Het was vroeger met Kerstmis wel gezelliger in de winkel „MOEDERS" KEUKEN NOG STEEDS IN TREK DC Tilburg Wedstrijd AHuispost pagina 10 FLITSEN DE HEER C. STEENBRINK GEPENSIONEERD AH BEDRIJFSLEIDER: (Vervolg van pag. 1) daaruit voortvloeiende organisatiepro blemen leidden onder het personeel tot gevoelens van anonimiteit, het niet meer herkennen van het resultaat van je eigen werk, gebrek aan teamgeest. Daarbij was in de loop der jaren een zeer onevenwichtige produktiedruk ontstaan over de dagen van de week en op de dag zelf. Veel overwerk en veel uitzend krachten waren nodig om pieken op te vangen, hetgeen niet bepaald bijdraagt tot een evenwichtige organisatie". Wat is er nu het laatste jaar gedaan om betere condities te scheppen "We zijn eigenlijk op twee fronten bezig geweest. Op de eerste plaats is er hard gewerkt om een soort paraplu te schep pen, waaronder in DC Tilburg gewerkt kan worden met een grotere zelfstandig heid om de produktie te stimuleren. Dat hield in, dat er met de filialen nieu we afspraken moesten worden gemaakt over bestellen en afleveren, zodat het werk evenwichtiger verdeeld zou wor den. Voor de organisatie zelf betekende dit dat bepaalde verantwoordelijkheden van het hoofdkantoor naar het DC werden gedelegeerd en in het DC zelf werden kantoorfuncties naar de "vloer" ge bracht. Het tweede front waar ik over sprak was de zogenaamde fysieke remodeling in het magazijn. Dat klinkt eenvoudig, maar in de praktijk betekende het, dat praktisch elke stelling in het magazijn is verplaatst of vervangen door een nieuwe. En dat betekende weer, dat er maanden lang onder erg moeilijke omstandighe den is gewerkt". Hoe is het gegaan? "Erg goed. Iedereen heeft veel begrip ge toond en hard meegewerkt. Onze eigen medewerkers hebben onder vaak moeilijke omstandigheden hun werk moeten doen, maar ze hebben er het beste van gemaakt. De filialen hebben door diezelfde om standigheden zo nu en dan problemen gehad met de levering, maar ze hebben veel begrip getoond evenals de bereid heid om met ons in overleg te treden over nieuwe afspraken met betrekking tot bestellen en afleveren. We hebben een beroep moeten doen op de afdelingen Logistiek. Elektronische Gegevens Verwerking en Creatieve Logica Ahold en ook van die kant is de medewerking enorm geweest." En hoe gaat het nu verder? "Op 24 november is aan de OR- Distributie advies gevraagd over de plan nen om te komen tot een zgn. full-line- DC. Onze ideeën daarbij zijn het verwezenlij ken van kleinere afdelingen c.q. groepen met een eigen takenpakket en met de mogelijkheden deze taken zelf tot een goed einde te brengen. Grotere flexibili teit en een optimale service aan onze af nemers zullen het gevolg zijn. Daarbij hopen we de arbeidsomstandig heden van die afdelingen te verbeteren, o.a. door het treffen van bouwkundige voorzieningen en door het bespreken van het eigen werk mogelijk te maken. Daaraan willen we met alle medewerkers gaan werken in het jaar dat voor ons ligt". Wanneer denkt u een en ander afgerond te hebben? "Ik hoop, dat we over ongeveer een jaar zowel de organisatie- als de bouwkundi ge veranderingen afgerond hebben. Dan bestaan we tien jaar en kunnen we misschien écht feest vieren. Daarnaast is het natuurlijk nooit afgelo pen met veranderingen in een bedrijf als het distributiecentrum Tilburg. Het is een bedrijf dat steeds er voor moet zor gen op de juiste wijze in te spelen op ver anderingen in de maatschappij. De ervaringen van de afgelopen tijd to nen dat DC-Tilburg ervoor open staat." 'Het was vroeger wel gezelliger in de winkel. Je deed meer din gen samen. Als chef was je ook een manusje van alles, je moest alles bijhouden.Met de feestdagen 1980 voor de deur blikken we terug in het Albert Heijn-verleden met de heer C. Steen brink, sinds twee jaar gepensioneerd en met een rijke AH- carrière achter zich. Het begon allemaal in 1932, toen hij als 16-jarige knaap bediende werd in het filiaal in Loenen aan de Vecht. Er volgden overplaatsingen naar Utrecht, Dordrecht en Bussum. Bussum is een belangrijke plaats geworden in de le vensloop van de. heer Steenbrink: hij leerde in deze winkel zijn vrouw kennen - ze werkte er ook - en vanuit deze winkel werd hij chef, in Utrecht. "Dat was in 1944, op het eind van de oorlog dus. Er was praktisch niets meer te koop. Het laatste halfjaar hadden we zelfs helemaal niets meer. Er was ook geen contact meer met Zaandam. We moesten zelf maar aan spullen zien te komen." In 1948 verhuisde hij naar Hilversum, en toen hij daar een tijdje zat begon de zelfbediening zijn intrede te doen. "En dat wilde ik ook wel", zegt Steenbrink, "want dat was tenslotte de toekomst." Hij kreeg zijn zin, en werd bedrijfsleider in een omgebouwde zelfbedieningszaak in Bussum. Althans op papier, want er kwam iets tussen... Lucifer "Op een ochtend kwam meneer Heijn bij ons binnen. Hij wou met me praten. Mijn vrouw moest er ook bij komen. Ik heb een filiaal voor je, zei hij. Dat is niet nodig, zei ik, ik heb er al een. Maar hij had een ander voorstel. Hij wilde me in Aerdenhout hebben. Daar woonde hij zelf, en hij wilde er een chef voor uitkiezen. Ik was de eerste op z'n lijst. Maar het was nog een bedieningszaak, dus dat viel me wat tegen. Het was een kwestie van even geduld, zei hij, dan zou daar ook zelfbediening komen. Ik kreeg twee dagen tijd om er over na te denken." Om dit lange verhaal te bekorten: uiteindelijk besloot het echt paar Steenbrink om het lot te laten beslissen. Het langste lucifershoutje wees Bussum aan, en het werd Aerden hout... Twaalf jaar lang bleef dat de stand plaats. "Eigenlijk wilde ik nergens langer dan vijf jaar blijven. Maar onze zoon zat er op het lyceum, en daarom bleven we er zo lang. Toen kwamen er de eerste supermarts. Er kwamen er in Haarlem en in Zandvoort, en daar zat ik dus tussenin. Dat trok veel mensen weg, en ik vond het niet leuk meer." Dus solliciteerde hij als bedrijfsleider voor een SM. "Ik werd daarvoor afgewezen. Ze dachten dat de overgang te groot voor me zou zijn. Vier jaar later vroegen ze me er toch voor. Ik was toen onderhand vijftig. Ik kreeg een versnelde opleiding, en ging naar Haarlem. Na Haarlem volgden nog Heemstede en Amstelveen, en tenslotte Ermelo. 'Hier en daar' 'Ik heb dus nogal wat gezworven hier en daar', aldus de heer Steenbrink, die daar nadrukkelijk ook de activiteiten van zijn echtgenote bij betrekt: 'We hebben altijd veel samen gedaan. Ook toen het zelfbediening werd, bleef zij de administratie doen. Alleen in de super- mart mocht dat niet meer. Toen was er voor haar geen werk meer.' Ze ging echter niet thuis zitten duimen draaien, toen manlief in Haarlem werk te. In een ZB in Bloemendaal was ze welkom voor de administratie. In Am stelveen heeft ze nog geholpen, maar in Ermelo was het definitief afgelopen. 'Maar ze kon het thuis toch niet uithouden. Ze was altijd gewend geweest om boven de zaak te wonen, en kreeg heimwee. Toen is ze in allerlei filialen meisjes gaan vervangen tijdens vakanties en bij ziekte. Uiteindelijk heeft ze nog een week langer bij Albert Heijn gewerkt dan ik.' In een tijd waarin veel mensen met verantwoordelijke functies met stress symptomen rondlopen, valt het op hoe vitaal de heer Steenbrink na al die onge twijfeld druk bezette jaren nu van zijn pensioen geniet. Hij heeft daar een uitgesproken verklaring voor: 'Ik was er niet constant mee bezig. Als ik 's avonds thuis kwam en mijn jas uittrok, liet ik al mijn zorgen daar in zitten. Je kunt 's nachts toch niets opknappen. Daarom heb ik het ook nooit erg moeilijk gehad. Ik ben ook nooit ziek geweest.' Er is in al die jaren heel wat veranderd. Als we een vergelijking willen maken tussen de kerstdrukte toen en nu, haalt Steenbrink er een boekje bij. In Hilver sum bracht een kerstweek een omzet in kas van 7.830,-. Dat was normaal 4.700,-. 'Als je 'dan ziet dat een SM-omzet rond de kerst nu zo'n drie ton kan zijn... Maar ja, het salaris van een bedrijfsleider was toen 75 gulden per week. En het grote verschil is dat je toen alleen zuiver kruidenierswaren verkocht. Je had nog geen vlees, groente, diep vries, gevogelte.' Als we vragen wat de mensen toen wel bij Albert Heijn kwamen halen, volgt een lange opsomming: blikgroenten, blikvruchten, banket, chocolade, sui kerwerken, koekjes, thee, cacao, allerlei soorten broodbeleg. 'Er werd toen veel meer brood gegeten dan nu', aldus de heer Steenbrink. Oliebollen Hij vervolgt de lijst: zalm, sardientjes, haring in tomatensaus en Edammer kaasjes. Wijn was er toen praktisch nog niet bij, men dronk boerenjongens, boerenmeisjes, advocaat, zoete Spaanse wijn en vruchtenwijn. Om oliebollen te bakken kwam men bloem, bakmeel, krenten, rozijnen en olie halen. 'Je verkocht alles dubbel zoveel als nor maal. De mensen aten veel meer thuis dan nu. Ze gingen nog niet naar de wintersport, en ook niet naar restau rants. Dat was alleen voor de gegoeden weggelegd.' Men had het er extra druk mee omdat in die tijd 40% van de omzet via 'horen en bezorgen' tot stand kwam. De heer Steenbrink (midden, staand) met zijn medewerk(st)ers in het Hilversumse filiaal van dertig jaar geleden. De boodschappenboekjes werden opge haald, en de boodschappen aan huis afgeleverd. 'Dat betekende wel, als het druk was in de winkel, dat je die boodschappen 's avonds moest klaar maken. In Hilversum ben ik nog wel eens de hele nacht doorgegaan. Nu is het ook wel druk in de winkels, maar door de part-timers is dat geen probleem meer. Je kunt genoeg personeel krijgen. En er wordt ook niet meer bezorgd. Nuchter Maar gezellig was het wel, in die oude winkels. De winkel werd versierd met sneeuwranden, takjes hulst, rood pa pier. De etalages werden sfeervol inge richt. De goeie ouwe tijd, van hard werken en een goede teamgeest. Steen brink is nuchter genoeg om er ook het betrekkelijke van in te zien: 'Je had als bediende niets te vertellen. Je deed wat je werd opgedragen, en anders kon je vertrekken. Als chef had je weinig privé-leven, het personeel kwam boven in de keuken z'n brood opeten. Je had maar 1 WC in huis waar iedereen gebruik van maakte. En het moest je als bedrijfsleider ook een beetje meezitten. Want als je geen goede omzet haalde, konden de bazen knap lastig zijn.' Wat dat laatste betreft heeft hij zelf nooit veel problemen gehad. Een lange reeks trofeeën getuigt van de tevreden heid van al de bazen die Steenbrink in die jaren heeft gehad. Een gouden plak en een koninklijke onderscheiding vormen de bekroning van een arbeid zaam leven. Onder de titel "Mijn moeder" lanceerde de heer J. Kleppe, de man achter AHuispost, een wedstrijd waarin de lezers gevraagd werd recepten uit vroeger dagen in te zenden. AHuispost is het 14-daagse bulletin voor AH-klanten, dat gratis meegenomen kan worden uit de filialen. Dat men 'moeders' keuken nog steeds niet vergeten is, blijkt uit het grote aantal reacties dat werd ont vangen. Bij de PR-afdeling kwamen honder den recepten binnen met de meest uiteenlopende smakelijke en onsma kelijke suggesties. Jammer genoeg is het onmogelijk u alle recepten te geven; een aantal opvallende willen wij u echter niet onthouden. Onderstaand recept werd door de inzender speciaal in een 'antiek' AH-jasje gestoken: Brompot (a la Oma) Daags vóórdat u dit gerecht wilt serveren geeft u den fietsjongen van Albert Heijn, als hij des morgens komt hooren welke grutterswaren u dien dag noodig zult hebben, de volgende bestelling: 2 ons van de beste kwaliteit Javarijst 1 pond puike kapucijner erwten 1 ons verschc Zaansche mosterd 1 potje zure uitjes (van de Eerste Haarlemsche Inleggerij) 1 potje zure augurkjes (idem) Nadat een en ander u is thuisbezorgd moeten de erwten worden gewas- schen en (sporadisch voorkomende) slechte worden verwijderd. Daarna worden de erwten in ruim helder water te weeken gezet. Den volgende ochtend worden de kapucijners onder toevoeging van wat zout in het weekwater aan de kook gebracht en in de hooikist geplaatst teneinde daarin zachtjes aan gaar te worden. Nu wordt de rijst gewasschen (ge bruik hiervoor een paardenhaaren zeef). In de verhouding een deel rijst op drie deelen water wordt de rijst aan de kook gebracht. Na vijf minuten doorkoken wordt de pan dik in kranten gewikkeld. Na eenige uren zal de rijst nu droog en gaar zijn. Intusschen hebt u door den slagers jongen een pond gerookt spek laten aanreiken. Dit spek wassche men met lauw water en daarna snijde men het zwoerd eraf. (Des winters kan de spekzwoerd in den tuin gehangen worden en aldaar den meezen en andere vogeltjes een welkome aan vulling van het karige wintermenu bieden). Het spek wordt nu in blokjes gesne den en in een droogen ijzeren braad pan snel verhit en bruin gebakken. Wanneer nu alle ingrediënten goed gaar zijn wordt de rijst met de erwten en het spek grondig dooreenge- mengd. Het gerecht wordt opgediend op een platten schootel, gegarneerd met de augurkjes. Uitjes en mosterd worden apart op tafel geplaatst, zodat een ieder zich daarvan naar behoefte kan bedienen. Het verdient aanbeveling een flinke hoeveelheid bruine jus warm gereed te hebben (Jus van den voorigen dag b.v.) want dit gerecht komt eerst volkoomen tot zijn recht wanneer het rijkelijk met jus wordt overgoten. Een goed glas Pilsener Bier smaakt er uitstekend bij, terwijl voor de kinderen een flesch koolzuurhou dend bronwater kan dienen. P.S. Eenige uuren na den maaltijd zal het u duidelijk worden waarom dit gerecht al door onze voorouders "Brompot" is genoemd. Da« vroeger ook reclame gemaakt werd, wisten wij, maar de wijze waarop is wel enigszins veranderd: Een dotterbloem aan weiland-zoom Een glanzend koetje in de droom Van Melk tot room tot boter 't lest Dat is ons Néérland op zijn best!! Als zij op boter sparen zou Was er geen wijsheid in de vrouw Want dit product van kwaliteit Munt uit door smaak en zuiverheid! De mineralen, vitaminen Die moeten voor den opbouw dienen Terwijl door lichtverteerbaarheid Het bij de zwakste nog gedijt!! Ja, altijd boter in de kast En driemaal daags als tafelgast! Dan vindt ge daarvoor zeker't loon In helder oog en roode koon!! Tot slot nog een recept die ons grieperig klimaat te lijf gaat: "Hierbij zend ik u een heel oud recept. Het is wel geen recept voor een lekkere maaltijd, maar voor mensen die last hebben van slijm wat vast blijft zitten of een goede verkoudheid die op de borst blijft zitten. Dit is een recept wat zeker zo'n 100 jaar oud is. Benodigdheden: 1 ei. 1 kop azijn. Vi pond bruine suiker. Het ei 24 uur in een kop azijn leggen, zodat de schil van het ei is opgelost. Vermengen met een Jé pond bruine suiker. Dit 3 x daags innemen."

Personeelsbladen | 1980 | | pagina 10