ZO MAAR li VAN DEI
678 FILIALEN
pagina 12
FLITSEN
"Voorlopig wil ik hier niet meer weg. Ik heb een fijn huis, m'n vrouw
en kinderen hebben het naar hun zin, en ik heb ook fijn werk."
De heer P. Langerhuizen, beheerder van een Jobby-filiaal in het
Brabantse Uden, heeft duidelijk wortel geschoten in deze voor hem
toch vreemde bodem. Als rasechte noorderling, gedijt hij prima in
het land van de zachte "g".
Hij begon zijn Ahold-carrière in
Emmen. Dat was in 1968, waar hij in
een AHSM afdelingschef i.o. werd.
De huishoudelijke artikelen vormden
Uden
Na anderhalf jaar werd deze winkel
gesloten, en toen kwam Uden aan de
horizon: "Ik ben daar eerst met m'n
vrouw wezen kijken, het leek ons wel
aardig. Maar we wilden er wel direct
gaan wonen. In Enschede had ik
eerst maanden in een hotel gezeten,
terwijl mijn vrouw nog met de
kinderen in Emmen woonde. Maar
dat was in Uden gelukkig niet het
geval. In oktober 1977 zijn we hier
komen wonen."
De kennismaking met z'n tweede
Jobby viel de heer Langerhuizen
aanvankelijk wat tegen: "Er moest
erg veel aan gebeuren. Een aantal
dingen is nog steeds niet gebeurd. Zo
zit de uitgang op een volkomen
verkeerde plek. Een bos schroten van
3.40 meter krijg je er niet uit. En de
hoge stellingen moeten lager worden.
Maar we hebben er zelf al wat van
gemaakt. Na anderhalf jaar hebben
we de tent er al aardig bij liggen. Het
is een leuke winkel geworden. We
krijgen complimenten van andere
winkeliers hier, dat er zoveel aan
dacht aan de zaak besteed wordt. En
dat werpt ook vruchten af. Met
sinterklaas hadden we de hoogste
omzet van alle Jobby's."
Een bepaalde specialiteit in de doe-
P. LANGERHUIZEN
daar zijn domein, een materie die hij
al uit zijn vorige baan kende.
Binnen enkele maanden had hij het
diploma dat hem afdelingschef kon
maken, in maart 1971 volgde de
promotie tot hoofd "non-food".
"Dat heb ik gedaan tot mei 1975.
Maar de non-food werd toen al
afgebouwd. De confectie ging eruit,
de verlichting verdween, lederwaren
werd steeds minder interessant. En
toen heb ik op een gegeven moment
moeten kiezen of ik bedrijfsleider in
een supermarkt wilde worden of iets
anders. Ik wilde wel graag in de
non-food blijven. Ik ben geen kruide
nier. Dat boeit me niet."
Dat leidde in 1975 tot een verhuizing
naar Enschede waar hij een LITA-
winkel ging runnen. Na een jaar
vroeg men hem om in datzelfde
Enschede een Jobby te gaan beheren.
Die was gevestigd op de eerste etage
van een Nettomarkt, en vooral die
situering was er volgens hem de
oorzaak van dat deze winkel niet
liep: "De klant wil geen trappen
lopen met een lading hout."
het-zelf-sfeer heeft de heer Langer
huizen niet: "Specialisten heb je in
dienst, als het goed is. Ik doe zelf de
LEO DONKERS
afdeling autoshop. En elektro vind ik
ook wel leuk. Maar eigenlijk doe ik
alles in de winkel. Als beheerder
moet je overal wat van af weten."
Daarbij leert hij nog elke dag: "Veel
klanten weten het beter dan wij. Je
hoort veel, als je je oor goed te
luisteren legt. De doorgewinterde
doe-het-zelver kan meer vertellen
dan ik weet. Zo rol je er in, je gaat je
erin verdiepen. Door het vele doen
heb je steeds minder problemen."
Deze Jobby is gehuisvest in Udens
winkelcentrum, met Etos en Simon
als buren. De zaak is vijf jaar oud.
Op de 750 vierkante meter winkelop
pervlakte vindt men de afdelingen
autoshop, tuin, gereedschap/ijzer
waren, elektro, sanitair, verf en
wandbekleding, hout, bouwmateria
len en fietsen.
Al deze afdelingen worden gerund
door zes man vast personeel en twee
part-timers. Met een aantal van hen
laten we u kennismaken.
Peter Verhagen
Peter Verhagen, eerste assistent van
de heer Langerhuizen, werkt nu ruim
een jaar in deze Jobby. Hij werkte
voorheen al in een ijzerhandel. Nu
houdt hij zich hoofdzakelijk bezig
met verf en behang. Daarnaast is hij
gespecialiseerd in gereedschappen en
technische artikelen. "Maar ik be
moei me overal mee," zegt hij.
Vergeleken met de winkel waar hij
eerst werkte laat men in een Jobby de
klant meer zelf zoeken. "Alleen bij
speciale artikelen heeft men wel
advies nodig. Soms moet je veel
voorlichting geven, bijvoorbeeld over
het verwerken van bepaalde materia
len. En ook bij sanitair."
Peter, afkomstig uit Gemert, woont
nu in Uden in de grote nieuwbouw
wijk Melle, en daar maakt hij deel
uit van het wijkraadbestuur. "Sinds
november vorig jaar zijn we door het
gemeentebestuur erkend. Daar is wel
een jaar of vier voor gevochten. Maar
nu luisteren ze naar onze adviezen.
Tenslotte vertegenwoordigen we zo'n
2500 gezinnen."
Leo Donkers
Leo Donkers is oorspronkelijk af
komstig uit de meubelindustrie. Dat
betekent dat hij in deze Jobby de
hout-specialist is. Op de hout-afde
ling doet hij het door de klant
verlangde zaagwerk. En natuurlijk
HANNIE VAN DE OEVER
BERT VERBRUGGEN
maken krijgt, ervaart Hannie als
positief: "Die zijn lang niet zo lastig
als vrouwen."
Bert Verbruggen
Tenslotte spraken we nog met Bert
Verbruggen. Hij leerde voor elektri
cien, kwam in die branche niet aan
de slag, werkte een tijdje bij een
groothandel in nonfood, vervolgens
in een elektro-winkel en is nu sinds
november 1977 bij Jobby.
Elektro en ijzerwaren vormen zijn
specialiteit, en hij heeft het bij deze
baas goed naar z'n zin: "Wij zijn met
een kleine ploeg, en de onderlinge
sfeer is bijzonder goed."
Berts belangrijkste hobby is het
amateur-zenden. Hij heeft de D- en
de C-licentie en gaat nu proberen
ook A te halen. Voor de liefhebbers
wil hij graag vermeld zien dat zijn
code PE 1 CBA is.
Hij is met deze liefhebberij 2Vj jaar
geleden begonnen, en er gaat een
hoop tijd in zitten. Met name het
studeren voor de diverse licenties
vergt de nodige inspanning.
PETER VERHAGEN
geeft hij ook de nodige adviezen.
"Het is een afdeling die voor de
winkel erg belangrijk is," vindt hij,
"bij hout nemen de klanten ook weer
andere artikelen mee."
Leo beschikt thuis over een schuurtje
waar hij z'n meeste vrije uren knutse
lend in doorbrengt. Overigens be
perkt hij zich daarbij niet tot het
knutselen met hout.
Hannie v. d. Oever
Hannie v.d. Oever zit in deze Jobby
aan de kassa. Daarnaast houdt ze
zich bezig met het beprijzen van de
artikelen in de winkel. Hoe bevalt het
haar als enige vrouw in dit gezel
schap? Hannie: "Het bevalt me beter
dan in de supermarkt waar ik eerst
heb gewerkt. Je hebt geen zwaar
werk, en je hebt nooit ruzie. Als ik
een keer een kwaaie zin heb, maken
ze wel wat gekheid om me daarvan te
genezen."
Ook het feit dat ze hier praktisch
alleen met mannelijke klanten te
