'7fe ken Noord-Holland
als mijn broekzak
Monsterscore
bij de dames
Niet duur wel hele klus
SP-VRT
FLITSEN
DE LAATSTE AH-BEZORGER P. M. GREBE:
99
- v..,x
Voetbaltoernooi Maarssen-Breukelen
Kampeerwagen zelf bouwen
FLITSEN
pagina 11
Vrydag 2 juni van dit jaar was de laatste dag dat de zo bekende blauwe Opel-bestel-
wagen met het AH-vignet over de Noord-Hollandse wegen reed met aan het stuur de
heer P. M. Grebe, de laatste bezorger van Albert Heijn.
ry.'
"Dat was mijn zevende auto. Maar in
1957, toen ik bij Albert Heijn kwam,
ben ik heel wat minder comfortabel
begonnen met een bakfiets". Elke vrij
dag kwam de heer Grebe achter de
toonbank van een AH-bedieningszaak
in Bergen vandaan om met een zwaar
beladen bakfiets bestellingen rond te
brengen. "Er gingen zo'n 15 bestellin
gen in de bak en er boven op werd ook
nog het één en ander gestapeld. En dan
vaak helemaal naar Bergen aan Zee,
waar die ene heuvel me heel wat
zweetdruppels gekost heeft.
zoekaktie I
En in de winter was het vaak geen
lolletje met kou en gladheid Een keer
zat het weer zo tegen dat de bedrijfslei
der me zelfs is komen zoeken toen ik
alsmaar niet terugkwam". Er werd toen
der tijd nog gewerkt met het systeem van
boekjes. Op donderdag werden de
boekjes bij de klanten opgehaald. Vaak
werd er dan s'avonds overgewerkt om de
bestellingen klaar te krijgen voor de
volgende dag. In 1965 zijn de boekjes
verdwenen. De klanten moesten toen
zelf naar de winkel komen om hun
boodschappen uit te zoeken en ook di-
rekt te betalen. Maar de service van be
zorging bleef bestaan. Een paar jaar later
werd de bedieningszaak in Bergen om
gebouwd tot supermarkt. De heer Grebe
werd toen magazijnchef.
"Later vroeg de bedrijfsleider me of ik
weer wilde gaan bezorgen. Maar nu met
een auto. Zo kreeg ik mijn eerste
bestelwagen, groen van kleur, met in
grote letters "Albert Heijn Bezorgings-
dienst" erop. Bergen was al snel te
"klein" voor deze snelle wijze van
bezorgen. Mijn bezorgingsgebied werd
snel groter". Tot voor kort bestreek de
heer Grebe een gebied, dat liep van
Alkmaar tot Amsterdam-Noord en van
Enkhuizen tot Heemstede. Elke dag
stonden bij soms wel vier verschillende
AH-zaken weer bestellingen te wachten
op transport naar de klanten. Dat waren
er per week zo'n 250. En over het
algemeen allemaal tevreden over deze
AH-service. "Ik heb ze niet gezien, maar
er schijnen veel brieven binnengekomen
te zijn van mensen, die teleurgesteld
vroegen waar die AH-bezorger opeens
gebleven was".
zoekaktie II
Veel reden tot klagen was er ook niet.
De bestellingen kwamen altijd op tijd bij
de klanten. Maar het is me wel eens
overkomen dat de kassabonnen met de
naam en adres van de klant in de winkel
per ongeluk verwisseld waren. Het re
sultaat was dat ik met de huisvrouw, die
alles snel in haar voorraadkast gezet
had, alle verkeerd bezorgde artikelen
weer tussen de al eerder ingeslagen
voorraad uit moest zoeken."
Hij is ook eens een keer ingesneeuwd
met zijn auto en moest»door de sneeuw
ploeg bevrijd worden. De boodschappen
waren die dag wel te laat bij de klant.
"Maar ze waren in ieder geval niet
bedorven, daar was het koud genoeg
voor",lacht hij. Een van de prettige
dingen van zijn beroep vond hij de
vrijheid. Hij kon z'n dag zo indelen als
hij zelf wilde. Maar het kontakt met de
klanten zal hij missen. "Je kende ze op
het laatst bijna allemaal. Bij de één
moest je aanbellen, bij de ander kon je
zo achterom lopen en de boodschappen
in de keuken zetten. In Volendam, waar
ik ook vaak kwam, mocht je niet eens
aanbellen, dan hoefde je niet meer terug
te komen. Daar stond de deur altijd
open. Je liep zo naar binnen en omdat ze
wisten wanneer ik zou komen, stond de
koffie al ingeschonken met vaak een
gebakje erbij. Bij de heer Grebe waren
de bestellingen altijd in veilige handen.
In een week bezorgde hij wel voor 17.000
gulden en nooit is er iets gestolen, terwijl
hij even "achterom" gelopen was. En
ondanks zo'n 45.000 kilometer per jaar
nooit een schrammetje aan de auto en
zelfs geen bekeuringen. "Hoewel ik
een keer enorm naar drank geroken
moet hebben. Op een hete zomerdag
was een kurk van een fles geschoten. De
hele auto maar ook mijn uniform zat
onder". Maar anders zag de auto er
altijd keurig uit. De heer Grebe besteed
de zijn vrije maandag vaak aan onder
houdswerkzaamheden. Hij vindt dat je
nu eenmaal geen kruidenierswaren kunt
rondbrengen met een vuile auto, zoals
wel eens gebeurde als anderen het in zijn
vakantie overnamen.
De heer Grebe was de laatste van zo'n 15
bezorgers, die over heel Nederland
verspreid waren. Hij vindt het jammer
dat deze AH-service met hem helemaal
verdwenen is, niet alleen voor hemzelf
en de klanten, maar ook voor het
bedrijf. "Want Albert Heijn is groot
geworden o.m. door het bezorgen", zegt
hij.
De heer Grebe rijdt nog steeds,maar nu
sinds een paar weken, op een postauto
van het Hoofdkantoor in Zaandam. "Als
Albert Heijn zou besluiten weer te gaan
bezorgen, ben ik de eerste die zich
aanmeld",is de laatste verzuchting van
iemand met veel liefde voor zijn vak en
een groot gevoel voor service.
We staan op camping De Dommelvallei, even buiten Val-
kenswaard. De heer H. Maiag laat ons z'n riante kam
peerwagen zien. Een indrukwekkend stukje huisvlijt.
Want gedurende anderhalf jaar is de heer Malag aan het
knutselen geweest om van een Hanomag Henschel truck
dit stukje mobiel vakantiecomfort te maken.
"En als je alles zelf doet, hoeft zoiets
ook niet duur te zijn," verzekert de
heer Malag ons. In het dagelijks
leven werkt hij voor A.H.S.M. als
personeelsfunctionaris (ZPOF) in het
zuiden des lands. In de schuur achter
zijn woning in Valkenswaard laat hij
ons z'n werkbank zien, ook al geheel
naar eigen ontwerp: een afgedankte
kantinetafel, een slijpmachine die
draait op een oude wasmachinemo
tor en verder een boor en een zaag
waarvan het functioneren ook te
danken is aan ingenieuze zelfwerk
zaamheid.
Hoe kwam hij ertoe om een kam
peerwagen te gaan construeren? De
heer Malag:"Het is de drang naar
een stukje ongebondenheid, vrijheid.
Het niet hoeven zoeken naar hotel
kamers. Een beetje zwerven. Daar
om ben ik zo'n ding gaan maken."
"Ik ben op een gegeven moment
een wagen gaan zoeken met voldoen
de lengte en waar ik iets op kon
bouwen. Niet een bestaand iets, ik
wilde het aanpassen aan mijn eigen
stijl. Toen vond ik dit. De bak eraf
gezaagd, en er vervolgens een kooi
van ijzer opgebouwd, allemaal bui
zen. Dat heb ik met hulp van een
carrosseriebouwer gedaan, omdat ik
geen risico's wilde lopen. De lassen
moeten wel goed vast zitten. Daarna
ben ik hem zelf gaan bekleden met
kunststof schrootjes. Van binnen is
de wagen afgewerkt met tempex
platen".
Zo ontstond dus dit vakantievoer
tuig, waarin vier personen een slaap
plaats kunnen vinden, waarin alle
comfort voor een onafhankelijke -
vakantie is aangebracht. Geduren
de twee lange reizen vorig jaar naar
de Franse Rivièra en dit jaar naar het
Spaanse Alicante, heeft het voertuig
z'n nut en z'n degelijkheid bewezen,
al is het op kronkelige bergwegen
wel eens sturen met zweet in de
handen geweest."Het mooie in Span
je is, dat je overal kunt gaan staan.
Wij staan het liefst aan een haven.
Dat mag, als je maar niet met vijf of
zes kampeerwagens op een plaats
staat."
Duur in z'n verbruik is de wagen ook
niet. De Mercedes dieselmotor rijdt 1
op 9. De maximale snelheid ligt even
boven de 100km, maar de heer
Malag houdt het meestal op zo'n 80 a
90 km. per uur: "Het is zo'n
bakbeest, als je boven de 100 rijdt,
moetje wel een vrije weg hebben. Als
je plotseling moet remmen, krijg je
een enorme druk mee, ondanks de
rembekrachtiging, dat -ie blijft door
schuiven, met geblokkeerde wielen."
Mensen die een soortgelijke wagen
willen gaan bouwen, krijgen van de
heer Malag de raad om eerst contact
op te nemen met de ANWB, om
precies te horen wat er technisch wel
en niet mag. Hij zelf werd pas
achteraf geconfronteerd met de eisen
waaraan je moet voldoen om een
kentekenbewijs te krijgen. En dat
betekende dat hij nog het nodige
moest gaan veranderen. Intussen
speelt hij al met de gedachte om er
zelf ook nog eens aan te beginnen:
"Ik heb hier van geleerd, en ik zou
een aantal dingen anders doen."
fcè TȧM
Ondanks dat er maar een korte tijd van
voorbereiding was, zag men toch naar deze
donderdagavond, 25 mei, uit en dan vooral
om de verrichtingen van de dames waar te
nemen, omdat deze nog nooit een wedstrijd
hadden gevoetbald.
conditie
De dameswedstrijd begon en het was
direct al te zien dat de dames van
Breukelen een betere conditie hadden
dan de dames van Maarssen; het stond
dan ook in zeer korte tijd 0-1. Het
scoreverloop liep in de eerste helft, die
20 minuten duurde, op tot 0-9. Na rust
deden de dames van Breukelen het wat
rustiger aan en ontstonden er kansen
voor de dames van Maarssen, die zij
echter niet benutten. Bij de stand van
0-17 was het eindelijk zover dat Maars
sen tegenscoorde. De eindstand werd
1-17.
Bij de heren ging de wedstrijd wat beter
over en weer. Men kon zien dat de heren
van Breukelen vaker samengespeeld
hadden. Hierdoor ontstonden er eerder
kansen voor Breukelen dan voor Maars
sen. De verdediging van Maarssen had
wel enkele malen geluk door het onzui
vere schieten van de heren van Breuke
len tegen paal en lat. De ruststand werd
0-1. Na de rust werd het al gauw 1-1 en
ontstonden er aan beide kanten weer
kansen. Het was een sportieve wedstrijd
ondanks dat er in de achterlinie van
Maarssen iemand stond die soms wel
wat hard voor een vriendschappelijke
wedstrijd er 'inging'. Breukelen kw^m
weer voor te staan en vlot daarop maakte
Maarssen gelijk; even voor tijd wist
Breukelen toch de winnende treffer te
scoren en was de stand jammer genoeg
toch weer ten nadele van Maarssen
uitgevallen. Al met al was het een zeer
sportieve en gezellige avond, die zeker
voor herhaling vatbaar is als er maar
velden genoeg te krijgen zijn.
AH Maarssen 1176
AH Breukelen 5683
