A ^25 eden Pierre Daniels: "Ik zal dit niet gauw vergeten SPvVRT FLITSEN Bruine band karate UIT DE KRANTEN SP-VRT FLITSEN Caissière Tilly ZEILJACHT ELISABETH HAALDE MIAMI NIET FLITSEN pagina 11 Op 13 februari van dit jaar vertrok uit Vlissingen het zeifjacht Elisabeth, een tweemaster van 20 meter lengte, met aan boord een vijfkoppige bemanning. Reis doel: Miami, Verenigde Staten. Zes weken dacht men over die reis te doen. Het heeft niet zo mogen zyn. Na veel tegenslagen strandde het gezelschap in de Spaanse vissershaven La Coruna, vanwaar de terugreis met het vliegtuig of de trein gemaakt werd. Op 24 februari schryft bemanningslid Pierre Daniels in zyn dagboek: "Ik was bly dat ik Sittard weer zag". Pierre Daniels, eerste verkoper in de AHSM aan het Tempelplein in Sittard, kan nu wat meer beschouwend op zijn avontuur terugkijken. "Ik zal dit niet gauw vergeten", weet hij wel. ervaring Het begon allemaal toen zijn zwager besloot naar Amerika te emigreren. Die zwager wilde zijn boot alvast in de States hebben, en vond vier mensen, onder wie slechts één ervaren zeezeiler, bereid de tocht mee te maken. Eén van hen was Pierre. Hij had nog nooit gevaren. Hij is in ieder geval een stuk ervaring rijker geworden. Reeds na twee dagen noteerde hij in zijn dagboek: "We wisten niet wat we zagen, een zee die steeds gekker tekeer ging. Ik had dit nog nooit meegemaakt, dat de zee ineens zo kan gaan spoken. Je slingerde van de ene kant naar de andere. We zaten allemaal onder de blauwe plekken". Ze waren toen op weg naar de Golf van Biskaje. Maar omdat ze hoorden dat het weer daar nog slechter was, en ze nu al tegen windkracht 8 moesten opboksen, besloot men een Frans eiland als rust punt te kiezen. noodlot Op 18 februari, als ze in die Golf van Biskaje zijn, slaat het noodlot weer toe: het weer verslechtert aanzienlijk, en de motor weigert dienst. Dus kunnen ze alleen wat rond dobberen. Tot overmaat van ramp raakt het drinkwater op. "Ik begon langzaam aan thuis te denken", schrijft Pierre dan. "ik vond er niet veel meer aan". De stemming aan boord is bedrukt. Ze schieten niet op. De volgende dag blijkt dat ze 80 mijl teruggewaaid zijn. De motor wordt gerepareerd. Slechts één bemanningslid laat weten in het Spaanse Viego van boord te zullen gaan. Pierre schrijft dan: "In mijn achterhoofd wist ik dat het mettertijd bij mij ook steeds moeilijker zou worden. Ik begon al te denken om dan maar bij de Canarische Eilanden van boord te gaan". nooit meer Zo ver kwam het niet eens. Op 21 februari komt de 'Elisabeth' in de Atlan tische Oceaan in de ergste storm terecht die het schip en haar bemanning totdan- toe had meegemaakt. De motor begeeft het opnieuw Het schip wordt gedraaid, en ze zeilen terug. De grote mast begint kuren te vertonen, het roer gaat steeds zwaarder, en als ze in La Coruna arrive ren, is het besluit snel genomen: de reis wordt gestaakt. Uitgesteld tot een gun stiger jaargetijde. Pierre's zwager is in middels alweer vertrokken. Als we dit schrijven, is nog niet bekend of het hem nu wel lukt. Pierre zelf is in Sittard gebleven. Hij staat weer in de winkel, en mijmert: "Ik had die dagen nooit willen missen". Overigens is hij wel vastbesloten om over niet al te lange tijd ook naar Amerika te gaan, om daar bij zijn zwager te gaan werken. Maar dan gaat hij wel per vlieg tuig. "Zeilen doe ik nooit meer", aldus luidt één van de laatste zinnen in zijn dagboek. Klanten van de AHSM aan de Hendrik Staetslaan in Eindhoven doen er verstandig aan zich bij de kassa niet al te lastig te gedragen. Anders lopen ze de kans met een welgemikte karateslag van caissière Tilly Jacobs terecht gewezen te worden. Tilly, 20 jaar oud, heeft zich in de karate-sport al dusdanig bekwaamd, dat ze de bruine band mag dragen. Voor de niet-insiders: achtereenvol gens doet men examen voor het behalen van de gele, oranje, groene, blauwe en bruine band. Daarna volgt nog de zwarte. Tilly had nog nooit veel aan sport gedaan, toen ze via een kennis met karate in aanraking kwam. Die De Ihtgeester De heer A. Twisk, afdelingschef Simon 619 zond ons dit stukje historie uit het weekblad "De Uitgeester". 28e Jaargang-Vrijdag 9 maart 1928 - No. 18 Bekroond De heer W.Tol behaalde j.l Zondag te Oost zaan den J en prijs in de af d komische voordrachten, met de voordracht "Sjaan de recruufDe heer Tol had buitengewoon veel succes. Voorjaar Op de tuinen begint men het dek van de bloembollen weg te nemen. De crocussen bloeien hier en daar ai mooi. Verkocht De heer J. Kootj heeft zijn huis met 2 akkers tuingronden aan den Hoo- genweg verkocht aan den heer E. Kooij. Bestrating De bestrating van het Nieuwiand is gereed. Het is daar een reuzen verbetering geworden, nu de mod derpoel is verdwenen. Autogarage De Heer J. Zonneveld Lz. Heeft het gebouw van Volksweerbaarheid gehuurd, met het oog om daarin een herstelplaats voor rijwielen, moto- jen en auto's te stichten, alsmede een au togarage. Burgelijke stand Ondertrouwd: M.H. de Vries en M. .Bakker. Nieuwbouw Naar we vernemen is de heer Jb. Palmboom voornemens naast zijn magazijn naar de Hoorne een nieuw woonhuis te laten bouwen. Aangesloten Onder no. 44 is telefonisch aange sloten de heer Cor Brouwer. Goed afgelopen Toen de heer Joh. Apeldoorn Zon dag met paard en kar uit rijden was liep een dop van een wielas. Het wiel liep er af en de kar kantelde. Ongelukken kwamen gelukkig niet voor, wat wel een wonder mag heeten. Verkocht De heer T. Stelling heeft zijn woon huis aan de ÏCIeïs verkocht aan den heer T. Bakker in de Stierop. Schade Dinsdag had de knecht van de fa. Albert Heijn het ongeluk, dal zijn fiets kantelde, waardoor de bood schappen over de straat roiden; oatuurJijk bleef schade niet uit. kennis gaf zelf les in deze van origine Chinese vechtmethode. De huidige, letterlijke betekenis van karate, "lege hand", komt uit Japan, waar het deze eeuw meer sport, en minder vechten geworden is. "Ik vond het erg leuk", zegt Tilly over haar kennismaking met karate. "Ik ben nogal zenuwachtig, en hierin kun je je helemaal uitleven. Je raakt lekker ontspannen". Aanvankelijk keken de jongens van school "Ni-hon' een beetje""vreemd toen het eerste meisje tot hun gelede ren toetrad. Ze deden een beetje voorzichtig met haar. "Maar ik sloeg wel door", zegt Tilly, en toen werd ze al gauw voor vol aangezien. Er worden regelmatig karate-wed- strijden georganiseerd, maar men is in Nederland nog niet zo ver dat dat ook voor de vrouwelijke beoefenaars gedaan wordt. De meisjes van school 'Ni-hon', het zijn er tot op heden, in totaal vier, moeten het dus wat krachtmetingen betreft hebben van onderlinge wedstrijden binnen de school. De diverse kleuren banden worden toegekend na het afleggen van examens. Tilly had binnen drie jaar de bruine band. Is dat vlug? "Mijn broertje had de bruine band in één jaar al bereikt", lacht ze be scheiden. Door persoonlijke omstandigheden is ze een jaar geleden gestopt met de karate-lessen. maar binnenkort hoopt ze wel weer aan de slag te gaan, letterlijk en figuurlijk. Op naar de zwarte band? "Dat zal wel een tijdje duren. Daar moet je erg hard voor trainen. Er zijn er niet veel die dat halen". Tilly vindt dat alle vrouwen en meisjes zich deze vorm van zelf verdediging eigen zouden moeten maken: "Ze vinden het meestal stom voor meisjes, maar eigenlijk zouden ze het allemaal moeten gaan doen. Als je hoort wat er allemaal gebeurt op straat. Ik had na een paar lessen al een veiliger gevoel".

Personeelsbladen | 1978 | | pagina 11