heropend
Simon Wageningen
Indruk dat er warmte is voor de mens in dit bedrijf
Nieuwe commissaris mevrouw Rempt:
FLITSEN
pagina 3
99
ro tri /7 O Wnnrl 17/1 n T1 n »-v? m i'rr/if (rr/jti
De vacature in de Raad van Commissarissen,
ontstaan door het overlijden van mevrouw
prof. drs. C. W. Visser, is inmiddels vervuld.
Opnieuw door een vrouw. De enige. En wat
voor een vrouw - Per maart jl. is tot nieuw lid
van de Raad van Commissarissen van Ahold
benoemd mevrouw drs. N. Rempt-Halmmans
de Jongh (50) uit Wassenaar. Wie is zij, wat is
haar achtergrond en hoe kijkt zij tegen haar
nieuwe taak aan Flitsen zocht haar op om
op dit soort vragen een antwoord te krijgen.
Mevrouw Rempt is gehuwd en moeder van drie opgroeiende
kinderen: twee dochters van zeventien en twaalf jaar en een zoon
van vijftien.
In de huiselijke sfeer van haar woning, verscholen achter
weelderig groen van een diepe voortuin aan de Wassenaarse
Backershaegenlaan, wordt zij in haar gesprek voortdurend
onderbroken door de rinkelende telefoon. Aan de andere kant
van de lijn zit in geen van de gevallen een vriendin die een
gezellig praatje tijdens de koffie wil maken. Daarvoor zou het
leven van mevrouw Rempt geen ruimte laten. Want, zij is niet
alléén de animerende gastvrouw in haar welverzorgde privé-do-
mein. Buitenshuis wordt haar'aandacht minstens zo intens
opgeëist door de vele plichten die zij in het openbaar op zich
heeft genomen. Geen tijd dus voor theekransjes.
functiereeks
Mevrouw Rempt is: Voorzitter van de Nederlandse Vrouwen
raad (Samenwerkingsverband van een 50-tal organisaties);
plaatsvervangend lid van de Raad voor de Arbeidsmarkt en lid
van de Commissie Bijstand en Advies van de directeur-generaal
van het Ministerie van Sociale Zaken; plaatsvervangend üd van
de Sociale Verzekeringsraad, waarvoor zij in commissieverband
het nodige voorbereidende werk verricht; lid van de Raad van
Advies van het Ministerie voor Ontwikkelingssamenwerking en
bestuurslid van de VVD, waarvoor zij de PR-activiteiten
coördineert. Een functiereeks al met al die niet in één adem is op
te sommen. En, alsof het nog niet genoeg is, dan nu bovendien
een commissariaat bij Ahold. Haar éérste.
Het spreekt vanzelf dat mevrouw Rempt niet van de ene dag op
de andere deze veelheid aan plichten - naast die van huisvrouw-
op haar schouders heeft gekregen.
geaardheid
Zij is er naar toe gegroeid. Zelf drukt ze het zo uit:
"Het zit in de aard van het beestje. Ik ben graag organisatorisch
bezig. Heb een enorme behoefte aan meedoen; mede verant
woordelijkheid dragen". - Dat zat er al vroeg in. Tijdens haar
studietijd aan de Nederlandse Economische Hogeschool in
Rotterdam kwam ze tot die ontdekking. "Als je drie keer een
opmerking maakte, zat je in een bestuur", ervoer ze en dat is nu
feitelijk nóg zo.
Na Rotterdam, waar ze afstudeerde als bedrijfseconoom, was ze
drie jaar secretaresse van de voorzitter van het Produktschap
voor Vis en Visprodukten. In die funktie zette ze de eerste
schreden op het PR-pad, door haar belangstelling voor het
gezicht van de organisatie naar buiten toe. Aldus vormde zij er
de basis voor wat nu de afdeling voorlichting is. Door haar
huwelijk kwam er een eind aan haar activiteiten op dit gebied.
Dat was toen nog het geval - als getrouwde vrouw moest je
ophouden.
uitdagend
Maar, haar interesse voor het wel en wee van het bedrijfsleven is
sindsdien voor mevrouw Rempt een "uitdagend geheel"
gebleven. 6
Toen dan ook de heer Heijn haar belde met de vraag of ze zitting
wilde nemen in de Raad van Commissarissen van Ahold,
antwoordde mevrouw Rempt met een volmondig "ja"!
"Het brengt me bij hetgeen, waarvoor ik heb gestudeerd -
bedrijfseconomie"
Afgaande op het geschetste profiel voor de nieuwe commissaris
-het bekijken van de invalshoek voor de consument- zegt
mevrouw Rempt zonder aarzeling: "Dat zijn vrouwen. Je moet
dus in de eerste plaats letten op hun reacties als consument. Dat
betekent dat je op de hoogte moet zijn van alle bedrijfsuitingen
naar buiten op het gebied van voorlichting en of reclame.
Propaganda- en PR-gevoelig als ik ben, heb ik dan ook voorop
gesteld, dat ik alles op dat gebied wil zien".
Hoewel ze haar eerste commissarissenvergadering nog moet
meemaken, heeft mevrouw Rempt zich al een voorstelling
gemaakt van haar taak: "Ik verwacht om in samenwerking met
mijn collega's en de Raad van Bestuur ervoor te zorgen, dat de
onderneming zo bloeiend blijft als die nu is. Zó ongeveer -
bewaken wat je hebt; kijken wat je kunt vernieuwen en risico
spreiden door je vleugels uit te slaan".
Overigens blijkt mevrouw Rempt danig onder de indruk te zijn
van de vlucht die Ahold de afgelopen jaren heeft genomen.
-"Toen ik tot voor kort boodschappen deed bij Etos had ik
werkelijk niet het idee dat ik feitelijk bij een Ahold-vestiging
kocht".
sociaal
Afgezien van de vinger aan de pols houden voor een goede
economische bedrijfsvoering, vindt mevrouw Rempt overigens
dat een commissaris ook de sociale kant in het oog dient te
houden.
Met voldoening heeft zij uit introductiegesprekken met Ahold-
medewerkers vastgesteld, dat er in het bedrijf warmte bestaat
voor de mens, die er werkt. Werkoverleg vindt ze dan ook erg
belangrijk - het feit dat mensen op hun eigen terrein in
onderling overleg hun werk kunnen indelen. Daarnaast hecht
mevrouw Rempt veel waarde aan opleiding, die zij bij Ahold
hoog aanslaat.
Alleen heb ik tot mijn leedwezen ontdekt dat er zo weinig
vrouwen aan deelnemen."
Dit brengt haar op een stokpaardje: "Uit hoofde van mijn
functies in de Raad voor de Arbeidsmarkt en de Sociale
Verzekeringsraad, ervaar ik dat vrouwen boven de 40 niet meer
inpasbaar zouden zijn in het arbeidsproces".
Daarmee is mevrouw Rempt het volstrekt oneens: "Je kunt als
bedrijf proberen cursussen te organiseren voor vrouwen die "uit
de kinderen zijn" om weer te leren omgaan in een team".
En bij zo'n herkansing denkt mevrouw Rempt niet alleen aan
vrouwen in lagere posities. Volgens haar is er onder veel
vrouwen een heleboel kennis aanwezig, waaraan je wat moet
doen om die bruikbaar te maken. -"Er wordt duidelijk
onderschat dat vrouwen, die na verloop van tijd naar de
arbeidsmarkt terug willen, daar gewoonweg behoefte aan
hebben. Vaak w i 11 e n ze meedraaien.
part-timers
Hetzelfde geldt naar de mening van mevrouw Rempt voor
part-time werkende vrouwen. Juist misschien.
Om in haar termen te blijven: "A) werken ze in de vier tot vijf
uur die ze beschikbaar hebben zeer gemotiveerd en B) gaan ze
niet eerst de krant zitten lezen voordat ze aan de slag gaan".
Het is juist, dat vrouwen het gemeenlijk eng vinden om in het
openbaar op te treden, in de hogere functies binnen bedrijven,
maar ook bijvoorbeeld als lid van een OR. Maar met wat grotere
druk en vooraf wat training om te leren dat zaken die gewoonlijk
aan mannen zijn voorbehouden, best binnen hun bereik liggen,
is daaraan zeker iets te doen. Het bedrijf zou vrouwen op dit
soort punten gewoon iets actiever moeten werven. "Zó is het",
meent mevrouw Rempt.
Ziedaar enige theorieën die de nieuwe commissaris er op na
houdt. In de praktijk zal snel genoeg blijken, wat zij ervan kan
waar maken. Aan haar zal het niet liggen.
"Een Simon-Supermarkt, waarin de versgroepen brood, aef en vlees door concessio
nal vakspecialisten verzorgd en verkocht worden", zo omschrijft de heer Th. van
Duimen, filialendirecteur Simon, het kortgeleden heropende filiaal Wageningen,
dat tevens met 240 m2 tot 870 m2 werd uitgebreid.
In 1977 werd in vier filialen (Castricum,
Maassluis, Zoetermeer en Zwolle) een
proef genomen met de inschakeling van
zelfstandige winkeliers (concessionairs)
als onderdeel van een vestiging. Het ging
daarbij om sectoren, waarin het ''am
bachtelijke" voorop staat in de benade
ring van de consument: vlees, groente en
brood, soms ook bloemen.
Deze start sloeg goed aan, maar het
bleek toch verstandig enkele verfijnin
gen in de opzet aan te brengen. Zo was
het nodig het assortiment kruideniers
waren uit te breiden.
"De wensen van de klant waren in die
richting", aldus de heer Van Duimen.
"Men wil een keuze uit een breder assor
timent dan enkele jaren geleden nog het
geval was en men wil ook gezelliger win
kelen. In dat stramien past ook de
aanwezigheid van ambachtelijke bedie
ningszaken - vaak gedreven door gere
nommeerde plaatselijke ondernemers -
in een complex, dat de indruk maakt
een soort "winkelmarkt" te zijn."
Om dit te kunnen doen moet de
oppervlakte aan bepaalde normen vol
doen. In Wageningen kon de winkel uit
gebreid worden, waardoor er uitsteken
de mogelijkheden ontstonden om de
nieuwe inzichten in praktijk te brengen.
"Samen met de concession airs - met wie
wij een uitstekende verstandhouding
hebben - vormt Simon nu één van de
grootste levensmiddelenzaken ter plaat
se", zegt de heer Van Duimen.
"Samen met onze concessionairs menen
we onze klanten meer te kunnen bieden
dan tot dusverre het geval was. Met
belangstelling en vertrouwen zien we de
toekomstige omzetontwikkeling tege
moet. Het is een fijne zaak geworden".
