"We geven initiatief niet
meer uit handen"
"Spaanse gastheer was niets teveel"
Alberto in de Jordaan
anders dan anders
s* m.
Th
Verkoopleider Balledux over succesvolle koffiecampagne
ALBERTO-BEHEERDER EMONS:
FLITSEN
pagina 3
"De koffie-campagne in week 43 is perfekt verlopen, vooral door het feit dat de
begeleiding in de filialen zo uitstekend was." De heer E. P. Balledux, verkoopleider
houdbare kruidenierswaren, is tevreden over de wtfze waarop Albert Heyns nieuwe
koffie-aanpak is gelanceerd. Hfi was leider van de uitgebreide campagne die hieraan
gewyd werd, en vindt dat die campagne nog beter uit de verf is gekomen dan men
verwacht had: "Er was in de winkels een geweldig enthousiasme te bespeuren. Dat
bleek met name b\j de demonstraties in alle filialen. Men had een waar keurkorps
van demonstratrices aangetrokken. Die zou ik wel bfi elke demonstratie tot m'n
beschikking willen hebben."
Toen de aktie van start was gegaan,
heeft de heer Balledux tientallen filialen
bezocht. "Men heeft het overal met veel
zorg gedaan," was zijn conclusie. "Ook
het personeel was enthousiast. Men
kende het verhaal en men geloofde er in.
Je zag ook overal rijen mensen voor het
koffie-schap staan. Men bleef aan het
vullen. Dit heb ik al jaren niet meer
meegemaakt, hoorde ik een bedrijfslei
der zeggen." De aktie sloot uitstekend
aan op de prijsverlaging van de eigen
merken. De concurrenten waren duide
lijk verrast. Het echte koffie-beeld, waar
de campagne op gericht was, kreeg in
korte tijd gestalte. De cijfers wijzen uit
dat Albert Heijn bezig is z'n plaats op de
koffiemarkt terug te winnen.
Na de introductie bedroeg de gemiddel
de stijging van de koffieverkoop in kilo's
ongeveer 60%. Dat cijfer is natuurlijk
wat vertekend door de spectaculaire
start, gepaard gaand met veel publici
teit, maar ook daarna bleef de verkoop
boven de verwachtingen.
Het aandeel van het eigen merk, dat
men terug wilde brengen naar het peil
van de jaren '73, '74, bereikte dat peil al
bijna in november.
Ook het aandeel van de bonen koffie in
het totaal is duidelijk groter géwordén,
en dat gaat vooral ten koste van de
merken. "Het versheid-verhaal spreekt
dus kennelijk erg aan," stelt de heer
Balledux vast.
Praktisch samenvallend met de AH-
campagne kwam het blad "Koop
kracht" met een special over koffie, en
daarin werd o.m. gewezen op het belang
van vermelding van de branddatum op
pakken koffie. "En dat weigeren ze
gewoon te doen", aldus Koopkracht, dat
nier echter nog aan toevoegde: "Slechts
één winkelbedrijf vermeldt sinds kort óp
de verpakking hoe lang de koffie vers
blijft. En dat is Albert Heijn. De Zaanse
kruidenier is daarmee de enige koffie-
verkoper die gehoor geeft aan Koop-
kracht's lang gekoesterde wens van vers
heidsaanduiding."
Terug naar de cijfers, waar het tenslotte
allemaal om draait. We noemden al de
stijging van het aandeel van het eigen
merk in de totale verkoop. Met name de
merken in vacuümkoffie kregen een
gevoelige klap. De totale omzet van
van Albert Heijn. Op 4 januari komt
men ermee in de Sterreclame, om
ongeveer 21.30 uur op Nederland 1.
Verder komen er campagnes in de
damesbladen. Ook in de winkels blijft
men de koffie promotioneel begeleiden.
"We hebben een stuk initiatief op de
koffiemarkt in handen genomen," zegt
de heer Balledux, "en we zijn van plan
om dat niet meer los te laten."
AH's eigen merken verdubbelde. En
daarbij bleek dat met name de wat
duurdere soorten, Perla Mild, Mokka en
Espresso, het goed deden. Balledux:
"Daaruit blijkt, als je onder de vijf
gulden gaat, dat men graag acht dubbel
tjes meer betaalt voor wat betere koffie."
Vooral dat laatste gegeven kwam voor de
planners onverwacht, en de hele artikel
opstelling werd snel hierop ingesteld.
De heer Balledux voorziet wel proble
men voor de filialen met dit nieuwe
vers-artikel. Men zal er nog even aan
moeten wennen. Maar ook in 1978 is die
versheid de kern van de koffieboodschap
Eén van de Alberto vestigingen vindt
men in het hartje van de Jordaan, aan de
Rozengracht in de schaduw van de oude
Wester. Kan het Amsterdamser?
De beheerder Huib Kalkman woont in
de Kinkerstraat.
De start van deze zaak vond plaats in
januari van dit jaar. Toen kreeg de al
jaren bestaande slytery "De Toren" het
etiket Alberto.
En hoe reageerde de gemiddelde Jorda
nees? De gedachte was, bleek achteraf:
"met de komst van een grootwinkelbe
drijf, en het gaan van de particulier,
gaat ook de gezelligheid heen."
Die barrière moest als eers.te genomen
worden. Het lukte, allengs zag de heer
Kalkman meer nieuwe gezichten in z'n
zaak verschijnen.
"Dat ontstaat hier anders dan in andere
zaken. Ze komen niet in je zaak kijken
wie en wat je bent. Ze gaan eerst
informeren bij iemand waarvan ze weten
dat hij al hier is geweest, zo van
"Willem, wat is dat voor een zaak?" Een
positief antwoord van Willem betekent
dan een klant meer voor Alberto. Een
klant waarmee verrassend snel een
vertrouwensrelatie opgezet bleek te kun
nen worden. Er wordt met vele klanten
over en weer getutoyeerd, men noemt
elkaar bij de voornaam, of het is Ome
Willem en Tante Leen. De winkelier
wordt tevens praatpaal-adviseur, soms
in zaken die ver buiten zijn vakgebied
liggen. De heer Kalkman: "Dit is een
wezenlijk verschil, tussen bijvoorbeeld
een supermarkt, en een Alberto. Bij
Alberto ken je je klanten bijna allemaal.
In sommige gevallen legt het, om zo
dicht bij je klanten te staan, een grote
druk op je, maar het is wel fascinerend,
en mede hierdoor werk je zoveel pretti
ger."
loopzaak
De samenstelling van de klantenkring
heeft uiteraard ook z'n weerslag in de
verkoopgegevens. Zo wordt er veel wijn
verkocht, bijna 40% van de totale
omzet, waar het gemiddelde op ongeveer
25% ligt. Het bedrag dat per klant
wordt besteed is erg laag, ten opzichte
van dat gemiddelde, doordat er veel
klanten voor één fles jenever, of één fles
wijn komen. Als die op is komen ze weer
voor de volgende. Dat betekent dat het
in relatie tot de uiteindelijke omzet een
drukke loopzaak is.
En dat had weer als consequentie dat er
meer arbeidsuren gemaakt moeten wor
den, als volgens de norm, behorende bij
de omzet, het geval zou moeten zijn.
Deze uren worden behalve door de heer
Kalkman, door de dames Stubbe en Van
Deinsen gemaakt. Parttimers wil hij ze
niet noemen, omdat dan de inzetbaar
heid, zowel in zijn eigen zaak. als bij
collega's, en de verantwoording die ze
vaak te dragen krijgen niet tot uitdruk
king zou komen.
"Laatst ben ik drie dagen weggeweest,
dan geef je ze wel de sleutels, en je
NIEUWE
ONDERWERPEN
PAGINA EIGENWIJS
Sinds we 2 jaar geleden van start zijn
gegaan met de rubriek Eigenwijs zijn er
vele onderwerpen behandeld. Toch zou
de redaktie graag van jullie vernemen of
er nog onderwerpen zijn, die nog niet
aan de orde zijn geweest. Weet je een
onderwerp, dat voor jullie interessant is
en dat je graag behandeld zou willen
zien op pagina Eigenwijs, stuur het dan
in naar:
Redaktie Flitsen,
kamer 1701
Ankersmidplein 2
Zaandam
verwacht wel dat alles normaal door
gaat."
Daarnaast wordt er door het publiek
hier wel een extra stuk service verwacht,
wat dan ook zoveel mogelijk wordt
gegeven.
Mevrouw Stubbe die al 15 jaar in de
slijterij stond, voordat Alberto hem
overnam: "Het is ontzettend leuk pu
bliek, maar ze willen niet bedonderd
worden. Je moet ze geen zoete wijn geven
als het droge moet zijn. Dan zeggen ze
het ook rechtuit. "En zelf laat ze zich
ook niet voor de gek houden. Toen ze
laatst een jongen een fles whiskey zag
pakken die er rustig mee de winkel
uitwandelde, rende ze hem wel achter-
Nu alweer 'n jaar geleden startte Jacobus
Boelen bv, de importeur van o.a. het
sherrymerk Bobadilla, een promotie-
aktie. Bij elke fles 'n fotorolletje voor de
klant, en voor de detaillisten de kans op
'n fototoestel, fotorolletjes met gratis
ontwikkelen en 'n 8-daagse geheel ver
zorgde reis naar Jerez de la Frontera, het
centrum van het sherrygebied in Zuid
Spanje.
Door de enorme inzet zijn door de Alberto-beheerders
duizenden dozen Bobadilla sherry verkocht en zo
wonnen ook enkele van hen deze reis. Het zal je
gebeuren, met je vrouw 'n trip naar de zon in de eerste
week van oktober. Inderdaad werd het 'n unieke
belevenis. Met 'n groepje" van acht personen ver
trokken we vanaf Schiphol richting Madrid en via
Sevilla naar Puerto de Santa Maria, 't zuidelijkste
puntje van Spanje. De gastvrijheid van de familie
Bobadilla is met geen pen te beschrijven. De heer
Alvaro Bobadilla en zijn charmante vrouw toonden
ons hun bedrijf in een uren durende rondleiding. Alles
mochten we zien en proeven. We plukten zelf de
Pedro Ximenez druiven, volgden de weg van het
persen en zuiveren, proefden het sap dat nog aan het
gisten was, inclusief de witte vlokjes van de Flor, 'n
Directeur Ignaticio Bobadilla, in de Sacristie
schimmel die het karakter van de sherry ontwikkelt.
Honderden vaten lagen opgestapeld, gemerkt met
tekens om de afkomst en de ontwikkelingsfase te
herkennen. Sherry, van 'n paar jaar tot tientallen
jaren oud konden we proeven. De keldermeester, de
capotaz neemt met zijn venencia, het proefnapje aan
'n lange balijn, monsters en stelt zo het gewenste type
samen. Het solera systeem.
Daarna werd ons een lunch aangeboden tussen
zeldzaam oude vaten. Men noemde het de Sacristie
van de bodega. Deze lunch was een belevenis apart.
Stel u eens voor. Van twee uur tot vijf uur aan tafel
met exclusieve spaanse gerechten en wijnen. Verder
bezochten we de prachtige stad Sevilla met zijn
enorme pleinen, kathedralen, Moorse vesting en 't
meest exclusieve visrestaurant El Dorados. Weer zo'n
uitgebreide lunch met de vreemdste vissoorten. Cadiz
en Puerto de Santa Maria waren echte oude vissers
plaatsjes waar het toerisme nog. onbekend is. In 'n
arena bezochten we het kapelletje waar de Toreadores
hun schietgebedje opzegden alvorens de stier te lijf te
gaan, en de operatiekamer, inclusief kromme, stoffige
naalden, waar ze evt. daarna behandeld konden
worden. Normaal kom je daar nooit in. In Arcos de la
Frontera, met z'n Moorse Alcazar en prachtig meer
maakten we 'n boottocht, voorafgegaan door weer
zo'n feestelijke lunch. Op de laatste dag nog 'n rondrit
door de wijngaarden waarbij we 'n oude boerderij
bezochten, gedateerd 1865 en in oude staat nog
functionerend om de oogst binnen te halen en de
zwervende plukkersgroep te huisvesten. In 'n golf
club-restaurant aan zee, lunchten we voor het laatst
en daar ook kregen we Paella, het spaanse vis-
schelpdieren- en rijstgerecht.
Als aandenken kregen de dames een gouden speldje
en de heren het originele sherryboek en 'n echte
venencia plus nog een paar flessen Bobadilla sherry.
Kortom, het was een vakantiereis, het was een
studiereis, 'n unieke belevenis en vooral 'n brok
verkoopbevordering. Met nog meer enthousiasme sta
je sherry te verkopen.
Jacobus Boelen en Bobadilla hebben het voortreffelijk
georganiseerd en misschien wel 'n begin gemaakt voor
'n sherry-luchtbrug.
