,,'t Is effe
zoeken
geweest'
99Inpakken - wegwezen
We kenden Heemskerk
helemaal niet
Verkassen voorde kinderen
soms moeilijk5
Voor de zevende maal
Kerst in de
marinestadf
Met Meester GB] naar USSR en USA
MEVROUW M. RIJK:
MEVROUW C. DE KIVET:
MEVROUW T. KELER:
MEVR. A. RAVEN:
MEVR. A. KNIPPING:
mm
FLITSEN
pagina 9
Als manlief wordt opgestoten in de vaart
der Ahold-volkeren, dan heeft dat heel
vaak ook voor vrouw en kinderen de no
dige consequenties. Bevordering naar de
top van bijvoorbeeld een Simon- of
AH-SM filiaal betekent in bijna alle
gevallen verhuizing naar een andere
woonplaats. Dus voor moeder: afstand
doen van de wellicht vertrouwde woning
en voor de kinderen: intrede doen op een
nieuwe school. De ene familie blijkt daar
in de praktijk heel wat gemakkelijker
overheen te stappen dan de andere. Flit
sen laat nu eens enkele echtgenotes van
bedrijfsleiders van supermarkten aan het
woord, die dit jaar de Kerst voor het
eerst in een andere woning doorbrengen.
99
Eén van hen is mevrouw M. Rijk. Ze is
getrouwd met de bedrijfsleider van de
Simon SM in het Noordhollandse
Heemskerk. De laatste functie die de
heer Rijk had was chef van de afdeling
kruidenierswaren in de Simon SM in
Vlaardingen. Een fraaie promotie dus,
maar wel verhuizen voor vrouw en
dochter Karin van acht jaar. Nu had de
van origine Zeeuwse familie al enige
ervaring met verhuizen. Achtereenvol
gens woonde zij in Rotterdam, Goes,
Haarlem, Vlaardingen en nu Heems
kerk. Vanuit de hoge flat kijkt mevrouw
Rijk uit over het vlakke land en ze is er
best tevreden mee. Tien maanden gele
den is de familie Rijk in de nieuwe
woonplaats neergestreken. "We kenden
Heemskerk helemaal niet", vertelt de
vrouw des huizes, "vroeger was ik hier
ooit eens op het station geweest. Dat was
het enige. Gelukkig hadden we nog
kennissen uit de tijd dat we in Haarlem
woonden en die banden hebben we nu
weer stevig aangehaald".
De kerstdagen zal het gezin niet in
Heemskerk doorbrengen. Als de kerst
drukte in de winkel achter de rug is,
spoedt het drietal zich snel naar Zeeland
om daar de feestdagen in de familie
kring te vieren. "Dat is al jarenlang een
traditie. Enkele uren nadat de zaak
dicht is gegaan starten we de auto en een
paar uur later zijn we dan waar we
wezen willen", aldus mevrouw Rijk, die
altijd erg met haar man meeleeft tijdens
de piekdagen. "Natuurlijk, ik ben zeer
geinteresseerd in de omzet en hoe het
allemaal gaat. Als het nodig is, help ik.
Leuk werk in combinatie met de huis
houding."
Mevrouw C. de Kivet, die deze zomer
van Wageningen naar Bussum verhuis
de, hoopt dat de reeks "verplaatsingen"
niet al te lang meer zal zijn. Haar man is
bedrijfsleider van de Simon SM aan de
Laarderweg in Bussum; in Wageningen
was hij assistent-bedrijfslfeider. Een pro
motie dus, maar het betekende voor zijn
vrouw en kinderen (zoon van dertien en
dochter van tien) dat zij hun geliefde
Wageningen, waar zij maar liefst zes
99
mms
99
Bij mevrouw T. Keler verschijnt er bepaald geen glimlach op het gezicht als het
woord: verhuizen valt. Dat is zo langzamerhand ook wel begrijpelijk, want de echt
genote van de bedrijfsleider van de AHSM aan de Kapittelweg in Hilversum, kan al
een aardig rijtje plaatsnamen achter elkaar zetten. Plaatsen waar de familie [man,
vrouw en twee kinderengewoond hebben, wel te verstaan. Amersfoort, Alkmaar,
Tiel, Bussum, Bilthoven, Vianen en Hilversum zijn gemeenten, die de familie Keler
al binnen hun grenzen hebben gehad.
Er zouden wel heel dringende redenen
moeten zijn die mevrouw Keler nu nog
enthousiast voor een verhuizing zouden
kunnen maken, '"t Is nu wel mooi
geweest", is haar mening. Haar man
werkt overigens al twee jaar in de
AH-vestiging in de Radiostad. Hij pen
delde eerst heen en weer tussen het
koophuis dat de familie in Vianen had
en zijn zaak. "We zijn op zoek gegaan
naar een huis in Hilversum met het oog
op onze kinderen. We hebben nu
gelukkig een heerlijk huis kunnen vin
den, waarin we het allemaal erg naar ons
zin hebben".
De kerstdagen zal de familie in de
nieuwe woning doorbrengen en daar
verheugt iedereen zich van tevoren al op.
Zo'n driekwart jaar woont mevrouw A.
Raven nu in Den Helder en zonder
overdrijving kan worden gezegd dat zij
en haar man het daar geweldig naar hun
zin hebben. Met hun twee zonen bewo
nen ze een fraaie eengezinswoning aan
de rand van een forse nieuwbouwwijk in
de Marinestad. Op het ogenblik is er
achter zelfs nog vrij uitzicht, maar dat
zal in de toekomst veranderen. Mevrouw
Raven is blij met haar huis, dat toch wel
even ruimer is dan de flat die ze daarvoor
in Amsterdam bewoonden. Haar man is
bedrijfsleider van de AHSM in de
Marsdiepstraat. "Een heleboel mensen
denken dat deze plaats erg klein is,
maar dat valt best mee. Vooral het
centrum van de stad is erg gezellig en je
kunt er heel goed winkelen. Wij hadden
geen bezwaar om hier naar de kop van
Noord-Holland te trekken, maar dat
kwam natuurlijk ook, omdat wij zo'n
mooi huis konden krijgen", vertelt
mevrouw Raven, die al drie weken nadat
haar echtgenoot was overgeplaatst in
haar nieuwe woning kon trekken. Door
de geboorte van de tweede zoon en op
veijaardagen hebben al heel wat familie
leden zich naar Den Helder begeven en
die waren allemaal vol lof over het huis
en de omgeving. De kerstdagen zal de
familie Raven naar alle waarschijnlijk
heid bij de huiselijke haard door
brengen. Wellicht komen de nodige
familie en kennissen in noordelijke
richting gereden, al was het alleen maar
om eens wat nader kennis te maken met
de uitgebreide wijncollectie van de heer
des huizes.
In augustus stond er een advertentie
in de krant dat je in september en
oktober met Mr. G. B. J. Hiltermann
mee kon naar Rusland en de V.S. Ik
heb daarop ingeschreven en kon tot
myn vreugde mee.
Eerst vlogen we naar Moskou, waar
het Rode Plein werkelijk indrukwek
kend is door de Byzantijnse architec
tuur. Vooral de Basiliek die Iwan de
Verschrikkelijke liet bouwen, waarna
hij de architect de ogen uit liet
steken.
Daarna vlogen we naar Irkoetsk aan
het Baikal meer in Siberië aan de
Mongoolse grens. Een prachtig zoet-
watermeer en gezellige mensen van
allerlei rassen, afstammelingen van
bannelingen.
Daarna 5 dagen in de Transsiberi-
sche trein terug naar Moskou. Het
landschap is vrij eentonig maar het
verblijf in de trein werkelijk iets
aparts. Overvloedig eten maar nau
welijks water om je te wassen.
In de coupés een commune-achtige
toestand waar ons gezelschap zich
met groot gevoel voor humor bij aan
paste. Van Moskou naar Leningrad.
Een prachtstad, een soort kruising
tussen Amsterdam en Venetië. Je
kunt zien dat Peter de Groote in
Holland veel heeft opgestoken. Het
Winterpaleis met schilderijen van
Rembrandt, Rubens, Leonardo da
Vinciëtc. is werkelijk ongelooflijk, je
loopt er uren gefascineerd rond hoe
wel ik meestal na een uur in een
museum slaap krijg.
Na een korte adempauze in Holland
dóór naar de VS. Eerst een dag
oponthoud in Londen door de sta
king, wat een sof. Daarna overal
open deuren in het Pentagon, State
Department, Wallstreet, Harvard,
de Marinebasis Norfolk, een gesprek
met de zwarte gemeenteraad van
Washington. Wat een ervaring en
wat een voorrecht om in de Westerse
Wereld te mogen leven ondanks al
onze democratische "ongediscipli
neerdheid"
Mr. G. B. J. die ook doctor is in de
geschiedenis, gaf overal historische
tekst en uitleg, zowel in Siberië als in
de V.S.
Zo'n deskundige commentator weet
je wel wakker te houden. H K E
W/ÊkifcJJAAl?
jaar hadden gewoond, moesten verlaten.
"Het was niet gemakkelijk om een huis
te vinden in het Gooi" zegt mevrouw de
Kivet, "we hebben nog wel eens plannen
gehad om een huis te kopen, maar de
prijzen lagen zo hoog dat we er niet aan
zijn begonnen. Bovendien zitje dan nog
met het risico, datje ooit weer eens moet
verhuizen".
De echtgenote van de Simon-SM-be-
drijfsleider constateert, dat het voor de
kinderen vaak nog niet zo gemakkelijk is
om te verkassen. "Ze worden uit hun
vertrouwde omgeving gehaald, moeten
naar een andere school en missen
natuurlijk hun vriendjes en vriendin
nen".
De familie is terechtgekomen in een flat
in Bussum-Zuid en de heer De Kivet kan
op de fiets in tien minuten van huis naar
de zaak rijden. Dat betekent tussen de
middag ook even naar huis om te eten en
dat wordt door vrouw en kinderen zeker
op prijs gesteld. Zijn echtgenote: "Het
huis dat we nu bewonen is door Ahold
helemaal opgeknapt. We hebben het wel
moeten nemen, omdat er bijna geen
andere mogelijkheid was en mijn man
weinig zin had om nog langer te
pendelen tussen Wageningen en Bus
sum". De Kerst wordt in ieder geval in
de eigen woning doorgebracht. "We
gaan naar de kerk, we eten lekker en
verder zijn we gezellig onder elkaar. Als
het mooi weer is gaan we wandelen met
z'n vieren. Misschien ligt er wel sneeuw,
dan kunnen we lekker sneeuwballen
gooien. Voor mijn man zijn het dagen
om te ontspannen na alle kerstdrukte in
de winkel", aldus mevrouw De Kivet",
we doen dan eens een paar dagen precies
wat we zelf willen".
De kerstviering in huiselijke kring geldt
ook voor mevrouw A. Knipping, de
vrouw van de AHSM bedrijfsleider in
Uden. Man, vrouw en twee dochters zijn
uit Dongen gekomen,, maar ze zijn na
enkele maanden al aardig gewend in
hun gemeente. "In Dongen woonden we
erg gezellig en ik moet dan ook eerlijk
zeggen dat ik niet direct 'hoera' riep
toen mijn man met het bericht thuis
kwam dat hij naar Uden was overge
plaatst. We waren nogal gehecht aan de
omgeving waar we woonden en dan moet
je je toch vertrouwd maken met het idee
dat je weggaat, 't Is effe zoeken geweest
maar gelukkig hebben we hier een leuk
koophuis kunnen vinden". De kinderen,
Jacqueline en Esther zijn inmiddels al
goed ingeburgerd op hun school, waar
bij een prettige bijkomstigheid was dat
deze niet al te ver weg was. Tijdens de
kerstdagen willen vader, moeder en
kinderen eens lekker uitblazen.
Kb&rt*S£g
kj ieoujaak
