Een huis vol prachtig puin
Een stap terug
GEDICHTEN MAKEN GROTE HOBBY VAN C. R. DE GROOTH
Vervelen staat
niet in zijn
draaiboek
Stilstand is achteruitgang
pagina 10
FLITSEN
U hebt het al vernomen
de regering heeft het u gezegd
gas en olie worden schaars
het gaat met beiden slecht
De verwarming moet wat lager
de gordijnen vroeger dicht
de auto niet gebruiken
dat is goed voor 't buikje en 't gewicht
Het wasbord wordt weer mode
stoffer en blik komt weer in zwang
alle electrische apparaten gaan de deur uit
straatlantaarns branden niet meer lang
De paardentram die gaat weer rijden
koetsier zijn wordt weer een vak
per rijtuig gaat men weer naar het stadhuis
de paarden wachten rustig met de voederzak
Het zal niet lang meer duren
of we gaan met de kippen weer op stok
en als het ook maar even kan
staan we met hanengekraai weer op.
We gaan niet meer naar Spanje of Marokko
maar naar de Veluwe en Ameland
we gaan per vliegtuig niet de grens meer over
maar gaan met vacantie naar eigen Noordzeestrand.
De molenwieken gaan weer lustig draaien
aan wind is gelukkig géén gebrek
de molenaar zal zijn meel weer malen
op zijn vroegere ouderwetse stek
De olie en het gas raakt op
het wordt de nieuwe energie
het Verkadelichtje en de olielamp
een brokje nostalgie?
C.R. de Grooth
Vledder
"Wanneer je uit het produktiebedrijf stapt en van je pensioen
gaat genieten, moet je geestelijk en lichamelijk bijblijven,
want AOW is hetzelfde als een bedrijf "stilstand is achteruit
gang".
de wereld gebeurt. Van zomaar een
babbeltje zitten we dan ook plotseling in
de politiek en de heer De Grooth heeft
een helder oordeel over een groot aantal
zaken. Ook de alledaagse dingen gaan
niet aan hem voorbij. Dit komt tot
uitdrukking in de gedichten en verhalen,
die hij schrijft. Want de man die 31 jaar
lang zijn werkzaamheden als chef expe
ditie met plezier heeft uitgeoefend is een
hartstochtelijk dichter. Hij schrijft over
dingen die in ieder mensenleven kunnen
gebeuren, over de natuur, de met een
sneltreinvaart voortvliegende wereld, het
verleden en over ons: mensen.
Wanneer hij met zijn fijne sonore stem
uit zijn eigen werk voordraagt zit ik stil
te luisteren. Eerlijk zijn ze en uit het
leven gegrepen. Het is dan ook geen
wonder dat ze gepubliceerd worden in
kranten en tijdschriften. Een ieder kan
ze begrijpen en dat is ook de wens van de
heer De Grooth. "Want", zegt hij "je
kunt wel heel hoogdravende poëzie ma
ken, maar als niemand het snapt heb je
er weinig aan".
Nou, stilstaan is er niet bij voor de bijna
71-jarige oud-expeditiechef van de AH-
fabriek Oostzijde in Zaandam. Samen
met zijn vrouw heeft de heer C.R. de
Grooth vijf jaar geleden het drukke
westen de rug toegekeerd om in het rus
tige en gezellige Drentse dorp Vledder te
genieten van zoals dat zo mooi heet "een
fijne levensavond". Hij is het die deze
woorden uitspreekt als we op het terras
van hun gezellige bungalow zitten te
praten.
Lichamelijk is de kwieke levenslustige
baas bezig tijdens zijn werkzaamheden
in de mooie tuin, de wandelingen en de
fietstochten in de fraaie Drentse bossen,
die al op een afstand van 25 meter achter
zijn huis beginnen. Ook zwemmen en
dansen houden hem jong.
bijblijven
Zijn geest blijft levendig op een heel
andere manier. Eerst is daar 's morgens
de krant, die hij van a tot z leest, want
hij wil bijblijven. Hij wil weten wat er in
Een man, die van elke vakantie
zwaarder bepakt terugkeert, dan h(j
Is weggegaan, is de heer D. Brutyn,
werkzaam als afdelingschef van het
Bestandbureau op het hoofdkantoor
van Ahold en woonachtig in Krom
menie.
Hij verzamelt fossielen, mineralen en
kristallen, die hij vindt in storthopen
van mijnen of groeven of gewoon
tijdens bezoeken aan de bergen. "De
oudste fossielen in mijn verzameling
zijn de trilotieten, een uitgestorven
diersoort uit het cambrium (600
miljoen jaar geleden). Heel mooi zijn
ook de ammonieten. Sommige zijn
overdekt met een laagje pyriet, een
goudkleurige mineraal, waardoor het
echte sierstukken zijn", vertelt hij
over zijn inmiddels indrukwekkende
verzameling.
Hij schetst dat zijn liefde voor de
natuur aanvankelijk uitging naar
planten en dieren. Totdat hij als lid
van de Kon. Natuurhistorische Ver
eniging eens een lezing beluisterde
over fossielen, versteningen van plan
ten en dieren. Hij ging zich voor
fossielen en mineralen interesseren.
Tijdens een vakantie in de Harz
bezocht hij een oude ertsmijn en
kocht wat ertssoorten als souvenir. In
diezelfde vakantie bezocht hij een
van de grootste mineralenverzame-
lingen van Europa, namelijk in de
universiteit van Clausthal-Zellerfeld,
die een diepe indruk op hem maakte.
"Toen ik hoorde, dat op verschillen
de plaatsen in de Harz nog wel het
een en ander te vinden is, was ik niet
meer te houden", vertelt de heer
Bruijn, die daarna elke vakantie
ging besteden aan het verzamelen
van gesteenten.
Gewapend met beitels en geologen-
hamer trekt hij er op uit. Zijn vrouw
helpt meestal dapper mee met zoe
ken en is niet ongenegen beitel en
moker te hanteren voor het loshak
ken van een groepje mineralen.
Tijdens een van de zoektochten
maakte hij kennis met een mijnwer
ker, die ook mineralen verzamelt en
verkoopt. Hij werd voor een bezoek
uitgenodigd en is daarna vaker bij
hem geweest, waarbij hij nooit met
lege handen terugkeert.
"Al die vondsten maken, dat je
steeds meer ruimte nodig hebt in je
huis, wat wel eens protesten oplevert
van moeder de vrouw, die zich meer
en meer omringd ziet door 'puin
hopen'. Je moet dan wel selecteren.
Een deel gaat naar de rotstuin achter
mijn huis, een deel in kartonnen
dozen naar de opbergzolder, het
mooiste wordt uitgestald en ik geef
veel weg aan collega amateur-geolo
gen" zegt de heer Bruijn.
Hij heeft een zaag-, slijp- en polijst-
machine en een trommelmachine
met vier trommels. In die trommels
worden afvalstukken van jaspis,
agaat, etc., die van het zagen over
blijven, met behulp van verschillende
slijppoeders een aantal weken ge
trommeld. Het resultaat daarvan is
een aantal prachtig gepolijste stenen,
die in hangers verwerkt of gewoon
uitgestald kunnen worden. Dat is een
karwei voor de wintermaanden.
Op het ogenblik hebben fossielen
zijn grootste aandacht; ook verza
melt hij sinds kort zandmonsters uit
de hele wereld, die collega's voor
hem meenemen.
"Als je die monsters onder mijn
stereomicroscoop bekijkt, zie je een
geweldige kleurenrijkdom. Die mi
neralen zijn edelstenen in het klein,
met daartussen kleine gave fossielen,
zoals koraaldiertjes", vertelt hij en
thousiast.
Volgens de heer Bruijn hoef je voor
leuke vondsten echt niet naar het
buitenland te gaan. Op de Veluwe,
waar vroeger gletschers waren, vindt
men prachtige zwerfstenen, waarvan
sommige met vlak geslepen kanten,
veroorzaakt door zandstormen in de
Ijstijd (z.g. driekanters). De kennis
voor zijn hobby verzamelt hij niet
alleen uit boeken, maar ook door zijn
üdmaatschap van de Kon. Ver.
"Amathysta", een vereniging van
amateurgeologen in Purmerend en
Zaanstad. Deze vereniging (250
leden) organiseert cursussen, houdt
lezingen en 2 x per jaar een beurs
waar veel mineralen en fossielen
kunnen worden bewonderd en ge
kocht.
Een grote jubileumbeurs wordt op
zaterdag 6 oktober a.s. gehouden in
Alkmaar, Gebouw "De Vest".
gevoelens
Als ik vraag wanneer hij deze verzen
maakt begint hij te lachen. Met pretoog
jes vertelt hij: "meestal zeg ik tegen
mijn vrouw ik ga even naar boven. In
mijn kamer ga ik dan achter mijn
type-machine zitten en wanneer ik dan
na een half uurtje weer beneden kom
vraagt ze: wil het niet? Luister maar zeg
ik dan". Weer heeft hij dan zijn
gevoelens aan het papier toevertrouwd.
Ook verhalen en liedjes vloeien uit zijn
pen. Hij houdt het niet allemaal voor
zichzelf, maar laat ook anderen meege
nieten. Want is het maken van deze
üedjes een grote liefhebberij, hij mag ze
ook graag voordragen. Dat gebeurt
regelmatig op allerlei avonden, die hij
zelf mee helpt organiseren. Want ook
dat doet hij graag. Niet alleen in
Vledder, maar ook in het Friese dorp
Noordwolde. Tweemaal per week wipt
hij even de Fries-Drentse grens over om
in de gezellige soos in dat dorp een
andere grote hobby uit te oefenen:
biljarten. Zo'n zes uur per week beheerst
het groene laken toch wel zijn leven.
Vervelen staat niet in zijn woordenboek.
Dat kent hij niet. "Het is raar" zegt hij
peinzend," maar ik heb nu nog minder
tijd dan toen ik werkte".
Regelmatig trekt hij er samen met zijn
vrouw op uit om de drie noordelijke
provincies te vefkennen. Vooral oud
heidkundige musea zijn een geliefkoosd
onderwerp van dit gezellige paar. Uit
gaan is ook iets wat ze graag mogen
doen en meneer De Grooth verheugd
zich nu al op het jaarlijkse uitstapje
van Albert Heijn. Het is één van de
verrukkelijkste dagen van het jaar" zegt
hij. "Het is heerlijk om alle mensen weer
eens te ontmoeten, waar je jarenlang
mee hebt samengewerkt. Wij zijn de
directie dan ook erg dankbaar voor al
hetgeen zij doen voor de gepensioneerde
werknemers".
Cees en Roos
Dankbaar zijn ze ook voor elke dag die
hun nog gegeven is en voor de fijne
dingen die ze nog kunnen doen. "Wij
zijn mensen van de dag, maar we
genieten nog elke dag. Van elkaar, maar
ook van de omgeving en vooral van het
dorp en de gemeenschapszin die hier
heerst. Ze zeggen wel eens, dat het
moeilijk is om in een dorpsgemeenschap
opgenomen te worden, maar dat ligt dan
helemaal aan de mensen zelf. Als
individu moet je je aanpassen aan de
bevolking en niet andersom". Dat is het
echtpaar De Grooth heel goed gelukt en
ze voelen zich in Vledder thuis. Voor de
hele buurt zijn ze dan ook gewoon Cees
en Roos. Aan een bejaardentehuis den
ken ze nog niet. En wanneer dat zou
moeten zou er volgens hun een stukje
van hun leven weg zijn. Het zou dan zijn
net als het Franse spreekwoord zegt:
"Partir c'est mourir un peu".
