"BIJ HEIJN KON JE NIET OP DE POF"
"ALLES STAAT OF VALT MET
OPLEIDING EN BEGELEIDING
Cadeaubonnen
parttimers
Goede personeelsbezetting
is basis voor bedrijfsresultaat
JanusOosthoek uit s-Heerenhoek was 34 jaar venter bij AH
pagina 11
De gunstige ervaringen met de methode
voor het aantrekken van kaderpersoneel
in de filialen in Noord-Holland is voor de
heer H. Knoppert, zonemanager AHSM
in Zuid-Holland, aanleiding geweest het
ook op die manier te gaan proberen.
"De gerichte aanpak lijkt de basis voor
het welslagen van de werving te zijn,
"meent hij. "Vooral het feit, dat men op
een voorlichtingsavond rustig met be
drijfsleiders kon praten, vond men erg
plezierig. Men kreeg daardoor veel in
formatie over de mogelijkheden die er
zijn zonder dat men eigenlijk zelf aan het
solliciteren was. Er zijn dan ook ver
scheidene mensen geweest, die na zo'n
avond helemaal niet hebben gesollici
teerd. Die hadden om de een of andere
reden geen trek meer. Dat zoiets voor
komt, vinden wij helemaal niet erg. Het
is beter dat men niet in dienst treedt
wanneer men het niet ziet zitten, dan dat
men het toch probeert en het later een
al gemotoriseerd!
In de serie gesprekken met gepensioneerden over hün tijd bij
Albert Heün is in onderstaand verhaal aan het woord de heer
Adrianus ("Janus") Oosthoek uit het Zeeuwse 's-Heerenhoek.
De nu 74-jarige heer Oosthoek was 34 jaren werkzaam als
venter in de omgeving van Goes; na zijn pensioen werkte hij nog
9 jaar in AH Middelburg.
"Ik zag al vrij vroeg in dat Albert Heijn goed zou gaan boeren. Ik voelde aan dat dit
dé zaak zou worden; er werden serieuze mannen aangesteld en er werd puur zakelijk
gehandeld. Toén al, in 1933. Ik was boerenknecht in die tijd en dat leverde niet veel
op. Mijn meisje, m 'n latere vrouw, wist dat er in Borssele een klein winkeltje werd
opgeheven van Albert Heijn en adviseerde me eens te gaan praten met iemand in de
winkel in Goes. Wel, dat pakte goed uit. Chef Versprille en rayonleider Daalhuijsen
besloten om voor het rayon Goes een venter aan te stellen, en dat werd ik".
M| krijgen. Dat viel niet mee, want in die
krisisjaren moesten de mensen iedere
cent wel twee keer omkeren voor-ie uit-
Sm gegeven kon worden. In de dorpen
waren winkeltjes waar veel gekocht werd
HHH en als iemand voor twee gulden kocht en
■■M .0 g ij niet alles betalen kon, werd er gepoft.
-«• Hf Bij Heijn kon dat niet, er moest kontant
aBBillll t MI \fvCfo betaald worden!"
teleurstelling wordt, voor beide par
tijen."
primair
De heer Knoppert hecht er waarde aan
te stellen, dat AHSM primair de kader-
funkties wil laten vervullen door mensen
die uit lagere funkties naar boven komen
Dit is niet altijd mogelijk. Bij het aan
trekken van kaderpersoneel denkt men
aan de leeftijdsgroepen van 20 tot plm.
30 jaar.
Ook met de werving in Amsterdam heeft
de heer Knoppert zich intensief bemoeid
Via de in advertenties opgenomen bon
nen verkreeg men een 60-tal gegadig
den. Op de voorlichtingsavond kwamen
er 35 opdagen en met 23 van hen is een
eerste selektiegesprek gevoerd.
Knoppert: "Daarbij bleek wel hoe nood
zakelijk het is, dat er doelbewust wordt
gewerkt aan bekendheid van bepaalde
beroepen. Wij zouden bij AH eens wat
meer aan de weg moeten timmeren en
bekendheid geven aan de funkties bin-
nen AH. Dit kan o.a. door bezoeken aan
scholen. Verder vinden wij, dat alles
staat of valt met de begeleiding. Daar
naast is natuurlijk ook de opleiding van
groot belang. Het is erg plezierig te on
dervinden, dat de bedrijfsleiders in onze
z.g. opleidingsfilialen zich daar ook ver
antwoordelijk voor voelen!"
opleidingsprogramma's
Gezien de problematiek van de kader
bezetting acht de heer Knoppert het een
noodzaak om de opleidingsprogramma's
goed van de grond te krijgen. Daardoor
zal het over enkele jaren wellicht beter
mogelijk zijn uit eigen bedrijf aanvulling
van het kader te halen.
"Via de Teletrips heeft men de mogelijk
heid de .opleidingen goed aan te pak
ken," zo meent hij. Daardoor zal het
naar zijn oordeel in de toekomst minder
noodzakelijk zijn om over te gaan tot
werving van personeel voor kaderfunk-
ties.
Voorts hecht hij grote waarde aan de
begeleiding van de mensen die besluiten
hun carrière bij AHSM voort te zetten.
Iedereen krijgt een 'mentor' toegewezen
die hem opvangt, begeleidt en bij
mogelijke problemen terzijde staat.
alleen procenten
"De voorwaarden waren dat ik binnen
drie maanden een omzet moest halen
van 200,- per week ^en dat ik een
provisie kreeg van tien procent en op
suiker een provisie van twee procent.
Geen loon nee, alleen procenten. Een
week later ging ik met eerste bediende
Piet van Wel op stap; er waren zestig
wijkklanten in het gebied van de kerk
dorpen Nieuwdorp, 's-Heerenhoek en
Borssele en we haalden de eerste week
een omzet van 127,-; daarna ben ik het
alleen gaan doen."
"Op maandag en dinsdag ging ik bij de
klanten de boodschappen opnemen die
in de winkel werden klaargemaakt en op
donderdag, vrijdag en zaterdag werden
bezorgd. Eerst op een fiets met mand,
later op de bakfiets, weer later met een
hond ernaast en tenslotte op een bakfiets
met motor. Ik ging over dijken en
grindweggetjes door hitte en kou,
sneeuw, ijzel en storm, maar ik verdien-
iekker en probeerde ondanks het
drukke werk steeds meer klanten te
"toen was 400 weekomzet
heel wat"
In het eerste jaar al heb ik de omzet tot
400,- per week op kunnen voeren en bij
een koffie-reklame haalde ik eens 700
gulden. Nu worden de schouders opge
haald voor zulke bedragen maar toen
was het heel wat.
Als venter haalde ik wel 36,- per week,
een chef in de winkel had toen 28,- per
week en een eerste bediende 18,-. De
nieuwe rayonleider haalde dan ook
prompt anderhalf procent van mijn pro
visie af, loonsverlaging dus; ik was
razend, maar naderhand zag ik toch wel
in dat hij niet anders kon doen."
"In die tijd waren er zo'n zeshonderd
verschillende artikelen en een klant die
voor twee of drie gulden in de week
kocht, was een heel goede klant waar je
wat voor over had. Ik fietste voor zo
iemand gerust tien kilometer extra om
vier pond soda voor negen cent te bezor
gen!
M'n grootste aantal klanten was 297 en
die bezocht ik tweemaal in de week, voor
opnemen en bezorgen. Hoeveel kilome
ters ik gefietst heb, weet ik niet. Ik was
erg blij toen ik een motor op de bakfiets
kreeg, ik voelde me van de hel in de
hemel gekomen. Erg fijn was ook, dat de
bedienden in de winkel in Goes, die de
door mij opgegeven boodschappen in
zakken moesten pakken altijd voor me
klaarstonden en altijd hielpen. Er werd
wel eens gemopperd natuurlijk, ik her
inner me nog een pinda-aktie: vier pond
pinda's voor een kwartje! Ze hebben
toen alleen al voor mijn klanten 300
zakken pinda's af moeten wegen en
vroegen me op een gegeven ogenblik of
er nou nog niemand in gestikt was."
oorlogsjaren
"De oorlogsjaren waren erg moeilijk. De
mensen kregen levensmiddelenbonnen
en wisselden die meteen in bij de
winkeltjes in de dorpen, want dan
hadden ze de boodschappen gelijk in
huis. Daar stond ik dan, letterlijk. Want
de burgemeester in 's-Heerenhoek was
een fervent NS B-er en weigerde mij ben
zinebonnen af te geven voor m'n bak
fiets. Hij vond dat ik overbodig werk
deed en dat ik maar moest gaan werken
bij de weermacht. Een schurk van het
eerste uur was dat! De burgemeester van
Borssele heeft me toen geholpen en ik
hielp hem met olie en boter van de boer,
daar was hier geen gebrek aan. Er werd
zoveel geritseld in die tijd, dat moést wel
om op de been te blijven."
"Na de oorlog ben ik gewoon hard door
gegaan waar ik gebleven was. Bood
schappen bezorgen met de bakfiets, ik
was geloof ik één van de laatsten die dat
nog deed in 1967, het jaar dat ik met
pensioen ben gegaan. Nou ja met
pensioen, ik ben nog een tijdje doorge
gaan omdat ik het werken niet kon
Hij besluit met te zeggen: "Voor een
bedrijf als Albert Heijn is een goede per
soneelsbezetting in de filialen kwanti
tatief, maar juist ook kwalitatief de basis
voor goede resultaten. Het is dan ook
volkomen terecht, dat er aan de start
van de loopbaan van nieuwe mensen
grote aandacht wordt geschonken!"
thuis een eigen depötje, waar men
bij mevrouw Oosthoek terecht kon
laten. Mijnheer De Haas en mijnheer
Van Gils kwamen me vragen wat ik ging
doen na al die inspanning en ik zei dat ik
graag nog een poosje in een winkel zou
willen werken. Daar hebben ze voor ge
zorgd. Ik kwam in Middelburg bij de
heer De Pundert in de zaak, een geweldi
ge man is dat; ik zie hem nog wel, ik
kom trouwens nog regelmatig in de
winkel want mijn vrouw en ik willen
alleen maar boodschappen van Albert
Heijn!"
een punt erachter
Hoewel ik het in Middelburg enorm
naar m'n zin had, heb ik er in januari dit
jaar definitief een punt achter gezet.
Mijn vrouw drijft hier op de Molendijk
in 's-Heerenhoek een café en het werd
haar wat teveel dat hele dagen te doen.
Nu doe ik het 's morgens en zij 's mid
dags, zodat ze tenminste wat ontlast is.
's Middags ga ik nu wel eens een kaartje
leggen of ik ga een eind fietsen, dat gaat
gelukkig nog best. Stilzitten is trouwens
niet goed voor een mens; dat heb ik
altijd gezegd, dat zeg ik nóg".
Eind 1975 werd aangekondigd dat er
voor parttimers per 1-1-1976 een andere
regeling ten aanzien van cadeaubonnen
zou worden doorgevoerd.
De loonmaatregel die in elk geval voor
het eerste halfjaar 1976 geldt, heeft
echter een streep gehaald door deze
afspraak.
Elke verbetering van arbeidsvoorwaar
den die kostenverhogend werkt, is en
blijft voorlopig verboden, tenzij het gaat
om:
loonindexering volgens CAO (per 1/1
of 1/4/1976);
jaartrede of leeftijdverhoging;
vóór 3 december 1975 schriftelijk vast
gestelde CAO-afspraken.
Of (en zo ja, wanneer) er nieuwe regels
of richtlijnen komen, is nog niet bekend.
Het overleg hierover zal vermoedelijk bij
het verschijnen van deze Flitsen gaande
zijn.
