nooit zal kun
nen. Onder het eten denk je ook heuc
wel aan de hongersnood van anderen,
maar je helpt die mensen tóch niet door
dat kerstdiner te laten staan. Je kan ze
alleen helpen door erheen te gaan, maar
dan moet je wel een vak hebben waar je
die mensen mee kan helpen anders heeft
het zo weinig zin. Ik heb anders het
grootste respect voor mensen die kerst
bij wijze van protest heel sober vieren."
Rein de Wil zit met datzelfde benauwen
de probleem van die onmacht: zelf als
het ware zwelgen in gelukzaligheid,
maar anderzijds welen dat elders op de
ze wereld duizenden mensen krepcren
van honger, ellende, eenzaamheid
De rest van het ploegje Ahold-mensen
knikt instemmend. Vrede op aarde?
Akkoord, maar hoe? Daarom vindt elk
van tie vier dat je zelf het goede voor
beeld moet geven. Al is het maar door
iets voor anderen te doen. Door jezelf op
zo'n dag weg te cijferen. Of door iets ex
tra's immateriële zin te geven. Dus tóch
geen verschillen meer in Nederland?
beurt zijn) is vervolgens vast program
mapunt. Op tweede kersdag van hetzelf
de laken een pak. O ja, Elly zou best
eens op reis willen met kerst, en zeker
wanneer de Canarische Eilanden het
doel mochten zijn, maar dat is een lucht
kasteel.
Zo blijkt dus Gerhard Mellema de enige
van het kwartet die op 25 en 26 decem
ber buitenslands vertoeft. Kerstmis zegt
deze Groninger trouwens lang niet zo
veel als Oud en Nieuw.
"Bij ons wordt daar veel méér aan ge
daan", licht hij toe. "Dan ga je er met
een heel stel op uit, klokken smeren."
Bij de rest van het gezelschap roept die
onthulling de nodige verbazing op. Nee,
Gerhard weet ook niet precies wat de be
tekenis mag zijn, maar in Noord-Oost-
Groningen is het nou eenmaal gebruik
om met de jaarwisseling de hele buurt af
te stropen en dan weg te slepen wat los
zit. Boeren karren bijvoorbeeld, en liefst
van het ene dorp naar het andere. En on
dertussen wordt er stevig gedronken.
De ondefinieerbare sfeer van Kerstmis
doet het gezelschap trouwens ook het no
dige. Een kunstboom, zoals die vorig
jaar nog bij Elly in Hoensbroek stond,
komt daar bijvoorbeeld nooit meer aan
bod. Een echte boom moet het zijn,
compleet met dennegeur en uitvallende
naalden, zo heeft iedereen al lang
Elly Meijering-Feenstra
beslist. Grote eensgezindheid in dit op
zicht. Zonde van zo'n boom, voor die
paar gezellige dagen? "Och", probeert
Rein de Wit het geweten van de groep te
sussen, "ik dacht dat het meestal ge-
kwéékte bomen waren, dus
Kitty Vet liet zelfs een boompje uit Joe
goslavië overkomen.
"Dat heeft m'n vriendin toen voor me
meegebracht, gewoon in de tas, en dat
hebben we achter in de tuin gezet. Ver
sierd en al."
"Een kerststal hebben ze nooit bij Vet
thuis, net zo min als bij Mellema of De
Wit, want zo'n kerstattribuut schijnt
nog altijd met het katholieke geloof geas
socieerd te worden. Des te meer werk
maken Rein de Wit en zijn (katholieke)
vrouw van hun boom. Die krijgt beslist
geen piek of glimmende ballen, maar ie
der jaar iets anders. In 1979 waren dat
bijvoorbeeld mandarijntjes en blauwe
linten. "Ik wil er graag mijn eigen creati
viteit een beetje op uitleven. Kerstkaar
ten maken we ook zelf. Bijvoorbeeld met
uitgeknipte letters. Of ik maak een aard
appelstempel."
Met kerst gaan Rein de Wit en zijn
vrouw altijd wel een dag buiten de deur
eten. "Waarschijnlijk omdat we maar
met z'n tweeën zijn hoor. Gezinsuitbrei-