"OVER PECH GESPROKEN SP-VRT FLITSEN SPvVRT FLITSEN Je doet het tenslotte voor je plezier PERSONALIA JUDOKA CHRIS VAN DUURLING CHAUFFEUR GERRIT DE LANGE (54): lk beschik nu naast mijn werktijdenboekje ook over een "trimboekje FLITSEN pagina 11 99 "Tydens de laatste ronde gleed ik in de bocht onderuit, schoof de baan uit en kwam tot stilstand tegen een paar hou ten banken." Zo begint het trieste relaas van Gerrit Varenhorst. Gerrit (17 jaar), ruim twee jaar lang part-time medewerker op diverse afde lingen van de Albert Heijn Supermart in Weesp, blijkt een doorzetter te zijn, die echter in zijn jonge leven voortdurend door de pechduivel wordt achtervolgd. Als oudste zoon uit een gezin, waar sport een belangrijke plaats inneemt, begon hij al heel jong met gymnastiek, handbal en judo. Gerrit raakte geboeid door een andere sport waarin hij later zou gaan uitblin ken: het schaatsen. Eerst uitsluitend voor zijn plezier; daar na werd het serieuzer en kregen de jongens training van een lid van de Muider IJsclub op de Jaap Edenbaan in Amsterdam. Om de veelbelovende groep - waaronder Gerrit en zijn 1 jaar jongere broer - pro fessioneel te begeleiden, trok de club een betaalde trainer aan: Johnny Olof (oud- sprintkampioen van Nederland). Na een zware training die ook 's zomers doorging, mocht Gerrit gaan deelnemen aan gewestelijke wedstrijden op de Jaap Edenbaan onder auspiciën van de K.N.S.B. Toen brak de fatale 7e maart 1977 aan. Het was tijdens de laatste wedstrijd, Gerrit zat er met een tijd van 2 min. 28 sec. op de 1500 meter vrij goed bij, toen hij in de laatste bocht door een te hoge snelheid onderuit ging en buiten de baan tegen de houten banken aanklapte, die normaal met matten zijn beveiligd. Deze waren echter tijdelijk verwijderd in verband met een activiteit in de binnen- hal. Gerrit had veel pijn en kon niet meer overeind komen. Het been werd dik, maar hij moest de volgende morgen ten tamen voor de MAVO doen. De dag daarop werden er foto's in het zieken huis gemaakt, waarbij inwendige kneu zingen werden geconstateerd. Het advies luidde: rust. Warmtestraling en massa ge door de fysiotherapeut hielpen niets. De pijn werd erger en bij het daaropvol gende ziekenhuisonderzoek bleken de bovenbeenspieren van het linkerbeen af gescheurd te zijn. Voorts werden bloed- stolsels in kuitbeen en knieschijf gecon stateerd. Resultaat: Gerrit werd met Pasen geopereerd en deed begin mei MAVO-eindexamen in een rolstoel! Hij De heer Drs. J. P. Verkuijl, bedrijfs directeur Alberto B.V., gaat per 1 juni 1978 onze dienst verlaten. Hij heeft een functie aanvaard als directeur bij De Mutator B.V. Holding te Amsterdam. Over de benoeming van zijn opvolger vinden momenteel gesprekken plaats. Per 6 maart jl. is de heer Mr. P. P. J. Butzelaar in dienst getreden als Hoofd Juridische Zaken. De heer Butzelaar was tot dusver werk zaam als advocaat bij het Advocaten bureau Swart Sjollema te Amsterdam. Met benoeming van de heer Butzelaar wordt voorzien in de vacature die per 30 september 1977 ontstond door het ver trek van de heer Mr. J. J. de Boer. Per 1 januari 1978 is als directeur van Handelmaatschappij Holland Food Pro ducts te Zaandam in dienst getreden de heer E. T. Honig. Holland Food Pro ducts is een werkmaatschappij van A hold Produktiebedrijven en Grootver bruik B.V., die aan de Oostzijde te Zaandam kantoor houdt. De heer Honig (39) is in het bedrijfsleven in diverse functies werkzaam geweest, laatstelijk als exportmanager bij Honig Merkartikelen B.V. te Koog. De heer Honig woont te Heerhugowaard, is gehuwd en heeft twee kinderen. slaagde na een her-examen. De zomer vakantie ging de mist in en werd met het been in gips doorgebracht. Na de va kantie ging hij (op krukken) naar de HAVO, waarbij hij telkens door een kennis met de auto gehaald en gebracht werd. Thuis werd inmiddels met ge wichten geoefend, en net toen de resul taten hiervan merkbaar werden, sloeg de pechduivel opnieuw toe! Tijdens één van deze oefeningen verloor Gerrit zijn evenwicht, wilde zich vast houden aan zijn schrijfbureau; de la sloeg dicht, met als gevolg: een polsfrac tuur en gebroken middenhandsbeentjes van de rechterhand. Gerrit is nog wel een paar keer langsge- gaan bij zijn collega's van het AH-filiaal in Weesp. Hij popelt om weer te beginnen. Begin januari is zijn hand uit de spalk gegaan. Zijn been kan hij nu buigen en strekken; hij kan er alleen nog geen kracht mee uitoefenen, zodat hij voorlopig de krukken nog niet kan weg gooien. Gerrit moet eigenlijk opnieuw leren lopen, maar hoopt met zijn onverwoest baar optimisme binnen afzienbare tijd weer voorzichtig aan sport te gaan doen. Hij betwijfelt wel of hij nog ooit zal kun nen hardrijden, een twijfel die door zijn moeder - jurylid-Baancommissie en wed strijdsecretaresse van de Muider IJsclub - wordt gedeeld. Hij gaat regelmatig kij ken naar de prestaties van zijn zusje Saskia, (14 jaar) en jeugd-tumkam- pioene van Weesp, en naar zijn broer André op de Jaap Edenbaan. Zijn plannen om naar het C.I.O.S. te gaan (waarvoor hij een week na het ongeluk gekeurd zou worden) heeft hij opgege ven. Gerrit heeft nog goede hoop, dat hij na zijn herstel de opleiding aande Sport- academie in Amsterdam kan gaan vol gen. Zoniet, dan trekt een opleiding in marketing voor het grootwinkelbedrijf hem aan. Flitsen wenst deze sympathieke super- pechvogel veel sterkte en een spoedig herstel toe! P.S. Gerrit wordt inmiddels weer op genomen in het Ziekenhuis, na een val, waarbij hij z'n been ernstig bezeerde, in de tijd dat dit artikel is gemaakt. 99 Uren zou Chris van Duurling over judo kunnen praten. "Ik ben er vol van," zegt hy, "het is een geweldig fyne sport, die jammer genoeg door veel mensen te vaak wordt gezien als een ruige vecht- en krachtsport. En dat is niet juist. De naam judo wyst al op het tegendeel. Dat betekent "zachte weg". De reis voerde ons naar het zuiden van Limburg, waar Chris van Duurling, 21 jaar oud, 1.75 m lang en 78 kilo zwaar, werkzaam is in de slagerij van de AHSM in Sittard. Met name Chris' jongste suc ces, een tweede plaats in het middenge wicht bij de in oktober gehouden Neder landse kampioenschappen, maakt dui delijk dat we te maken hebben met een top-sporter. En dat zat er al vroeg in. Als jongen van elf jaar trok hij al de kimono aan, en na een jaar kon hij daar de bruine band om gorden. Toen was hij tevens clubkam pioen van de Maastrichtse vereniging Polaris. Weer een jaar later was hij Limburgs kampioen bij de aspiranten in de gewichtsklasse tot 60 kilo en werd hij tweede bij de open Nederlandse jeugd kampioenschappen De successen hielden aan. Opvallende resultaten op diverse wedstrijden en toernooien bleven niet onopgemerkt, en hij werd toegelaten tot selektiewedstrij- den vopr de Nederlandse kernploeg. Tweemaal maakte de Limburgse judoka deel uit van de Nederlandse jeugdploeg. Toen zat het een paar jaar tegen. Een ernstige schouderblessure zette hem op non-aktief, en dat had ook mentaal z'n uitwerking. "Maar daar ben ik nu weer overheen," zegt Chris, die een groot deel van zijn successen toeschrijft aan trainer Gunther en zijn clubgenoten Brands, Bartels en Henzel. Maar een blik op z'n trainingsschema maakt duidelijk dat hij het toch vooral van z'n eigen inspannin gen moet hebben. Kijkt u even mee: zondag 15 km bos- of veldloop; maan dag krachttraining; dinsdag judotrai ning; woensdag intervaltraining; don derdag krachttraining; vrijdag judotrai ning; zaterdag kracht- en techniektrai ning. En dat moet dan allemaal gebeuren naast een volledige dagtaak, en een studie aan de avond-HAVO. Chris geeft nog een toelichting op de sa menstelling van zijn trainingsmenu: "Er wordt de laatste jaren in het judo steeds meer kracht gebruikt. Ook de techni sche judoka's worden gedwongen dat te gaan doenDaardoor wordt de top ook steeds breder. Je kunt de ene dag Ne derlands kampioen worden, en de vol gende dag in een toernooi in de eerste ronde uitgeschakeld worden." Ook een paar jaar geleden trainden de judoka's keihard, maar toen zagen ze toch ook kans de teugels een keer te laten vieren. Chris: "Dan kon je na af loop nog eens lekker gaan stappen. Dat is er nu niet meer bij. Er wordt bloed serieus getraind, en om tien uur ligt iedereen van de kernploeg op 'n enkele uitzondering na in bed." Erg gelukkig is hij niet met deze ont wikkeling: "Ik train erg intensief, zelfs zo dat ik er al eens van buiten westen ben geraakt. Maar er moet ook een mogelijkheid tot ontspanning zijn. Je doet het tenslotte voor je plezier, ook al probeer je Nederlands kampioen te worden." Chauffeur Gerrit de Lange [54] van de Transportafdeling van het DC te Zaandam is een echte "kilometervreter", ook in de weekeinden. In het winterseizoen roffelt hij vrijwel elke zondag een forse afstand onder de sport schoenzolen af. "Als ik de hele week achter het stuur heb gezeten wil ik zelf ook wel eens in beweging komen", zegt de heer De Lange, "Daar knap je lekker van op". De sportpagina's van de kranten zal hij nooit halen, maar dat zal hem een zorg zijn. Het gaat om het plezier dat hij aan zijn sport beleeft. Pas enkele jaren geleden is de heer De Lange - die kortgeleden 40 jaar in dienst was - begonpen met het mee doen aan z.g. trimlopen. Op een leef tijd waarop de meeste mensen het wat kalmer aan willen gaan doen en de sportschoenen aan de wilgen han gen begon hij nog aan iets nieuws. Vanaf zijn jeugd had hij gevoetbald in het Zaandamse RCZ, waarin hij redelijk kon meekomen zonder een "topper" te zijn. De laatste jaren speelde hij in de veteranenploeg. Door enkele kennissen kwam hij in aanraking met het trimmen, vnl. het lopen van langere afstanden uit een oogpunt van "gezonde beweging". "Dat was nu driejaar geleden," ver telt de heer De Lange, "Een paar jaar heb ik dat lopen gecombineerd met voetballen, maar dit jaar heb ik weinig meer gespeeld. Ik vond het leuker om naar een trimloop te gaan." In het begin waagde hij zich niet aan afstanden van langer dan 8 of 10 km, maar vorig jaar is de "doorbraak" naar de halve marathon gekomen, een afstand van goed 21 km. Dat is hem best bevallen. Dit jaar was hij zelfs een kwartier sneller dan in 1977. "Er zit vooruitgang in," zegt hij breed lachend. In nog geen 2 uur was hij binnen. Zoals een chauffeur beschikt over een werktijdenboekje, zo heeft een hardloper tegenwoordig een "trim boekje", waarin hij kan laten aan tekenen aan welke lopen hij heeft deelgenomen. De heer De Lange komt dit jaar - af gezien van de training - aan een to taal van plm. 200 km. Dat totaal is dan bijeengelopen in de maanden oktober tot en met maart. "Er zijn wel mensen die aanmerkelijk meer lopen," zegt de heer De Lange, "Maar ik vind dit wel voldoende. Het moet een aardigheidje blijven." Bijna elke zondag is hij bij een trim loop te vinden, al koos hij tijdens de korte ijsperiode bewust voor een schaatsdag! De gemiddelde loopsnelheid van de heer De Lange ligt tussen de 10 en 11 km. Hij zegt: "Rustig aan, ik kom altijd fluitend over de finish en dat wil ik zo houden." Maar heel wat jongeren lopen letterlijk hijgend ach ter hem aan. Een goede gezondheid is natuurlijk een vereiste om aan het trimmen te kunnen meedoen. Gerrit de Lange laat zich ook regelmatig keuren. Alcoholica drinkt hij zelden, roken doet hij al 13 jaar niet meer. Dat kwam zo: "In filiaal Oude Ebbinge- straat in Groningen wilde ik een pakje zware shag kopen. Het meisje kon echter geen 25 gulden wisselen. Toen heb ik gezegd: dan rook ik maar niet meer!" Wat is nu de "lol" van het lopen van bijvoorbeeld een halve marathon. De heer De Lange: "Vechten tegen jezelf. Kijken wat je nog kan. Je maakt meteen je longen schoon! En bewe ging is goed voor een mens, zeker als-ie altijd achter het stuur zit. Ik: ben tenminste vijf kg afgevallen en ik voel me beter dan ooit. Ik kan het iedereen aanraden aan sport te gaan doen, al moet men zich dan natuur lijk wel eerst medisch laten keuren."

Personeelsbladen | 1978 | | pagina 11