Bestellingen
1 dag in 59
binnen
filialen
„De O.R.F. is er voor
het gehele
KINDERSPEL IN 1
jAC-OOSTERHOUT
553 #i
Simon groentepcikcentrale Amsterdam:
C. D. MENNE LID VAN DE
ONDERNEMINGSRAAD FILIALEN SIMON:
Flitsen
pagina 5
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir:iiiiiiiiiii:iiiiiiiiii!iiiii!!iii!iiiii!iiiiiiii!iii!!iiniiiiiiii>iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii^
„Het is hier 's morgens een heel ander bedrijf dan in de
middag," zegt de heer J. Renes, bedrijfsleider van de Pak-
centrale van Simon op het terrein van de Centrale Markt aan
de Jan van Galenstraat in Amsterdam, „In de vroege ochtend
worden de wagens geladen met aardappelen, groente en fruit
voor de 59 Simon-supermarkten, die deze produkten in hun
assortiment hebben, 's Middags worden ook nog enige filialen
uit Amsterdam bevoorraad, maar dan hebben we het ergste
wel gehad."
Verpakken
De heer Renes spreekt tegen
woordig niet meer van „pak-
centrale", want „er wordt niets
meer verpakt." Hij gebruikt
liever de aanduiding „groente
centrale". Er gaat heel wat om:
gemiddeld een 22.000 tof 24.000
colli per week. Alleen al aan
aardappelen is er een omzet
van 75 ton per week.
Geleidelijk aan zijn alle in-
pakwerkzaamheden overgehe
veld naar de leveranciers. „Die
zijn op dit punt gedeeltelijk als
een verlengstuk van ons bedrijf
te beschouwen," vindt de heer
Renes, „de produkten komen
hier ingepakt aan.
Wanneer ons eigen personeel
12 mensen, die 's morgens
om zes uur beginnen, maar het
's middags niet al te laat ma
kennaar huis is, weten deze
afleverende chauffeurs zichzelf
wel te redden. Zij kunnen met
de vorkheftruck omgaan en los
sen dan zelf hun vracht."
Vertrouwensrelatie
Tussen Simon's Groentecen
trale en de leveranciers is in
de loop der jaren een hechte
vertrouwensrelatie opgebouwd.
„Dat moet ook wel", aldus de
heer Renes, „men komt hier el
ke dag, behalve op zaterdag.
Alle artikelen komen hier ver
pakt, gecodeerd en geprijsd
met onze verkoopprijzen aan.
Je moet er van op aan kunnen
dat dit allemaal zo goed moge
lijk gebeurt. Dat is ook vrijwel
altijd het geval, al kan een
foutje natuurlijk wel eens voor-
komen, Maar dat is een uitzon
dering, dat kan ik wel zeggen."
Vóór alles versheid
„Er gaan nooit „oude" spul
len naar de filialen," benadrukt
de heer Renes, „wat hier bin
nenkomt is uiterlijk de volgen
de middag weg. Als er per on
geluk wat foutief is besteld of
afgeleverd dan gaat dit terug
naar de leverancier. De winkels
moeten verse waar hebben."
Goede naam
De heer Renes is 15 jaar bij
Simon, waarvan 11 jaar in de
groentecentrale. Hij behartigde
vele jaren de in- en verkoop en
kentdus het klappen van de
zweep. Voor sommige produk
ten verzorgt hij nog wel de in
koop.
Ook het citrusfruit voor de
Simon-supermarkten loopt via
de Groentecentrale. Vlak voor
de loodsen waarbij ook een
koelcel is bevindt zich een
eigen losplaats voor treinwa
gons, zodat deze tot vlak voor
de ,deur kunnen rijden. Op de
Centrale Markt neemt de
Groentecentrale van Simon een
kleine 2000 m'- ruimte in be
slag.
De heer Renes is wel wat
trots op het vlotte verloop van
de toch wel drukke werkzaam
heden in de centrale. Daarbij
verloochent hij zijn „Simon-
hart" niet: „Ik geloof," zo zegt
hij, „dat wij relatief meer aard
appelen, groente en fruit ver
kopen bij Simon dan andere de
len van het detailbedrijf. Wel
een bewijs, dat wij in deze sec
tor bij de huisvrouw een goede
naam hebben verworven!"
In het AG'-restaurant dat 14 februari in Oosterhout (NB)
M werd geopend, is voor het eerst een kinderspeelhoek onder- s
gebracht.
H Bij de opening ging deze plek schuil achter een „gordijn" |j
M van tientallen kindertekeningen. Dc onthulling was toen
H aan de jeugd: leerlingen van een plaatselijke kleuterschool
kwamen in optocht met feestelijke mutsen op achter de s
koks aan. die een fraaie taart op een serveerwagen ver- 1
voerden.
M Na het zingen van een gelegenheidslied mochten de peuters 5
de tekeningen verwijderen en gaan spelen. Natuurlijk ver- M
gaten ze daarbij ook het lekkers van de koks niet.
Beloond werden ze bovendien allemaal met een hondje dat
H echt kan lopen en blaffen.
M Kot lied. dat de kleuters hadden gezongen, werd speciaal M
voor deze gelegenheid geschreven door mevrouw Van der g
g Ley. een inwoonster van Oosterhout. ij
g Hierbij nog even de letterlijke tekst:
,Boem rateketa, gaat dat zien rateketa 1
U Gaat de grote verrassing zien ff
1 Want we gaan in de maat met de kok en z'n taart 1
f| Naar de hoek waar de verrassing staat. g
1 Boem rateketa, gaat dat zien rateketa g
g Gaat de grote verrassing zien.
Boem rateketagaat dat zien rateketa g
1 Gaat de kinderspeelhoek zien g
g In de hoek spelen wij met een pop oj een trein g
Als m'n vader en moeder aan 't eten zijn 1
1 Boem rateketa, gaat dat zien rateketa 1
1 Gaat de kinderspeelhoek zien." g
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllilllllllllllllllllllllllllllllllilllIlillllllllillllllllllllllllllllllllllllllülllllllIIIIIIIIIIIIÜ'ÜIIIIIIIIIIIIIIII!^
Het onderhouden van contacten met de „achterban" is
voor vele afgevaardigden in welke organisatie dan ook
heel vaak een probleem. Ook de heer C. D. Menne, assistent
bedrijfsleider (chef kruidenierswaren) in filiaal Bijlmerplein
te Amsterdam van Simon B.V., kwam daar mee in aanraking,
toen hij werd gekozen als lid van de O.R.F. (Ondernemings
raad Filialen Simon). Hij heeft daarin zitting namens de
afdelingschefs (ook de groentechefs) in de Simon-filialen.
Deze filialen liggen verspreid en dat maakte het extra moei
lijk om in verbinding te komen met degenen, die hem hadden
gekozen.
De gehele organisatie is er op
afgéstemd om de artikelen van
de „versgroepen" ook werkelijk
vers in de filialen te krijgen.
Het filiaal bestelt één dag van
tevoren. Het contact is telefo
nisch: een groot pluspunt, aldus
bedrijfsleider Renes, dit dage
lijkse gesprek met elke van de
59 afnemers, Simon-filialen. De
bestellingen worden dezelfde
dag doorgegeven aan de leve
ranciers, die er voor zorgen, dat
het bestelde tijdig in de cen
trale aanwezig is om de volgen
de dag naai- de filialen te wor
den vervoerd. Dit gebeurt via
twee vervoerbedrijven. Nabe
stellingen zijn niet mogelijk.
„En ook niet nodig," oordeelt
de heer Renes, „Want men
heeft met één dag vooruitkij
ken in de filialen toch wel een
goed inzicht in de verkoopmo
gelijkheden."
De supermarkten van Simon
met aardappelen, groente en
fruit in het assortiment bevin
den zich in het gehele land.
Bestellingen van veraf gelegen
filialen in het noorden en zui
den gaan drie maal per week
via het DC te Zaandam tegelijk
met de overige bestellingen van
deze filialen: een welkome be
sparing van dure transportkos
ten.
De heer Menne heeft echter
een oplossing voor dat vraag
stuk weten te vinden. Tezamen
met zijn collega Bosboom (filiaal
Mosplein) zocht hij contact met
de afdelingschefs van de Si
mon-filialen in Amsterdam. Er
werd een bijeenkomst belegd,
waarop negen mensen aanwe
zig waren. Misschien waren dit
er wat weinig, maar het aantal
was voldoende om een begin te
maken met een meer regelma
tig overleg.
Agenda
„Het komt nu toch wel van
de grond," vertelt de heer Men
ne. „Wij vergaderen elke eer
ste woensdag van de maand,
waarbij wij ook willen streven
naar een vaste vergaderplaats.
Inmiddels hebben wij een voor
zitter en een secretaris geko
zen om onze bijeenkomsten
goed te laten verlopen met een
agenda en zo. Dan kun je ook
voorkomen, dat er te veel „bui
ten de orde" wordt gepraat."
Er zijn ook al enkele circu
laires rondgezonden naar de af
delingschefs van de buiten Am
sterdam gevestigde Simon-fili
alen. De heer Menne vindt, dat
daar teleurstellend weinig re
acties op zijn gekomen. „Ik kan
eigenlijk wel zeggen, dat ik er
niets over gehoord heb," merk
te hij op. Wel hebben inmid
dels twee afdelingschefs uit IJ-
muiden besloten zich bij de
hoofdstedelijke gespreksgroep
aan te sluiten. De heer T. W. A.
de Kivet (Wageningen), ook als
afdelingschef lid van de O.R.F.,
is bezig een groep te vormen,
maar ook hij heeft nog niet veel
reacties.
„Misschien denkt ment Wel,
dat wij de problemen van de af
delingschefs automatisch in de
ondernemingsraad aan de orde
zullen stellen," aldus de heer
Menne, „Maar dat is natuurlijk
niet zo. Wat voor de een be
langrijk is behoeft dat voor een
ander nog niet te zijn. Ik vind
het van het grootste belang re
gelmatig contact te hebben met
de collega's om te horen wat er
overal leeft. Pas dan kun je be
paalde onderwerpen zinvol in
de vergadering van de onder
nemingsraad aan de orde stel
len."
„De O.R.F. „draait" nu ruim
een half jaar en de heer Menne
heeft inmiddels wel ervaren,
dat lang niet elk vraagstuk zich
leent voor behandeling in de
o.r. Hij meent, dat dit ook een
kwestie van ervaring is. Gelei
delijk zal de o.r. daarom toch
wel aan betekenis gaan winnen,
zo meent hij. Dat standpunt
heeft hij ook over zijn eigen in
breng, getuige zijn uitlating:
„Ik geloof, dat je zeker een
jaar, misschien wel twee jaar,
nodig hebt om te weten wat de
mogelijkheden van en in de on
dernemingsraad zijn. Maar ook
dan blijf je de steun van de
„achterban" nodig hebben."
De heer Menne vertelt, dat
dit standpunt onder meer ook
wordt gedeeld door mej. M. G.
Harte, die namens de caissières
in de O.R.F. zitting heeft. Ook
zij is bezig met de vorming van
een gespreksgroep.
Teleurgesteld
De heer Menne kan het nog
wel begrijpen, dat men niet al
tijd direct aan zo'n groep gaat
deelnemen. Hij zegt: „De men
sen hebben het druk in de zaak,
's avonds zijn zij vaak moe. Dan
blijf je misschien liever huis
dan naar zo'n bijeenkomst te
gaan. Maar ik ben er toch wel
teleurgesteld over, dat men ook
zo weinig de telefoon grijpt om
reacties te geven en suggesties
te doen. De O.R.F. is er voor
het gehele bedrijf, en om goed
te kunnen functioneren moet
bekend zijn wat er in het be
drijf omgaat. De afgevaardig
den dienen daarover te worden
geïnformeerd. Met de Amster
damse gespreksgroep ben ik
erg in mijn schik, maar met te
lefonische reacties van afde
lingschefs van filialen elders
zou ik minstens even blij zijn.
Maar misschien komt dat alle
maal wat langzaam op gang en
wordt het wel beter."
