Herinneringen aan drie
voetbaltournooien
Willem Sterel... Levensavond vol creativiteit
Gepensioneerden ieder jaar
opnieuw op stap
MAASTRICHT
27 MEI 1976
MIRO TOERNOOI
HEIJN
GEEN
HAMMOND
FLITSEN
pagina 9
Hoewel we nog maar net zyn bygekomen van de spanning van zomerse sportevene
menten als de Tour de France en onze vaderlandse Vierdaagse, zullen bijgaande
foto's denkelijk alsnog wat enthousiaste herinneringen oproepen aan sportieve
hoogtepunten uit "eigen kring". Immers op en rond Hemelsvaartdag [27 mei jl.]
raakten de Ahold-gemoederen plaatselijk verhit vanwege het toen nog alom afge
trapte "leer".
Op 22 mei werd het jaarlijkse AH-voet-
baltournooi gehouden op het ZVV-ter-
rein. Zonder ons nog in details te
verdiepen: Meester Wijhe werd opnieuw
winnaar in een finale-wedstrijd tegen PB
Zaadam (zie foto), waarbij het ver
liezende elftal volgens ooggetuigen "dui
delijk moeite had met het harde en
fanatieke spel van de Wijhenaren".
Vermeldenswaard is nog, dat dit jaar
voor het eerst een sportiviteitsprijs - voor
iedere speler een taart - werd uitgereikt.
Het elftal van PB Tilburg II mocht er
van smullen.
De respectieve Miro-teams kwamen ver
volgens op Hemelvaartsdag tegen elkaar
uit. Traditiegetrouw, langzamerhand,
Miro Maastricht, als winnaar van het
vorig jaar organisator van dit voetbal-
tournooi, mocht zich verheugen in grote
belangstelling; met speciaal ingezette
treinen - vanuit Leeuwarden en Heer-
hugowaard - werden spelers en sup-
stickers voor de bezoekers en de herinne
ringstegel voor de deelnemers, en na
tuurlijk de prestatieprijzen, waren er
nog speciale prijzen voor de eleganste
(Ferru Leeflang, Vlissingen speler) en de
charmantste (Alma Lampe, filialenbu-
ro) speelster, terwijl de ,,De Koe" van
Leeuwarden de grootste indruk maakte
en de mascotteprijs verwierf.
In Wageningen tenslotte kwamen 30 mei
de elftallen van zes AH-filialen (Nij
megen, Arnhem-Persikhaaf, Apeldoorn,
Veénendaal, Tiel en Wageningen) tegen
elkaar in het veld van het sportcomplex
De Nude. Ook hier handteerden KNVB-
scheidsrechters de fluit.
Het elftal van Veenendaal kwam tenslot
te als winnaar uit de strijd, waardoor het
zich verplicht volgend jaar op te treden
als de gastheer van een filiaaltoumooi.
Glunderend nam de aanvoerder van het
winnende team (zie foto) de beker in
ontvangst uit handen van ZM A. Albers.
porter, zijn bij dit geslaagde Miro-tour-
nooi van Maastricht, zeker niet met lege
handen naar huis gegaan. Naast de
Ook bjj de Centrale Onderne
mingsraad komen sommige on
derwerpen wel eens in meerdere
vergaderingen achtereen ter
sprake. Op woensdag 23 juni was
er ook zo'n punt. De heer Heyn
merkte daarby op: "Dat Iykt wel
Peyton Place, of de Hammond
Brothers, steeds hetzelfde. Wat
een stel. Ik moet er niet aan
denken dat het hier zo zou gaan.
Ik sprong van 18 hoog het raam
uit."
De heer C. Ott: "Daarom kunnen
de ramen van het hoofdkantoor
ook niet open!"
Ook als AOW en pensioen het vroegere
AH-salaris vervangen, gaat de band met
het vertrouwde bedryf nog vele gepen
sioneerden ter harte. Dat biykt ieder
jaar weer tfjdens de gebruikelijke uit
stapjes met de collega's van weleer.
Kort geleden was het weer raak: zeven
tien tourbussen haalden over het hele
land oud-AH-medewerkers op voor een
ouderwets dagje 'stappen'.
De reis voerde natuurlijk eerst naar uit
spanningen waar de koffie bruin was,
namelijk in Soest, Soestduinen of Gel-
dermalsen. Toen de inwendige mens was
versterkt met het wakkermakende brui
ne vocht - en natuurlijk gebak - ging de
bussenkaravaan langs de schitterende
stukken natuurschoon langs de Gelderse
Vallei-route en het Nationaal Park de
Hoge Veluwe. De markante dorpjes
langs de route hielden de gemoederen
voldoende bezig,tot de bussen het res
taurant in het park Sonsbeek bij Arn
hem bereikten, want daar wachtten dè
deelnemers aan de tocht een culinair
hoogstandje van de kok, die dan ook
alle eer voor zijn werk kreeg.
Na de voortreffelijke maaltijd kon men
de opgedane calorieën er in het park
weer 'afwandelen', om vervolgens op het
terras de dorstige kelen te smeren door
het inwisselen van de consumptiebon.
De stemming zat er al heel goed in, toen
het richting Rijnkade in Arnhem ging,
om daar in te schepen voor een tocht
over de Rijn naar de Westerbouwing.
Het weer was als het ware besteld voor
een rondvaart. Koffie, koek en de
taferelen op en langs het water hielden
het gezelschap geanimeerd bezirg tot het
schip bij de Westerbouwing afmeerde,
waar de bussen al weer gereed stonden
om een ieder huiswaarts te brengen.
Toen de bussen om 19.00 uur weer op
het beginpunt terug waren, speet het de
'stappers' dat een dag vol fijne erva
ringen en oude herinneringen, opge
haald met de vrienden van vroeger, weer
voorbij was.
Tijdens de tocht werd een enquête ge
houden. Eén van de antwoorden: 'Ieder
jaar opnieuw een evenement'. Steeds ge
weldig, daarom niets dan lof aan alle
medewerkers'.
Meer over die enquête hoort u nog.
porters van de deelnemende teams die
uit Assen en van het HK in Zaandam
incluis naar de Limburgse hoofdstad
vervoerd. Als strijdperk diende de gras
mat van het sportcomplex Malberg in
Maastricht waar, onder het wakend oog
van heuse KNVB-scheidsrechters in bei
de poules van vijf teams elk in wedstrij
den van tweemaal twintig minuten om
de begeerde bekers werd gevochten. In
totaal 25 wedstrijden mochten de 10
heren- en 4 damesploegen, al dan niet
lijflijk, doorworstelen, waarbij tot slot
zowel de dames- als de herenploeg van
Miro Maastricht met de eerste prijzen
uit dit Miro-tournooi mochten strijken,
welke prijzen door de heer P. Moerman
na afloop werden uitgereik. De 700 en
thousiastelingen, deelnemer of sup-
"Eigenlijk'" zegt de 67-jari-
ge heer Willem Sterel pein
zend, terwijl zijn vrouw in
de gezellige huiskamer van
de gelijkvloerse flat te Nieu-
wendam het derde kopje
koffie schenkt, „eigenlijk
heb ik mijn roeping gemist.
Ik had meubelmaker moe
ten worden, restaurateur
van antiek of binnenhuis-
architekt of zoiets""
Tja, dat vindt uw verslaggever eigen
lijk ook wel. Want als u zou zien, wat
deze voormalige medewerker van
Ahold's banketfabriek te Zwanen
burg allemaal met de hand heeft ge
maakt en nog steeds maakt - als
hobby, maar met volleerd en kunst
zinnig vakmanschap - dan zou u met
respectvolle verbazing staan te kij
ken. En als u zou zien, hoe deze 67-
jarige 'duivelskunstenaar' zich vaak
heeft laten inspireren door toevals-
materiaal, dat hij ergens vond of
"tegenkwam" - materiaal, waarin
een minder kreatief vaderlander
slechts afval zou zien - dan zou die
verbazirfg nog veel groter worden.
de oude la
Zoals bijvoorbeeld de oude la, die hij
eens op straat vond en waar hij dat
fraaie kastje omheen bouwde, dat nu
aan de muur van de huiskamer hangt
en van echt antiek alleen door een
kenner te onderscheiden is.
En dat rustieke penantkastje, daar
bij die'hoek van de kamer, dat ver
vaardigde hij van de laatste uiteinden
van de pallets,dat was in de tijd, toen
hij nog als banketbakker in de AH
fabriek in Zwanenburg werkte" de
vóórste en de laatste latten van de
pallets, de kantlatten dus, zijn van
een harder houtsoort, die vallen er
het eerste af, want die hebben het
meest te lijden" legt hij uit. Afval
figuurlijk én letterlijk!
Een kandelaar van beschuitbolvor
men, regaaltjes uit suikerprentjes
voor St. Nikolaas - ook dat zijn over
blijfselen van zijn vroegere metier.
Van ,,U-ijzertjes" die hij ergens in
een schuur „tegenkwam", maakte
hij een opvallend fraaie abstracte
metaalsculptuur - eigentijds beeld
houwwerk. En zo vond hij bij vrien
den die achterkant van een kast en
maakte er een prachtige dekenkist
van. De orginele drentse broodkast
uit massief oud eiken, die hij eens op
de zolder van zijn moeder vond, zou
bij de duurste antiquair bepaald
niet misstaan. Aan de muur hangen
door hem zelf geverniste en ingelijste
reprodukties van de Franse impres
sionisten Renoir en Pissarro, "ge
leerd van een encadreur te Haar
lem", zegt hij.
Het orgel van Willem
Sterel
Maar een van zijn fraaiste en aan-
doenlijkste scheppingen is het minia
tuur-pierement uit ahomhout es-
dom), dat hij zelf ontwierp, zelf van
prachtige kleurige illustraties voor
zag, want hij kan ook tekenen....
Een waar klein kunstwerk met aan de
achterkant heuse trommels uit oude
electrofittingen en met een speeldoos
uit Zwitserland erin. Reeds vanaf
zijn 18de jaar is hij zo bezig, vroeger
hele week-ends (Zijn bijeengespaarde
goed geoutilleerde werkruimte liegt
er niet om).
Waarom heeft hij er nooit zijn
beroep van gemaakt?
,,Dat komt door de crisisjaren", zegt
hij, "de bestaansonzekerheid in de
jaren '30! Mijn vader leidde toen een
bakkerij, een gemengd bedrijf met
ook een banketbakkerij."
"Kom maar in de banketbakkerij
werken", zei hij. Daarna werkte ik in
alle mogelijke banketbakkerijen bij
andere bazen... ik was een serieus
vakman - ook daar. Maar het was
wel hard aanpoten, te veel overwerk,
vaak onbetaald. Er is toch veel
veranderd sindsdien. Toen ik al wat
ouder werd kon ik om gezondheids
redenen niet meer tegen dat gejaag
en gejakker en ging in de fabriek te
Zwanenburg werken bij AH. Want
daar mocht je wel overwerken, maar
je moest niet. Ik heb er 8 jaar met
plezier gewerkt.
Wij hebben nog wel degelijk kontakt
met Ahold. Na mijn 65e zijn we
tweemaal met de jaarlijkse bejaar-
dentocht mee geweest, naar Ouwe-
hand's Dierenpark en de Efteling.
geweldig. Maar dit jaar kon het
niet, want mijn vrouw is onlangs ge
opereerd. Zij heeft er nog veel last
van. Daarom konden wij dit jaar ook
geen gebruik maken van dat fijne va
kantiehuisje van Ahold te Egmond.
Maar we zijn tevreden."
ui
