Een gegeten paard..en 400 bossen fresia's
"Werk is er leuker maar zeker
niet minder op geworden"
BIJ OPENING AHSM CAPF.IIF-OOSTGAARDE:
Spaarfondstrio leert leven met computer
FLITSEN
pagina 9
Albert Heijn liep duidelijk voorop in het winkelcentrum De
Terp in de wijk Oostgaarde in Capelle aan de IJssel. Het is een
wijk die nog in aanbouw is. Er zullen straks 20.000 mensen
wonen. Nu zijn het er al meer dan 16.000. In april 1977 werd
begonnen met de bouw van het winkelcentrum, en op 13 de
cember vorig jaar was Albert Heijn de eerste die er met een
supermart in trok.
De naam „De Terp" kwam tot stand via
een wedstrijd onder de inwoners van Ca-
pelle-Oostgaarde. In totaal zal De Terp
straks 34 winkels tellen. De AHSM
neemt hier 16 van de in totaal 134
eenheden in beslag. De netto winkelop-
"Lady" ging gewillig mee de lift in
pervlakte bedraagt 1270 vierkante me
ter, en daarmee behoort de winkel tot
één van de grootste supermarts bij
Albert Heijn, het is een "type 4"-winkel.
In De Terp komen nog diverse concur
renten. „Daarom was het erg belangrijk
om de eerste te zijn", zegt bedrijfsleider
J. Jonkers, „en het was natuurlijk ook
fijn om er voor de kerst in te zitten."
De heer Jonkers is geen vreemde in
Capelle. Tien jaar geleden was hij al
bedrijfsleider in het winkelcentrum De
Koperwiek in dezelfde plaats. Over de
wijze waarop zijn rentree verliep, vertelt
hij;
"Toen ik wist dat ik hier zou komen,
ben ik op de Koperwiek adressen uit de
buurt gaan verzamelen via de girokaar
ten. Dat waren ongeveer honderd men
sen, met wie ik kennis ben gaan maken.
Ik heb ze gevraagd wat ze graag anders
wilden in de nieuwe winkel, qua inde
ling, assortiment, enzovoort. Daarna
heb ik nog 400 mensen in deze wijk
bezocht, gewoon willekeurig uitgezocht.
Ik belde bij die mensen aan: Ik ben die
en die, binnenkort gaat onze winkel
open, wat zou u op prijs stellen als u bij
ons boodschappen komt doen? En daar
om heeft men nu echt het idee meege
werkt te hebben aan de indeling van
deze winkel."
Kleindochter Inge mocht onder het toeziend
oog van grootvader het lint doorknippen.
Links de heer G. van Langeveld.
De heer Jonkers stelt vast dat het wel een
heel karwei geweest is, het bezoeken van
500 mensen: „Ik zat toen nog in Rotter
dam. Ik werkte er een stuk of 18 per dag
af. En dan heb je nóg vijf, zes weken
nodig, want je kunt het niet elke dag
doen. En je moet elke keer weer met
frisse moed beginnen."
tevreden
De klanten die nu in de winkel komen,
zijn tevreden, heeft hij al snel vastge
steld. Hij hoort ze ook aan elkaar
vertellen wat ze destijds tegen de heer
Jonkers gezegd hebben, en hoe daar
rekening mee gehouden is.
„De dingen waar men zich bij het
winkelen aan ergert, daar is hier extra
aandacht aan besteed. Zo hoeven de
klanten niet de hele winkel door met hun
lege flessen. Het hele filiaal is tochtvrij.
Men heeft ook opmerkingen gemaakt
over het assortiment. Vandaar dat we
hier wenskaarten verkopen. Er is klein-
vak. We hebben grammofoonplaten,
huishoudelijke artikelen en elektrische
apparaten. En de reacties van de men
sen zijn enorm. We zitten al dik boven
de planning. Ze komen hierheen, on
danks de slechte omstandigheden. Het is
allemaal nog rommelig in het nieuwe
centrum omdat het nog niet klaar is.
public relations
De heer Jonkers, met een 26-jarige
Albert Heijn-ervaring, voornamelijk op
gedaan in de regio Rotterdam, bena
drukt dat het verzorgen van de public
relations steeds belangrijker aan het
worden is: „De klanten komen niet
meer voor de zegeltjes of omdat we zo
goedkoop zijn. Ze komen voor de sfeer.
Men heeft er bijvoorbeeld behoefte aan
dat men gekend wordt. Ik ken nu al een
heleboel mensen. Vóór we een jaar
verder zijn, ken ik iedereen, zo niet van
naam, dan toch van gezicht."
fresia's
Volgens hem zijn de huisbezoeken voor
al aangeslagen, omdat men het op prijs
stelde dat de bedrijfsleider zelf de boer
op ging. Een paar dagen vóór de ope
ning is hij nóg eens op pad gegaan,
nu met 400 bossen fresia's. Die is hij
gaan afgeven in huizen in de directe
omgeving van de winkel. „Dat werd
enorm op prijs gesteld," vertelt hij.
„Meestal kunnen zulke dingen niet,
omdat er geen tijd voor is. Maar het is
toch wel erg belangrijk. Toen de winkel
open ging, was het een drukte van
belang."
paard
In het public-relations-beleid van de
heer Jonkers paste uiteraard ook het
kennis maken met alle belangrijke func
tionarissen in Capelle, zoals een college
van B. en W„ de politie, de brandweer.
Maar een nog belangrijker groep achtte
hij de jeugd: „Ik wilde bij de opening
iets voor de kinderen doen, en zo
kwamen we terecht bij de kinderboer
derij Paradijssel. Ik ben daar gaan
praten, en ze wilden graag een paard-
Sinds het Spaarfonds de beschikking
heeft over een eigen computer [aanvan
kelijk moest men het nog samen doen
met die van de AC Restaurants; red.]
zyn er inderdaad veel [hand]werkzaam
heden weggevallen. Maar, er zyn ook
een aantal handelingen bjjgekomen om
werkelijk van de automatisering te kun
nen profiteren.
De „dames van het Spaarfonds" zeggen
het zó: „Het is echt niet zo datje maar
even een kaart in de computer stopt en
dat de benodigde gegevens er zomaar uit
tevoorschijn komen. Bovendien; de com
puter kan ook maar één ding tegelijk
doen het is heus geen duizendpoot".
en-wagen hebben. Deze gaat drie keer
per week de wijk in om brood en schillen
op te halen voor de andere dieren."
Zo kon het gebeuren dat een week na de
opening van deze AHSM een menigte
kinderen, getooid met Albert-Heijn-
honkbalpetjes, met het nieuwe paard in
optocht door Capelle trok. In de winkel
werd het dier officieel aan de Paradijs-
sel-mensen overhandigd.
Een paar weken later had het al een
naam ook. Ook daarvoor was een
wedstrijd uitgeschreven, en in totaal
1628 kinderen zonden een idee in. Het
werd uiteindelijk de naam "Lady".
Sinsdien gaat alles z'n gewone gangetje
in dit filiaal. Er wordt gewerkt met 41
medewerkers, voor het merendeel af
komstig uit Capelle zelf. Het zijn alle
maal full-timers. „Dat is een proef,"
zegt de heer Jonkers. „Het voordeel
hiervan is, dat je met een kleiner
bestand kunt werken, met betere oplei
dingsmogelijkheden en deskundiger per
soneel op de piekdagen. Een nadeel is
wel, dat als er iemand ziek wordt, je dan
meteen 40 uur mist. Het zal wel niet
helemaal vol te houden zijn, maar we
willen het aantal part-timers wel mini
maal houden."
Hoewel de werkzaamheden door de
komst van de computer ingrijpend zijn
veranderd, zijn Gerda van Marle (22),
Marijanne de Graaf (30) en Anneke
Luttik (19) - tezamen het trio van het
Spaarfonds vormend - eensgezind van
mening dat het wel léuker is geworden.
Vroeger moest tenslotte alles met de
hand gebeuren: de kaarten voorsorte
ren, ze via de boekhoudmachine inbren
gen en weer terug zetten. Nog afgezien
van de afschriften, die voordat ze
verzonden konden worden, eerst alle
maal van naam en adres moesten
worden voorzien. Dat gold voor maar
liefst zo'n 50.000 afschriften per jaar.
Om nog maar niet te spreken van de
omslachtige wijze van rentebijschrijving
die handmatig moest worden verwerkt.
Deze werkzaamheden zijn nu volledig
voor rekening van de computer, die het
tienmaal zo snel doet. Een kwestie van
inlezen van één van de 15 verschillende
ponskaartenprogramma's en de hande
lingen worden naar behoefte uitgevoerd.
Toch blijft het uitkijken geblazen. Bij
voorbeeld of het saldo wel toereikend is,
of alle benodigde gegevens, zoals bank-
Inmiddels is Lady voor de "schillenkar"
al een bekende verschijning geworden.
Van links naar rechts: G. v. Marle-Lan-
genberg, A. Luttik-Remelink, Af. de
Graaf.
of gironummers van spaarders, wel zijn
ingevuld, of in te voeren spaarkaarten
niet beschadigd zijn. (Omdat de compu
ter ze dan niet verwerkt, en er dus
nieuwe kaarten aangemaakt moeten
worden).
Computer of geen computer de mede
werksters van het Spaarfonds beleven
piekdrukte rond twee data in het jaar,
en wel per 31 december als ondermeer
op de rekeningen de depositorente en de
normale jaarrente moeten worden bijge
schreven. Dan moet er aan alle spaar
ders saldoverklaringen worden ver
strekt. Dat geldt ook voor 30 juni
wanneer de boekingen van de rentetoe
slag moeten worden voorbereid en ge
boekt.
Daarnaast is er tot nog toe altijd extra
werk aan de winkel zoals bij invoering
van de postcode en van de gezamenlijke
rekeningen. Ook het op volgorde sorte
ren van de te verzenden enveloppen op
filiaal- en verzendnummer is een steeds
terugkerende tijdrovende bezigheid.
Allemaal karweitjes die nu eenmaal
eerst door mensenhanden moeten wor
den geprogrammeerd, voordat de com
puter ze als vast programma kan lezen
en uitwerken.
Tussen de bedrijven door zijn verder
natuurlijk werkzaamheden blijven be
staan. zoals het wekelijks versturen van
afschriften naar de respectievelijke
spaarders met gegevens betreffende hun
saldo, de behandeling van de dagelijks
weerkerende stromen post en het beant
woorden van de zeer vele telefoontjes.
Al met al een hele klus voor het
Spaarfondstrio, dat overigens vaak stof
felijke blijken van waardering van dank
bare spaarders krijgt als een zak drop of
attente kaarten met Kerstwensen of
vakantiegroeten voor de prettige wijze
waarop de zaken worden behartigd.
Plezierige bijkomstigheden bij het leren
leven met de computer.
Natuurlijk mocht op zo 'n feestelijke dag het staatsie-portretniet ontbreken.
