"Scherpschieten is net zo
min gevaarlijk als alle
andere sporten"
"Ik fotografeer meestal
iets spontaans dat
de mensen aanspreekt
AMATEUR
FOTOGRAAF
ED PELT:
Nederlands kampioene Mevrouw H. van Keulen:
X
FLITSEN
pagina 11
Het schietterrein met de palen waar
op de "wip wordt geplaatst.
Een paar jaar geleden dacht de 23-jarige Ed Pelt niet dat hfj ooit nog eens een
fanatiek fotograaf zou worden. HJJ maakte regelmatig vakantiefoto's, dat wel, maar
meer ook niet. Het fotograferen lukte hem echter zo goed, dat hy twee jaar geleden
besloot er iets meer aan te gaan doen en hfj kwam terecht by een fotoclub In z^jn
woonplaats Vaals. Sindsdien laat de fotografie hem niet meer los en organiseert hty
exposities en sleept hy zelfs belangrijke prijzen in de wacht. Hij staat er zelf nog van
te kijken, dat hij in twee jaar zo ver is kunnen komen.
"Ik ken mensen die al tien jaar foto's
maken en als ik me met hun vergelijk
moet ik zeggen dat het me aardig gelukt
is," vertelt Ed Pelt in zijn woning in het
uiterste puntje van Zuid-Limburg. "Ik
was pas één jaar bezig toen ik de
'gouden stikker' won," gaat hij niet
zonder trots verder. De foto waar
mee hij deze prijs, die het predicaat
'uitmuntend' draagt behaalde, hangt
aan de muur in zijn huiskamer. De foto
toont een fiets met daarvoor het op
schrift 'Hier geen huisvuil a.u.b.'. Het
hele huis hangt trouwens vol met de
werkstukken van Ed Pelt. En niet alleen
daar, want sinds enige tijd sieren zijn
foto's ook de kantine van het Albert
Heijn filiaal in Brunssum waar Ed Pelt -
hoe kan het anders - verkoper is op de
foto- en filmafdeling. "De interesse voor
de fotografie had ik al voor ik hier ging
werken. Het is natuurlijk ideaal als je je
hobby min of meer met je werk kunt
combineren," legt hij uit.
fotoclub
Bij het fotograferen gaat Ed Pelt op een
doordachte manier te werk: "Ik schiet
altijd een rolletje vol met één onderwerp.
Daaruit pak ik de beste twee foto's en
die vergroot ik. Momenteel maak ik veel
foto's van kinderen. Meer algemeen
fotografeer ik het liefst de mens en zijn
omgeving."
Samen met zijn fotoclub "Drielanden
punt 1976" waarvan hij penningmeester
is organiseert men clubavonden waarbij
men eikaars foto's bekritiseert. "Die
kritiek is nodig om je te verbeteren. Je
hebt wel eens de neiging anderen na te
fotograferen maar uiteindelijk moet je
toch je eigen smaak, je eigen stijl
De heer Pelt zet zijn toestel op scherp
om de bloemen langs de weg te fotogra
feren.
ontwikkelen." Voor zijn foto's kiest Ed
meestal een vrije dag uit en samen met
de leden van de fotoclub trekt men er
dan op uit. "Het enige probleem hierbij
is het weer. De mooiste foto's krijg ik bij
goed weer. Ik ben niet iemand die bij
regenweer op het kerkhof gaat fotogra
feren. Ik maak liever spontane foto's."
dure hobby
Is fotograferen een dure hobby?
"Er gaat inderdaad een hoop geld
inzitten. Ik ben getrouwd en kan dus
niet al mijn geld in apparatuur steken.
Je kunt echter ook heel goed foto's
maken met eenvoudig materiaal. Het
gaat tenslotte om degene die achter de
camera staat. Kan die geen foto's
maken, dan heb je aan de duurste
apparatuur nog niets." Ed Pelt zoekt
geen winst door het af en toe verkopen
van zijn foto's. "Soms raak ik wel eens
uitgekeken op een foto en dan doe ik
hem weg voor de prijs van het papier.
Maar ik wil niet echt commercieel gaan
werken met trouwfoto's of zo. Je moet
dan teveel rekening houden met de
wensen van je klanten, terwijl ik in mijn
hobby juist helemaal vrij wil zijn," zo
verklaart hij zijn standpunt.
Zien we Ed Pelt ooit nog eens op de
"World Press Foto" verschijnen? "De
ellende van andere mensen die ze daar
tentoonstellen is voor mij niet interes
sant. Ik fotografeer liever iets leuks, iets
vrolijks, iets dat de mensen aanspreekt.
Als ik een beetje waardering voor mijn
werk krijg is dat voor mij voldoende."
'Pas maar op met haar. Ze heeft een geweer en is gevaar
lijk Niet zelden krijgt mevrouw Van Keulen deze schert
sende woorden te horen uit de mond van haar collega's
van het Albert Heijn filiaal 1145 in Eindhoven. Ze zal er
echt niet mee zitten want ze weet maar al te goed dat het
grappig bedoeld is en dat haar hobby zeker voor een
vrouw niet alledaags is. Als scherpschutster heeft ze ech
ter al menige prijs in de wacht gesleept en als iemand om
tekst en uitleg vraagt kan ze, gesteund door haar man,
zeer enthousiast over haar bijzondere vorm van vrijetijds
besteding vertellen.
"De sport die mijn man en ik beoefenen
heet eigenlijk wipboomschieten. De
meeste mensen kennen beter de term
scherpschutterij," legt mevrouw Van
Keulen uit. "Boven op een paal bevindt
zich een buisje, waarop een soort dam
schijf is gelegd, die er met een geweer
moet worden afgeschoten. Deze stalen
schijf wordt de "wip" genoemd."
succesvol
Anschütz kaliber 22 - allerlei veiligheids
voorzieningen met zich mee. "Ten eerste
is een wapenvergunning van de politie
nodig.
Verder worden ook aan het opbergen
van de munitie speciale eisen gesteld.
Als we het geweer niet gebruiken wordt
Mevrouw van Keulen toont trots de
gewonnen prijzen na een middagje
scherpschieten: een fles cognac, een
kampioensbeker en een stukje worst.
Een kleine rustpauze voor de heer Pelt
tijdens het fotograferen van zijn geliefde
onderwerpen.
Hoe kom je aan e^n toch merkwaardige
hobby als schieten? "Vijf jaar geleden
gingen wij in Geldrop wonen. Om onze
vrije tijd goed te besteden zochten we
naar een of andere vereniging. We
kwamen uiteindelijk terecht bij scherp
schuttersvereniging "Geldrop", "vertelt
mevrouw Van Keulen. Helemaal toeval
lig was dat echter niet. Haar man is
wapenspecialist in het leger, terwijl bij
de 28-jarige mevrouw van Keulen zelf de
interesse voor de schietsport gewekt
werd door haar vader, die actief was in
het pistoolschieten. Hun komst bij de
vereniging bleef niet zonder succes.
Enkele weken geleden werd het echtpaar
Van Keulen samen met hun corps - een
groepje schutters bestaande uit vier man
- zelfs Nederlands kampioen. Maar ook
tijdens andere wedstrijden was men
succesvol, getuige het grote aantal be
kers dat de huiskamer in Geldrop siert.
Men moest zich zelfs een extra grote
diepvrieskist aanschaffen want niet zel
den worden als prijzen halve of hele
varkens weggegeven.
veiligheid
Vanzelfsprekend brengt het schieten
met een geweer - voor de kenners een
De heer Van Keulen, die een al
minstens zo enthousiast schutter is
als zijn vrouw, met de beker van het
Nederlands kampioenschap.
het gedemonteerd. Voordat je in het
bezit komt van zo'n geweer krijg je een
gedegen opleiding en wordt er nagegaan
of je in de sport geïnteresseerd bent en
niet alleen in het geweer. Ondanks
talloze veiligheidsmaatregelen staan veel
mensen nogal sceptisch tegenover een
sport waar wapens bij te pas komen. Een
feit dat mevrouw Van Keulen betreurt:
"We houden ons precies aan alle voor
schriften. Daardoor is deze sport net zo
ongevaarlijk als alle andere sporten,"
verdedigt ze haar geliefde hobby.
varkenspoot
Al met al is het echtpaar van Keulen
zeer enthousiast over de scherpschutterij
en ze zijn er vaak druk mee bezig. Elke
vrije zondag is er wel ergens een
wedstrijd en vast en zeker dat men dan
weer een beker of een varkenspoot mee
naar huis neemt. Bovendien zitten bei
den in het bestuur van de vereniging.
"Het is een belangrijke vorm van ont
spanning voor ons. Als er een zondag
geen wedstrijd is lopen we eigenlijk wat
verloren rond. We gaan dan wel graag
wandelen of zo, maar als je niet kunt
schieten mis je toch iets. Als het maar
even kan, gaan we naar het schietter
rein. Of het nu regent, ijzelt of sneeuwt"
Als het aan de Van Keulens ligt ziet de
toekomst er voor deze tak van sport
allerminst somber uit. "Wij hebben
steeds één spreuk in gedachte: 'schieten
is niet gevaarlijk zolang men weet dat
schieten gevaarlijk is!
Zo lang iedereen dat goed beseft kan er
niets gebeuren." In ieder geval krijgt
men bij een bezoek aan het "schietend'
echtpaar allerminst het idee met ge
vaarlijke mensen te doen te hebben.
Uw verslaggever kwam er tenminste
levend vandaan en het enige wapen
dat hij in de handen geduwd kreeg was
een stuk worst uit de overvolle prijzen-
bak in de diepvrieskist.
'i
