Albert Heijners in Marokko 3 weken
te gast van hun collega's uit CMS
pup
Reislustige 65+er A.H. Pilger:
Carnaval
Roosteren
OP STAP VAN
PRIJZENGELD
PMC-ACTIE
Geen auto
Zwitserland
Improviseren
Streep
Wereldstad
Helder
Sauna
Terug
AH-Flitsen
7
De heer D. P. Zwart,
hoofd vestigingsplaatson
derzoek, mag graag flink
aan zijn pijp trekken. Hij
blijkt echter pal onder
een 'rookverklikker' te
zitten. Wie schetst zijn
verbazing, toen hij zich
op een bepaald moment
omsingeld zag door de
brandweerploeg. Hij had
kennelijk een te zware
pijp gerookt.
Op uitnodiging van Marokkaanse collega's, zijn de heren G. J
Timmer en L. van Kooten, beiden werkzaam in AH's centrale mo
delslagerij in Amsterdam, met hun echtgenoten drie weken in Ca
sablanca geweest. Al die tijd trad de heer A. H. Kwijasse op als
gastheer. Over hun boeiende ervaringen in dat land, vertelde me
vrouw Timmer ons in haar flat in Amsterdam-Noord.
'Het war onze eerste kennismaking met
Marokko. Toen we in Tanger aankwa
men, raakten we al direct onder de in
druk van de hartelijke, kleurige ont
vangst. Want al die mensen in kleder
dracht, nou. daar sta je echt wel even
van te kijken. De autorit van Tanger
naar Casablanca, waar het woonhuis
van onze gastheer lag, heeft ons geen
moment verveeld Overal zie je sinaas
appelplantages, velden met enorme zon
nebloemen en mats. afgewisseld met
kleine hutjes en vrouwen en kinderen op
ezeltjes. Wat dichter naar de stad toe,
zie je fraaie villa's en bungalows.
'Onderweg werd de inwendige mens
niet vergeten. In een wegrestaurant
hebben we voortreffelijk gegeten. Dat
gaat heel anders dan bij ons. In Ma
rokko koopje zelf een stuk vlees bij de
slager dat je dan kunt roosteren op een
van de barbecues, die op de terrassen
van de restaurants staan. Men serveert
er wat brood bij en originele Marok
kaanse thee. waar ontzettend veel sui
ker in zit en een smaak heeft van ka
mille en pepermunt. De kinderen die
we onderweg tegenkwamen hebben al
lang ontdekt dat er aan de toeristen
heel wat geld te verdienen valt. Ze bie
den je dan ook van alles aan. variërend
van kauwgum tot het wassen van je
auto.'
De brandende zon maakt dorstig. Van links naar rechts: mevrouw
Timmer, de heer Kwijasse, mevrouw Van Kooten en de heer Tim
mer.
Filiaal 5811 in St. Oedenrode heeft een
originele manier gevonden om het
prijzengeld uit de PMC-filialenactie te
besteden. Men bezocht begin februari
eerst de Miro in Maastricht. Daarna
volgde een etentje in een Chinees res
taurant en de dag werd besloten met
een bioscoopje gevolgd door een
drankje
De januari-prijs is inmiddels gewon
nen door filiaal 1069, aan de Irislaan
in Oegstgeest.
Wat doet een gepensioneerde
in de winter? Het kan van alles
een beetje zijn, of helemaal
niets, of erg veel. Erg veel is
het voor de heer A. H. Pilger
'ja, ik heb beruchte voorlet
ters'), ex-hoofd opleidingen,
bijna vijf jaar gepensioneerd.
In al die jaren heeft hij zich
nog geen minuut verveeld, in
tegendeel, hij komt tijd tekort.
Het hele jaar door, want warm
of koud buiten, de heer Pilger
trekt erop uit. Als reisleider of
vakantiehoudend samen
met zijn vrouw.
Nu weer. midden in de winter, staat hij
op het punt om met echtgenote voor
drie weken naar Davos te gaan. Niet
om te skiën, maar om te wandelen in
besneeuwde bossen, één van zijn vele
liefhebberijen. Hij (69) en zijn vrouw
(66) kunnen het nog opperbest, zeggen
verklarend: „We voelen ons nog jong.
dat komt misschien wel omdat onze
jongste pas 23 is." En over de financië
le kant van de zaak: „We hebben geen
auto, maar maken voor onze reizen al
tijd gebruik van de speciale aanbiedin
gen voor bejaarden. Zo reizen we nu
voor niemendal naar de grens."
Die onvervaarde trek in reizen dateert
niet van na-de-pensionering. Het echt
paar Pilger is altijd al reislustig ge
weest, geen globetrotters, maar zich
beperkend tot Europa met Zwitserland
als favoriete land. Toch reist de heer
Pilger, los van de vakantiereizen, de
afgelopen jaren meer door zijn nieuwe
„beroep": dat van reisleider. „Het is
een beroep, ja", zegt hij, „Maar de
verdiensten zijn niet geweldig."
En verder vertelt hij: „Toen ik gepen
sioneerd werd, zat ik een beetje. Ik ben
niet technisch, geen doe-het-zelver, al
wil een beetje schilderen wel lukken.
Mijn dokter zei: „Jij moet niet niks
gaan doen" en daardoor heb ik, ik had
een beetje ervaring als reisleider, reis
bureau De Magneet gebeld. Ze wilden
het graag. Nu maak ik per jaar zo'n 5 a
6 busreizen, meestal in voor- en nasei
zoen."
i
In die functie heeft hij veel steun van
activiteiten uit vroeger jaren, van zijn
opleiding aan de akademie, van zijn
grote interesse in en kennis van kunst
geschiedenis, van het feit, dat hij sinds
zijn 20ste jaar al een „trekker" geweest
is. „Het liefste", zegt hij, „zou ik met
rugzak zomaar een eind weggaan,
maar dat gaat niet meer." Zijn vrouw,
aanvullend: „Als we met vakantie zijn
doen we alles zelf, inkopen en koken,
het is 't prettigste en 't voordeligste".
Terug naar het reisleiderschap, waar
voor toch een gedegen opleiding nodig
is? De heer Pilger: „Welnee, een reis
leider wordt geacht gewoon alles te
weten. Als ik naar een bepaald land
moet, vraag ik bij het verkeersbureau
materiaal op, bestudeer ik kaarten en
kijk ik in boeken. Vanzelfsprekend
moetje wel kunnen organiseren en im
proviseren." Vermoeiend dat alles?
„Toch wel, wantje bent altijd het eer
ste op en gaat het laatste naar bed."
De heer Pilger (vloeiend Frans, Duits,
Engels, een beetje Spaans en Italiaans)
is vorig jaar 137 dagen op reis geweest,
waarvan 93 samen met zijn vrouw voor
privé-vakanties. De overige dagen was
hij evenmin een typische thuiszitter
door zijn activiteiten op het gebied van
de bejaardenzorg in de Zaanstreek, het
houden van lezingen, het een beetje
actief zijn op het terrein van de na
tuurbescherming. Zijn vrouw: „Ik
moet altijd uitkienen of hij mee kan
voor wat boodschappen."
Een advies uit de mond van de heer Pil
ger voor al diegenen die op de valreep
tan de pensionering staan: „Wie of wat
je ook bent, zet een radicale streep on
der werk en bedrijf, concentreer je op
iets totaal anders; op iets waar je wat
aan hebt en dat kan veel zijn als het
maar geen dagelijks terugkerend be
roep wordt." En verder: „Je erop voor
bereiden meer thuis te zijn, bij je
vrouw, en haar helpen."
'Onze eerste indruk van Casablanca
was overweldigend. Een wereldstad
met z'n imposante gebouwen en goede
openbare voorzieningen. Alles draagt
nog de sporen van de Franse koloniale
overheersing. De nieuwbouwwijken
zijn echter typisch Arabisch, opgetrok
ken uit handgebakken steen en wit af
gepleisterd. De huizen zijn twee of
drie verdiepingen hoog met een dak
terras waar het grootste deel van het
dagelijks leven zich afspeelt: er wordt
gekookt en gewassen en er lopen kip
pen rond. Opvallend is, maar dat had
den we al een keer van onze vrienden
Kwijasse vernomen, dat het bouwen
van huizen in Marokko een volstrekt
particuliere aangelegenheid is. De hui
zen worden voor het merendeel in op
dracht van in het buitenland werkende
Marokkanen gebouwd.'
'Het is geweldig leuk om door de bin
nenstad te trekken. Je ziet er handela
ren met de meest uiteenlopende artike
len leuren, bedelaars op de hoeken
van de straten, vuurvreters, lieden die
kranten en loten verkopen. Kortom,
het is een bonte mengeling van wer
kende en handeldrijvende mensen.
In de groente- en fruitstalletjes zie je
de heerlijkste vruchten: meloenen zo
groot als drie voetballen, sinaasappe
len. druiven, dadels, pruimen, appels
en tomaten. Je kunt er volop andijvie
sla, bloemkool en aardappelen
krijgen. In de slagerijen kun je van
's morgens 6 tot 3 uur in de middag
terecht. Er wordt in hoofdzaak lams-
en rundvlees verkocht.
De heer Kwijasse heeft de heer Van
Kooten en mijn man ook nog meege
nomen naar het slachthuis van Casa
blanca. Er wordt daar iedere dag vers
geslacht. Mijn man en zijn collega wa
ren bijzonder onder de indruk van de
grootte van het slachthuis niet veel
kleiner dan die van AH in Amstedam
en de zeer slrenge eisen die men ook
daar aan het produkt stelt. Een groot
aantal keurmeesters, waarvan de mees
te uit het buitenland komen, letten er
op dat alles volgens de modernste en
meest hygiënische eisen verloopt.'
'Dat was ons trouwens overal al opge
vallen: alles ziet er zo lekker schoon
uit. Of je nu op straat loopt, in een
winkel staat of in huis bent. alles ziel
er even netjes en proper uit. Daar kun
nen wij hier in Holland nog heel wat
van leren. In de grote steden gaat men
gemiddeld 2X per week naar de sau
na. Wal verder opvalt is dat hun hele
leefwijze zo anders is dan de onze: al
les gaat veel rustiger, veel relaxter. Een
verademing hoor. om even uit onze
jachtige maatschappij te zijn.'
'Daarom alleen al zou ik weer best
gauw terug willen. En natuurlijk ook
om de prettige, enthousiaste wijze
waarop we in Marokko zijn ontvangen
en gedurende drie weken zijn bezigge
houden. Alleen als we dit jaar weer
gaan, dan ga ik wel voor 8 weken. Die
tijd heb je echt nodig om alles te kun
nen bekijken en in je op te nemen.'
De redactie biedt haar veront
schuldigingen aan aan 4 filia
len uit Utrecht, die op 22 ja
nuari j.l. samen een geslaagd
carnavalfeest vierden en ook
aan Dordrecht, waar een origi
nele opzet was bedacht.
Zij zonden ons enthousiaste
verslagen, maar omdat het car
naval in het maart-nummer
geen nieuws meer is en de bij
gevoegde foto's moeilijk waren
te reproduceren, heeft de re
dactie gemeend de artikelen
niet meer te moeten plaatsen.
