'Je kunt gewoon verder weg blazen
J. Overmeer:
ALS IK EEN BEPAALDE PLAATS INNEEM WIL IK DAT ZO GOED MOGELIJK DOEN
ZENDAMATEUR W. A. PODT:
pagina 10
FLITSEN
"Totnogtoe bevalt het me prima. Ik vind het een eer dat ik het
mag doen. Ik heb nooit de mentaliteit gehad om op de voor
grond te willen treden, ze hebben me altijd gevraagd om het te
doen. Daarom stel ik er zo 'n prijs op. Ik heb er niet naar toe dienend aspect
gewerkt.
aan dit werk te beginnen. Als ik een
bepaalde plaats inneem, wil ik het ook
zo goed mogelijk doen."
WC
De heer J. Overmeer is nu 57 jaar oud.
In de Ahold-produktiebedrijven in
Zaandam fungeert hij als chef van de
repen-inpak-afdeling. Maar hij is ook
voorzitter van het Ziekenfonds Zaanland
En van de plaatselijke EHBO-afdeling.
En, en dat vooral: vakbonder.
Hij vertelt: "Toen ik veertien was, ben ik
begonnen met werken, op een klein
houtfabriekje. Daarna kwam ik op een
cacaofabriek, en in de oorlog, in 1942,
ben ik bij Albert Heijn gekomen. Ik ben
van huis uit wel vakbonder, maar tot
m'n dertigste heb ik me meer met sport
beziggehouden. Worstelen, judo, voet
bal, gymnastiek, acrobatiek."
derde man
Zit hier een voormalig circus-artist voor
ons? "Nee, niet in een circus. Maar op
de worstelclub zaten twee acrobaten, en
die hadden een derde man nodig. Zo
hebben we wel een jaar of zes opge
treden, onder meer in Krasnapolsky in
Amsterdam. En veel voor buurtvereni
gingen."
"Toen ik dertig was, overleed mijn vader
bij een verkeersongeval. Daar heb ik
wel een klap van gehad toen. In die tijd
ben ik een beetje uit de sport gegaan, en
in het vakbondswerk. Bij Albert Heijn
kwam ik als personeelsvertegenwoor-
diger in de fabriekskem. Dat heb ik
twintig jaar gedaan. Dat is eigenlijk de
basis geweest van het andere werk dat ik
ben gaan doen."
kennis bijspijkeren
Het is alweer een jaar of drie geleden dat
de heer Overmeer zijn veertigjarig ju
bileum als lid van de Vakbond voor
Voedings- en Genotmiddelen vierde. Al
een kleine twintig jaar is hij afdelings
voorzitter. Via die bond kwam hij
terecht in de centrale van het NKV,
vandaaruit in de algemene vergadering
van het Ziekenfonds Zaanland, in de le
denraad daarvan, in het algemeen be
stuur en ten slotte in het dagelijks be
stuur. Vijf jaar geleden koos men hem
als voorzitter, en veertien jaar zit hij nu
in het ziekenfondswezen.
De materie is ingewikkeld, zijn ge
sprekspartners zijn voor een belangrijk
deel medici. Aanvankelijk stapte de heer
Overmeer met alleen lagere school de
maatschappij in. Hoe redde hij dat? "Ik
merkte al gauw dat ik ten opzichte van
een hoop mensen kennis te kort kwam.
cursussen
Daarom ben ik cursussen gaan volgen.
Eerst via de bond een 3-jarige sociale
cursus. Daarna een middenstandscur
sus en spreken in het openbaar. Je moet
zorgen dat je bij blijft. Om 't waar te
kunnen maken, om mee te kunnen
praten, heb je een bepaalde algemene
ontwikkeling nodig. Je moet een bepaal
de basis hebben om je te kunnen
presenteren, anders is het zinloos om
Als je alle functies van de heer Overmeer
op een rijtje ziet - hij was bijvoorbeeld
ook nog zes jaar gemeenteraadslid -
komt daaruit duidelijk het dienende
aspect naar voren.
"Het is belangrijk dat je in de gelegen
heid bent tussen de mensen in te staan,
en dat de mensen vertrouwen in je
hebben. Vertrouwen dat er ook iets ge
daan wordt, als ze wat komen vragen. Ik
heb er een gloeiende hekel aan als men
ze maar laat slabakken, als men niets
meer van zich laat horen. Er leeft echt
wel een stuk waardering bij de mensen
als je iets voor ze doet. Dat heb je ook
nodig, om het nut van je werk in te
zien."
Ook binnen zijn bedrijf ontplooit de
heer Overmeer zijn sociale instelling:
"Ik heb een afdeling met veel jeugd,
vooral veel jonge meisjes. Ik voel me er
helemaal thuis, ik merk dat ik door ze
geaccepteerd word. En ze weten ook, als
er wat georganiseerd moet worden, dat
het al heel gek moet zijn als ik niet mee
doe." Terloops vertelt hij daarnaast ak-
tief te zijn in het begeleiden van buiten
landse werknemers.
De heer Overmeer heeft een zoon en een
dochter, beiden getrouwd. "Ik heb met
allebei een prima verhouding. O.a.
proberen we een paar keer per jaar met
elkaar op stap te gaan. Ik blijf dit sti
muleren zolang we er nog allen plezier
van ondervinden. Van mijn vrouw en mij
mag dat wel zo blijven. Daar hebben we
een speciaal potje voor. Met kerst heb
ben we met z'n allen een diner. Het is
een band die ik niet graag kwijt zou zijn.
Volgend jaar hopen mijn vrouw en ik 35
jaar getrouwd te zijn, en we hebben nu
al gepland dat we dan met z'n zessen een
weekje naar Parijs gaan. Ik vind het
gezin erg belangrijk, ook al zijn de kin
deren dan het huis uit. Ook in een gezin
moet een goed samenspel zijn, moet je
iets voor elkaar over hebben. Ik voel me
ontzettend gelukkig dat dat bij ons alle
maal zo goed klikt."
Hy is eigenlyk zend amateur geworden uit protest. De heer W. A. Podt, ad
ministrateur op het PB in Zaandam, legt uit: "Ik las in de krant dat drie
mensen gevangenisstraf kregen omdat ze illegaal uitgezonden hadden. Ik ben
gaan informeren of er geen vereniging was die de belangen van deze mensen
behartigde, en zo hoorde ik dat er in Amsterdam één was."
Om een lang verhaal kort te maken:
de heer Podt ging naar een vergade
ring van die vereniging, werd lid,
kwam al gauw in het bestuur en zat
vervolgens tot z'n nek in de strijd te
gen staatssecretaris Van Hul ten, of
eigenlijk tegen de PTT. Die PTT
wilde een eind maken aan het onbe
perkt en ongecontroleerd uitzenden
op de 27 MC-band. In andere landen
wordt die vrijheid niet aangetast,
maar in Nederland waren zoveel
klachten over storingen op radio en
TV, dat de overheid moest ingrijpen.
De heer Podt: "Ik ben in 1969 lid ge
worden, en toen is het grote gevecht
tegen de regering begonnen. Ik vond
het een krankzinnig idee dat je iets
vrij in de winkel kunt kopen, maar
dat je het niet mag gebruiken. Daar
wilde ik het mijne van weten. Dat is
ontaard in een wijd vertakt pro
gramma van 7'/j jaar dag en nacht
vechten tegen de PTT. Het is in ons
dicht bevolkte land natuurlijk on
mogelijk om maar raak te storen.
Daar moest paal en perk aan gesteld
worden. Maar we vroegen ons af of er
geen andere mogelijkheden waren.
In andere landen gaat het toch ook
zonder storingen, en dan niet op het
platteland, maar gewoon in de grote
stad. En toen bleek ons dat een
gloeilampenfabriek in het zuiden des
lands het vertikt om z'n apparaten te
ontstoren. Ik heb hun econoom
voorgerekend hoe weinig dat kost,
maar je krijgt nooit response."
etherisch amateurisme
Het probleem voor de zendamateurs
was dat ze slechts legaal in de ether
konden na het afleggen van een exa
men. De heer Podt: "Als ik morgen
geld heb, kan niemand me beletten
om een auto te kopen. En wil ik die
zelf besturen, dan moet ik een rijbe
wijs halen. Maar er staat nergens in
de wet dat ik daarvoor chef-monteur
moet zijn. Maar als je deze radio
apparatuur wilt gebruiken, moet je
een halve technicus zijn. Als je voor
dat examen slaagt, ben je een hele
Piet op elektronisch gebied."
Op 1 juli 1975 werd de 27 MC defini
tief verboden gebied. Er loopt overi
gens nog een beroep bij de Kroon
tegen dat verbod. Als alternatief
bood staatssecretaris Van Hul ten de
zendlustigen de 2 meter-band aan.
Daar kon men dan op terecht na het
afleggen van een vereenvoudigd exa
men. Duizenden hebben daar al ge
bruik van gemaakt.
iedereen weer blij
De heer Podt is wel tevreden met die
2 meter: "We zijn er eigenlijk beter
mee af. Je kunt er bij nacht en ontij
mee werken zonder buren te storen.
En het gaat gedisciplineerder toe
doordat men aan een bepaalde code
gebonden is. Als je soms hoorde wat
men op de 27 MC voor taal gebruik
te... Nee, het biedt veel voordelen om
gelegaliseerd op de band te zitten."
De heer Podt, inmiddels vice-voor-
zitter van de Vereniging Radio Ama
teurs Nederlandse Citizen Band
Hobby Club, moet in maart op voor
de "grote jachtakte". Dat wil zeggen
dat hij het moeilijkste examen gaat
afleggen. Het eenvoudigste examen
is dat voor de D-machtiging, voor de
wil, weet ik niet. Ik doe m'n best,
maar ik heb erg weinig tijd. De elek
tronica hebben de laatste jaren zo'n
enorme vlucht genomen."
Hoe dan ook, na vele jaren geharre
war is een voor alle partyen aan
vaardbaar compromis gevonden. Het
vrijgevochten amateurisme van wel
eer heeft plaats gemaakt voor een
eerbiedwaardige hobby met een
reeks diploma's in opklimmende
graad van moeilijkheid.
het betrekkelijke inzien
huis-tuin-en-Keuken-hobbyisten.
Dan volgt de C-machtiging, vervol
gens het examen waarvoor de morse-
sleutel beheerst moet worden, en ten
slotte heeft men de keuze uit A en B,
waarbij A het hoogste zendvermogen
toestaat. "Dan kun je verder weg
blazen," vertaalt de heer Podt het,
"je bent gewoon sterker." Hij laat
een indrukwekkend dik boekwerk
zien: "Dat moet je allemaal beheer
sen voor het examen. Of het lukken
Terwijl hij dit allemaal vertelt, beseft hij
dat er misschien iets opschepperigs in
zijn verhaal doorklinkt. Hij relativeert
dat onmiddellijk: "Ik wil niet zeggen dat
ik het allemaal zo goed doe. Ik ben ge
woon in de gelegenheid om het te doen.
Anderen zouden het ook best willen,
maar missen die gelegenheid. Het is iets
wat van jongsafaan gekweekt moet
worden. Een inhaalprogramma is er
niet."
"Ik ben blij met m'n lot totnutoe. Het is
niet allemaal even gemakkelijk gegaan.
Ik heb ook wel eens voor moeilijke din
gen gestaan. Ik heb ook wel eens kritiek
gekregen. Maar dat hoort erbij, dat
hoort bij het leven. Ik ga ervanuit dat ik
met iedereen, in welke positie ook, ge
woon mens tussen de mensen ben. Nie
mand heeft het recht om zich meer of
minder te voelen dan een ander. Ik ben
ook echt niet bang om met iemand in de
clinch te gaan. Maar dan wil ik wel dat
we langs een reële weg tot elkaar komen.
Ik ben tegen polarisatie. Overigens heb
ik niet gauw ruzie met iemand. Ik kan
me namelijk zo levendig voorstellen dat
iemand uit een ander milieu, met een
andere opvoedmg, andere opvattingen
heeft dan ik."
Zoals gezegd is de heer Overmeer 57. Hij
bekent dat hij er langzamerhand naar
toe werkt om wat functies kwijt te raken.
Het zal 'm overigens niet meevallen. De
vergaderingen en oefenavonden van de
EHBO zijn hem wel eens wat te veel,
maar omdat zijn vader één van de op
richters was, kan hij er toch niet zo ge
makkelijk afstand van doen. "En het is
ook dankbaar werk, .als er eens iets aan
de hand is."
Niettemin: "Je moet je niet interessant
gaan voelen. Daar is het leven te betrek
kelijk voor. Ik ben er niet bang voor om
straks een stapje terug te doen. Ik wil
niet dat ze gaan zeggen: Daar heb je die
ouwe zak ook weer. Net als een sport
man. Je moet niet doorgaan tot je erby
neerzakt, je moet ophouden als je nog op
je hoogtepunt bent."
