Pedro Auke:
Een van AH's
Europese
groentemannen
Outward Bound School leert
kursisten te komen
tot goede samenwerking
Emmen ging
vissen
Flitsen-drukkerij
in de as
AH-Flitsen
7
Toen hij driejaar geleden begon vertelden die ogen daarginds
vrijmoedig 'Wie ben jij dan wel?\ zeiden die monden Albert
HeijnNooit van gehoordNu is het totaal anders. Pier Auke
Haagsma (kan het Frieser?) is Pedro van Albert Heijn en voor
hem lopen tal van Italianen en Spanjaarden desnoods het vuur
uit de sloffen. Zij zijn nu ook behept met die AH-sfeer, weten
nauwgezet wat AH wenst en voeren dat uit met een precisie
die wij nuchtere noorderlingen nooit van zwierige zuiderlingen
zouden verwachten. P. A. Haagsma heeft dat, althans op zijn
terrein dat vooral Italië, Frankrijk en Spanje omvat, bewerk
stelligd. Het heeft moeite gekost, dat wel.
Reeds vele jaren kennen we in ons land de O.B.S.-kursus,
voluit: Outward Bound School.
Outward Bound is een zeemansuitdrukking in de engels-
sprekende landen, die niet letterlijk te vertalen is. Het komt
er op neer, dat wanneer de trossen losgegooid worden, het schip
en de bemanning ineen optimale konditie zijn om de reis tot een
goed einde te kunnen brengen, er door de kapitein van het
schip'Outward Bound' wordt geroepen.
De oprichter van de le O.B.S. in
Amerika wilde de jeugd van de straat
houden om ze bewuster te maken en
zo een betere plaats in de maatschap
pij te laten verwerven.
Enkele A.H.-ers volgden de kursus in
Nederland; hieronder hun verslag. Bij
het begin van de kursus had de groeps
vorming plaats, wat nog heel wat
voeten in de aarde had. Met name het
bijelkaar passen van de verschillende
mensen, die elkaar dikwijls niet ken
den en soms ook nog bij andere be
drijven werkten.
Via sport, diskussies over het doel van
de kursus, en kommunikatie-spelen,
kwamen de groepen tot stand. De
Groep heeft één gezamenlijk doel
voor ogen, dat in de loop van de kur
sus verwezenlijkt moest worden. Dit
gebeurde d.m.v. sport, spel, kano- en
trektocht. Aan de hand van deze
hulpmiddelen kwam je tot gesprekken,
waarbij je elkaar wees op de zwakke
en sterke punten. Dit kwam het beste
tot uitdrukking in het maken van een
sociogram. Dit was een langdurig
spel, waarbij niet gesproken mocht
worden. De personen van de groep
namen die plaats in, die zij dachten
ook in de groep te nemen, bijvoor
beeld
Het leiderstype in het midden en de
persoon, die je niet mocht, keerde je
bewust de rug toe, waardoor het kon
gebeuren, dat één persoon steeds uit
het midden van de groep geweerd
werd.
Hierna gaf iedereen 'n zinvolle ver
klaring waarom hij die bepaalde plaats
had ingenomen.
In de hierna volgende dagen viel het
op hoe open je met elkaar sprak over
zijn of jouw tekortkomingen, hetgeen
je op prijs stelde.
Het zal niet meevallen om het geleerde
in praktijk te brengen. Sommige din
gen zitten diep in je karakter. Maar je
je probeert wel veel meer de mensen
positiever te zien. Je vooroordelen
vallen zo goed als weg en je probeert
iedereen bestaansrecht te geven. Doen
wij dit allemaal?
De O B S. is er een machtig hulp
middel voor, waardoor het wenselijk
is om ook meer jongeren naar deze
kursus te laten gaan.
Deze zullen dan misschien zelf een bij
drage moeten leveren in de kosten,
waaruit hun belangstelling dan blijkt.
Voor inlichtingen en reakties: Peter
Arkesteijn, Reddie Kort en Fred v.
Leeuwen. Tevens kontaktadr. v.
Noortwijckstraat 40b, Rotterdam.
Hij is merchandiser import groenten
en fruit behalve voor citrus en bana
nen. Een mondvol beroep. Zijn wieg
stond in het Friese ('ik spreek dus ook
Fries') en als jongen maakte hij in het
groot kennis met groenten en fruit
alwaar /ijn \ader een groothandel in
had. Hij werkte erin en ervoor, reisde
veel, plukteop één van die rei/en in
Spanje zijn vrouw ('ik spreek dus ook
Spaansen belandde ruim drie jaar
geleden bij AH om er de import van
groenten en vruchten op te zetten.
Niet zomaar ineens, maar na lijvige
studies op dal gebied, na een intense
kennismaking met hel hele bedriif. na
het leren van Italiaans en het bijschave
van Frans, Duits en Engels. Dat alles
in de tijd, dat AH zijn buitenlandse
groenten en fruit betrok van agenten
en importeurs, moest nemen wat er
werd aangeboden, weinig in de melk
te brokken had en. het grootste
nadeel, geen consument-gerichte zaken
kon doen. Aan Haagsma de taak dat
te veranderen. Door een eigen organi
satie op te bouwen.
Voorop stelt hij dat hij volledig vrij
gelaten werd, vooral door zijn pro
ductmanager de heer B. P. Velema,
eigen initiatieven kon ontplooien en
waar nodig gesteund werd.
'Dat was en is heel belangrijk; het
tekent de sfeer in het bedrijf het
tekent ook het vertrouwen dat ze in je
hebbenHij ging kijken en praten in
Franse, Spaanse en Italiaanse ge
bieden en de resultaten daarvan lig
gen voor het grijpen: de enorme op
gang van Italiaanse perziken (AH
bracht ze als eerste in een mandje),
de aardbeienluchtbrug vanuit Italië,
Franse druiven, Italiaanse bloemkool
en sperziebonen en tal van artikelen
die eerst in de filialen met een wereld-
tuin getest zijn en nu in alle filialen te
koop zijn zoals Franse blauwe as
perges, aubergines, nectarines, broc
coli (het kleine zusje van de bloem
kool) en artisjokken.
'Wij', zegt de heer Haagsma, 'hebben
onze eisen gesteld, hebben gezegd hoe
we verwerking, verpakking en vervoer
willen. We hebben daarnaast de hele
AH-filosofie overgebracht, de mensen
daarginds enthousiast gemaakt voor
onze en daarmee ook voor hun eigen
zaak. Onze kontakten, direkte kon
takten, zijn uitstekend. We werken nu
samen met partners, die ons kennen en
begrijpen'. Hoe dat alles bereikt is?
Het blijkt moeilijk te omschrijven,
maar het kernpunt is: rekening hou
den met de mentaliteit van de mensen
in die andere landen en zakendoen
in de taal van die mensen.
Op een woensdag staat er een wagon
perziken in Zaandam. AH keurt de
lading af. Informatie leert dat de
wagon naar Hamburg moet. Op zondag
een telefoontje naar de heer Haagsma
dat de wagon in Oldcnzaal staat. Een
telefoontje leert dat de wagon naar
Kopenhagen moet. De woensdag daarop
staat de wagon opnieuw in Oldcnzaal,
gevuld met een smurrie die ternauwer
nood tot vergane perziken te herleiden
bleek. De heer Haagsma: 'Je kunt
zeggen, wij hebben de lading afgekeurd,
het is ons probleem niet meer, dus ik
bemoei me er niet meer meemaar ach je
kent de mensen daar, beseft dat ze hun
vracht kwijt zijn en extra kosten heb
ben en dan wil je heus wel ettelijke
uren telefoneren, ook al is het op je
vrije dag'.
Tot zijn taak behoort wel het begelei
den van die artikelen en het maken van
van promotie daaromtrent. 'Daarvoor'
zegt hij, 'zijn er de kontakten met de
steunorganisaties en de groentencliefs
in de filialen, die fantastisch meewer
ken. Ik hoef alleen maar te denken
aan hun positieve opstelling ten aan
zien van volkomen nieuwe artikelen'.
En voortbordurend op nieuwe arti
kelen: 'Er zullen er nog wel meer
komen. Je hoeft er niet beslist naar
te zoeken, je komt ze vanzelf tegen.'
Waar het einde is? 'Ik weet het waar
achtig niet', zegt de heer Haagsma,
'ik geloof dat niemand dat weet. Moge
lijk moeten we mettertijd typisch
Nederlandse/ie produkten ook uit
andere landen halen. Dan is er de vraag
of AH zo snel zal blijven doorgroeien.
Samen met mijn assistent de heer Vet
is het nu nog wel te verhapstukken,
maar misschien moet er nog wel eens
een grote, aparte organisatie opgezet
worden.' Omdat hij liever punten zet
dan vraagtekens besluit hij met een
'Nu liggen we duidelijk voorop. We
zullen er alles aan doen dat zo te
houden'.
Op woensdag 28 juni was voor de filia
len 1025 Coevorden en 1641-1096
uit Emmen de grote dag aangebroken
om de hengels te voorschijn te halen
voor de jaarlijkse viswedstrijd. Ieder
een was verzocht om half acht aanwe
zig te zijn bij de visvijver in het dorpje
Dalen. De vangst was in vergelijking
tot vorige jaren bijzonder goed.
De dames hadden af en toe wel assis
tentie van de heren nodig om de enor
me vissen van wel 10 cm uit het water
te krijgen, wat dan na veel moeite en
nog veel meer gelach eindelijk gelukte.
Ook was er een visser die niet genoeg
op zijn dobber lette zodat de vis er bij
na met zijn hengel van door ging.
Om negen uur werd het einde van de
wedstrijd aangekondigd en begaf ieder
een zich naar de bar-dancing 'HET
OELEN BRET' in Dalen. Hier wer
den de prijzen bekend gemaakt.
De heer Heinen uit filiaal 1641 bleek
de meeste vis te hebben gevangen,
hij mocht dan ook de wisselbeker in
ontvangst nemen. De tweede en derde
prijs werden gewonnen door de heer
G. Nellestijn en mej. Hutten.
Op maandag 17 juli j.I. hoor
den we om 07.00 uur dat de
drukkerij van Flitsen, Henkes
Holland in Haarlem, in lich
ter laaie stond. Op weg naar
Zaandam zijn we er langs ge
reden. Van de grote moderne
drukkerij was niets meer over.
Dezelfde avond stond er reeds een ad
vertentie in de krant, met de medede
ling dat de andere drukkerijen van de
NDU, waartoe Henkes behoort, en
andere kollega-drukkerijen klaar ston
den om de relaties van Henkes op te
vangen.
De volgende dag ontvingen we een be
richt van de produktieleider van
Henkes, de heer Knoop, van de vol
gende inhoud: 'Gewoon doorgaan met
Flitsen, we staan voor niets. Kopij naar
Firma Ruys, Oudeweg, Haarlem. Tech
nische procedure blijft gelijk'. Een
vlotte reactie in een moeilijke situatie.
Het lijken wel AH-ers!
Wie ooit in Spanje of Italië geweest is,
weet dat de mensen daar veelal leven
met de leuze: wat vandaag niet afkomt
kan morgen wel. Een lofwaardig
standpunt in verband met enge
ziektes en zo, maar harde business
vergt een ietwat andere instelling
en Pedro Haagsma heeft hen van de
noodzaak van die andere instelling
kunnen overtuigen. Via een oer-
zakelijke benadering, maar doorspekt
met zuidelijke flairs.
Niet altijd is het even zonnig verlopen.
De heer Haagsma herinnert zich maar
al te goed zijn eerste vliegtransport
van aardbeien naar Nederland. 'Die
konden meteen naar de jamfabriek.'
Zijn baas had als enig commentaar
'Je hebt er zeker van geleerd'. Die
lering moge blijken uit de achttien
vliegtuigen die dit jaar de aardbeien
puntgaaf hebben afgeleverd. 'Moet
u nagaan, die aardbeien zijn 's morgens
geplukt en de volgende morgen zijn ze
al op Schiphol vanwaar ze direkt naar
de filialen gaan. Als je in Nederland
aardbeien koopt, gaat dat via de veiling
en duurt het tenminste twee dagen
voordat ze de consument bereiken
Naast die aardbeien-luchtbrug is er
het vervoer over de weg, ondermeer
met dertig koelwagens. Aan Haagsma,
28 jaren jong, de taak dat te organi
seren. Hij is er veel langer dan acht
uur per dag mee bezig, telefonerend,
telexend, ontvangend en uitschrijvend,
reizend naar verre streken voor het
verstevigen van bestaande en leggen
van nieuwe kontakten. Vreemde
ervaringen? 'Jawel, in Sicilië zit een
man die iedere week driehonderd
wagens met bonen verzendt. Geen
kleinigheid, maar ik kon die man
eerst niet vinden. Ik kwam in een klein
dorp, waar in een of ander hokje een
mannetje zat met een pet. Dat was hem
en ik had een groot bedrijf verwacht'
Hoe zijn kontakten zijn uitgegroeid
toont dit verhaal
^IIAAR GAAN2.E,
NAAR MOEDERDE
EEN HEEL WEEKEND
ZONDER INSPRAAK,
BONDER MEDE2EG-
GENSCHAP, ZONDERa^cT
WERKOVERLEG, S
^OMMUNICflLlE.
