D. M. Hansen maakte ontwikkeling Toko-winkels mee
Groot verschil tussen theorie op school
en praktijk in het bedrijf
Altijd erg veel vrijheid in mijn werk gehad
Jan Kees Schalks, stagiaire bij PZMarvelo:
pagina 10
FLITSEN
ontwikkeling kampwinkeis
Vanaf het moment dat de recreatie een
steeds belangrijker plaats innam ging de
heer Hansen zich bij Simon de Wit
volledig aan de recreatietak wijden. "En
dat deed ik met bijzonder veel zin, want
die bedrijfstak sprak mij toch het meeste
aan. Op deze plaats heb ik vanaf 1961
de ontwikkeling van de kampwinkels
meegemaakt en ook gestimuleerd. Ik
weet nog goed dat er bij mijn benoeming
tot districtsleider in 1960 twee kamp
winkels waren, een aantal dat bij mijn
pensionering was uitgegroeid tot 38. Na
de fusie met Ahold zijn de Kampwinkels
TOKO gaan heten, maar verder ging
mijn werk na de fusie op dezelfde voet
voort, er veranderde weinig."
fijne tijd
Vooral het vele reizen en de grote
vrijheid die de heer Hansen in zijn
functie had maakten hem tot een zeer
tevreden werknemer. "Ja, telkens als ik
terugblik besef ik dat het een ontzettend
fijne tijd is geweest bij eerst Simon de
Wit en later Ahold. Ik heb altijd het
gevoel gehad dat ik de man met de
meeste vrijheid in het bedrijf was.
Meestal zat ik maar een dag per week in
Zaandam, de rest van de tijd op de
weg", vertelt de heer D.M. Hansen.
prima kerels
"Je deed alles tegelijk. Er moest gezorgd
worden voor management, personeel,
inkoop en er moesten contracten met de
verpachters worden afgesloten. Wel had
ik bij dit alles veel hulp van de chefs van
de kampwinkels, dat waren prima kerels
die met veel inzet een hoop werk
verzetten. Later kreeg ik een assistent en
bij mijn pensionering waren dat er twee.
Hulde voor wat zij deden!"
Het laatste jaar bij Ahold (1976) hield de
heer Hansen zich alleen nog maar bezig
met marktonderzoek en bracht daarbij
erg veel tijd door in België, waar naar
nieuwe locaties werd gezocht voor
TOKO-winkels.
In 1976 trok de heer Hansen de Ahold
deur definitief achter zich dicht en is
"Personeelszaken is een verzamelplaats voor allerlei
problemen. Daar ben ik nu wel achter." Dit stelde
Jan Kees Schalks enkele weken geleden, toen h(j een
streep zette onder een stageperiode van ongeveer een
jaar op de afd. Personeelszaken van Marvelo te
Zaandam.
Als leerling van de opleiding Personeelswerk aan de
Sociale Academie te Amsterdam moest Jan Kees in
het derde studiejaar stage lopen bij een onderne
ming om praktijkervaring op te doen. Toen hij
hoorde, dat ook bij Ahold die mogelijkheid bestond
en dan nog wel in de produktiesector maakte hij een
welbewuste keuze voor Marvelo. "De Zaanstreek
trok me zelf al aan, het is tenslotte een oude
industriestreek, en daarnaast heeft Albert Heijn
toch een bepaalde naam. Ik wilde daar best eens een
kijkje achter de schermen nemen," zegt de uit
Noordwijkerhout afkomstige Jan Kees.
De eerste twee maanden bracht hij in de produktie-
afdeling door: een maandje dropfabriek, een
maandje chocoladefabriek. Jan Kees Schalks: "Dan
weet je waar de mensen het over hebben wanneer ze
ergens mee zitten. Anders blijf je er toch wat vanaf
staan."
praktijk
Hij is vol lof over de wijze waarop hij na die start op
Personeelszaken werd ontvangen. Hij zegt: "Ik werd
meteen overal bij betrokken en langzamerhand
kreeg ik gelegenheid zelf bepaalde dingen uit te
voeren. Dat waren natuurlijk wel de kleine klusjes,
maar ik leerde er veel van. Onder meer, dat er toch
wel een groot verschil is tussen de theorie op school
en de praktijk in een bedrijf. Op school snuffel je
wat aan de rand, maar nu had ik rechtstreeks met
allerlei dingen te maken."
Hij kwam onder meer in aanraking met het
PAR-project, de Personele Aspecten Renovatie,
waarover een dikke nota is geschreven. "Daaruit
vloeiden allerlei activiteiten voort, waar ik mee te
Het kart raar lopen. Op jeugdige leeftijd graag net als je vader
willen varen, dan op aandringen van je ouders voor de handel
kiezen en vervolgens 40 jaar bij dezelfde baas werkzaam zijn in
het kruideniersvak. De drie jaar geleden gepensioneerde heer
D. M. Hansen heeft nooit spijt gehad van de stap die hij in
1936 nam, omdat hij het avontuur, de vrijheid en het vele rei
zen wat hij anders graag op zee had willen ontmoeten, ook in
zijn baan bij eerst Simon de Wit en later Ahold terug vond.
maken kreeg. Ik denk bijv. aan communicatie,
werkoverleg enz."
Het gehele personeelswerk bij Marvelo vond hij zo
interessant, dat hij er na de officiële stageperiode -
tijdens welke hij veel steun kreeg van zijn school-
supervisor - nog twee maanden als vakantiewerker
aan vastplakte.
"Ik heb me bij alles ook helemaal betrokken
gevoeld." merkt hij op, "Fouten werden uitgelegd
en vooral daardoor heb ik veel kennis vergaard. Op
school leer je wel het een en ander, maar je weet
nauwelijks wat je met je wetenschap kunt en moet
doen."
conclusie
In zijn gezellige, sfeervol ingerichte huis
aan de Borchsatelaan in Hillegersberg
blikt de heer Hansen enthousiast terug
in het verleden. Alles zit nog vers bij
hem in het geheugen, zelfs het begin van
zijn loopbaan 43 jaar geleden bij het
filiaal van Simon de Wit aan het
Dapperplein in Amsterdam weet de heer
Hansen zich nog te herinneren als de
dag van gisteren.
"Ik kwam daar als magazijnbediende,
want je moest vroeger altijd helemaal
onderaan beginnen. Maar omdat ik in
Den Helder al enige ervaring in het
kruideniersvak had opgedaan bij een
coöperatie, bleef ik maar korte tijd in de
winkel. In januari 1939 werd ik contro
leur van het rayon Utrecht en tien jaar
later ging ik in opleiding voor een hogere
functie. Na de Pinksteren in 1950 werd
ik naar Rotterdam gestuurd om daar de
zieke rayonleider op te volgen en een
jaar later werd dat omgezet in een vaste
aanstelling. Vanaf juni 1960 was ik
vervolgens vijf jaar districtsleider over
vier rayons, waarna ik in oktober 1964
een aantal taken kreeg over te nemen
van adjunct-directeur Bleker, die de
vertrekkende Simon de Wit opvolgde.
Dat waren activiteiten op het gebied van
de recreatie en voor "spaar en vergaar",
een actie zoals Albert Heijn vroeger de
PMC-club kende", aldus de heer Han
sen.
toen zeker niet bij de pakken neer gaan
zitten. "Integendeel", zegt de heer
Hansen. "Ik heb genoeg hobby's die
vroeger te weinig uit de verf kwamen. En
het is een prettige ervaring als je b.v.
's avonds laat bij een mooie sterrenlucht
nog even je tuin in loopt en tegen je
vrouw zegt: "Ga maar vast, ik kijk nog
even naar de sterrenbeelden".
De gedachte dat de wekker niet meer om
6 uur afloopt is zeer plezierig.
genieten
En er zijn zo ontzettend veel dingen
waar men zich over kan (en zou moeten)
verwonderen. Mijn vrouw en ik genieten
van deze tijd en het is prettig dat er
contact met oud-collega's is.
Regelmatig word ik uitgenodigd op
afscheidsrecepties en op dat soort bij
eenkomsten merk je wat een hechte
band er onderling altijd heeft bestaan en
nog bestaat. Simom de Wit was en is
altijd één grote familie".
De heer Hansen links met sigaarin hei
Praelhuys in Duinrell te Wassenaar tijdens
een carnavalsbijeenkomst.
Jan Kees Schalks had vooral vrij veel bemoeienis
met de dropfabriek. Onder meer werkte hij mee aan
sollicitatie-procedures, begeleiding werkoverleg,
ziekteverzuimbestrijding door meer sociale begelei
ding e.d. Een apart hoofdstuk vormde nog de
aanwezigheid van de buitenlandse werknemers, die
weer hun eigen specifieke problemen hebben
(contacten met Nederlanders, taal, leefwijze). "Ver
houdingsgewijs heb ik meer met hen contacten
gehad dan met de Nederlanders," meent Jan
Kees Schalks. Zijn voornaamste conclusie van het
stagejaar is wel, dat Personeelszaken geen geïsoleer
de afdeling is, maar in een wisselwerking staat met
alles in het eigen bedrijf, de eigen organisatie en ook
met de gehele maatschappij. "Denk maar aan de
woningnood, die is nog steeds actueel. Dan blijkt
ook, dat je moet inspelen op wat er in de
buitenwereld aan de hand is."
Zijn "gekste" ervaring: "Iemand uit de fabriek
kwam om een paar klompen voor het schoonmaak
werk. Men dacht, dat dit via Personeelszaken liep.
Je ziet het: het is inderdaad een vergaarbak."
Zijn slotconclusie bij het vertrek: "Ik vind het
eigenlijk jammer. Ik laat geen stageplaats achter,
maar een stel vrienden. Maar het laatste studiejaar
moet ook af."
