litzending naar Mexico bekroning voor
keiharde sportman Paul Bunschoten
de
All's olympische kanovaarder
Reiskosten-
ver«oedin«
een man
Zware training
Volle prijzenkast
Groepsvervoer
makkelijk en
gezellig
mee
te praten
Kerstuiïkering
Vormingscentra voor jongens en meisjes op
kosten van
bedrijf
en i/i wer
Enige
speciale
regelingen
Spaarfonds
\-
P. Helder:
3 AH 10.000 mensen
Paid Bunschoten is uitgezonden naar Mexico. Een korte
mededeling, die echter voor de Nederlandse kanovaarder
werkzaam bij Albert Heijn, de bekroning betekent voor
een serieus sportman, die voor deze uitzending keihard
heeft gewerkt. We hebben een bezoek gebracht aan zijn
trouwste supporter, mevrouw Bunschoten. .,Paul had naar
mijn gevoel ook al naar Rome en Tokio gekund. Maar
waar het hem aan mankeerde, was voldoende zelfver
trouwen. De mentale training die meneer Muys, de coach,
nu geeft, heeft hem er bovenop gebracht. Ik geloof beslist
dat hij in de K-4, samen met Anton Geurts, Bram Muussen
en Jan Wittenberg, tot een finaleplaats kan doordringen.''
Vijf jaar geleden was Paul
Bunschoten een kanovaarder
die al in de nazomer van zijn
sportcarrière vertoefde. Hij
gold als een veteraan, die het
allemaal reeds wat kalmer aan
deed. Toen er echter gedurende
enige tijd een lid van de kern
ploeg bij het echtpaar kwam
inwonen, werd hij zozeer mee
gesleept in diens geestdriftige
trainingsactiviteiten, dat hij er
zelf ook weer zin in kreeg..
„Kijk nou eens", zeiden de
mensen ietwat schamper langs
de kant, „die ouwe wil zeker
ook weer terug". Dat gebeurde
inderdaad. Paul voelde dal hij
het eigenlijk nog best kon en
geïnspireerd door zijn vrouw,
die zelf jarenlang heeft geka
nood en haar man als het ware
in de boot heeft leren kennen,
bereikte hij al spoedig een
vorm, welke hem tot een se
rieuze gegadigde voor Mexico
maakte. In het voorjaar van
1966 ging hij voor het eerst
met een ploeg van twaalf man
naar de conditietraining in
Arosa, om zich met het leveren
van krachtinspanningen op
grote hoogte vertrouwd te ma
ken. Sindsdien zijn de kano
vaarders daar nog tweemaal
geweest, maar nu, vlak voor de
Spelen, is het Sankt Moritz ge
worden omdat er nu natuurlijk
ook water bij de hand moest
zijn.
In de tussentijd trainde
Bunschoten op een manier
waar menig beroepsvoetballer
koud van zou worden: vijf
avonden in de week en dan
nog, als er tenminste geen
wedstrijden waren, de trai-
ningsweekeinden op de Bos
baan in Amsterdam, waar door
coach Muys hard gewerkt werd
om van de mannen die geza
menlijk de Olympische K-vier
zouden gaan vormen, een per
fect samenwerkend team te
maken. Daarnaast werd dan
nog deelgenomen aan verschil
lende regatta's in het buiten
land, onder meer in Polen en
Tsjechoslowakije.
Wie de opeenhoping van ne-
dailles, vaantjes en andere on
derscheidingen in Paul Bun-
schotens prijzenkast beziet, rea
liseert zich hoezeer hij in de
loop der jaren is uitgezworven
om ergens ter wereld de naam
van Nederland hoog te houden.
Dat is natuurlijk bijzonder
mooi, maar er zit ook een keer
zijde aan.
De kanovaarders zijn ama
teurs van het zuiverste water
en hoewel de reis- en ver- i
blijf kosten natuurlijk wel
worden vergoed, vergen die I
uitstapjes t och aan zakgeld
e.d. een bom duiten. Trou- 1
I wens. het gaat hier om een
sport die over het algemeen
een boel geld opslokt. Wan
neer men nu voor al die rei-
zen, onbetaalde vakantiedagen
zou moeten opnemen, was er
I helemaal geen beginnen aan.
Mevrouw Bunschoten uit in
dit verband woorden van
grote dankbaarheid aan het
adres van Albert Heijndie
haar man voor alle wedstrij-
D D
Wie in Amsterdam woont
hoeft het werken in Zaan-
dam helemaal niet als be
zwaar te zien. Nu, met de
IJ-tunnel, zeker niet meer
Albert Heijn zorgt namelijk
voor gratis vervoer van
huis naar werk en terug.
De bussen vertrekken van
af: Tolhuis - Nieuwendam -
Mosplein - Landsmeer naar
de produktiebedrijven en/
of het distributiecentrum.
Onderweg zijn er verschil
lende halteplaatsen.
Degene, die dagelijks met
de bussen meerijden, zijn
daar bijzonder over te spre
ken. En dat niet alleen om
dat dit vervoer zo gemak
kelijk is, maar ook omdat
er in de bussen vaste gezel
lige clubjes ontstaan. En die
clubjes praten, zingen, be
jubelen Ajax of D.W.S.; de
gezelligheid voert duidelijk
de boventoon. Tweemaal
per dag.
den en trainingen in het bui
tenland zonder meer vrijaf
geeft. „Kijkt u nu eens naar
de laatste maanden", zegt zij,
eerst veertien dagen Sankt
Moritz, en dan vrijwel direkt
daarop vijf weken afwezig
heid.
„Ik vraag me wel eens af,
wat de mensen die op kantoor
met Paul samenwerken, er ei
genlijk van denken. Voor hen
betekent het ook, dat zij er
steeds een extra schepje bo
venop moeten gooien".
De kanosport beheerst geheel
en al huize Bunschoten. Met
vakantie is men al in jaren
niet meer gegaan, omdat die
midden in het wedstrijdseizoen
zou vallen en bovendien zou
Paul niet de moed kunnen op
brengen om daar nu ook nog
vrij voor te vragen. Mevrouw
Bunschoten verlangt er wel
Het personeel dat buiten Zaan- om
dam woont, ontvangt (voorzo
ver niet gebruikmakend van
het gratis busvervoer) volle
dige vergoeding van reiskos
ten. Dus ook van extra kos
ten als bus- en tramvervoer
van huis naar stations, en
fietsenstallingskosten.
Ieder jaar wordt er met Kerst
mis een extra uitkering gege
ven op basis van de resulta
ten van het bedrijf.
eens naar. ..Het is een teer
punt", zegt ze. terwijl haar drie
kinderen achter elkaar uit
school de kamer binnenkomen.
Maar aan de andere kant ge
niet zij van het succes van
haar echtgenoot en steunt hem
ten volle.
Bij het ter perse gaan van
dit blad kwam het bericht
door, dat de Nederlandse K-4
ploeg de halve finales had be
reikt.
De man waar ir bij sollicitatie
het eerst mee te maken krijgt is
de 42-jarige P. Helder, vanal' 1961
werkzaam bij Albert Heijn. Hij is
belast met de personeelsbezetting
voor het Distributie-centrum te
Zaandam en ook voor de fabrieken
te Zaandam en Zwanenburg. Voor
dien was hij enkele jaren ver
bonden aan het gewestelijk Ar
beidsbureau te Alkmaar. Meer dan
10 jaar was hij daarna werkzaam
bjj de voorlichtingsdienst Emigra-
tiezorg van het ministerie van So
ciale Zaken Hij verzorgde o.a.
voorlichtingsavonden en maakte
oriëntatiereizen naar Canada, Aus
tralië en Nieuw-Zeeland. Maar
emigratie raakte een beetje „uit"
HU zag wel wat in Albert Heijn.
een bedrijf waarvan hem de mo
derne aanpak, zeker ten aanzien
van personeel, wel aanstond.
Een bedrijf waar flink gewerkt
moet worden, maar waar het
goed is te werken.
In Zaandam zijn ver
schillende vormings
centra voor de wer
kende jeugd. Er
komen jongens en
meisjes uit allerlei
bedrijven; jongens en
meisjes van 14 jaar
gaan er één dag in
de week heen, jon
gens en meisjes van
15 tot 18 jaar een
halve dag.
Jonge medewerkers
van Albert Heijn
gaan er ook naar toe,
mensen zowel uil
de produktiebedrij
ven als uit de kan
toren als uit het dis
tributiecentrum en
dat wordt binnen het
bedrijf zonder meer
toegejuicht. Want in
deze vormingscentra
krijgen die jonge
mensen persoonlijk
heid en zelfvertrou
wen en leren ze hoe
ze met collega's moe
ten samenwerken.
Dat vormingswerk
gebeurt op velerlei
manieren; op het
programma staan on
der andere discussies,
sport, spel. handen
arbeid en uiterlijke
verzorging. En dat
alles wordt bij Albert
Heijn zo belangrijk
gevonden, dat het be
drijf alle kosten voor
zijn rekening neemt
en dat er in werktijd
aan kan worden
meegedaan.
Vooropgesteld moet
worden, dat zo'n vor
mingscentrum beslist
geen school is, maar
gewoon een gezellige
club. waar trouwens
ook allerlei ideeën
naar voren gebracht
mogen worden. Zo
worden er bijvoor
beeld excursies ge
maakt. die de jeug
dige „cursisten" zelf
mede georganiseerd
hebben.
Ieder personeelslid wordt in
de gelegenheid gesteld om te
sparen bij de „Stichting Spaar
fonds Albert Heijn". Naast
de vaste rente wordt ook een
rentetoeslag gegeven en in de
afgelopen jaren waren deze
renten samen ruim 16 procent.
Op die manier is er vrij snel
een aardige spaarpot te ma
ken.
ft -l
