BL bouwt zelf zijn
tweede huis
Service-aktie
Valkenburg wil SM
Voeding, PPS, 'open code'
EEN SPROOKJE' UIT HET LASSERBOS
Die mooie zomer is voorbij
Flitsen AH/SM
6
De één studeert wat in zijn
vrije tijd, de ander doet wat
aan sport; de meesten kijken
tv. De heer T. Post, bedrijfs
leider van de ZB aan de Am
sterdamse Rijnstraat, stopt al
le vrije uren in het zelfbouwen
van zijn huis; een recreatie
bungalow, een leuk aandoend
en degelijk bouwsel ergens tus
sen Lelystad en Harderwijk in
het Lasserbos. De eerste steen
werd gelegd op Koninginnedag
1972, het exterieur is klaar,
aan het interieur moet nog veel
gebeuren.
De heer Post hoorde van de
mogelijkheid tot dit bouwen van
een bevriende collega. „Eerst ge
loofde ik er niet zo in", vertelt
hij. ..maar ik liep. er al gauw
warm voor. Ik ben lid geworden
van die kampeervereniging, die
het plan had daar in totaal 220
huizen neer te laten zetten. Dat
laten zetten betekende voor de
leden zelf doen, gedeeltelijk in
samenwerking met andere leden,
zodat je dus ook bouwde aan an
dermans huis."
Aldus geschiedde; de heer Post.
die waarachtig wel wat gewend
is en aan zijn huis in Amster
dam al heel wat heeft afgeknut-
seld, stroopte de mouwen op en
ging aan de slag. ..In vereni
gingsverband". zegt hij, „werden
leidingen gelegd, maar toen de
vloer klaar was, ben ik alleen
verder gegaan". Hoewel hij tot
de ras-doe-het-zelvers mag wor
den gerekend, was uitlijnen en
Vervolg van pag. 3
waterpas maken en ramen stellen
en metselen hem vreemd, maar
toch:* hét ging.
De heer Post: „Metselen lijkt
moeilijker dan het is. Ik heb
daar vroeger ook nooit bij stil
gestaan. Het grootste probleem
bij het bouwen van zo'n huis is,
dat je als leek niet stilstaat bij
de weersinvloeden". Dan weer
monter: „Toch ging het wel lek
ker" en hij geeft wat bijzonder
heden, hij verwerkte 2500 stenen
en moest voor 42 ramen zorgen,
hij moest zelf specie maken en
de stenen aanslepen en zich ook
nog bemoeien met typische vak
termen als ringbalken en gordin-
gen.
Ale vrije dagen en zondagen zijn
„opgegaan" aan zijn huis, hij
heeft de uren niet geteld maar
het zijn er heel wat. Zijn vrouw
zorgde voor het buitenschilder
werk. omdat ook zij aangestoken
werd door het enthousiasme van
haar man. Vorig jaar voor de
winter is het huis glas- en dak-
dicht gemaakt. ..Dat wilde ik
graag", vertelt de heer Post,
..hoewel het er eerst niet naar
uitzag. Ik werd ziek, maar aan
Mevrouw M. Der Kinderen uit
het Brabantse Nunen roemt zon
der meer de korrektheid en
vriendelijkheid en netheid in de
door haar bezochte filialen.
„Een keer werd ik onbeschoft
behandeld en het vreemde is dat
het juist daar ook verre van
schoon was. Verder heb ik op
gemerkt dat vlees in de reklanie
er minder aantrekkelijk uitziet
dan vlees dat niet in de reklame
is."
Over haar gesprekjes met de
klanten: „Die hadden alleen
maar lof. Die waren ook tevre
den op punten waar ik niet zo
erg enthousiast over kon zijn".
„In het begin,voelde ik me net
een spionne", meldt mevrouw C.
Peijnenburg uit Amsterdam, die
filialen bezocht in de driehoek
Amsterdam, Den Haag, Utrecht.
mijn ziekbed beloofden wat
vrienden me te komen helpen en
dat hebben ze gedaan".
Hij en zijn gezin (twee zoons van
dertien en negen jaar) kunnen er
nu in overnachten, hoewel er
binnen nog-veel gebeuren moet.
Het materiaal voor de buiten
bouw is centraal ingekocht door
de vereniging, het materiaal voor
binnen zoals keuken, douche,
tegels enz. heeft de heer Post
zelf gekocht. Hij hoopt het huis
(woonkamer, keuken, twee
slaapkamers en douche) met een
totale oppervlakte van 54 m'- in
1975 gerealiseerd te hebben.
De kosten van de recreatiebun
galow bedragen, kaal opgeleverd
6.000,„Ik had er een cara
van voor kunnen kopen", zegt
hij, „maar die daalt in waarde
en zo"n huis stijgt in waarde.
Niet dat ik van plan ben het te
gaan verkopen, oh nee". Hij is
wel van plan ervan te gaan ge
nieten, hoewel rusten niet be
paald tot zijn liefhebberijen be
hoort. Hij is liever bezig, met
zijn postzegels, met het maken
van dia's en films, -met knutse
len, met zijn werk voor het
schoolbestuur. „Gelukkig wel,"
zegt hij, „als je niets doet, ben
je een dood mens. Ik geef niet
om tv, al volg ik wel de sport."
Toch heeft hij ook wel eens een
inzinking. „Het is meer dan eens
voorgekomen dat ik daar op
zondag 'zes a zeven rijen stenen
had weggelegd, moe naar huis
ging en dan urenlang file moest
rijden. Dan dacht ik wel eens
„waar doe ik het voor", maar
ja, als ik er dan weer ben, is het
over en geniet ik van de omge
ving, want het is daar schitte
rend". Na even doorpraten blijkt
dat hij dolgraag permanent in
een bos- en waterrijke omgeving
zou willen wonen. „Als ik de
kans krijg", besluit hij, „stap ik
zo over. De grote stad hoeft voor
mij niet".
„Ik vond het zonder meer netjes
in de filialen en het personeel
was erg vriendelijk en behulp
zaam. Het frappeerde me dat
jonge mensen in de winkel ook
erg aardig waren. Want juist jon
geren wordt nogal snel onver
schilligheid en nonchalance ver
weten".
Zij vervolgt: „Punt van kritiek is
altijd weer het wachten bij de
kassa's. Verder is me het ver
schil in een groot en een klein
filiaal zo opgevallen. In een klein
filiaal kent men de klanten en
die persoonlijke kontakten geven
toch wel *n speciale sfeer aan de
zaak. In grote zaken merkte ik
meer dan eens dat sommige
mensen speciaal door één be
paalde caissière geholpen wilden
worden en daar hadden ze het
wachten heel graag voor over."
Vervolg van pag. 3
De heksenketel is nu voorbij, al
heeft het dan onlangs nog wat
nagesudderd omdat velen ook de
herfstvakantie aangrijpen om
Limburgs vermaarde oord enige
dagen te bezoeken. Maar het
echte seizoen loopt van onge
veer Pinksteren tot eind septem
ber en dat is veel langer dan in
vroeger jaren.
De heer Roukens: „Vroeger had
je zes w eken topdrukte; dan was
het voorbij. Nu duurt het maan
den".
Een andere opmerkelijke veran
dering is, dat minder mensen in
hotels gaan met komplete ver
zorging, maar een verblijf in een
appartement prefereren. Hetgeen
wel inhoudt, dat dan zelf voor
de maaltijden moet worden ge
zorgd. „Voor ons", zegt de heer
Roukens, „is dat alleen maar
gunstig: we verkopen daardoor
meer komulete mlaatijden en/of
de ingrediënten daarvoor."
Hoe druk het in zijn 180 m2
grote ZB met drie gangpaden en
twee kassa's is geweest, weet hij
boeiend af te schilderen: „In het
seizoen komen niet alleen de
huisvrouwen maar hele families.
Pa en de kinderen en schoon
mama zijn erbij en dat vult de
zaak wel.
Het is herhaaldelijk gebeurd dat
wij op kisten klommen om te
roepen „wie niets koopt, wordt
verzocht door te schuiven".
„Vakken vullen," zegt hij, „is er
op de dag niet bij. De ruimte
hier is te klein. We hebben een
SM nodig, te meer daar er al hon
derden keren gevraagd is naar
vers vlees, maar dat hebben we
niet. We hebben evenmin een
groentckoeling, zodat je ook wat
dat betreft niet alles kunt ver
kopen. Jammer, vooral omdat
die trend naar zelf maaltijden be
reiden zich duidelijk doorzet. Ik
blijf hopen op meer ruimte, op
meer produkten; op een SM".
De heer Roukens, 30 jaar AH'r,
10 jaar alweer in de huidige ZB
heeft in dat seizoen 50.000 a
60.000 mensen per week in de
winkel gehad. Toeristen meren
deels. „Het is altijd aardig te
ervaren dat pa doorgaans eet
wat de pot schaft, maar zich in
de winkel tijdens de vakantie
bemoeit met de aankopen en zijn
vrouw zegt wat hij graag wil
eten".
Was het in de zaak permanent
druk in die weken, het hoogte
punt van die kermisachtig aan
doende opeenhoping van men
sen lag toch wel bij de kassa's.
„Wat de meisjes daar gepres
teerd hebben is geweldig", zegt
hij, „een bestelling van dertig
gulden werd in dertig sekonden
tijd aangeslagen. Ze w erkten in
een waanzinnig tempo, dat mis
schien het best geïllustreerd is
door te zeggen dat er in een
week tijd drie kassamotoren door
gebrand zijn".
Hij en zijn medewerkers,' onder
wie in de drukke tijd vele trou
we parttimers, stonden bij voort
during onder druk. En los daar
van hadden ze ook nog te ma
ken met het weer. De heer Rou
kens: „In een droog seizoen wor
den veel frisdranken gekocht, in
een nat seizoen veel koekjes,
chocolade en zoutjes, maar die
laatste kun je zeker bij de
hitte die we gehad hebben
niet zo lang in voorraad hebben.
We hebben dit paar veel droog
weer gehad en maar één week
nat, maar dan moet je wel snel
omschakelen".
ZB Valkenburg is nu weer nor
maal. „niet meer in het abnor
maal hoge tempo, maar in het
gewone hoge tempo." In decem
ber komt een nieuwe piek, dan
volgen er enige maanden van be
trekkelijke rust en dan begint de
heksenketel opnieuw. „We zijn
het gewend", zegt de heer Rou
kens die, net als zijn medewer
kers, gedwongen is, zelf altijd in
voor- of naseizoen met vakantie
te gaan.
Vervolg van pag. 3
Nadat onze actie was gestart
kwamen er bij de filialen zelf
verbazingwekkend weinig reak-
ties binnen. Dat klopte ook wel
met de verwachtingen, omdat wij
in al ons voorlichtingsmateriaal
het publiek opriepen om even
tuele brieven rechtstreeks te stu
ren naar postbus 555 in Zaan
dam.
In veel gevallen vroegen de klan
ten om het aantal artikelen waar
over voorlichting werd gegeven
uit te breiden. Er bleek vooral
behoefte te bestaan voedings
waarde-informatie over koek.
snoep, zoutjes, enz. Vandaar dus,
dat wij nu eerder genoemd boek
je in omloop zijn gaan brengen.
Inmiddels zijn er drie produkten
(pindakaas, doperwten en Lun-
cheonmeat) waar wij als proef
informatie over de voedingswaar
den op de verpakking gaan ver
melden. Er is nu een diskussie
aan de gang. of een dergelijke
etikettering voldoet aan de nor
men die de Warenwet heeft vast
gesteld.
Tenslotte het nieuwere systeem
van open coderingen, dat vol
gens onderzoekingen bij het pu
bliek nogal in de smaak valt. Er
was een grote bekendheid met f
het systeem, waarbij wij de uiter
ste verkoopdatum én het aantal
houdbaarheidsdagen van zo'n
honderd produkten geven. Ook
dit aantal artikelen zal in de ko
mende maanden worden uitge
breid.
