Afscheidsbrief aan vijf vrienden
„Melkverkoop in ZB"s bracht
ruimtenood in zuivelkoeling
„Uitvoering van BKS-projekt is
een kwestie van passen en meten
TIJDELIJK PROJEKTLEIDER A. H. VLAAR:
D.T.P.-MANAGER A. BRUINSMA
FLITSEN
pagina 9
Van begin augustus af is de heer A. H.
Viaar weer gewoon op zyn Haagse
"stek": als BL van de Simon SM aan de
Frederik Hendriklaan. De zomervakan
tie in juli niet meegerekend, was hy de
dikke drie maanden voordien druk met
verre van daagse bezigheden - als
tydelijk projektleider toegevoegd aan
Opbouw beveiligde kantoren bij een
SM van Simon
Sinds week 37 loopt in de Simon-filialen het zogeheten BKS-projekt. De "B" staat
voor: beveiliging van de kantoren en geldtelruimten; de "K" voor: vervanging van
koeleenheden en de "S" voor: stellingen, inbrengen van plinten en manddraagbal-
ken.
Eind november moet alles rond zijn. In
tussen is medio oktober het beveili
gingsaspect ook bij de S-Discounts
onder de loep genomen. De andere pun
ten werden daar al afgelopen voorjaar
afgewerkt. Verantwoordelijke man voor
dit alles is de heer A. Bruinsma, mana
ger Technische Projekten, kortweg
MTP.
Hij zegt: "De voorbereiding van derge
lijke karweien kost meer tijd dan de uit
voering. Allereerst moet de materiaal
keuze worden gemaakt; de hoeveelheden
moeten dan worden vastgesteld en ver
volgens is men afhankelijk van de lever
tijd.
Afgezien daarvan is het BKS-projekt erg
arbeidsintensief. Het vereist goed team
werk tussen de DTP en het filiaal om het
werk - variërend van een halve dag tot
vijf dagen per filiaal - binnen de gestelde
tien weken in alle Simon-filialen uit te
kunnen voeren. Deze zijn daartoe in drie
typen ingedeeld, te weten 'standaard-
projekten', 'gecompliceerde preekten'
en ZB-winkels. Bij de laatste categorie
wordt zoveel mogelijk de vrije morgen of
middag benut, terwijl in de SM's ook
wel de sluitingsmorgen wordt gebruikt,
maar de rest moet toch tussen het win
kelen door gebeuren."
Met het totale projekt is een investering
van 1,5 miljoen gemoeid.
lay-out
Afhankelijk van de mogelijkheden wordt
er naar gestreefd om in de kantoren een
standaard-interieur aan te brengen.
Door toepassing van de daarvoor gel
dende normen zullen verschillende kan
toren meer ruimte gaan beslaan dan tot
nogtoe het geval was, waarbij situering
vóór het kassapark ideaal wordt geacht.
Volgens de heer Bruinsma vaak een
kwestie van passen en meten, wat in een
enkel geval zover gaat dat de totale
lay-out van de winkel moet worden aan
gepast. Het is duidelijk dat per karwei
een draaiboek moet worden samenge
steld. Om de veertien dagen heeft bo
vendien een voortgangsbespreking
plaats tussen de betrokken Technische
projekt-coördinatoren en Operationele
projekt-coördinatoren om tot afstem
ming van de uit te voeren plannen te ko
men. De* heer Bruinsma: "Na enkele
"start"-filialen moet het programma
van uitvoering lopen als een dienstrege
ling."
beveiliging
De belangrijkste aspecten van de bevei
liging bestaan uit het aanbrengen van
stoot- en slagvrij, gelaagd glas rondom i
de kantoren en het aanbrengen van een
zelfsluitende deur met alleen aan de
binnenzijde een deurkruk en aan de
buitenkant te openen met een sleutel. Zo
wordt het onmogelijk om het kantoor te
betreden als er geldhandelingen plaats
vinden.
Over het koelingsgedeelte van het pro
jekt valt weinig meer te vertellen dan dat
moet worden nagegaan of er koel- en
vriesmeubels aan vervanging toe zijn en
of daardoor machinekamers moeten
worden aangepast. Uiteraard met alle
ruimtelijke problemen die daaraan ver
bonden kunnen zijn.
Over het stellingen-aspect vertelt de heer
Bruinsma ten slotte: "Door de presenta
tiewijze bij Simon is in een aantal geval
len een dusdanige belasting van de on
derplank ontstaan dat deze moest wor
den vervangen door manddraagbalken.
Daarnaast is uit hygiënische overwegin
gen besloten om een ander type plint in
de winkels toe te passen. Doordat deze is
voorzien van een rubber strip kan er
voortaan bij het schoonmaken geen
schrobwater meer onder de stellingen
komen."
Simons DTP in Zaandam. Om orde te
scheppen in de zuivelhoek.
De heer Vlaar: "Ongeveer twee jaar te
rug is bij Simon melk in het assortiment
gekomen. Door de snelle omzetstijging
van dat produkt kampten met name de
ZB-winkels de laatste tijd met een groot
tekort aan koelcapaciteit. Dat leidde
ertoe dat afgelopen vooijaar een projekt
op stapel moest worden gezet om de
ruimtenood in de zuivelhoek nog vóór de
zomer te helpen lenigen.
Maar de DTP kampte in die tijd met een
tekort aan mankracht. Zo viel ten slotte
de beslissing om de heer Vlaar aan te
trekken die toevalligerwijs in zijn oplei
dingsperiode bij de DTP was betrokken
bij de omschakeling van Simon de Wit -
naar Simon-winkels.
planning
Het ging om veertig filialen die, als ze
voor meer koelcapaciteit in aanmerking
wilden komen, een bepaalde omzet
moesten scoren. De heer Vlaar: "Een
tiental gevallen viel zonder meer af,
doordat bijvoorbeeld bleek dat de koel
ruimte werd benut voor margarine, die
er best buiten kan. De rest moest of een
melkhuisje plus een koelcel of alleen een
cel hebben, afhankelijk van de norm dat
de hoogste dagaflevering per filiaal mi
nimaal geborgen moest kunnen worden.
Afgezien natuurlijk van eventuele res
tanten van de vorige dag."
De heer Vlaar moest natuurlijk rekening
houden met de plaatsingsmogelijkhe
den. "Soms moest een deel van de win-
kel-lay-out ervoor worden herzien."
organisatieproblemen
De uiteindelijke uitvoering van de diver
se projekten bracht nogal wat proble
men mee, weet de heer Vlaar zich te
herinneren: "Problemen met afleve
ringstijdstippen en organisatie. Het is
drie tot vier keer voorgekomen, dat de
levering van series koelmeubels die uit
Frankrijk moesten komen, werd uitge
steld. Het betreffende bericht kwam een
keer toen het hele team al paraat stond:
Een loodgieter voor de Condensafvoer,
een elektricien, vaak een aannemer en in
het ergste geval een glaszetter die de ruit
al had verwijderd, omdat anders het
meubel de winkel niet in kon. Dat bete
kende dat een hele organisatie moest
worden omgegooid en dat kostte van
zelfsprekend veel tijd en geld."
kritiek
Persoonlijk is de heer Vlaar van mening
dat het bedrijf in zulke gevallen zou
moeten zeggen tegen de afdeling Inkoop
dat ze maar bij een ander moesten be
stellen. Maar dat bleek onmogelijk
doordat Ahold omgekeerd ook de leve
rancier wel om aanpassing vraagt, bij
voorbeeld als het om versnelde leverin
gen bij de inrichting van een nieuwe ves
tiging gaat.
Niettemin voelde de heer Vlaar zich in
zijn moeilijke uren gesteund door het
plezierige contact met technische men
sen en specialisten, op wie hij altijd
mocht terugvallen. Als BL heeft hij bo
vendien begrip gekregen voor de proble
men waarmee DTP van tijd tot tijd te
kampen heeft. Hij heeft de zaak nu ten
slotte van twee kanten leren bekijken.
Lieve Elly, lieve Rosie,
beste René, Erik en Bert,
Op zaterdag, 18 september is het
jarenlange strijdtoneel van heel wat
gemeenschappelijke inspanningen,
maar ook met een fijne geest van
kameraadschap en volop Amster
damse sfeer en gein - ons dierbaar
filiaal Rozengracht 3 - definitief ge
sloten.
't Is gebeurd met de koopman! En al
was het dan ook juist om redenen van
verantwoord koopmanschap dat Ro
zengracht 3 dicht moest - hoe beter
de zaak liep, hoe fnuikender de
moeilijkheden - leuk vindt dat nie
mand van ons zessen. Ik weet dat
jullie allen de sluiting aan het hart
gaat - evengoed als mijzelf. Want een
boeiend stuk zelfstandig leven is
hiermee voor ons afgesloten en het is
nog maar de vraag of zoiets ooit in
die vorm weer terug komt.
Filialen met een sfeer als Rozen
gracht 3 zijn praktisch uitgestorven,
zij bestaan gewoon niet meer. Al
moet ik er aan toevoegen, er zijn ook
geen filialen meer met zulke ver
keersopstoppingen vlak voor de deur.
"Mokum, wat maak je me nou!"
moest ik soms denken, als er weer
een verbolgen verkeersagent onver
hoeds voor mijn neus stond. Want al
geschiedde het laden en lossen zoveel
mogelijk voor dag en dauw - nooit
was jullie een uur te vroeg - vaak was
dat natuurlijk onmogelijk. En wan
neer er bij ons overdag op een druk
uur gelost werd, dan stond niet
zelden de hele mikmak vast tot in de
Kinkerstraat.
Er was constant gebrek aan opslag
ruimte. Af en toe stonden er meer
goederen op straat dan in de winkel.
Tot op straat stonden op den duur
ook vaak de klanten. Het draaide
gewoon te goed op de Rozengracht,-
de klanlenstroom was haast niet
meer te verwerken. Maar zij stonden
er zonder te mopperen of te morren,
zij toonden begrip voor de situatie.
Wij voelden ons eigenlijk onderling
als één grote familie, en ook de
klanten maakten daar in zekere zin
deel van uit. Kapsones waren er niet
bij. Die klanten - jong en oud, van
alles door elkaar - waren voor een
groot deel geboren en getogen Jor-
danezen voor wie Appie op de Ro
zengracht" een soort van traditioneel
begrip was. Er waren ook veql beken
de artiesten onder, acteurs en musici,
kortom, dat deel van "hét wereldje"
dat in onze tijd de Jordaan als
woning en toevlucht kiest. Ook zij
beseften de moeilijkheden van ons
ruimtegebrek en ook de noodzaak
van het wachten voor de kassa, waar
achter jij, onverstoorbare Rosie,
troonde als een stuurman van de zee
sleepvaart, wie geen branding te
hoog ging, altijd vriendelijk bleef
glimlachen en nooit de kluts kwijt
raakte.
Werkelijk een filiaal met een
apart stempel en bovendien met een
assortiment dat vooreen kruideniers
zaak nogal buitensporig was: 'n grote
verscheidenheid van specialiteiten,
in- en uitheemse delicatessen, paté 's,
kazen en niet te vergeten de wijnen.
Je stelde je inkoop af op je publiek en
er was een wisselwerking tussen je
inkoop en dat publiek.
Juist door de exclusiviteit van dat
assortiment steeg de omzet hoe lan
ger hoe meer. Herinneren jullie je
nog dat op zaterdagmiddag geregeld
klanten na hun bezoek aan de super-
mart naar ons toekwamen voor hun
weekend-specialiteiten? Advies en
persoonlijke bediening waren bij ons
dan ook belangrijker dan dat in
doorsnee het geval is.
De service van ons allen hielp wel een
handje mee. Met die service had ook
de inkoop te maken, want je leerde je
klanten kennen en dat bracht je op
ideeën, zoals bijvoorbeeld het creëren
van een indrukwekkend uitgebreid
assortiment voor de talrijke huis
dieren van de vele kamerbewoners in
de buurt.
Afgezien van de opslagmoeilijkheden
vereiste dit alles natuurlijk veel extra
inspanning en improvisatietalent de
gehele week door - op worp werken
was er niet bij, geregeld switchen
daarentegen wel. Wat had ik zonder
jou, Elly, moeten beginnen?
Je was veel meer dan een rechter
hand, je was mijn steun en toever
laat, die doorging zolang het nodig
was, met intelligentie en initiatief. Je
hebt je kwaliteiten nog eens extra
onderstreept door de laatste maan
den, terwijl ik al stage liep voor mijn
nieuwe cheffunktie in Hilversum, de
zaak van me over te nemen en zelf
standig te leiden.
In die drie jaren op de Rozengracht
heb ik me voorman van een fijn team
van hardwerkende medewerkers mo
gen voelen, in vrij samenspel dat
altijd probleem- en wrijvingsloos in
een fijne sfeer verliep. Er was veel
gein en veel humor, soms wel een
beetje speciaal soort humor, maar de
klanten deelden er vaak in mee en
hadden er doorgaans schik in.
Ons Rozengrachtse Rariteitenkabi
net' met de 'duikbootkantine' onder
de grond, het koffiedrinken in het
flessenhok en ten slotte de legen
darische koffiepot op het toilet, wie
van ons zal dat vergeten?
Vele klanten hadden 'n brok in de
keel toen we sloten, gaven kadootjes,
planten en soms geld om er zelf iets
voor te kiezen En veelbetekenend
is de sombere vraag van die 83-jarige
Jordaanse 'opa': Waar moet ik nu
mijn sigaren halen? Wij bestelden ze
jarenlang speciaal voor hem, terwijl
er twee huizen verder een goedgesor-
teerde sigarenspeciaalzaak is!
Nu zijn wij allen verspreid. Zéker, ik
héb promotie gemaakt en ik zou
huichelen als ik ontkende dat ik dat
prettig vind. En ik heb ook een
grotere en bovendien betaalbaardere
woning in Hilversum boven de zaak
dan in Amsterdam. In welke woning
jullie trouwens met z 'n allen nog een
afscheidsfeest wacht. Maar ik heb af
scheid moeten nemen van een perio
de in mijn leven welke ik node zal
missen.
Evenals jullie allemaal.
jullie Rob Groeneveld
