ACHTER ALLES SCHUILT EEN TRUC!
'15 IJ IE
TiJlD
EHBO-er
in hart
en nieren:
lohn
de Roon
de goochelaar zal 'm nooit prijsgeven
aljn'uuerij.En zo'n
John de Roon uit het
blijmoedig en graag gezien
kleine vierhonderd andere mensen in het land zijn het met hem.
Ook uit liefnebberijal zijn ze dan allemaal wel doordrongen
van de ernst en het nuttig effect van hun hobby.
Met deze merkwaardige liefhebberij
wordt bedoeld het schminken en voor
slachtoffer spelen op lesavonden van
EHBO, bij wedstrijden en bij demon
straties van bijvoorbeeld de BB. Dat
alles in het kader van de praktische
EHBO-opleiding, waarbij net streven
om zoveel mogelijk de realiteit te bena
deren in de loop der jaren steeds sterker
is geworden.
John de Roon is 22 jaar, electronicus van
beroep, maar ("ik ben nou eenmaal een
gekke jongen") met plezier werkzaam
als eerste assistent kruidenierswaren
'voor de Toko-exploitatie van Simon; 's
zomers in winkels op campings, in koe
ler tijden in filialen. Zijn grootste lief
hebberijen zijn: ralleyrijden, vooral puz
zel ritten, en het hierboven genoemde
slachtoffer-spelen. Als veertienjarige
kwam hij in zijn woonplaats bij de red
dingsbrigade en voor dat werk was het
nodig een EHBO-opleiding te hebben.
Tijdens die cursus - het diploma daarvan
heeft hij inmiddels - stuitte hij op het
zgn. Lotus-gedeelte en dat behelst het
schminken en spelen van gewonden.
jekker griezelen
De opleiding duurt vier jaar in totaal en
John de Roon is vast van plan die te vol
brengen. Trouw iedere veertien dagen
gaat hij naar de cursus in Vierpolders of
doet hij mee aan wedstrijden, waarbij
wordt nagegaan welk team het beste is
in de regio, provinciaal of landelijk.
"Voor het publiek," vertelt hij, "zijn het
aantrekkelijke zaken. Men geniet blijk
baar van het ensceneren van ongelukken
en ongelukjes, maar er vallen ook wel
eens mensen flauw en het gebeurt ook
wel dat ze niet geloven dat iemand alleen
maar geschminkt is en alleen maar
speelt dat-ie bewusteloos is."
Terwijl John de Roon ernstig vertelt dat
hij het een vereiste vindt zich te kunnen
verplaatsen in een patiënt en dat hij het
interessant vindt om zoveel mogelijk te
weten te komen van het menselijk li
chaam, brengt hij op zijn linkerhand een
bijzonder fraaie, levensechte snij wond
aan. Naast hem staat een soort monster
koffer met potjes, tubetjes, flesjes en tal
van andere naar farmacie neigende at
tributen. "M'n grimeerkoffer," wijst hij
en zoekend in die reusachtige toverdoos
zegt hij tegen z'n moeder: "Heb jij soms
m'n blanke nagellak gebruikt?"
patiënt onder de invloed?'
Mevrouw De Roon ontkent, weinig ver
baasd, en zegt: "Wat ik allemaal mee
maak met die jongen. Toen hij pas bezig
was met Lotus heeft hij me laten schrik
ken door een reusachtige wond op z'n
hand aan te brengen en later vond ik in
de diepvries PVC-pijp." Haar zoon
glimlacht minzaam en verklaart: "Die
pijp had ik nodig voor botsplinters; hij
moest eerst goed hard worden om hem
in stukken te kunnen slaan, dat van die
wond is waar, ik heb er trouwens de arts
in militaire dienst ook even mee om de
tuin kunnen leiden. Ik heb ook wel eens
iets uitgehaald in een filiaal, de mede
werkers daar wilden het zelf. Ik maak er
overigens geen gewoonte van en op de
cursus ürukken ze ons op het hart om
het niet te bont te maken, omdat At
mensen zo kunnen schrikken."
Een en ander bewijst wel dat wat de
Lotus-cursisten doen bijzonder natuur
getrouw is, maar dat is tenslotte de op
zet. In de koffer bevinden zich de mid
delen om het zo echt mogelijk na te
bootsen en John de Roon geeft een kor
te opsomming uit die bonte mengeling in
de koffer: Bloed wordt verkregen uit pe-
renrood dat is opgelost in alcohol en
vervolgens aangelengd met het afwas-
middel Lux. Voor het aanbrengen van
kleuren worden allerlei schminkstiften
en lippenstiften gebruikt. Een heus fles
je cognac is er om voor dronkaard te
kunnen spelen ("je hoeft niet dronken te
zijn, maar je moet wel naar alcohol rui
ken"). CoUodium is een mengsel van
ether en schietkatoen en wordt gebruikt
voor het nabootsen van brandblaren of
van een wond bij een schijndode. Bij
brandwonden wordt ook wel gebruik
gemaakt van brillantine. Tal van crèmes
voor baby- en dameshuidjes bewijzen
hun dienst bij tal van verwondingen.
Haarlak blijkt een uitstekend middel om
een wond lang goed te houden. Een
complete opsomming van de inhoud van
de koffer zou te ver voeren, evenals
trouwens het van a tot z verklaren van
zo'n cursus-avond, want ook die is
uiterst variabel. "Vaststaat," zegt John
de Roon, "dat we beseffen dat het om
ernstige zaken gaat, maar vaststaat ook
dat we enorm veel lachen. Want niet
iedereen kan zichzelf toetakelen om een
bepaalde rol te gaan spelen en dan
moeten anderen daarbij helpen. Telkens
ook blijkt dat de een wat beter kan
acteren dan de ander. Excessen zijn er
nooit. Het is wel eens voorgekomen dat
iemand die gedurende een aantal uren
moest doen alsof hij een shock had, ten
slotte bijna geloofde dat hij er een had."
breek eens een been
De Lotus-'slachtoffers' krijgen door
gaans op wat ze zogenaamd gebroken
hebben of welke verwonding ze moeten
nabootsen. "Het gaat," zegt John de
Roon, "om het uitbeelden van slachtof
fers en dus ook het weergeven van de
reacties van de slachtoffers op de hulp
verlening. Dat laatste is niet eenvoudig
maar wel erg belangrijk. Een cursist
moet namelijk onmiddellijk weten of hij
zijn 'patiënt' de juiste behandeling geeft.
Ik vind het 't moeilijkste om een be
wusteloze te spelen, want al je spieren
moeten daarbij los zijn en die moet je
maar los zien te houden terwijl je 'be
handeld' wordt. Al pratend heeft hij in
tussen weer een pracht van een brand
blaar op zijn eigen huid aangebracht en
gekscherend zegt hij: "Ik wil nog wel
even m'n been breken, dat is een kwesiie
van een bobbel aanbrengen. Of ik kan
ook wel een stukje van neus of oor weg-
boetseren, we gebruiken daar speciale
klei voor".
Dan weer serieus: "Ik ben mee geweest
in de avondvierdaagse, ik doe dat om het
sportieve element maar tevens als
EHBO-er, om blaren te behandelen."
Hij is EHBO-er in hart en nieren, even
als trouwens zijn vader. En de mensen in
de straat weten dat maar al te goed. Als
er een kind gevallen is, komt de moeder
vaak naar huize De Roon gerend, want
daar is doorgaans wel iemand om eerste
hulp te verlenen of om te zeggen wat er
het beste gedaan kan worden.
"Op m'n twaalfde jaar ben ik met
goochelen begonnen. Ik leerde het op
kostschool, van pater Mettrop. Enige
tüd later kon ik in Tiel enkele trucs
overnemen van een andere gooche
laar, die ermee ophield. Toen werd
goochelen echt een hobby van me."
Aan het woord is de heer W. Tonk
(bedrijfsleider AHSM) uit Weert, die
in zijn knusse huis een hele kamer op
de bovenverdieping heeft vrijgehou
den voor zijn hobby.
op kamers
"Toen ik achttien was, moest ik to
verstaf en hoge hoed voor zes jaar
aan de kapstok hangen, omdat Chico
- zo noemde ik mezelf in die tijd -
voor Simon waar ik toen werkzaam
was, door het land trok en ik altijd
weer ergens anders op kamers zat.
Pas het laatste halve jaar ben ik weer
begonnen, en ik treed alleen op voor
scholen of op verjaarsfeestjes van
mijn vrienden."
geraffineerd
"Je moet erg veel oefenen om goed te
leren goochelen, want het is reuze
geraffineerd: overal schuilt immers
een truc achter. Pas wanneer je een
truc voor de volle honderd procent
beheerst, mag een goochelaar hem
voor publiek ten uitvoer brengen.
Want de mensen zijn erop uit om
achter de clou te komen, vandaar dat
je een truc maar één keer voor het
zelfde publiek doet."
kinderen
"Goochelen spreekt vooral kinderen
aan. Wanneer ze eenmaal bij een
goochelaar zijn geweest, laten ze hun
fantasie helemaal de vrije loop en
kunnen ze soms uren bezig zijn met
hokus-pokus-pas. Hierdoor komen
ze soms gauwer achter een truc, dik
wijls zitten ze althans dicht in de
buurt van de waarheid. Des te meer
reden om een truc maar één keer te
doen voor dezelfde mensen."
dealers
"Elke truc moet een goochelaar aan
schaffen bij dealers, die in binnen-
en buitenland gevestigd zijn, zoals
bijvoorbeeld Holland Magie House
in Amsterdam. De prijzen van deze
trucs variëren van 5,- tot bijna
'f 1.000,-; maar meestal heb je al een
goeie truc voor vijf tientjes. Met mijn
materiaal kan ik nu zo ongeveer een
half uur optreden, dus ik kan nog
vooruit!"
Na afloop van ons gesprek gsf de
heer Tonk uw verslaggever èt^Lstaal-
tje van vingervlugheid te zien. Maar
waar de zes guldens die Tonk uit het
niets tevoorschijn en wegtoverde,
gebleven zyn, is schryver dezes tot op
heden een compleet raadsel. De heer!
Tonk, lakoniek: "Tja, we hebben ni
eenmaal een erecode: de clou van eci
goocheltruc mag nooit worden prysj
gegeven. Daar houd ik mjj dus aan|'~
