A
^25
eden
Pierre Daniels: "Ik zal
dit niet gauw vergeten
SPvVRT
FLITSEN
Bruine band karate
UIT DE KRANTEN
SP-VRT
FLITSEN
Caissière Tilly
ZEILJACHT ELISABETH HAALDE MIAMI NIET
FLITSEN
pagina 11
Op 13 februari van dit jaar vertrok uit
Vlissingen het zeifjacht Elisabeth, een
tweemaster van 20 meter lengte, met aan
boord een vijfkoppige bemanning. Reis
doel: Miami, Verenigde Staten. Zes
weken dacht men over die reis te doen.
Het heeft niet zo mogen zyn. Na veel
tegenslagen strandde het gezelschap in
de Spaanse vissershaven La Coruna,
vanwaar de terugreis met het vliegtuig
of de trein gemaakt werd. Op 24
februari schryft bemanningslid Pierre
Daniels in zyn dagboek: "Ik was bly dat
ik Sittard weer zag".
Pierre Daniels, eerste verkoper in de
AHSM aan het Tempelplein in Sittard,
kan nu wat meer beschouwend op zijn
avontuur terugkijken. "Ik zal dit niet
gauw vergeten", weet hij wel.
ervaring
Het begon allemaal toen zijn zwager
besloot naar Amerika te emigreren. Die
zwager wilde zijn boot alvast in de States
hebben, en vond vier mensen, onder wie
slechts één ervaren zeezeiler, bereid de
tocht mee te maken. Eén van hen was
Pierre. Hij had nog nooit gevaren.
Hij is in ieder geval een stuk ervaring
rijker geworden. Reeds na twee dagen
noteerde hij in zijn dagboek: "We wisten
niet wat we zagen, een zee die steeds
gekker tekeer ging. Ik had dit nog nooit
meegemaakt, dat de zee ineens zo kan
gaan spoken. Je slingerde van de ene
kant naar de andere. We zaten allemaal
onder de blauwe plekken".
Ze waren toen op weg naar de Golf van
Biskaje. Maar omdat ze hoorden dat het
weer daar nog slechter was, en ze nu al
tegen windkracht 8 moesten opboksen,
besloot men een Frans eiland als rust
punt te kiezen.
noodlot
Op 18 februari, als ze in die Golf van
Biskaje zijn, slaat het noodlot weer toe:
het weer verslechtert aanzienlijk, en de
motor weigert dienst. Dus kunnen ze
alleen wat rond dobberen. Tot overmaat
van ramp raakt het drinkwater op. "Ik
begon langzaam aan thuis te denken",
schrijft Pierre dan. "ik vond er niet veel
meer aan".
De stemming aan boord is bedrukt. Ze
schieten niet op. De volgende dag blijkt
dat ze 80 mijl teruggewaaid zijn. De
motor wordt gerepareerd. Slechts één
bemanningslid laat weten in het Spaanse
Viego van boord te zullen gaan. Pierre
schrijft dan: "In mijn achterhoofd wist
ik dat het mettertijd bij mij ook steeds
moeilijker zou worden. Ik begon al te
denken om dan maar bij de Canarische
Eilanden van boord te gaan".
nooit meer
Zo ver kwam het niet eens. Op 21
februari komt de 'Elisabeth' in de Atlan
tische Oceaan in de ergste storm terecht
die het schip en haar bemanning totdan-
toe had meegemaakt. De motor begeeft
het opnieuw Het schip wordt gedraaid,
en ze zeilen terug. De grote mast begint
kuren te vertonen, het roer gaat steeds
zwaarder, en als ze in La Coruna arrive
ren, is het besluit snel genomen: de reis
wordt gestaakt. Uitgesteld tot een gun
stiger jaargetijde. Pierre's zwager is in
middels alweer vertrokken. Als we dit
schrijven, is nog niet bekend of het hem
nu wel lukt.
Pierre zelf is in Sittard gebleven. Hij
staat weer in de winkel, en mijmert: "Ik
had die dagen nooit willen missen".
Overigens is hij wel vastbesloten om over
niet al te lange tijd ook naar Amerika te
gaan, om daar bij zijn zwager te gaan
werken. Maar dan gaat hij wel per vlieg
tuig. "Zeilen doe ik nooit meer", aldus
luidt één van de laatste zinnen in zijn
dagboek.
Klanten van de AHSM aan de Hendrik Staetslaan in
Eindhoven doen er verstandig aan zich bij de kassa niet al
te lastig te gedragen. Anders lopen ze de kans met een
welgemikte karateslag van caissière Tilly Jacobs terecht
gewezen te worden.
Tilly, 20 jaar oud, heeft zich in de
karate-sport al dusdanig bekwaamd,
dat ze de bruine band mag dragen.
Voor de niet-insiders: achtereenvol
gens doet men examen voor het
behalen van de gele, oranje, groene,
blauwe en bruine band. Daarna volgt
nog de zwarte.
Tilly had nog nooit veel aan sport
gedaan, toen ze via een kennis met
karate in aanraking kwam. Die
De Ihtgeester
De heer A. Twisk, afdelingschef Simon 619 zond ons dit
stukje historie uit het weekblad "De Uitgeester".
28e Jaargang-Vrijdag 9 maart 1928 -
No. 18
Bekroond
De heer W.Tol behaalde j.l Zondag
te Oost zaan den J en prijs in de af d
komische voordrachten, met de
voordracht "Sjaan de recruufDe
heer Tol had buitengewoon veel
succes.
Voorjaar
Op de tuinen begint men het dek van
de bloembollen weg te nemen. De
crocussen bloeien hier en daar ai
mooi.
Verkocht
De heer J. Kootj heeft zijn huis met
2 akkers tuingronden aan den Hoo-
genweg verkocht aan den heer E.
Kooij.
Bestrating
De bestrating van het Nieuwiand is
gereed. Het is daar een reuzen
verbetering geworden, nu de mod
derpoel is verdwenen.
Autogarage
De Heer J. Zonneveld Lz. Heeft het
gebouw van Volksweerbaarheid
gehuurd, met het oog om daarin een
herstelplaats voor rijwielen, moto-
jen en auto's te stichten, alsmede
een au togarage.
Burgelijke stand
Ondertrouwd: M.H. de Vries en M.
.Bakker.
Nieuwbouw
Naar we vernemen is de heer Jb.
Palmboom voornemens naast zijn
magazijn naar de Hoorne een nieuw
woonhuis te laten bouwen.
Aangesloten
Onder no. 44 is telefonisch aange
sloten de heer Cor Brouwer.
Goed afgelopen
Toen de heer Joh. Apeldoorn Zon
dag met paard en kar uit rijden was
liep een dop van een wielas. Het
wiel liep er af en de kar kantelde.
Ongelukken kwamen gelukkig niet
voor, wat wel een wonder mag
heeten.
Verkocht
De heer T. Stelling heeft zijn woon
huis aan de ÏCIeïs verkocht aan den
heer T. Bakker in de Stierop.
Schade
Dinsdag had de knecht van de fa.
Albert Heijn het ongeluk, dal zijn
fiets kantelde, waardoor de bood
schappen over de straat roiden;
oatuurJijk bleef schade niet uit.
kennis gaf zelf les in deze van origine
Chinese vechtmethode. De huidige,
letterlijke betekenis van karate, "lege
hand", komt uit Japan, waar het
deze eeuw meer sport, en minder
vechten geworden is.
"Ik vond het erg leuk", zegt Tilly
over haar kennismaking met karate.
"Ik ben nogal zenuwachtig, en hierin
kun je je helemaal uitleven. Je raakt
lekker ontspannen".
Aanvankelijk keken de jongens van
school "Ni-hon' een beetje""vreemd
toen het eerste meisje tot hun gelede
ren toetrad. Ze deden een beetje
voorzichtig met haar. "Maar ik
sloeg wel door", zegt Tilly, en toen
werd ze al gauw voor vol aangezien.
Er worden regelmatig karate-wed-
strijden georganiseerd, maar men is
in Nederland nog niet zo ver dat dat
ook voor de vrouwelijke beoefenaars
gedaan wordt. De meisjes van school
'Ni-hon', het zijn er tot op heden, in
totaal vier, moeten het dus wat
krachtmetingen betreft hebben van
onderlinge wedstrijden binnen de
school. De diverse kleuren banden
worden toegekend na het afleggen
van examens. Tilly had binnen drie
jaar de bruine band. Is dat vlug?
"Mijn broertje had de bruine band in
één jaar al bereikt", lacht ze be
scheiden.
Door persoonlijke omstandigheden is
ze een jaar geleden gestopt met de
karate-lessen. maar binnenkort
hoopt ze wel weer aan de slag te
gaan, letterlijk en figuurlijk. Op
naar de zwarte band? "Dat zal wel
een tijdje duren. Daar moet je erg
hard voor trainen. Er zijn er niet veel
die dat halen".
Tilly vindt dat alle vrouwen en
meisjes zich deze vorm van zelf
verdediging eigen zouden moeten
maken: "Ze vinden het meestal stom
voor meisjes, maar eigenlijk zouden
ze het allemaal moeten gaan doen.
Als je hoort wat er allemaal gebeurt
op straat. Ik had na een paar lessen
al een veiliger gevoel".