HET HELE GROTE BOS
n
7////P1
J_
In het bos, in het bos.
ALBERT'S CORNER
AFSLAG RECHTS
AH-Flitsen
5
Proeven in het geurige domein van chef-kok Dik Bosveld (rechts) 4C-mn„na„r r
(links): Eigenlijk ben je met zulk fijn personeel als bedrijfsleider overbodig. Maar ik zeg altijd
wees nooit tevreden met jezelf. Dan blijf je toch wel rennen. Duizend-en-één klusjes. Achter de
gasten aanlopen. Zorgen dat de gasten zich mens voelen. Gastheerschap, voel je welIk bedoel dit
je moet de gast laten merken dat hij nog iets in te brengen heeft. En zomers sta ook ik achter de
spoelmachine hoor, geloof dat maar.'
Vernooy en zijn 10 man vast
winterpersoneel hebben er echter
de grootste schik in. 'De mooiste
tijd van het jaar', zegt hij zelfs.
Klantenbinding
Maar ook op verzoek van ande
re gezelschappen trekt de hon-
gerstillende AC-pIoeg uit Beek
bergen regelmatig het woud in.
De bestelling voor een smakelij
ke garnering van de selectiewed
strijden van de Nederlandse Ja
gersvereniging op de Harskamp,
in mei, is al ontvangen. En ook
was daar op 8 december van het
vorig jaar nog die industriële
Boomplantdag van zo'n dikke
honderd directeuren uit het Ne
derlandse bedrijfsleven in het
Deelerwoud.
'Of we maar even honderd liter
erwtensoep, 450 broodjes en
voor 125 man koffie wilden la
ten aanrukken. Nou met een
karretje achter de auto kom je
een heel eind het bos in en ik
houd wel van een feestje, dus
daar gingen we weer. Laat de
klant maar weten dat hij nog
wat in te brengen heeft', zegt de
heer Vernooy die, na een wan
kele start als slager, later ban
ketbakker en tien jaar als hof
meester op de grote vaart zijn
carrière bij Albert Heijn begon
als Hamburger-bakker.
Goed, Albert's Corner het staat er nu sinds drie jaar in niet
geringe letters op het dak, maar eigenlijk is er geen verandering
gekomen in de gemoedelijke sfeer van het oude theehuis op
het Veluws Eiland in een van de uitlopers van het 'ongeregelde'
Deelerwoud onder Beekbergen. Zo'n typisch Gelders plaatsje,
dat de laatste jaren is gaan weifelen tussen gehucht en dorp.
Daar waar het pure Deelgroen zeer licht wordt geraakt door
de Arnhemseweg, daar doet AC-raanager C. Vernooy (35) dan
ook alles met plezier voor zijn Alberts Comer.
Bedrijfsleider Vernooy, dikke
gezonde man met vriendelijke,
soms bijkans olijke ogen, wiens
accent wij, op zijn verzoek
naar blijkt met Amsterdam
precies weten te lokaliseren, legt
uit waarom de AC-Beekbergen,
behalve zijn uniek te noemen
ligging, nog méér uit de horeca-
tieve Alberts Corner-stadssmaak
valt.
Jachtig
Bij de AC-Beekbergen wordt de
gast niet altijd afgewacht. Negen
donderdagen per jaar, bijvoor
beeld, trekt een AC-karavaan
gedurende het jachtseizoen het
Staatswildreservaat bij Apel
doorn in, om hoofdjachtopziener
W. van Loenen en zijn twintig
prominente jagers, vijftig drij
vers van al even goeden huize en
tien man jachtpersoneel van dito
allooi gastronomisch te plezieren
met koffie, borrel met hap en
over de verschillende donderda
gen respectievelijk fondue, erw
tensoep, haché, zuurkool en boe
renkool, mèt dessert. Massavoe-.
ding, akkoord, maar het is op de
Veluwe nog geen New York.
'Fijn publiek dat van goed eten houd,' zegt AC-manager Vernooy
over de recreanten die zijn Alberts Corner in Beekbergen zo hevig fre
quenteren. 'Vooral als we voor gezelschappen de omliggende bossen in
trekken, hebben we het grootste plezier,' kijkt hij je aan met zijn Amster
damse ogen, die dan ook geen aanleg hebben voor verdriet.
De mensen die hier komen eten,
dat zijn de boswandelaars, mili
tairen uit omliggende legerplaat
sen, jagers, vakantiegangers,
weekeind-mensen, trimmers, en
fin laat ik zeggen: recreanten en
natuurliefhebbers.
Die willen geen frikadel uit de
muur. Die willen gezond schran
sen, dat wordt door hun omge
ving in de hand gewerkt. Ze
hebben een behoorlijke trek ge
kregen van de boslucht. Daarom
komen wij dan snel en goed,
persoonlijk en hygiënisch, be
taalbaar en in een leuke atmo
sfeer voor de draad met aantrek
kelijke schotels, stokbrood en
sauzen en gemengde salades, een
aanbod waar de mensen een bo
venal gezonde maaltijd aan heb
ben. Een hoop piepers, dat kan
niet meer, wijst de heer Vernooy
in zijn bistro-achtige eethuisje,
waar je etend, zwijgend kunt ge
nieten, zonder dat een geforceer
de poging is gedaan om sfeer te
scheppen.
Chef-kok Dik Bosveld oud-
Prins Carnaval Dik I van Arn
hem tovert in zijn domein
('Wilt u wel eerst even uw siga
ret doven') een serie menu's die
klinken als een gedicht.
Zijn toeristencreatie werd op de
jongste Horecava-beurs in Am
sterdam door NTB en ANWB
tot een van de tien beste toeris
tenmenu's van Nederland be
noemd.
Waar hij terecht trots op is. 's
Nachts wordt de AC-Beekbergen
bewaakt door twee weldoorvoe
de herdershonden, de lievelingen
van het personeel. De hele nacht
is het restaurant trouwens ook
geopend en het is een van de
weinige Nederlandse wegrestau
rants, die ook dan persoonlijke
service bieden. Zomaar, bij kaars
licht opgediend in de jachthut
in het bos, wordt later koffie bij
het kampvuur geserveerd. 'Een
hele improvisatie', zegt de heer
Vernooy, 'want in de hut is al
leen waterleiding. Gas en alles
moeten we meenemen'De heer
Voor wie in de buurt is: In Apeldoorn naar het station rijden. Daar
de weg naar Arnhem nemen. Beekbergen is niet aangegeven, maar dat
wijst zich vanzelf. Arnhemseweg op, Beekbergen door en dan een paar
kilometer verderop de tweede afslag rechts.
Geen bal
Nu, over die frituurvetrijke pe
riode: 'Met een bal of een kro
ket hoef je in Beekbergen niet
aan te komen. De AC-Beekber
gen is geen doorgangshuis'.
'We hebben het beste water van
de Veluwe', meldt manager Ver
nooy als curiositeit bij de dertig
meter diepe waterput achter zijn
bedrijf. 'Een hardheidsgraad van
2 en als je dan weet dat die in
Amsterdam 18 is...'
Faam
In de Apeldoornse agglomeratie
geniet de Albert's Corner in het
woud al grote horecatieve faam.
Kan men dan in het centrum
van Apeldoorn, per saldo de pa
rel van de Veluwe, niet lekker
eten? 'Oh, jawel', zegt de heer
Vernooy, 'maar je bent dan al
leen wel een stukje duurder uit'.'
De basis van zijn succes? Kwes
tie van een beetje aan de weg
timmeren', zegt dc manager en
hij verhaalt sjeuïg over zijn uit
nodiging aan alle kinderen van
de Apeldoornse gymnastiekver
eniging Odilon om gratis panne
koeken te komen eten. Een pro
motie-activiteit. 'Bleek later dat
de vereniging 600 leden heeft
die je 'kinderen' zou kunnen
noemen. Ja, wist ik veel. Daar
moeten we nu nog wel even een
oplossing voor vinden. Maar dat
lukt wel', spreekt hij resoluut.
Proeven
En: 'Ik zeg altijd maar: als je
pannekoeken wil gaan verkopen
dan moet je de mensen eerst die
pannekoeken laten proeven
gratis. Dan weten ze tenminste
hoe het smaakt. Kinderen zijn
erg belangrijk. Je kunt moe bij
wijze van spreken nog zo slecht
te eten geven, maar de kinderen,
neen, dat kan niet'.
