Z.B. Boxtel moest wel iets doen
ZB Utrecht Score/straat
Assortiment moet aangepast zijn
Z.B. Echt wacht op passanten
AH-Flitsen
3
De verklaring hiervoor: de ZB ligt
buiten de kern van het qua in
wonertal vrij langzaam groeiende
Echt. Toen het filiaal geopend
werd, stond vast dat er op het
enorme terrein er tegenover ge
bouwd zou worden, het nieuwe
gemeentehuis onder andere, maar
de gemeente bleek kort daarna
geen geld te hebben, het bouwplan
ging de ijskast in en de ZB staat
daardoor nog steeds wat verloren
achteraf. Voor de heer Den Bley-
ker een zorg, die hij torst met de
overtuiging dat alles in orde zal
komen.
Hij ziet de toekomst van zijn ZB
in dit land van vlaaien en brons
groen eikenhout echt wel zitten.
Want alle eerder genoemde zwarte
kanten ten spijt, de Echters wil
len AH echt wel. Ondernomen ac
ties, stunts bijna, de doorgevoerde
wijzigingen hebben voor nieuwe
klanten gezorgd van wie er velen-
dat dient gezegd - van een opmer
kelijke trouw blijk geven. "Je
moe! aan de weg blijven timmeren
meent de heer Den Bleyker,
"je moet ook iets durven doen".
Voordat hij hier bedrijfsleider
werd, was er al één en ander ver
anderd. Ik kan daar niet zo bat-
veel over vertellen, omdat ik er niet
bij geweest ben. Het basisassorti
ment is toen ingekrompen, alles is
wat groter opgezet en bepaalde
artikelen zijn groter uitgezet. Wel
weet ik dat d>* acties met uitzon-
deringsprijzen in begin 1970 enorm
veel effekt hebben gehad, dat dit
echt wel klanten getrokken heeft".
Over deze, zijn eigen tijd, zegt hij:
"Iedere week voeren we acties, intern
verhuizen we steeds om de aandacht
op wéér andere artikelen te ves
tigen. We haken in op de landelijke
acties en op die van leveranciers en
we maken gebruik van massale dis-
play".
Zijn grootste wens: "Voorbijgan
gers". Wens nummer twee: "Vers
vlees, de aansluiting voor de appa
ratuur is er." Met een artikel als
vers vlees erbij zullen de mensen
naar zijn stellige overtuiging wél
een straatje omlopen naar deze ZB.
Bedrijfsleiders en hun dames in Den Haag aan de lunch bijeen.
„Het assortiment moet
aangepast zijn aan de
grootte van de ZB. Je moet
kunnen marchanderen. Ik
vecht voor m'n assorti
ment als het moet en het
moet wel eens". Die uit
spraken zijn van de heer Th.
B. M. Raasing, bedrijfs
leider ZB Jan van Scorel-
straat in Utrecht, een
drukbeklante zaak met
opmerkelijk enthousiaste
medewerkers.
"Kijk", zegt de heer Raasing,
als AH het stadion hier verderop
koopt en er een Miro sticht of een
reusachtige SuperMart kan ik wel
inpakken, maar nu zijn er volop
mogelijkheden. En daar moet je
gebruik van maken". Hij doet dat
door middel van een aan dit filiaal
aangepast assortiment, het uit
buiten van acties van leveranciers
en het uitkomen met extra stands.
De heer L. C. J. Caste-
lijn zwaait de scepter in de
ZB Boxtel. Hij is Bra
bander van huis-uit, heeft
acht jaar hoofdstedelijke
ervaring, keerde vier jaar
geleden terug op de ge
boortegrond, waar hij met
het verstrijken van de tijd
steeds nadrukkelijker ge
confronteerd werd met de
lang niet malse concur
rentie van buurman-links
en buurman-rechts. Hij
zegt: „We moesten iets
gaan doen, het was hoog
nodig. We hebben iets ge
daan en binnen zes weken
al hadden we twintig pro
cent van de omzet terug
gehaald".
Dat „iets doen" vond eind vorig
jaar plaats, na veel praten en over
leggen met vooral ook de mede
werkers, waarna in twee weken
tijd de zaak werd omgebouwd en
een totaal ander systeem werd in
gevoerd. De essentie daarvan: een
assortimentswijziging, waarbij 67
artikelen met een matige omzet-
snelheid verdwenen en waardoor
andere „snellere" artikelen ruimer
gebracht konden worden. Verder
wordt er iedere week een bepaald
artikel speciaal onder de aandacht
gebracht door massale display.
De heer Castelijn licht toe:
„De zaak oogt nu heel anders en
van de klanten hebben we alleen
maar goede reakties gekregen.
Door de inkrimping van het basis
assortiment hebben we meer mo
gelijkheden gekregen. De door de
wijziging beschikbaar gekomen
ruimte hebben we voor andere ar
tikelen benut". Bijzonder te spre
ken ook is hij over de wekelijks
wisselende extra-actie.
Deze sluit aan bij landelijke acties
of is opgehangen aan een bepaalde
actualiteit (moederdag, vaderdag
etc.) of bestaat uit het naar voren
brengen van zomaar een artikel.
Mét massale display, die het goed
blijkt te doen. Er is eens een kaas-
week geweest, een chocoladeweek
en ook eens een rijstevlaaienweek.
Dankzij die assortimentswijzig
ing en dankzij die acties is terug
gewonnen wat verloren leek, waar
bij opgemerkt dient te worden dat
de heer Castelijn nu een ander
zorg je heeft.
„Er is in Vught", zegt hij, „een
SuperMart van A H gekomen en dat
merk ik wel. Dat verse vlees voorat
trekt enorm, ik wou dat ik
het ook had, want nu is het assor
timent nier volledig. Dagartikelen
als groenten en fruit gaan moei
lijker als je geen volledig pakket
hebt". Maar ook zegt hij: „On
danks, of misschien wel juist door
de SuperMarts blijf ik geloven in de
ZB's als de opzet aan de omstandig
heden is aangepast. Want altijd zul
len er mensen zijn die de ZB prefe
reren, omdat ze sneller klaar zijn en
omdat er meer kontakt is met het
personeel".
Zijn stokpaard vandaar dat woord
"marchanderen" het groter bren
gen van die artikelen die goed ver
kocht kunnen worden.
"Als ZB", zo zegt de heer Raasing
"kun je nu eenmaal niet het assor
timent van een SM brengen, je
moet dat aanpassen aan de be
schikbare ruimte en vooral ook aan
de omgeving en dat laatste is voor
ieder filiaal anders. Ik zit hier in
een wijk waar een goed wijntje erg
goed verkocht wordt en daarom
heb ik een heel leuk assortiment
goede wijnen". Hij wijst op een dik
boek, het zogenaamde worpsys
teem bevattend winst door opti
male ruimte en presentatieen
zegt: "Wat een uitgekiend systeem
is dat, dat heeft de ervaring me ge-
Welke mogelijkheden zijn er
voor de ZB's. Over dat onder
werp is uitvoerig gesproken,
zo hier en daar zelfs heftig
gediscussieerd, tijdens de in
mei gehouden introductiedag
voor bedrijfsleiders. Een aan
tal mensen uit de praktijk,
ZB-bedrijfsleiders, gaf er zijn
visie op het wel en wee van de
ZB. Drie.van hen doen dat in
verkorte vorm nog eens op
deze paginadrie uit een reeks
die onvoorwaardelijk geloven
in het voortbestaan van de ZB.
Kernpunt van hun betoog: "De
opzet van de ZB moet worden
aangepast aan de omstandig
heden en dat is geen kleinig
heid".
leerd, maar die zelfde ervaring
laat me zeggen dat je de vrijheid
moet hebben om binnen dat sys
teem datgene Je doen wat in het
bewuste filiaal passend is".
Ook hij is van mening dat het be
staansrecht van de ZB vooral
§chuilt in het feit, dat er altijd
mensen zullen zijn die de SM te
groot en te onpersoonlijk vinden.
"Ik geloof in de ZB", zegt de heer
Raasing, "al zie ik de juiste vorm
nog niet precies. Nü gaat het erom
de ZB levend te houden en dat
kunnen de mensen zelf doen". Hoe
hij dit beoogt is snel gezegd, de
medewerkers zoveel mogelijk be
trekken bij alles wat moet worden
gedaan, opdat er een hecht team
ontstaat dat meehelpt denken.
"Mijn mensen hebben ieder een
eigen straat in de zaak, die ze zelf
standig behandelen. Zij hebben stuk
voor stuk verantwoording gekregen
en dat kweekt enthousiasme. Als
het nodig is, komen ze om zeven
uur 's morgens en waar is dat nog
te vinden? Verder overleg ik altijd
met hen als er op hun terrein iets
veranderd moet worden, vertel ik
het waarom en sta ik open voor hun
suggesties. Hetzelfde geldt voor de
acties die we hier al of niet op
eigen initiatief ontplooien."
Van tijd tot tijd worden er extra
acties gepleegd door een bepaald
artikel sterk naar voren te halen.
De heer Raasing daarover: "De
klanten komen heus we! voor die
grootscheepse reklameaanbiedin
gen. De kunst is om die klant dan
ook gelijk andere produkten te
verkopen en om dat te bereiken
haken we in op akties van derden
en komen we uit met extra stands".
Ook in deze ZB is er gebrek aan
ruimte. "Dat is nu eenmaal zo",
zegt de heer Raasing, eveneens
een man die vers vlees graag
in het assortiment opgenomen zou
zien.
"Vers vlees zou ideaal zijn",
meent hij. "maar al kunnen we
hier nog wel wat uitbreiden, er is
totaal geen parkeergelegenheid voor
de deur en dat is een vereiste als
deze zaak groter zou zijn".
Afscheid H. Zweering
De heer H. Zweering, zoon
van onze vroegere BL in Tiel,
sinds '58 bij ons werkzaam
resp. in de filialen, van '61-'64
afdeling opleidingen en daarna
afdeling publiciteit, in '71 ge
huwd met onze telefoniste
Joh. Th. Oly, heeft een funktie
als "account executive" ge
accepteerd bij Intcrmarco, een
reclame-adviesbureau in Am
sterdam. De heer Zweering
heeft 4 jaar deel uitgemaakt
van de Flitsenredaktie en daar
steeds creatieve suggesties ge
leverd.
Wij wensen hem veel succes in
zijn nieuwe werkkring.
„Het is nog te rustig hier, maar ik heb er volledig ver
trouwen in. Het is een kwestie van geduld hebben en
tegelijk van konstant aktiveren". Dat zegt de heer H.J.
den Bleyker, sinds tien maanden bedrijfsleider in de vier
jaar bestaande ZB in het Limburgse Echt. Hij kampt
met een heel bijzonder probleem; gebrek aan passanten
namelijk. De klanten die er zijn, zijn vrijwel allemaal
vaste klanten, maar win er maar eens nieuwe bij als er in
het geheel geen voorbijgangers zijn.
