Om het geld natuurlijk én
om je niet te vervelen
Vakantie werkers bij Ahold:
99
99
pagina 12
FLITSEN
i
Stichting vakantiewerk Zaanstreek - Stationsstraat
Zaandam is een Stichting Vakantiewerk Zaanstreek rijk.
Vorig jaar op 1 juni bij wijze van proef opgericht op initiatief
I van het overgrote deel van het Zaanse bedrijfsleven, waarop
I de stichting zich dan ook voornamelijk richt, in hoofdzaak in
de zomervakanties. Het voordeel voor de aangesloten
bedrijven is, dat werving, selectie én loonadministratie er
geheel uit handen kunnen worden gegeven. En dat voor
zo'n 225 werkers in de week. Naast het (minimum) uurloon
betaalt de stichting tevens vakantiegeld en vakantietijd en
toeslag voor wachtdagen bij eventuele ziekte, op voor
waarde dat men tenminste drie aaneengesloten weken wil
werken.
Op basis van het tot nu toe geboekte succes, is de stichting,
met mevrouw A. Tailor-Parkins als organisatrice, voor
nemens om volgend jaar affiches te verspreiden over
bedrijven en scholen. In de Paasvakantie van 1978 hebben
scholieren gedurende drie dagen gelegenheid om zich aan
te melden, terwijl bedrijven vóór 1 mei van dat jaar hun
wensen kenbaar moeten hebben gemaakt.
AH is dit jaar voor het eerst toegetreden tot de stichting,
wat resulteerde in plaatsing van zo'n dertig scholieren in de
CS.
Voor het HK zijn vakantiewerkers - dit jaar ca. 160, van wie
alleen al op Bestelcentrale en Dataroom ongeveer 65 - door
de betrokken afdelingen personeelszaken zelf betrokken.
Voorheen werden advertenties in plaatselijke kranten
gepubliceerd, maar het aanbod was dan zo groot, dat velen
moesten worden teleurgesteld.
Dit jaar is voor het eerst gebruik gemaakt van een interne
advertentie, waarin werd gevraagd dochters/zoons/neef
jes/nichtjes en zo te attenderen op de mogelijkheid van
vakantiewerk. Tevens werd vakantiewerkers van vorig jaar
een aanmeldingsformulier gezonden.
Overigens zou ook de Stichting Vakantiewerk Zaanstreek
altijd voorrang verlenen aan familieleden van medewerkers
van de respectieve aangesloten bedrijven.
Alle werkmaatschappijen van Ahold en niet in de laatste
plaats het HK, hebben de afgelopen vakantiemaanden
veel - door vakantie van vaste medewerkers vacante-
karweien kunnen klaren met behidp van scholieren. Op
deze pagina Eigenwijs daarom wat impressies van zomaar
wat vakantiewerkers en hun ervaringen in baantjes die
weinig met hun leerboeken te maken hebben.
Waaróm deden zij het en zouden ze het nog best eens een
keertje willen overdoen
Tom
Neem nu Tom Giberius (18) uit
Leiden. Hij kreeg al op 20 mei
vakantie, na een geslaagd
eindexamen van de vierjarige mavo.
Pronkstukken van zijn cijferlijst: vijf
achten en een negen - een klinkende
vrijbrief voor de Visser 't Hooft-havo,
waarvoor hij nu alweer een maandje
zit te blokken.
Tom: "Met drie maanden vakantie
in het vooruitzicht, verveelde ik me al
snel. Ik ben toen overal gaan
informeren of er werk voor me was en
zo kwam ik terecht bij BL B. van der
Knaap van de AHSM in het
winkelcentrum "De Kopermolen" in
de Leidse Merenwijk, waar ik ook
woon". Binnen een week kwam daar
voor hem een baantje vrij op de
slagerij-afdeling, waar hij "alles"
heeft gedaan. Zeven weken lang,
uitgezonderd een paar laatste dagen
op de groente-afdeling. Voor Tom
was het voor het eerst écht
vakantie-werk. Waarom bij AH? -
Puur toeval, want hij doet bijna nooit
boodschappen; hij is er op goed
geluk gewoon binnengestapt.
"Ik wilde een beetje geld verdienen
om het nuttig te kunnen besteden
(een stereo-installatie) en iets wat je
zelf hebt verdient geeft veel meer
bevrediging dan wanneer je het
cadeau krijgt".
Volgens Tom beschouwden de andere
medewerkers hem als collega. Het
was een erg fijne werksfeer. In de
kantine leerde Tom de mensen van
Tom Giberius
andere afdelingen kennen. "Voor de
rest moet je jezelf aanpassen; je kunt
niet verwachten dat je omgeving zich
aan jou aanpast. En dat is best
gelukt. Ik kon met iedereen goed
opschieten", zegt Tom achteraf.
Misschien blijft hij er voortaan op
zaterdag werken,behalve als hij een
cursus voor tennisleraar gaat volgen,
want tennissen is zijn grote hobby.
Liever zou hij na de havo de
sportacademie volgen, maar daar is
tegenwoordig door het grote aanbod
aan leerlingen erg moeilijk op te
komen.
Volgend jaar in de vakantie gaat hij
zeker wéér werken, maar hij weet
nog niet of dat weer bij AH zal zijn.
Guda
Een geval apart is Guda Conijn (19) -
Gusie voor ingewijden - die bij elkaar
geteld acht weken dolle pret heeft
gehad aid duizendpoot in Restaurant
De Kraai" in de Zaanse Schans.
Guda had net haar eindexamen
VHBO (voorbereidend hoger
beroepsonderwijs) achter de rug,
voor leerlingen die van een
huishoudschool komen en daarmee
is ze in het bezit van het diploma dat
gelijk is aan drie jaar havo. Haar
liefste wens is om door te gaan in
"bezigheidstherapie". Maar,
aangezien er in heel Nederland maar
twee scholen met een capaciteit voor
veertig tot vijftig leerlingen zijn bij
een aanbod van 250 gegadigden,
miste ze die boot. Voor een andere
uitweg- naar de lerarenopleiding
handarbeid en tekenen - had ze zich
te laat opgegeven, zodat ze ook daar
werd afgewezen. Volgend jaar wil ze
zich daarom op zoveel mogelijk
scholen tegelijk aanmelden om meer
kans van slagen te hebben. Bij wijze
van overbrugging gaat Guda het
komend jaar creatieve
avondcursussen volgen.
Maar nu terug naar de vakantie,
waarin ze toevalling een ingeving
kreeg om werk te zoeken. Eerst
stapte ze, op weg naar huis in
Wormer, Restaurant "De Walvis"
binnen, maar daar hadden ze geen
vakantiehulp nodig. Vervolgens werd
ze bij "De Kraai" met open armen
Guda Conijn
ontvangen. "Direkt met koffie er bij;
gezellig," weet Guda zich te
herinneren. Tot 14 augustus is ze er
sinds half mei in haar element
geweest - vier weken, toen twee
weken vakantie en nóg eens vier
weken.
Guda, in de tijd dat ze nog volop in
functie was: "We zijn hier eigenlijk
allemaal kleine huisvrouwtjes: je
maakt broodjes, slaatjes, drankjes;
dan weer afruimen of serveren,
pannekoekbeslag maken en bakken
en af en toe afwassen of aan de kassa
én schoonmaken, iedere avond van
sluitingstijd zes uur af tot omstreeks
half acht.Wat gaat ze met het
verdiende geld doen? - "Eerst m'n
bankrekening vol zetten. Ik spaar
voor een spinnewiel of wol en allerlei
van die kleine dingetjes óf voor eigen
kleren. Ik heb nog nooit zakgeld
gehad; ik heb het altijd zelf gedaan."
Hoe was de sfeer?
"Lekker vrij; je kon alles tegen
elkaar zeggen. Je had er goede
inspraak. Ik vond het erg belangrijk
dat je zelf mee mocht helpen
organiseren. Je ogen worden op zo'n
manier geopend; je ziet dan zelf wat
er allemaal moet worden gedaan.
Normaal doe je dingen in opdracht,
hier was het andersom. Als ik hier
volgend jaar weer mocht, dééd ik
het".
Marcel
Marcel Swart (18gedurende zes
vakantieweken "ophaler" in het
DC-Zaandam, vond het daarentegen
na afloop welletjes. Net overgegaan
van de vijfde naar zes-atheneum,
trok een kantoorbaantje hem
allerminst. Hij had gehoord dat je
dan loopjongen zou zijn om lijsten op
alfabet te leggen en zo.
Verder had hij te lang gewacht met
zoeken naar werk. "Eigen schuld; ik
heb alleen soms krantjes
rondgebracht voor een centje, maar
nu had ik geld nodig om rijles te
nemen. Nou. en bij het DC konden
ze wel mankracht gebruiken". De
weg was hem wel bekend,
woonachtig in Oostzaan, maar zijn
school, het Zaanlands Lyceum, staat
tenslotte in Zaandam.
Het DC bood hem dus de functie van
ophaler - in de actie, in de groente en
in de koel. Dat betekende in de
praktijk - rijden op een "Atlet" om
aan de hand van een boodschappen
lijst goederen per aantal en op
nummer op pallets uit de voorraad-
vakken naar de laaddeuren te
vervoeren. "In het begin ben ik een
paar uur ingewerkt en daarna moet
je het zelf maar. Het was
aanvankelijk erg wennen; na de
eerste nachtdienst (van 23 tot 7.30
uur) was ik gebroken. Verder was het
ook aanpassen aan de sfeer. Je werkt
in groepjes, héél duidelijk:
Nederlanders, Marokkanen en
Turken. Onderling zijn ze, zoals jij
tegen hen bent. De Nederlanders
vormen een groep vrienden en daar is
erg moeilijk tussen te komen. Maar
aan de andere kant; de eerste paar
Annemieke Gorter
J
weken werkte ik met drie andere
scholieren en wij vormden met elkaar
eigenlijk ook een groepje". Wel is
Marcel opgevallen, dat er nogal
minderwaardig over de gastarbeiders
wordt gedacht. Naar zijn zeggen
heeft hij het anders gedaan. Maar ja,
er is wel een taalbarrière.
Heeft hij er iets van geleerd?
"Je hoefde er niet te leren, je moest
er aan wennen; je hoefde er helemaal
niet bij na te denken. Toch zie ik er
niet met afschuw op terug, maar zes
weken waren genoeg".
Annemieke
Schoolgenote Annemieke Gorter (17)
uit Wormerveer, eveneens
overgegaan van vijf naar zes
atheneum, maar dan op de Bertrand
Russell Scholengemeenschap in
Krommenie werkte deze vakantie
voor de tweede achtereenvolgende
keer op de Bestelcentrale in het HK.
Drie weken in totaal, van 8.15 tot
16.00 uur. Hoe is ze daar terecht
gekomen Haar zusje had er twee of
drie keer gewerkt en toen is zij het 't
vorig jaar ook maar gaan doen%
"Dit jaar kwam er vanzelf een brief
om te komen werken", vertelt
Annemieke, die het voor drie weken
leuker vindt, dan op school zitten.
Ja, en dan verder voor het geld. "Als
ik geen geld nodig had, ging ik niet
voor m'n lol werken. Geld kan je
altijd gebruiken. Ik heb het nu
besteed voor een brommer die ik
heb gekocht; daar zit het dus bij
voorbaat al in. Het was een voordeel
dat het slecht weer was; anders had
ik best gedacht - kon ik nu maar aan
het strand liggen
Toch zeg ik; volgend jaar - als het kan
- doe ik het wéér. Het is heus
grappig, al die mensen aan de
telefoon. Ik heb maar één
aanmerking- ik ben van mening, dat
z" benzinekosten óók zouden kunnen
betalen.
