c
E
Werk aan de winkel' naast
werken voor school
E
E
Als parttimer sta
je overal buiten
Ik wilde geen beroép
wérkP
maar
Parttime
werk hemel op aarde
John en Sylvia (Simon) pleiten voor
GERARD DIVENDAL NU
IN VASTE DIENST:
DUIMEN DRAAIEN NIETS
VOOR GON SCHEELEVGS:
„Maar waarom
geen pensioenrechten!?"
Mw. de Vries
Pensioenfonds
voor
parttimers!
PAGINA 12
FLITSEN
In het Simon-filiaal aan
de Schiedamse Groenelaan
werken tijdens de weekein
den de parttimers John de
Kruif (5e jaars leerling
atheneum) en Sylvia van
Santen (5e jaars leerling
gymnasium).
Hun motieven om als
parttimers bij een bedrijf
als Simon te gaan werken,
waren nogal verschillend:
John wilde er 'n zakcentje
bij verdienen om er zijn
kostbare hobby fotografie
mee te kunnen bekostigen.
Hij werkt al zo'n anderhalf
jaar in het Simon-filiaal.
Bij Sylvia lag het anders.
Ondanks de stapels huis
werk die zij van school mee
naar huis bracht verveelde
zij zich thuis tijdens de
weekeinden stierlijk. Het
leek haar leuker om vrijdag
middag en zaterdag aan de
kassa te zitten van het
Simon-filiaal waar haar
moeder klant was. Ze doet
het nu een maand of negen
en het bevalt haar best.
John staat doorgaans niet
zo stil bij het wel en wee
van de parttimers. Hij heeft
het best naar zijn zin en de
verhouding tussen hem en
de fulltimers is uitstekend.
Dat komt natuurlijk ook
doordat ik in dit filiaal
langer werk dan alle full
timers. Ik voel me hier
dus beter thuis dan zij".
John gaat zelfs zo ver te
beweren dat hij daardoor
ook een hechtere band heeft
kunnen kweken met het
Simon-filiaal dan de meeste
fulltimers.
Sylvia van Santen bekijkt
de zaken ietwat genuan
ceerder. Zij voelt wél een
duidelijk verschil tussen
fulltimers en parttimers.
„Een fulltimer kan het zich
gemakkelijker permitteren
om eens een dag vrij te
nemen. Als je als parttimer
alleen in de weekeinden
komt werken, vraag je je
toch af of je wel met goed
fatsoen een keer verstek
kunt laten gaan. Je voelt
je dan tóch iets beroerder",
vindt zij.
Sylvia wil na haar studie
fysiotherapeute worden. Dat
is wel heel wat anders dan
het werken in een
kruidenierswinkel. Hoe
staat zij als gymnasiaste en
met die toekomstplannen
tegenover het werken bij
Simon?
Sylvia: „Soms vind ik
het erg moeilijk, vooral als
midden in de week de prijs
van een of meerdere
artikelen is gewijzigd.
Als je dan zaterdag achter
de kassa zit, wéét je dat
niet en dan maak je gauw
vergissingen".
„En voor de rest.
als je de hele week met je
neus in de studieboeken
hebt gezeten, is het domweg
een verademing om je een
paar uur te kunnen concen
treren op het werken in
een levensmiddelenzaak.
En het is opmerkelijk dat je
je er dan tóch bij betrokken
gaat voelen. Als ik nu in
de winkel van een concur
rent kom, loop ik
automatisch de prijzen te
vergelijken
Gerard Divendal heeft
kort geleden eindexamen
voor de LTS gedaan. Nu
wil hij in januari een op
leiding gaan volgen voor
ziekenverzorger bij bejaarde
mensen. Tot zo lang staat
hij als hulp op de groenten-
afdeling van de AH-super-
mart aan de Rotterdamse
Streksingel.
Mevrouw Gon Scheelings-
Thijssen is niet de enige,
Zo'n zestig procent van
alle Ahold-medewerkers en
-sters zijn parttimers. Zo
ook Gon Scheelings, die nu
ruim twee jaar medewerk
ster is van de bestelcentrale
in Zaandam.
Ze zou niet anders meer
willen. Ze werd parttimer
om uit de sleur van het
huishouden te komen. Nu,
na twee jaar ervaring, zou
ze het iedere getrouwde
vrouw willen aanraden.
„Want het is toch ook niks
jm de hele dag thuis te
moeten zitten duimen
draaien", vindt ze.
Ze noemt zichzelf „een
bezig type". Ze vond in het
huishouden geen dagtaak
meer, „ook al heb ik vier
kinderen die in leeftijd
variëren van zes tot zeven
tien jaar. Vooral vanaf de
dag dat ook m'n jongste
dochtertje naar school ging.
liep ik dagelijks met een
door doelloosheid veroor
zaakte kriebel in m'n maag
door het huis".
mij alleen maar om het
lekker bezig zijn".
Ze vindt haar werk fijn.
„Het is eenvoudig, je kunt
er bij zitten, je belt de
filialen af, je hebt kontakt
met mensenAls ik
's middags thuis kom, ben ik
nog zo fris als een hoentje".
Heeft zij er geen behoefte
aan om aan een carrière te
werken, promotie te maken?
Gon: „beslist niet. Als ik
verantwoordelij ker werk
zou krijgen, dan zou het
bezig-zijn geen ontspanning
meer voor me zijn. Het is
juist zo plezierig dat m'n
werk simpel is. Toen ik als
parttimer hier kwam
werken, wilde ik geen
beroep, maar ik wilde wérk.
Daarin is geen verandering
gekomen. Ik heb m'n werk
en ik ben meer dan
tevreden'.'
Als LTS'er werkte hij al
tijdens de weekeinden part
time bij deze AH-supermart
om er 'n zakcentje bij te
verdienen. Om de periode
tot januari te overbruggen,
is hij nu sinds een paar
weken fulltimer.
Als er dus iemand is die
kan praten over het verschil
tussen het werken als part
timer en als fulltimer, dan
is het Gerard Divendal wel.
Gerard: „Toen ik nog niet
in vaste dienst was, merkte
ik vaak duidelijk dat full
timers zich verheven
voelden boven mij als
parttimer. Als je parttimer
bent, loopt iedere fulltimer
je te kommanderen. Iedereen
is dan zo'n beetje je chef.
Misschien komt dat omdat
ze het gevoel hebben de
gang van zaken in het
filiaal beter te kennen dan
de parttimer".
„Dat gekommandeer
nee, dat heb ik eigenlijk
nooit zo kollegiaal gevonden.
Maar ik begrijp het wel.
Als je de hele week elke
dag in het filiaal werkt, ga
je je er ook beter thuis
voelen dan mensen die bij
voorbeeld alleen in het
weekeinde komen werken."
„Maar weet je wat nou
het gekke is? Nu ik fulltimer
Ze hoorde dat de bestel
centrale van Ahold part
timers nodig had en de
werktijden leken haar
ideaal, 's Middags is ze
iedere dag thuis om voor
haar gezin te zorgen. „Toen
ik hier twee dagen zat, dacht
ik al: hier zou ik 25 jaar
willen blijven".
Ze ontkent dat ze is gaan
werken omdat ze het geld
nodig had. „M'n man heeft
een goedlopende eigen zaak.
Het geld hadden we niet
per se nodig. Nee, het gaat
Mevrouw E. A. van
Huasen-Kneefel heeft het
als parttime medewerkster
van het DC-Beverwijk best
naar haar zin. Niet uit
financiële noodzaak, maar
omdat al haar kinderen uit
huis en getrouwd zijn. En
dus dreigde voor haar een
toekomst, waarin ze thuis
met de armen over elkaar
moest blijven zitten.
Aanvankelijk tegen de
zin van haar man zocht ze
een baantje; ze kwam bij het
DC-Beverwijk terecht,
waar ze haar best konden
gebruiken. Ze werkt er al
zo'n vijf jaar. „Een belang
rijk deel van wat ik verdien,
geef ik uit om m'n dertien
kleinkinderen eens extra
te verwennen", zegt ze.
„Van wat er overblijft,
sparen we voor onze
droomwens: een vakantie
reis naar Indonesië, waar
m'n man en ik zijn geboren
en waar we jarenlang
hebben gewoond. Daar leven
we allebei naar toe".
De sfeer in het DC is
goed en mevrouw Van
Haasen heeft niet het gevoel
dat ze er als parttimer bij
hangt. „Ik heb dezelfde
rechten als fulltimers, maar
toch is het rechtvaardig
dat ik als parttimer maar
de helft krijg van de kado-
bonnen die fulltimers
krijgen? Als ik ook de helft
of minder van het aantal
uren per dag zou werken,
akkoord. Maar ik werk zes
uur per dag!"
Ze zegt zich ook vaak af
te vragen, waarom zij als
parttimer geen pensioen
rechten heeft. Ze heeft er al
eens over gepraat met
iemand van de OR, „maar
dat heeft nog helemaal geen
resultaat gehad".
„Maar ik wil helemaal
niet klagen. Ik heb het hier
best naar m'n zin. Als ik
dat vergelijk met wat
vriendinnen van mij mee
maken die als parttimers
werken in andere bedrijven,
dan is het hier een hemel
op aax'de".
ben geworden, merk ik aan
mezelf dat ik de parttimers
óók loop te kommanderen.
Het gaat gewoon vanzelf".
Heb je als parttimer ooit
het gevoel gehad er hele
maal bij te horen?
Gerard: „Nee, beslist niet.
Je staat echt overal buiten.
Als er onder het personeel
van het filiaal een feestje
wordt gegeven of als er
iets anders aan de hand is,
dan word je als parttimer
meestal niet uitgenodigd.
Dat heeft mij eigenlijk altijd
wel een beetje dwars ge
zeten".
„Maar de parttimers
hebben zelf natuurlijk ook
schuld. Als je maar een
paar uur per week in een
filiaal werkt, interesseer
je je ook alleen maar voor
wat je in die paar uur
moet doen en nergens anders
voor.
Sinds kort is mevrouw
S. E. de Vries-de Jong,
moeder van drie kinderen
tussen de 13 en 24 jaar en
medewerkster van de
bestelcentrale in Zaandam,
als parttimer gekozen als
lid van de ondernemings
raad. Ze gaat de belangen
behartigen van de part
timers. De indruk bestaat
dat ze haar mannetje zal
staan.
Zelf kijkt ze nog een
beetje vreemd aan tegen
haar nieuwe taak. „Ik heb
nog niet de indruk dat er
onder de parttimers veel
problemen leven, waarvoor
op het scherp van de snede
moet worden gevochten",
zegt ze.
Binnen
kort ga ik praten met groe
pen parttimers van andere
afdelingen. Misschien kom
ik er dan achter wat er
zoal leeft".
Ze zou zich bijvoorbeeld
goed kunnen voorstellen dat
het een belangrijk punt kan
zijn dat parttimers worden
opgenomen in het pensioen
fonds. „Denk maar eens
aan parttime werkende
gescheiden vrouwen,
weduwen, vrijgezellen.
Waarom zouden die mensen
minder recht .op pensioen
hebben dan fulltimers?"
Mevrouw De Vries werkt
twintig uur per week bij
de bestelcentrale. „Je zou
verwachten", zegt zij, „dat
dat te weinig is om een
goede intense band te
krijgen met het concern.
Misschien zou dat wel
gelden als ik op een andere
afdeling zou zitten."
„Maar op de bestelcentrale
heb ik iedere dag tele
fonisch kontakt met de
filialen. Zoiets geeft toch
wel een band, je gaat je
daardoor op den duur toch
wel een Ahold-vrouw
voelen."
