Filiaal 5502 behoudt
zijn intiem karakter
NA VERBOUWING
WELVAART
FLITSEN
pagina 9
Filiaal 5502 in Amsterdam heeft zojuist een verbouwing achter
de rug, maar op de gevel prijkt nog altijd de "oude" naam van
Albert Heijn. In gulden letters. BL J. van der Niet heeft daar
wel een verklaring voor - moet iets met eigendomsrecht van
doen hebben - maar toch ergert hij zich aan die buitenkant.
"Die gevel ziet er niet best uit", oordeelt de BL hardvochtig,
"maar die komt óók nog aan de beurt. We kunnen moeilijk
alles tegelijk Zijn irritatie mag dan begrijpelijk zijn, ietwat
misplaatst toch ook, want de zaak loopt als een trein, en de
klant voelt zich dus kennelijk aangetrokken tot dit filiaal.
Misschien omdat het zo "ouderwets" klein is: ongeveer 150
vierkante meter.
de buurt
Bovendien past zo'n oude letter uit
stekend bij de buurt, die toch sinds jaar
en dag een wat gedistingeerd karakter
heeft. De winkel bevindt zich in de
Johannes-Verhulststraat en het verzor
gingsgebied strekt zich uit van Concert
gebouw tot Valeriusplein en van Apollo-
laan tot Vondelpark. "Speciale aanbie
dingen heb ik hier nergens", klinkt het
dan ook uit de mond van de heer Van
der Niet. "Daar komen onze klanten
niet op af'.
Hoewel de buurt geleidelijk aan van
karakter verandert - wat meer kamer
bewoners dan vroeger, wat meer jonge
ren ook - woont er nog steeds een
publiek dat iets te besteden heeft - zo is
bijvoorbeeld de arrondissementsrechter
vaste klant - en over een goede smaak
beschikt. Het is dan ook niet verwon
derlijk, dat uitgerekend hier zo'n uit
stekende wijnverkoop te signaleren is:
liefst dertien procent van de totale
omzet! En om maar direct wat andere
cijfers te geven: groenten, fruit en aard
appelen vormen twaalf procent van de
omzet, vers vlees bracht het inmiddels
tot tien procent. Voor dat deel van het
assortiment heeft de 47-jarige bedrijfs
leider dan ook de beschikking gekregen
over een vitrine van zes meter. Niet
slecht op een totaal van veertig meter
aan stelling.
persoonlijk
Uiteraard ging die uitbreiding van de
vers-vlees-hoek ten koste van andere
artikelen. "Ik ben flink gaan saneren in
de zeeppoeders", licht Van der Niet toe.
"De mensen gaan hier erg veel naar de
wasserette." De bedrijfsleider, die on
middellijk na school bij Albert Heijn
kwam werken, heeft er ook slag van het
uit het assortiment nemen van bepaalde
artikelen aan zijn klanten te verkopen.
En ach, zo moeilijk is de Amsterdammer
nou ook weer niet. Opvallende uitspraak
van de BL: "Ik wil al mijn klanten
persoonlijk komen begroeten." Het be
stand is dan ook te overzien: vijftien
duizend mensen bevolken de buurt,
vijfenvijftighonderd kassa-aanslagen per
week. En dat alles bij een bezoek
frequentie van twee a drie keer per week
en drie kassa's, om het beeld wat verder
uit te tekenen.
witte jas
"Ik ben nog erg conservatief', zegt de
heer Van der Niet ook in de loop van het
gesprek. "Ik loop nog in een witte jas, ik
Kijk in hei kleine, maar efficiënt
ingerichte magazijn.
-JïMk} .Aa
Bedrijfsleider J. van der Niet
draag een stropdas en een naamkaartje.
Tegenover de klant moet een winkelier
zich nu eenmaal als de gastheer gedra
gen, vind ik, dus dan moet hij zich daar
ook naar kleden. Een klant heeft daar
recht op. Misschien zie ik het verkeerd,
maar zo voel ik dat nou eenmaal." In
zijn voordeel spreekt sowieso, dat het
personeelsverloop nihil is. "Ja, er gaat
wel eens iemand weg hoor, natuurlijk,
maar die wordt dan beleefd verzocht om
te vertrekken". Prima sfeertje dus ook
onder het personeel, dat toch altijd nog -
ondanks de beperkte opzet van deze
buurtwinkel - uit drieëntwintig koppen
bestaat. Inclusief de part-timers hoor.
"Ik heb hier vierhonderd manuren",
verduidelijkt Van der Niet.
Hoe het komt dat de zaak zo uitstekend
draait? "We hebben hier in de buurt
totaal geen concurrentie van andere
grote zelfbedieningszaken", oppert Van
der Niet bescheiden. Zijn naaste mede
werker Slont voegt daar nog aan toe, dat
het grote voordeel is zelfstandig te
mogen bepalen welke artikelen je al dan
niet aan het assortiment toevoegt (of
bijbestelt) dan wel daaruit verwijdert.
"Dus als de mensen vandaag om een
bepaalde soort zeep vragen, om maar
iets te noemen, kunnen wij die morgen
in de winkel hebben. Zo kah je onmid
dellijk inspelen op de behoeften".
Toen d'oliebron werd aangeboord,
Kwam welvaart ras er aan,
Doch 't boren naar de geest 'lijkbron
Vergat men toen voortaan.
II
De welvaart kwam, ach heden toch,
Met al haar vette buit.
Hoe ziet na nu de hemel of
De hel er eig 'nlijk uit
Want alles wat we hebben
In ons nu zo rijk bestaan,
Maakt het wel onmoog 'lijk
Om nog rustig dood te gaan.
III
Welvaart is in d'an 'tomie
D'a-or-ta van de chie-rur-gie.
Hebt U dat in de kijker
Het hart, als U dat niet al wist,
Verarmt en maakt de spee-zja-list
Zéér hart-ver(w)armend rijker.
IV
Het eind' der welvaart is in zicht,
Oh mensen, het valt heus niet licht
Om dat NU reeds te weten.
Doch denken aan dat eind' voortaan
Laat ons, wat 't werk nooit heeft gedaan,
Eens echt een keertje zweten.
Wij pompen olie uit de grond,
Dat's ee-koo-noo-mies zo gezond,
Wij willen ee-nur-zjie.
En 'is de olie op, ah-wel,
Dan is er altijd wel een bel
Met gas, zo ik 't zie.
Bij mij rijst echter wel de vraag,
D'inwend'ge druk wordt nu zo laag,
Heb ik dat goed gesnapt
De aarde wordt zo aak'lig hol,
Dus wanneer is het, dat die bol
"WHAMM" in elkander klapt
Heintje Rozijntje
Bij de verbouwing, die vier weken in
beslag nam, is hij "hartstikke goed
geholpen" door aannemer De Soet uit
Vinkeveen. De gemeente Amsterdam
daarentegen stoofde hem - onbewust
natuurlijk - een lelijke kool door precies
tijdens de verbouwing het trottoir op te
breken. Dat betekende veel gesjouw
door het rulle zand, maar gelukkig is al
die ellende inmiddels achter de rug. Een
wat praktischer indeling van de zaak,
met behoud van het intieme karakter, is
het resultaat. Voorts kregen Van der
Niet en zijn rechterhand G. Slont de
beschikking over een kantoortje (met
uitzicht op de winkel), toilet, perso-
neelskantine, en opslagruimte met elek
trisch bedienbaar rolluik aan de straat
kant. De nieuwe pompwagen maakt veel
sjouwwerk met mankracht overbodig, en
het nieuwe katje de zaak in een mum
van tijd muizenvrij. Toch nog wat ver
geten? Ach natuurlijk, de nieuwe koel
cel! En het instructielokaal waar Van
der Niet - die boven de zaak woont - zijn
medewerk(st)ers in de geheimen van het
vak inwijdt. Een filiaal dat niet ten
onrechte vaak aan anderen ten voor
beeld wordt gesteld. Vanwege de ren
dabele exploitatie? Of vanwege de ge
zellige sfeer? Misschien heeft het één wel
alles met het ander te maken
