Het komt als in een Flits
"De machinemoet net
als jijzelf in topvorm
"IN DE TUIN VERGEET IK
ALLES"
zijn
Koperen jubilaris Nan Croughs over zijn hobby:
"Kopstuiters"
horen erbij
FLITSEN
pagina 11
fabriek de hele Yamaha ondersteboven
en binnenstebuiten gekeerd, waarna het
team van Jan weer enkele races heeft
gereden om het geheel technisch bij te
schaven. Dat blijft precisiewerk, dat veel
races en trainingen nodig heeft voör het
goed loopt. Maar het resultaat moet er
dan ook naar zijn. Na een tiende plaats
in Heeswijk is er eigenlijk niet veel meer
van racen gekomen. De opgelopen
schade in een trainingsronde, de
dodelijke ongelukken op Ammerzoden
en Venhuizen, waardoor alle stratenra-
ces verder in dit jaar zijn afgelast door
de bond en het wegvallen van een
stijgende lijn in prestaties zijn daar
schuldig aan. Op dit moment wordt de
motor weer helemaal bekeken om toch
nog iets van het jaar goed te kunnen
maken. Weer komen de financiën en
dus de sponsors op tafel: het tekort aan
financiële steun zorgt er voor dat de
mannen plus Karin niet kunnen doen
wat ze willen..."Al leer je ontzettend
veel door te rijden, maar ook van
anderen. Ik hoop er nog lang mee door
te kunnen gaan, al blijft het me mijn
hele maandsalaris kosten", zegt Jan
met glimmende oogjes.
Hij eindigt met een verzoek: Jan wil
graag weten of er binnen Ahold nog
meer mensen zijn met zo'n peperdure
hobby. Hij wil graag weten hoe die
mensen dat regelen.Want hij blijft
zoeken naar manieren om het beter te
doen; het racen, het technische, de
financiële klappers, de begeleiding, alles
wordt verbeterd. En wat de klappen op
het asfalt betreft zegt Jan: "Of je nou
een nationale bent of een GP-rijder, je
valt allemaal even hard."
Motorcoureur Jan Wiersma (filiaal 1162 Amstelveen)
9 9
Nan Croughs begint met de asperges
in zijn tuin: Het witte goud van|||||
Noord-Li mburg.
Wie het AH-fiiiaal in het Venlose
centrum binnenloopt zal ongetwijfeld
eens geconfronteerd worden met sector
chef vers, Nan Croughs. Onlangs vierde
hy zyn l2Vi -jarig jubileum by Albert
Heyn. Aan de glimlach op zijn gezicht
te zien, heeft hij het er best naar zijn
zin. By navraag blijkt die veronderstel
ling te kloppen. Zyn werk en zyn hobby,
het tuinieren, zyn nauw met elkaar
verbonden. Reden om Nan Croughs er
zelf over aan het woord te laten.
"Ik werk hier nu al ruim tien jaar. Ik
heb eerst in Geleen en Hoensbroek
gewerkt, maar toen dit filiaal werd
geopend ben ik richting Venlo verhuisd.
We hebben hier nu 56 personeelsleden.
De meeste heb ik zien komen," zegt hij
over zijn diensttijd bij AH. Voordien was
hij werkzaam in de tuinbouw. Dat
beroep werd zijn hobby. "Ik schaam me
een beetje als ik moet zeggen hoe groot
mijn tuin is," zegt hij verlegen. "Ik had
eerst een tuintje van 50 vierkante meter.
Dat was niks, ik kon me er niet in
uitleven. Ik heb toen een huis in Baarlo
gekocht met een tuin van 1500 vierkante
meter. Daarin kan ik echt experimen
teren." Zeker drie uur per dag is hij in
zijn tuin te vinden. Met name de
aandacht voor groenten is opmerkelijk.
Croughs daarover: "Groenten en fruit
dat verbouw ik graag. Asperges,
champignons, sla, paprika, aardbeien,
druiven, pruimen, bessen. Daarnaast
ook nog wat bloemen."
Met een dergelijke grote tuin, kan de
familie Croughs lang niet alle eigen
gekweekte produkten opeten. "Kennis
sen en familieleden profiteren mee van
onze tuin. Daarnaast probeer je ook
zaken te ruilen met andere tuinders en
hobbyisten. Dat loopt erg leuk." Die
ruilhandel beperkt zich niet alleen tot de
naaste omgeving: "Ik correspondeer met
diverse tuinders over de hele wereld. Met
name met mensen die wonen op
Mallorca en in Brazilië. Van hen krijg ik
dan zaad wat ik in mijn kas ga
uitproberen. En mijn oom in Brazilië
heeft nu echte Hollandse kasdruiven
gekweekt van de stekken die ik hem
stuurde," vertelt Nan Croughs enthou
siast.
De Venlose sectorchef vers gaat
helemaal in zijn hobby op: "Voordat ik
ga werken, loop ik even door de tuin. En
na mijn werk ben ik vaak in mijn tuin te
vinden. Nu ben ik aan het experimente
ren met champignons. Ik ben benieuwd
naar het resultaat. Echt, als ik in de tuin
ben, vergeet ik alles om me heen. Dan
voel ik me één met de natuur. Een
fascinerende ervaring om alles te zien
groeien en bloeien. Je kunt nu bollen
kopen en in de grond stoppen. Dat geeft
meer voldoening dan wanneer je een bos
bloemen in het voorjaar bij een bloemist
koopt," zegt hij vol vuur.
Betekent zijn hobby dat hij op zijn
afdeling de binnengekomen produkten
extra kritisch bekijkt? "Klopt. Maar
door snelle aflevering en betere planning
is de kwaliteit van de groenten en het
fruit bij AH erg vooruit gegaan. De
kwaliteitsnorm is bijzonder hoog."
JOOP MAAN (CS ZAANDAM) FANATIEK PENTEKENAAR
Hij toont dat aan als hij vertelt, dat het werk pas af
is als hij er zelf tevreden over kan zijn. "Behalve een
gezicht", voegt hij daar aan toe: "Van de voeten tot
aan de schouders gaat me lekker af, maar dan zo'n
kop erop? Dat lukt me niet, hoor".
cursus
Toch heeft Joop Maan wel een cursus modeltekenen
gevolgd, evenals een cursus over de technieken met
waterverf en gouaches. Op dit moment is hij een
trouwe leerling van de Rietveld-Academie in
Amsterdam. "Daar leer ik het olieverven onder de
knie te krijgen", zegt hij: "En het gaat er maar om
dat ik straks als gepensioneerde technisch gezien
vaardig genoeg ben om lekker aan de gang te
kunnen blijven".
succes
Dat de werken van Maan de mensen aanspreken
mag blijken uit de storm die vorig jaar in Wolvega
heeft gewoed. "Iemand vroeg me op een expositie
een leeg wandje op te vullen met wat tekeningen",
aldus de artiest: "Dus ik heb daar een twaalftal
werken geplaatst. Maar ik had me nog niet
omgedraaid of er waren er negen van verkocht. En
daar kwam ik helemaal niet voor!"
expositie
Al geeft het hem wel de voldoening die voor alles
nodig is. "Maar om nou gelijk maar professioneel
tekenaar te worden, dat zie ik na zo'n incidenteel
succesje niet zitten".
Enthousiaste collega's hebben al kopieën van
pentekeningen op hun afdelingen opgehangen: "Al
is het jammer dat door die kopie het effect
gedeeltelijk verloren gaat" mijmert de heer Maan,
die nog een wens op tafel brengt: straks, als hij 25
jaar bij Albert Heijn werkt, wil hij graag een
expositie houden. "In het hoofdkantoor is er ruimte
voor. Dat zou toch geweldig zijn!".
"Als je valt tel je de klappen die je helm maakt op het asfalt",
zegt de 26-jarige motorcoureur Jan Wiersma. In de kantine
van de AH-vestiging in Amstelveen zit een handvol collega's
van de medewerker van de afdeling kruidenierswaren, motor
geluiden te produceren. En Jan lacht er hartelijk om: "Al zie
je ze zelden langs de baan, hoor. Maar meeleven doen ze wel".
Jan Wiersma is fanatiek waar het om
motoren gaat. Dat gaat zó ver, dat hij
soms niet naar een race durft te kijken
wanneer hij noodgedwongen langs de
kant moet.
"Omdat dat frustreert!"
Dat zal wel meevallen want wie naar de
tweewielerfanaat luistert hoort niet
alleen de liefde voor het gebeuren in zijn
stem. Ook het nuchtere in hem, de
rustige gebaren die hij af en toe maakt
en het uitvoerige "carrière"- overzicht
dat hij vantevoren al heeft geschreven
("...dat maakt het dacht ik een stuk
makkelijker voor je...") laten zien dat
hij zijn hoofd er altijd bij heeft.
medewerking wordt het racen echt
onmogelijk, geloof mij maar".
carrière
Jan startte zijn hobby in 1976 met een
cursus, die vooraf gaat aan de licentie.
Na een 250 cc. Harley Davidson kocht
hij een even zware Yamaha, eind '77.
Dit na een ongeluk op Zandvoort met de
Harley en het eerdergenoemde sleutel
been.
Na het behalen van de licentie volgde de
aankoop van een tweede Yamaha in'79,
waarmee in verschillende races gemid
deld een zeventiende plaats is behaald.
Begin dit jaar heeft een monteur van de
stuiteren
Hoe vaak hij dan ook over het wegdek
mag stuiteren.
"Als je onderuit gaat probeer je dat
hoofd er wel bij te houden", zegt Jan:
"Je kijkt dan of alles nog werkt bij jezelf
en dan kijkje naar je motor. Het feit dat
er iets mis is gegaan is erger dan het
ongeval zelf".
Verschillende missers hebben het
lichaam van Jan al aardig wat
ongemakken opgeleverd: een gebroken
middenhandsbeentje dat twee keer
geopereerd moest worden.
Verder nog een gebroken sleutelbeen
("Dat was op Zandvoort en het was Jack
Middelburg zelf die er voor zorgde dat ik
behandeld werd") en dat naast de
"gewone" schaafwonden en kopstuiters.
"Dat hoort er toch bij? Dat weet je
vooruit", zegt hij: Maar de sport is datje
dat tot een minimum probeert te
beperken. Door bijvoorbeeld het tech
nisch aspect te beheersen. De machine
moet in topvorm zijn, net als jijzelf.
Eerste klas materiaal, daar gaat het
om".
verzorging
Hij gaat verder met praten over
perfectie, die in de loop der jaren
opgebouwd en aangeleerd moet worden.
Het risico kan nooit voor 100% worden
weggenomen, maar moet zo klein
mogelijk blijven. Jan: "Je ontwikkelt een
soort zesde zintuig ten aanzien van je
materiaal. Je voelt het gewoon als er iets
mis is..."
Goede begeleiding is dan ook onontbeer
lijk. Oud-schoolmaat Alexander Gho en
Kees Heemskerk en Theo Dimmendaal
zijn de mannen achter de schermen die
de techniek, tijd en alle andere zaken
langs de kant in de gaten houden.
Karin Licht, ook werkzaam bij AH en in
hetzelfde filiaal, zorgt voor Jan zelf. Al
een hele tijd: "Als ik een seconde te laat
in zicht ben wordt ze al ongerust", zegt
Jan tevreden grijnzend.
Dat het een dure sport is mag duidelijk
zijn. Het team is dan ook heel erg blij
met de twee "sponsors", Shell en Euro
Leathers, die onder meer zorgen voor de
kleding en gratis olie. Daarop voort
bordurend peinst Jan: "Zoiets is toch
een prima object voor Ahold?
Denk je eens in: ik in de AH-kleuren en
de collega's met de petjes op langs de
kant... De ruim 30.000 mensen die bij
ons langs de baan zitten kunnen daar
toch niet overheen kijken. Trouwens, bij
ons "nationale rijders" worden al veel
coureurs voor alles gesponsord. Het lijkt
soms het grote Grand Prix-werk wel bij
ons", stelt hij onschuldig en gebaart: Zo
is het en niet anders.
"Maar", voegt hij er aan toe:" Ik heb
over medewerking van AH helemaal niet
te klagen hoor! De dagen die ik vrij mag
nemen, soms nog onverwacht ook... ze
doen daar niet moeilijk over. Zonder die
"Het komt als in een flits", zegt de
chef snijband-ontvangst van de cen
trale slagerij in Zaandam, de halve
eeuw jonge Joop Maan als hij praat
over de geboorte van een idee, dat hij
op papier wil zetten.
Joop Maan is een fanatiek penteke
naar en een zo mogelijk nog fanatie
ker tuinier.
"Ik heb in Friesland een klein optrekje, waar ik
mijn heide tuin heb liggen", vertelt hij:" En daar
staat ook mijn teken- en schilderspul. In mijn
Amsterdamse flat heb ik geen ruimte voor een
schildersezel".
vuilnisbak
Als hij een idee krijgt pakt hij direkt het nodige
gereedschap om een schetsje te maken. Dat wordt
dan later uitgewerkt, "Maar", zegt hij: "Als ik het
niks vind gaat het zó de vuilnisbak in".
Al gebeurt dat niet zo snel; in het gesprek wordt al
duidelijk, dat de snijbandchef achter zijn lachje een
enorme portie doorzettingsvermogen heeft zitten.
