"IK HEB DE GROOTSTE HUSKEY VAN NEDERLAND"
Het bevalt me zo bestals je alleen met
voetballen bezig bent, stomp je zo af"
Vaste plaats
in de
a-selectie
KANTOOR VAN AFVAL
IN ZUTPHENSE MIRO
KRIJGT VEEL BIJVAL
FLITSEN
pagina 11
■WILLEM FLIGHT, PART-TIMER AHZB BILTHOVEN: i
"Flink Aanpakken Kameraden". Bij die Bilthovense club
startte Willem Flight op 10-jarige leeftijd zijn voetbalcarrière.
Hij heeft flink aangepakt. Want nu, veertien jaar later, is Wil
lem een vaste kracht in de A-selectie van eredivisieclub
FC Utrecht. Sinds 1975 werkt hij als part-timer in de Bilt
hovense AHZB. In de 27 uur per week die hij hier doorbrengt,
houdt Willem zich voornamelijk bezig met de zuivelafdeling.
nu dat je met semiprofs werkt", zegt
Willem, "er is weinig gelegenheid voor
herstel. Als ik woensdag tegen Eintracht
gespeeld heb, moet ik donderdagoch
tend weer in de winkel werken. En
zaterdag spelen we weer voor de com
petitie. Verder trainen we iedere mid-
Tijdens het interview met de Flitsen-
verslaggever komt een leverancier bin
nen. Er moeten bestellingen worden
gedaan. De eerste tien minuten worden
besteed aan een pittige discussie over de
opstelling van FC Utrecht en de kansen
in de dan nog voor de deur staande
Europa Cup-ontmoeting.
Hij maakt er zelf niet veel drukte over,
maar het is natuurlijk wel een hele
overgang: van de 2-de klasse onder
afdeling met FAK naar ontmoetingen
met de Westduitse topper Eintracht
Frankfurt. Het is allemaal vrij vlug
gegaan. Bij FAK stond hij op z'n
zestiende in het eerste elftal. De clubs
van de afdeling Zeist stelden een se
lectie-elftal samen, en daarin stond ook
Willem Flight. Ze speelden tegen de
C-jeugd van Utrecht, toen nog getraind
door Han Berger, de huidige oefen-
meester van de Utrechtse eredivisio-
nisten.
Willem Flight: "Berger heeft me na die
wedstrijd uitgenodigd voor een proef-
wedstrijd. En daarna kon ik op ama
teurbasis bij Utrecht komen spelen."
Hij ging met de C-ploeg meespelen,
kreeg na een half jaar een contract en
werd na anderhalf jaar in de A-selectie
opgenomen. Aan het eind van het sei
zoen 75/76 speelde hij z'n eerste wed
strijd in het eerste team. Een tijdlang
had hij daarna een vaste plaats in dat
team. Maar het ging niet zo best met de
resultaten, trainer Rap werd ontslagen
en er werden diverse geroutineerde,
oudere spelers teruggehaald om de zaak
te redden. Dat ging ten koste van enkele
jeugdspelers, onder wie Willem Flight,
die wisselspeler werd.
de kans
Aan het eind van dat seizoen kocht FC
Utrecht bovendien nog vier nieuwe spe
lers, en het zag er niet naar uit dat Flight
nog snel een kans zou krijgen om van de
reservebank te komen. Maar toen het
ongeluk toesloeg voor Jan Streuer -een
gebroken been- betekende dat voor
Willem Flight een nieuwe kans. En die
heeft hij aangegrepen, want sindsdien
staat hij vast in de Utrechtse basis. Hij
heeft er nu alweer 117 competitiewed
strijden in meegespeeld.
Hoe omschrijft hij zichzelf, voetbal-
technisch? "Ik ben behoorlijk technisch.
En redelijk snel. Geen Van de Kerkhof,
maar toch wel snel. Sinds de komst van
Van Hanegem ben ik omgeschoold tot
linkerverdediger
Van Hanegem
Hoe is het om samen te spelen met zo'n
Van Hanegem, die toch bekend staat als
een aartsmopperaar in het veld? Wil
lem: "Het was in het begin wel even
wennen. Hij loopt altijd te schelden en te
vitten. Dat waren de meesten van ons
niet gewend. Maar hij bedoelt dat niet
persoonlijk. Het is gewoon een karak
tereigenschap van hem. Ook al gaat het
goed, hij heeft altijd wat te mopperen.
Maar hij heeft wel een positieve invloed
op ons. Je wordt er mentaal harder van.
En hij heeft natuurlijk erg veel spelin
zicht."
Het vorige seizoen eindigde FC Utrecht
zo hoog, dat men mee mocht spelen om
de UEFA Cup. Het Roemeense Arges
Pitesti was daarin de eerste tegenstan
der. En zowaar, de Utrechters kwamen
een ronde verder. Als we dit schrijven, is
nog niet bekend hoe de tweede ronde is
afgelopen. Eintracht Frankfurt is een
gevreesde tegenstander. "Ik hoop dat we
een ronde verder zijn als dit interview
in Flitsen komt", zegt Willem, maar
hij is realist genoeg om te weten dat de
kans daarop niet zo groot is. Eintracht
was vorig jaar nog winnaar van deze
cup. Een "belevenis is het wel. "Je merkt
toekomst
Toch is het niet zo dat hij vol afgunst
kijkt naar de enkele fullprofs die
Utrecht heeft: "Het bevalt me zo best.
Als je alleen maar met voetballen bezig
bent, stompje zo af." Willem kijkt ook
verder dan z'n voetbalcarrière lang is,
hij studeert nu voor z'n middenstands
diploma. Maar voorlopig kan hij» nu
24 jaar oud, in de voetballerij nog wel
jaren vooruit.
Twee jaar geleden werd hij één keer ge
selecteerd voor Jong Oranje, voor een
wedstrijdtegenDenemarken. Een tweede
keer zat er niet in, omdat hij toen te oud
was voor deze selectie. Hij kreeg, via Ko
Prins, nog een aanbieding om in Ame
rika te komen spelen, maar voor die eer
heeft hij bedankt: "Ik zou daar dan
moeten spelen tussen de Nederlandse
competities door. Maar daar vond ik
me zelf te jong voor. Ik vind dat ik een
rustperiode nodig heb. En als je zoiets
doet, moet je er wel voor honderd pro
cent achter staan. Nee, ik zit voorlopig
goed. Ik kan bij Utrecht goed meeko
men, en dat is het belangrijkste."
"Mijn baas loopt er wel eens langs. Zegt ie lachend: "De helft
moet er af hoor" en het personeel noemt dit kantoor het
grootste en mooiste in deze Miro.
Foto Utrechts Nieuwsblad
Met een tevreden blik in de ogen kijkt de
heer W. H. J. Heyendael, hoofd van de dis
tributie-afdeling van de Zutphense Miro,
naar het kantoor dat hij samen met "zijn
mensen" door gebruikmaking van afval-
materialen neerzette. Behalve dat vijf afde
lingen nu zeer behoorlijk kunnen functio
neren, in tegenstelling tot in de periode voor
de "nieuw"bouw, worden ook veel arbeids
uren bespaard omdat de afdelingen zo over
zichtelijk onder één, zelfgemaakte, kap zit
ten. Dat is in het verleden wel eens anders
geweest.
„varkenshok"
De heer Heyendaal en zijn assistent Herman
Klaassen herinneren zich nog maar al te goed
hoe het was toen het kantoor nog maar
slechts in de pen zat. Herman: "Hier stond
een klein hok, varkenshok noemden we het
omdat het er zo stonk. Geen wonder trou
wens want het was helemaal verrot." De heer
Heyendael knikt begrijpend en vult aan: "Zo
kon het niet langer. Daar kwam bij dat we
vijf afdelingen samen wilden trekken. Hier
zat, in dat kleine hok, de afdeling ontvangst
goederen, maar de rest van de afdelingen:
bedrijfsbureau, decoratie en de prijslijnen
voor food en non-food liepen organisatorisch
maar zo'n beetje door elkaar heen.
We zijn toen naar onze onderhoudsmonteur
gestapt met het verzoek een berekening te
maken hoeveel een nieuw kantoor zou gaan
kosten als dat door een aannemer zou wor
den neergezet. Vijfentwintighonderd tot
drieduizend gulden zou op tafel gelegd moe
ten worden, dus dat ging niet door. Toen
dacht ik: jongens het is toch te gek dat er
zoveel wordt weggegooid zeker in deze tijd
van economische achteruitgang. Mijn ge-
Foto boven: De afdeling 'ontvangst goede
ren' voor het nieuwe bureau, 2e van links de
heer Heyendael, rechts Herman Klaassen.
dachten gingen uit naar grote houten platen
die na gebruik, bijvoorbeeld bij een tenten
actie, in de container verdwijnen. Een jaar
lang hebben we die dingen opgespaard. Het
zelfde deden we met afgekeurde kurkplaten
en behang". Vijfhonderd gulden was nodig
voor vloerbedekking, glas en een deurpost,
maar daar struikelde de Miro-leiding niet
over.
geen cent
"Lange tijd zijn we druk geweest met de
bouw van het kantoor, Herman, Philip
Maathuis, Gerard Snelder en ikzelf. Nee, we
kregen er geen cent voor. Wel waarderende
woorden van velen; dat vind ik net zo be
langrijk. De jongens werkten aan het kan
toor zonder klagen, 's Morgens om half
zeven begon je met je dagelijkse werk en
's avonds werkte je aan het kantoor vaak
drie uren over. U begrijpt dat je zoiets
alleen kan doen als je met je mensen kunt
lezen en schrijven. Dat kan ik met deze
ploeg. Nou ja, u ziet het resultaat." Het is
een kantoor waarvan je op het eerste gezicht
niet zou zeggen dat het een doe-het-zelf pro-
dukt is. De buitenkant is perfekt afgewerkt
en ook de binnenkant oogt goed. "O jawel,
andere Miro-vestigingen toonden zich uiter
mate enthousiast om op deze manier een
kantoor te bouwen. Mijn collega's zou ik
willen adviseren: kom gerust bij ons kijken
en onderzoek de mogelijkheden in uw eigen
filiaal en toon aan dat ook bij u zo iets
mogelijk is."
Slager Henk van Geel (CS Zaandam) over zijn grote hobby:
Mulchatna Yanika Pooh is weer eens wat anders dan
Bello of Fikkie, maar Yanika is dan ook een Siberische
Huskey. Een poolhond dus, een hond die in het Russische
Siberië gewend is de slee te trekken. Dwars door het ruige
en meestal besneeuwde gebied tegen de Noordpoolvlakte
aan.
Dan heeft Yanika het bij baas Henk
van Geel heel wat makkelijker. Als
huisdier op de Zaandamse flat is het
leven stukken eenvoudiger. Soms wat
te eenvoudig, als de heer Van Geel,
die zijn inkomen verdient bij de cen
trale slagerij in Zaandam, verhaalt
van de j ankserenades die Yanika
brengt als hij of zijn vrouw niet
thuis zijn. "Op verzoek van de buren
hebben we Yanika nog eens de deur
uit gedaan", vertelt hij: "Maar na
een week of zes hielden we het niet
meer uit zonder Yanika. Dus hebben
we hem weer teruggehaald". Het
bijzondere van de poolhond is, dat
hij behoort tot de rassen die bijna
nog helemaal zuiver zijn. "Vooral bij
Duitse herders komt inteelt vaak
voor", zegt de heer Van Geel:
"Terwijl van deze soort maar 1%
onzuiver is".
En dat willen de Huskey-eigenaren
graag zo houden. Daarom is de
Siberische Huskeyclub Nederland in
het leven geroepen. Sinds november
1969 proberen de hondenbezitters
alles in het werk te stellen deze
hondensoort zuiver te houden.
"Jammer genoeg zijn wij nog niet
wettelijk beschermd, zodat iedereen
in wezen nog maar aan kan doen met
de honden. Al zullen wij ons ver
zetten tegen de zogeheten brood
kwekers. Zo veel mogelijk". Er zijn
Huskeybezitters met wel acht hon
den.
Alle leden van de Huskeyvereniging
hebben hun honden gekregen na
uitvoerige gesprekken met vereni
gingsleden Koop wordt dan geregeld
via contracten, waarin bepalingen
van allerlei aard zijn opgenomen over
wat de eigenaar moet doen en laten
wanneer hij om één of andere reden
van zijn hond af wil. Allemaal
afspraken om de hondensoort te
beschermen zo veel als maar
mogelijk. Yanika de grootste Huskey
van Nederland op dit moment, heeft
alle typische eigenschappen van die
soort in huis: aardig voor alles, lief,
aanhankelijk en een snelle janker,
zoals wolven dat kunnen: kop in de
nek en zingen maar. Yanika wordt
alleen agressief als hij andere honden
van zijn soort ziet.
Pieter van Vollenhoven, echtgenoot
van prinses Margriet en zelf Hus-
key-eigenaar, heeft nog eens op een
vreemde manier kennis gemaakt met
Yanika: "Hij zei er gelukkig niks van
dat mijn Huskey over zijn voeten
heen waterde", glimlacht slager Van
Geel... Yanika is momenteel in
training en zijn baas wil graag in
1981 mee gaan doen aan wedstrij
den. En dat zal voor de nu vieijarige
Rus weinig problemen geven.
