"OVER PECH GESPROKEN
SP-VRT
FLITSEN
SPvVRT
FLITSEN
Je doet het tenslotte
voor je plezier
PERSONALIA
JUDOKA CHRIS VAN DUURLING
CHAUFFEUR GERRIT DE LANGE (54):
lk beschik nu naast mijn werktijdenboekje ook over een "trimboekje
FLITSEN
pagina 11
99
"Tydens de laatste ronde gleed ik in de
bocht onderuit, schoof de baan uit en
kwam tot stilstand tegen een paar hou
ten banken."
Zo begint het trieste relaas van Gerrit
Varenhorst.
Gerrit (17 jaar), ruim twee jaar lang
part-time medewerker op diverse afde
lingen van de Albert Heijn Supermart in
Weesp, blijkt een doorzetter te zijn, die
echter in zijn jonge leven voortdurend
door de pechduivel wordt achtervolgd.
Als oudste zoon uit een gezin, waar sport
een belangrijke plaats inneemt, begon
hij al heel jong met gymnastiek, handbal
en judo.
Gerrit raakte geboeid door een andere
sport waarin hij later zou gaan uitblin
ken: het schaatsen.
Eerst uitsluitend voor zijn plezier; daar
na werd het serieuzer en kregen de
jongens training van een lid van de
Muider IJsclub op de Jaap Edenbaan in
Amsterdam.
Om de veelbelovende groep - waaronder
Gerrit en zijn 1 jaar jongere broer - pro
fessioneel te begeleiden, trok de club een
betaalde trainer aan: Johnny Olof (oud-
sprintkampioen van Nederland).
Na een zware training die ook 's zomers
doorging, mocht Gerrit gaan deelnemen
aan gewestelijke wedstrijden op de Jaap
Edenbaan onder auspiciën van de
K.N.S.B. Toen brak de fatale 7e maart
1977 aan.
Het was tijdens de laatste wedstrijd,
Gerrit zat er met een tijd van 2 min. 28
sec. op de 1500 meter vrij goed bij, toen
hij in de laatste bocht door een te hoge
snelheid onderuit ging en buiten de baan
tegen de houten banken aanklapte, die
normaal met matten zijn beveiligd. Deze
waren echter tijdelijk verwijderd in
verband met een activiteit in de binnen-
hal.
Gerrit had veel pijn en kon niet meer
overeind komen. Het been werd dik,
maar hij moest de volgende morgen ten
tamen voor de MAVO doen. De dag
daarop werden er foto's in het zieken
huis gemaakt, waarbij inwendige kneu
zingen werden geconstateerd. Het advies
luidde: rust. Warmtestraling en massa
ge door de fysiotherapeut hielpen niets.
De pijn werd erger en bij het daaropvol
gende ziekenhuisonderzoek bleken de
bovenbeenspieren van het linkerbeen af
gescheurd te zijn. Voorts werden bloed-
stolsels in kuitbeen en knieschijf gecon
stateerd. Resultaat: Gerrit werd met
Pasen geopereerd en deed begin mei
MAVO-eindexamen in een rolstoel! Hij
De heer Drs. J. P. Verkuijl, bedrijfs
directeur Alberto B.V., gaat per 1 juni
1978 onze dienst verlaten. Hij heeft een
functie aanvaard als directeur bij De
Mutator B.V. Holding te Amsterdam.
Over de benoeming van zijn opvolger
vinden momenteel gesprekken plaats.
Per 6 maart jl. is de heer Mr. P. P. J.
Butzelaar in dienst getreden als Hoofd
Juridische Zaken.
De heer Butzelaar was tot dusver werk
zaam als advocaat bij het Advocaten
bureau Swart Sjollema te Amsterdam.
Met benoeming van de heer Butzelaar
wordt voorzien in de vacature die per 30
september 1977 ontstond door het ver
trek van de heer Mr. J. J. de Boer.
Per 1 januari 1978 is als directeur van
Handelmaatschappij Holland Food Pro
ducts te Zaandam in dienst getreden de
heer E. T. Honig. Holland Food Pro
ducts is een werkmaatschappij van
A hold Produktiebedrijven en Grootver
bruik B.V., die aan de Oostzijde te
Zaandam kantoor houdt.
De heer Honig (39) is in het bedrijfsleven
in diverse functies werkzaam geweest,
laatstelijk als exportmanager bij Honig
Merkartikelen B.V. te Koog. De heer
Honig woont te Heerhugowaard, is
gehuwd en heeft twee kinderen.
slaagde na een her-examen. De zomer
vakantie ging de mist in en werd met het
been in gips doorgebracht. Na de va
kantie ging hij (op krukken) naar de
HAVO, waarbij hij telkens door een
kennis met de auto gehaald en gebracht
werd. Thuis werd inmiddels met ge
wichten geoefend, en net toen de resul
taten hiervan merkbaar werden, sloeg de
pechduivel opnieuw toe!
Tijdens één van deze oefeningen verloor
Gerrit zijn evenwicht, wilde zich vast
houden aan zijn schrijfbureau; de la
sloeg dicht, met als gevolg: een polsfrac
tuur en gebroken middenhandsbeentjes
van de rechterhand.
Gerrit is nog wel een paar keer langsge-
gaan bij zijn collega's van het AH-filiaal
in Weesp. Hij popelt om weer te
beginnen. Begin januari is zijn hand uit
de spalk gegaan. Zijn been kan hij nu
buigen en strekken; hij kan er alleen nog
geen kracht mee uitoefenen, zodat hij
voorlopig de krukken nog niet kan weg
gooien.
Gerrit moet eigenlijk opnieuw leren
lopen, maar hoopt met zijn onverwoest
baar optimisme binnen afzienbare tijd
weer voorzichtig aan sport te gaan doen.
Hij betwijfelt wel of hij nog ooit zal kun
nen hardrijden, een twijfel die door zijn
moeder - jurylid-Baancommissie en wed
strijdsecretaresse van de Muider IJsclub
- wordt gedeeld. Hij gaat regelmatig kij
ken naar de prestaties van zijn zusje
Saskia, (14 jaar) en jeugd-tumkam-
pioene van Weesp, en naar zijn broer
André op de Jaap Edenbaan. Zijn
plannen om naar het C.I.O.S. te gaan
(waarvoor hij een week na het ongeluk
gekeurd zou worden) heeft hij opgege
ven. Gerrit heeft nog goede hoop, dat hij
na zijn herstel de opleiding aande Sport-
academie in Amsterdam kan gaan vol
gen. Zoniet, dan trekt een opleiding in
marketing voor het grootwinkelbedrijf
hem aan.
Flitsen wenst deze sympathieke super-
pechvogel veel sterkte en een spoedig
herstel toe!
P.S. Gerrit wordt inmiddels weer op
genomen in het Ziekenhuis, na een val,
waarbij hij z'n been ernstig bezeerde, in
de tijd dat dit artikel is gemaakt.
99
Uren zou Chris van Duurling over judo kunnen praten. "Ik ben er vol van,"
zegt hy, "het is een geweldig fyne sport, die jammer genoeg door veel mensen
te vaak wordt gezien als een ruige vecht- en krachtsport. En dat is niet juist.
De naam judo wyst al op het tegendeel. Dat betekent "zachte weg".
De reis voerde ons naar het zuiden van
Limburg, waar Chris van Duurling, 21
jaar oud, 1.75 m lang en 78 kilo zwaar,
werkzaam is in de slagerij van de AHSM
in Sittard. Met name Chris' jongste suc
ces, een tweede plaats in het middenge
wicht bij de in oktober gehouden Neder
landse kampioenschappen, maakt dui
delijk dat we te maken hebben met een
top-sporter.
En dat zat er al vroeg in. Als jongen van
elf jaar trok hij al de kimono aan, en na
een jaar kon hij daar de bruine band om
gorden. Toen was hij tevens clubkam
pioen van de Maastrichtse vereniging
Polaris. Weer een jaar later was hij
Limburgs kampioen bij de aspiranten in
de gewichtsklasse tot 60 kilo en werd hij
tweede bij de open Nederlandse jeugd
kampioenschappen
De successen hielden aan. Opvallende
resultaten op diverse wedstrijden en
toernooien bleven niet onopgemerkt, en
hij werd toegelaten tot selektiewedstrij-
den vopr de Nederlandse kernploeg.
Tweemaal maakte de Limburgse judoka
deel uit van de Nederlandse jeugdploeg.
Toen zat het een paar jaar tegen. Een
ernstige schouderblessure zette hem op
non-aktief, en dat had ook mentaal z'n
uitwerking. "Maar daar ben ik nu weer
overheen," zegt Chris, die een groot deel
van zijn successen toeschrijft aan trainer
Gunther en zijn clubgenoten Brands,
Bartels en Henzel. Maar een blik op z'n
trainingsschema maakt duidelijk dat hij
het toch vooral van z'n eigen inspannin
gen moet hebben. Kijkt u even mee:
zondag 15 km bos- of veldloop; maan
dag krachttraining; dinsdag judotrai
ning; woensdag intervaltraining; don
derdag krachttraining; vrijdag judotrai
ning; zaterdag kracht- en techniektrai
ning.
En dat moet dan allemaal gebeuren
naast een volledige dagtaak, en een
studie aan de avond-HAVO.
Chris geeft nog een toelichting op de sa
menstelling van zijn trainingsmenu: "Er
wordt de laatste jaren in het judo steeds
meer kracht gebruikt. Ook de techni
sche judoka's worden gedwongen dat te
gaan doenDaardoor wordt de top ook
steeds breder. Je kunt de ene dag Ne
derlands kampioen worden, en de vol
gende dag in een toernooi in de eerste
ronde uitgeschakeld worden."
Ook een paar jaar geleden trainden de
judoka's keihard, maar toen zagen ze
toch ook kans de teugels een keer te
laten vieren. Chris: "Dan kon je na af
loop nog eens lekker gaan stappen. Dat
is er nu niet meer bij. Er wordt bloed
serieus getraind, en om tien uur ligt
iedereen van de kernploeg op 'n enkele
uitzondering na in bed."
Erg gelukkig is hij niet met deze ont
wikkeling: "Ik train erg intensief, zelfs
zo dat ik er al eens van buiten westen
ben geraakt. Maar er moet ook een
mogelijkheid tot ontspanning zijn. Je
doet het tenslotte voor je plezier, ook al
probeer je Nederlands kampioen te
worden."
Chauffeur Gerrit de Lange [54] van de Transportafdeling
van het DC te Zaandam is een echte "kilometervreter",
ook in de weekeinden. In het winterseizoen roffelt hij
vrijwel elke zondag een forse afstand onder de sport
schoenzolen af. "Als ik de hele week achter het stuur
heb gezeten wil ik zelf ook wel eens in beweging komen",
zegt de heer De Lange, "Daar knap je lekker van op".
De sportpagina's van de kranten zal
hij nooit halen, maar dat zal hem een
zorg zijn. Het gaat om het plezier dat
hij aan zijn sport beleeft.
Pas enkele jaren geleden is de heer
De Lange - die kortgeleden 40 jaar in
dienst was - begonpen met het mee
doen aan z.g. trimlopen. Op een leef
tijd waarop de meeste mensen het
wat kalmer aan willen gaan doen en
de sportschoenen aan de wilgen han
gen begon hij nog aan iets nieuws.
Vanaf zijn jeugd had hij gevoetbald
in het Zaandamse RCZ, waarin hij
redelijk kon meekomen zonder een
"topper" te zijn. De laatste jaren
speelde hij in de veteranenploeg.
Door enkele kennissen kwam hij in
aanraking met het trimmen, vnl. het
lopen van langere afstanden uit een
oogpunt van "gezonde beweging".
"Dat was nu driejaar geleden," ver
telt de heer De Lange, "Een paar
jaar heb ik dat lopen gecombineerd
met voetballen, maar dit jaar heb ik
weinig meer gespeeld. Ik vond het
leuker om naar een trimloop te
gaan."
In het begin waagde hij zich niet aan
afstanden van langer dan 8 of 10 km,
maar vorig jaar is de "doorbraak"
naar de halve marathon gekomen,
een afstand van goed 21 km.
Dat is hem best bevallen. Dit jaar
was hij zelfs een kwartier sneller dan
in 1977. "Er zit vooruitgang in," zegt
hij breed lachend. In nog geen 2 uur
was hij binnen.
Zoals een chauffeur beschikt over
een werktijdenboekje, zo heeft een
hardloper tegenwoordig een "trim
boekje", waarin hij kan laten aan
tekenen aan welke lopen hij heeft
deelgenomen.
De heer De Lange komt dit jaar - af
gezien van de training - aan een to
taal van plm. 200 km. Dat totaal is
dan bijeengelopen in de maanden
oktober tot en met maart. "Er zijn
wel mensen die aanmerkelijk meer
lopen," zegt de heer De Lange,
"Maar ik vind dit wel voldoende. Het
moet een aardigheidje blijven."
Bijna elke zondag is hij bij een trim
loop te vinden, al koos hij tijdens de
korte ijsperiode bewust voor een
schaatsdag!
De gemiddelde loopsnelheid van de
heer De Lange ligt tussen de 10 en 11
km. Hij zegt: "Rustig aan, ik kom
altijd fluitend over de finish en dat
wil ik zo houden." Maar heel wat
jongeren lopen letterlijk hijgend ach
ter hem aan.
Een goede gezondheid is natuurlijk
een vereiste om aan het trimmen te
kunnen meedoen. Gerrit de Lange
laat zich ook regelmatig keuren.
Alcoholica drinkt hij zelden, roken
doet hij al 13 jaar niet meer. Dat
kwam zo: "In filiaal Oude Ebbinge-
straat in Groningen wilde ik een
pakje zware shag kopen. Het meisje
kon echter geen 25 gulden wisselen.
Toen heb ik gezegd: dan rook ik
maar niet meer!"
Wat is nu de "lol" van het lopen van
bijvoorbeeld een halve marathon. De
heer De Lange: "Vechten tegen jezelf.
Kijken wat je nog kan. Je maakt
meteen je longen schoon! En bewe
ging is goed voor een mens, zeker
als-ie altijd achter het stuur zit. Ik:
ben tenminste vijf kg afgevallen en ik
voel me beter dan ooit. Ik kan het
iedereen aanraden aan sport te gaan
doen, al moet men zich dan natuur
lijk wel eerst medisch laten keuren."