1 Ruim twintig jaar
alleen maar
avonddienst
J MEVROUW C. A. DE HAAS
a Thuisfront
Na de bevalling
Leuk
Ophouden
pagina tO
8 8
Het gegeven: een vrouw, 55 jaar, gehuwd, moeder
van vijf kinderenwerkt al sinds twintig jaar
buitenshuis. „Nou en", zal menigeen reageren; „dat
doen er wel meer". De vrouw op wie wij doelen
werkt echter uitsluitend in de avonduren de
eerste jaren vijf avonden per week en pas sedert
vorig jaar mei vier avonden. Een hele prestatie
desondanks. Vooral als men weet, dat er thuis
vijf kinderen waren die menig avondje gespeend
bleven van moederlijke zorg. Een enkel gesprekje
leert, dat zij helemaal niets te kort zijn gekomen.
Onze werkende moeder
in kwestie is mevrouw C.
A. de Haas, in AH's Cen
trale Slagerij in Zaandam
beter bekend als „Alie".
Zij woont in de Rosmolen -
straat in Zaandam, nog
geen tien minuten lopen
van het PB. Daar begon ze,
in maart volgend jaar is
dat 21 jaar geleden. „Ik
ben de baas erg lang
trouw", zegt ze nu, op een
manier die duidelijk maakt
waarom ze in brede kring
„het lachebekkie" wordt
genoemd.
iSïws,
Haar man is machinaal
houtbewerker; ze heeft
drie zonen van 34 (ge
trouwd), 23 en 21 jaar en
twee dochters van 32 (ge
trouwd) en 16 jaar. Ze ver
telt over ruim twintig jaar
geleden: „Ik zag een ad
vertentie voor avondwer
kers in de koekfabriek en
ben er op afgegaan omdat
ik wat wilde bijverdienen.
Vanwege de kinderen." Ze
„belandde in de beschuit"
en terwijl zij van vijf tot
tien uur 's avonds werkte,
ving haar man de kinderen
op en redderde zo'n beetje
in het huishouden. De fa
milie wende gewoonweg
aan het idee dat „moeders"
's avonds weg was.
Twaalf weken aaneen is
ze destijds thuis geweest
vanwege de geboorte van
haar jongste.
„Ik heb lang verborgen
kunnen houden dat ik in
verwachting was. Ik droeg
het grootste schort dat ik
maar kon vinden en had
het voordeel dat ik vooral
aan de achterzijde uitdijde.
In de fabriek hebben ze
het lang niet geweten,
want ik praat wel veel
maar echt vertellen doe ik
eigenlijk nooit iets."
Na de bevalling ging ze
opnieuw aan het werk, na
dat ze zich verzekerd wist
dat de baby bij haar oud
ste dochter in goede han
den was. „Die was toen
zestien en vond het leuk
om ervoor te zorgen". Echt
moeilijke problemen zijn er
dan ook nooit geweest. „Mijn
man vertelde me alles al
het kattekwaad dat de kin
deren hadden uitgehaald
en 's morgens kregen ze
van mij de wind van vo
ren. Een soort hartige hap
als ontbijt", zegt ze. Maar
ook. „Op bijzondere dagen,
zoals verjaardagen, nam ik
snipperdagen en ieder jaar
gingen we met vakantie".
Ze heeft er natuurlijk
wel eens tegen opgezien j
om 's avonds wéér de deur
uit te moeten. „Maar ach,"
zegt ze, „als ik er eenmaal
was viel het van me af, j
want ik vind het leuk om
te werken. We hebben in j
die koekfabriek trouwens i
wat afgelachen met elkaar.
Toch hebben mijn man en
kinderen vaak gezegd j
schei er mee uit" maar
ja moeder is eigenwijs en
moeder bleef doorwerken", j
Toen de koekfabriek
werd gesloten is ze over
gestapt naar de CS .Dat is
verder van huis, maar er
rijdt een busje. Tegelijk
heeft ze het aantal van vijf
avonden teruggebracht tot
vier („de vrijdagavond is
nu helemaal van mij") en
nu werkt ze van maandag
tot en met donderdag van
zes tot half elf. „Het bevalt
me goed, de grootste over
gang was om van de war
me beschuit op koel vlees
over te gaan". Vleesinpak-
ster is ze en hoewel daar
ook nog wel eens wat
sjouwwerk aan te pas
komt, kan ze het nog
steeds aan.
„Misschien dat ik er over
vier jaar mee ophoud; dan
verdient de jongste ook.
Maar het blijft prettig om
dingen te kunnen kopen
waarvoor je normaliter
geen geld hebt."
Of ze veel gemist heeft
in al die jaren? „Gezellig
heid 's avonds met de kin
deren, ja, maar ik was en
hen er op de dag en in de
weekeinden. Verder mis ik
niets. Om televisie geef ik
niet; ik val er altijd bij in
slaap. Ik denk dat ik erg
zal moeten wennen als ik
's avonds niet meer werk,
want daarmee ben ik ver
trouwd geraakt
inillllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllHlllilllllllllilllillllllilllllllillllllllllllllllÜlllilllIllillllllllillllllilllillilllllllllllllllilllllllllilllllllINHn;
In restaurant de Leusderhof (AC-Leusden) is 25 oktober 1974 afscheid genomen van vijf
ZBBL'ers, wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Het waren de heren J.
Meester uit Zeist; D. Meeuse uit NunspeetG. Keizer uit Utrecht; H. Verzeilberg uit Castri-
cum en A. G. van Grunsven uit Vught, hier met hun echtgenotes poserend voor het geijkte
gelegenheidsplaatje, dat niettemin een ereplaatsje zal krijgen in het familie-album.
Het jubileum van de heer H. Martin werd op 24 oktober j.l. thuis gevierd in kleine kring.
De officiële jubïleumdatum was 15 oktober 1974.
De heer D. Vethaak (midden) voorziet de jubilaris van het AHOLD-insigne.
Nadat de heer Bicker was onderscheiden met de ereme
daille verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, in goud,
overhandigde de heer D. Vethaak (links) hem de bijbeho
rende draagmedaille.
Het jubileum van de heer A. J. Bicker werd op 31 oktober
j.l. gevierd in het personeelsrestaurant van het hoofdkan
toor.
«M
Dhr. Th. van Duimen
feliciteert dhr. en mevr.
v. d. Bemel.
