Al
die 42 jaar met veel animo
en plezier gewerkt
Vraag naar dr. Vogel
brood stijgt
G. van der Eng geniet nu van zijn pensioen:
Dr. Alfred Vogel heeft het niet begrepen
op Hitbrood met zoetigheid, op witte
suiker en op in vlees voorkomende
eiwitten. De nu 77 jaar oude Zwitserse
arts houdt het liever op natuurlijke
produkten in een zo oorspronkelijk
mogelijke staat.
23 jaar geleden
Brood, cén van de belangrijke voedings
middelen uit onze westerse wereld, was
naar zijn opvatting voor veel verbetering
vatbaar. Nu 23 jaar geleden kwam het
dr. Vogel-brood in de handel, maar
vooral de laatste jaren is de vraag er naar
Merk gestegen. De brede belangstelling
voor een gezondere levenswijze is daar
aan uiteraard niet vreemd.
Hij herinnert het zich nog als de dag van gisterenEen aan-
vangssalaris van niet meer dan drie gulden vijftig, toen hij
42 jaar geleden als loopjongen in dienst kwam bij het filiaal
van Albert Heijn in Uitgeest. Op een maandagmorgen moest
hij zich melden bij de bedrijfsleider en werd er direkt op de
fiets op uit gestuurd om samen met de eerste bediende de klan
ten te gaan "horen". De volgende vijfjaar werden toen door
de heer C. van der Eng de goederen bij de klanten in Uitgeest,
Limmen, Castricum en Akersloot afgeleverd, alles op de fiets.
Het vormde het begin van een iange,
trouwe staat van dienst bij Albert Heijn,
waar pas op 17 juni dit jaar een eind aan
kwam in de Delftse kaas- en wijnshop.
De heer G. van der Eng (links, lachend) op
een drukke zaterdag in de wijn- en kaasshop
in Delft, het filiaal waar hij afscheid nam na
42 jaar trou we dienst.
meteen op de grootste hobby die de heer
Van der Eng sinds zijn pensionering
heeft. En dat is dan ook de reden dat hij
het eigenlijk helemaal niet erg vindt al
op 60-jarige leeftijd uit het bedrijf te zijn
gestapt.
Nog maar net terug van een reis van 7
weken naar Italië en Oostenrijk vertelt
de heer Van der Eng: "Die vakanties
heb ik altijd erg belangrijk gevonden. Je
was altijd 48 weken in het jaar keihard
aan het werk en ik ging dan elk jaar naar
hetzelfde vakantieadres toe. Je wist dan
tenminste wat je daar aantrof, hoe de
mensen waren, enzovoorts. De vakantie
was mij veel te kostbaar om elk jaar wat
nieuws te proberen, waarbij je het risico
liep dat het tegen kon vallen. Maar nu
zijn mijn vrouw en ik echt van plan om
nog een boel te gaan zien. En daarom
zijn die vijf jaar dat je eerder uit het
bedrijf stapt zo belangrijk voor mij. Je
kan nu nog een hoop zien, in een stoel
zitten voor het raam kan je in het
bejaardentehuis altijd nog doen. Dat is
nog niks voor mij. We hebben een
gezellige caravan, waarmee je gewoon
heengaat waar je wilt".
Eerstvolgende vakantiebestemming is
het Beaujolaisgebied in Frankrijk. "Je
hebt zelf altijd veel wijn verkocht, maar
nooit het proces van wijn maken meege
maakt en dat wil ik nou ook wel eens
bekijken".-
De heer G. van der Eng heeft het er
voo-lopïg nog druk mee, dat mag
duidelijk zijn. Maar wie geeft hem
ongelijk na 42 jaar keihard werken. Een
tijd waarin hij het kruidenierszaakje van
Albert Heijn op de hoek zag uitgroeien
tot wat nu een groot concern is.
"Er is in die tijd natuurlijk vreselijk veel
gebeurd. Ik heb alleen te weinig gege
vens verzameld om er een boek over te
schrijven. Al die jaren heb ik met veel
animo en plezier gew-erkt en was altijd
48 weken in een jaar voor de volle
honderd procent met mijn werk bezig.
En dat ging dan wel wat anders dan
tegenwoordig. Je werkte vroeger zo'n 60
tot 70 uur in de week. elke dag van acht
uur 's morgens tot acht uur 's-avonds en
op zaterdagen tot tien uur 's-avonds. En
toen ik eenmaal bedrijfsleider was, en
dat was voor het eerst in het filiaal aan
de Van Woustraat in Amsterdam, moest
je 's-avonds ook nog altijd de hele
boekhouding erbij doen. Kas opmaken,
maandkredieten bijhouden en natuur
lijk de balansen opmaken."
"De mensen weten tegenwoordig niet
meer wat je vroeger presteerde als je je
werk altijd goed deed. Voor het opma
ken van de balans moest je vroeger
bijvoorbeeld alle rekken leeghalen, alles
wegen, tellen en weer terug zetten.
Tegenwoordig zit alles verpakt en hoef je
alleen nog maar lijsten af te strepen. Én
ik heb in die 42 jaar toch wel 75
balansen opgemaakt, met altijd weer die
spanning van hoe het afliep. Want als
bedrijfsleider was je grondsalaris laag.
maar kreeg je extra een percentage van
de omzet, van kaas, koffie en thee die je
verkocht, zodat je met hard werken je
eigen loon kon opbouwen", aldus de
heer G. van der Eng.
geheugen
Het zit hem allemaal nog vers in het
geheugen en hij vertelt vlot en makkelijk
over al "zijn" filialen van Albert Heijn.
Al bij het begin van ons gesprek worden
uit alle gaten en hoeken in zijn boven
huis boven het filiaal van Albert Heijn
aan de Javastraat in Den Haag, het een
na laatste filiaal waar de heer Van der
Eng werkzaam was, de fotoboeken,
oorkonden en beloningen tevoorschijn
gehaald. Allemaal herinneringen aan 42
jaar Albert Heijn, die vanuit Uitgeest
via Amsterdam, Amstelveen ("Daar
hebben we de hele groei van die stad
meegemaakt en in het begin van de
zelfbedieningszaken samen met Middel
burg vaak gestreden om de beste om
zet"), Zwanenburg, Santpoort en Den
Haag naar de kaas- en wijnshop in Delft
voerde, waar hij zijn loopbaan afsloot.
Albert Heijn Delft in vroeger jaren.
GEZONDERE LEVENSWIJZE
licentie
De Albro-bakkerij te Zwanenburg bakt
nu bijna een jaar dr. Vogel-brood. Dat is
overigens geen zaak die je zo van de ene
op de andere dag kunt aanpakken.
Alleen bakkers, die bereid zijn aan een
aantal eisen van de Zwitserse natuurarts
te voldoen mogen zijn brood in licentie
bakken. Er moet een speciale graanme-
lange worden gebruikt. De tarwe en
rogge hiervoor moeten op verschillende
manieren worden bewerkt, waarbij in
principe hetzelfde resultaat ontstaat als
6.000 jaar geleden, toen de korrel met de
hand werd fijngestampt. Hierdoor blij
ven erg veel ruwe vezelbcstanddelen
(vliezen en zemelen) in het meel achter.
De/c bevorderen de reiniging van de
spijsverteringskanalen. Vervolgens on
dergaan rogge en tarwe een speciaal
fermenteringsproces, waarbij de gebro
ken korrel gedurende 36 uur in water
wordt geweekt. Hierdoor komen de
groeikiemen tot ontwikkeling hetgeen de
verteerbaarheid ten goede komt. "Zon
der dat proces zou het Vogel-brood
letterlijk te zwaar op de maag liggen,
terwijl het nu net zo goed verteerbaar is
als witbrood", vertelt Albro-bednjts-
leider T.I. Winkel.
eiwitten
Bij de bereiding mogen beslist geen
vetten of suikers worden gebruikt. Tar-'
wcgluten en magere melkpoeder zorgen
voor extra eiwitten. Een belangrijk
ingrediënt bij de bereiding van het dr.
Vogel-brood is tijd. De heer Winkel:
"Het proces mag beslist niet worden
verhaast, alles moet heel rustig verlopen,
ook het bakken duurt langer."
bekendheid
Albro bakt momenteel vijf- a zeshon
derd dr. Vogel-broden per dag. Een
aantal, dal geleidelijk stijgt, maar toch
nog iets beneden de verwachting blijft.
Vermoedelijk ligt dit aan dc vri|e lage
bekendheid van dr. Vogelbrood. Gezien
het eerlijke karakter van dit brood,
verdient het volgens de heer Winkel
beier.
Eén van de mooiste herinneringen uit zijn 42-jarige loopbaan bij Albert Heijn heeft de
heer G. van der Eng aan de uitreiking van de "Gouden Pluim Deze kreeg de nu
gepensioneerde bedrijfsleider in 1960 uitgereikt voor de meest succesvolle verkoop van
een bepaald artikel per week, gerekend over een jaar. De hoofdprijs dus van een
52 weken lang durende strijd tussen de AH-filialen.
De Gouden Pluimwerd feestelijk uitgereikt in het hoofdkantoor in Zaandam,
waarna een heerlijk feestdiner volgde in het Formosa-restaurant in Amsterdam.
Up dejoto het winnendegezelschap bijeen, met in het midden mevrouw Van der
Eng met de "Gouden Pluim" en rechts, schuin achter haar filiaalhouder G. van der
Eng. Op de foto ook de leider van de verkoopactie, de heer Valk (3e van links staand)
en groepsleider, de heer De Haas (zittend, 3e van links). De toenmalige divisieleider
de heer Van Rooy zit links van de heer De Haas.
Verder op deze foto de filiaalmedewerkers van bedrijfsleider G. van der Eng, tezamen
een ijzersterk team vormend.
"Dat was weer het echte toonbank-
werk. Het was heerlijk als je een klant in
de zaak kreeg die een party ging geven,
want dan beleefde je het feestje gewoon
helemaal mee. Samen met de klant
stelde je de maaltijd samen met vele
soorten buitenlandse kazen en de daar
bij behorende wijnen. Ja, dat was een
bijzonder fijne tijd, waar ik nooit spijt
van heb gehad".
Er komt haast geen eind aan de verhalen
van de heer Van der Eng. die overal met
plezier aan lijkt terug te denken. Want
naast het harde werken als bedrijfsleider
bracht het toch ook een hoop plezier met
zich mee. Van der Eng: "De bedrijfs
leider was een soort wonderdoener in het
filiaal. Het belangrijkste was dat je je
eigen enthousiasme moest overbrengen
op je personeel. En dat deed je ook op
gezellige avondjes als de Sint Nicolaas-
viering en met het voorbereiden van een
actie".
Waarbij de zes Delfts blauwe borden uit
de achterkamerkast tevoorschijn ko
men, die de heer Van der Eng als
bedrijfsleider heeft ontvangen voor het
goed volbrengen van "Ons Plan", het
halen van de door de bedrijfsleiding in
Zaandam opgestelde jaaromzet. Ook op
een zevende bordje had de heer Van der
Eng recht, maar aangezien die er
gewoon niet was, ontving hij als alter
natief een groten glazen bokaal.
"Ook heb ik eens met een verkoop-
wedstrijd voor blikjes tomaten een reis
naar Capri gewonnen. Met het vliegtuig
gingen we toen via Rome naar Napels en
met een helikopter verder naar Capri.
Een onvergetelijke reis".
En als hel woord reizen valt, kom je
