In AH - opleidingsinstiluut staat men
ontspannen tegenover leerstof
Olympisch dorp brengt ste
„sport verbroedert" in praktijk
Eervolle plaatsen
Hard trainen
Ervaringen
Romances
Eén uniform
600 CURSISTEN PER JAAR NAAR GARDEREN
Inleidingen
Jaarlijks diner voor
jubilarissen op 10 dec.
Verkiezingen voor
raad van bestuur
pensioenfonds
AH - Flitsen
Pagina 3
T*\e aandacht van miljoenen mensen is in deze dagen gericht op
Mexico, toneel van het grootste sportgebeuren dat de wereld
kent. Voor ons. televisiekijkers, wordt het een fascinerend maar
vluchtig kijkspel, vol sensaties rond nieuwe sterren en nieuwe
tijden. Voor de deelnemers echter is het een evenementdat zij
hun leven lang niet vergeten. In onze SuperMart in Voorburg
werkt een man die zulke herinneringen met zich draagt. Het is
de heer De Graaf, in opleiding voor groentechef. die er
als lid van de Nederlandse wielerploeg, zowel in Rome als in
Tokio bij is geweest.
meer of minder niet terug
schrikt: hij spreekt behalve
Frans, Duits, Engels en Spaans
ook nog wat Italiaans en
Deens.
")P beide Spelen heeft hij het
wel tot eervolle plaatsen,
maar niet tot prijzen kunnen
brengen. Twee keer drong hij
in de sprint door tot de laat
ste zestien, maar daarna was
het gedaan. In Rome werd hij
gewipt door de Fransman Pel-
legrina, in Japan werd een
valpartij hem noodlottig. Wel
slaagde hij erin in Tokio
samen met Piet v. d. Touw
het tandemnummer tot een i
bijzonder bevredigend einde
te brengen: een vierde plaats,
vlak achter de dragers van
het eremetaal dus.
T Til zijn verhalen blijkt dui-
del ijk, dat men uitzending j
naar de Spelen niet moet zien j
als een aardig toeristisch uit
stapje. Tot het moment waar
op men zelf in de arena ver
schijnt, wordt er bijzonder
hard getraind en is er van
feesten en uitgaan geen
sprake. Degenen die al in het
begin aan de beurt komen,
zijn goed af, want zij hebben
tot de vlam weer wordt ge
doofd, verder alle tijd om te
doen en te laten wat ze willen.
Ongelukkig echter zijn zij die
tot de laatste dagen met hun
spanningen rond moeten lopen,
en aan geen enkele receptie
of andere feestelijke gelegen
heid mogen deelnemen.
Men moet de emoties die rond
de Spelen heersen niet onder
schatten. Velen hebben het in
de dagen voorafgaande aan
hun officiële optreden, enorm
te kwaad en kunnen van ner
vositeit niet eten en niet
slapen.
r\aartegenover echter staan
vele enorme ervaringen.
Het indrukwekkendste evene
ment is voor de heer De Graaf
beide malen de openingscere
monie geweest: het binnen
marcheren van de vertegen
woordigers van vele naties in
met tienduizenden toeschou
wers volgepakte stadions.
In het Olympisch dorp wordt
de stelling dat sport verbroe
dert, daadwerkelijk in prak
tijk gebracht. Sportlieden van
oost en west, uit Azië, Afrika
en Zuid-Amerika krioelen er
ongedwongen dooreen. Taal
moeilijkheden bemoeilijken
weliswaar meestal een uit
gebreide conversatie, maar at
leten, zwemmers, wielrenners
enz. blijken elkaar ook met
gebaren veel duidelijk te kun
nen maken. De heer De Graaf
heeft het geluk gehad met
velen wat meer van gedach
ten te kunnen wisselen, omdat
hij voor een vreemde taal
TToeieer de gedachten zijn
A A geconcentreerd op de pres
taties die geleverd moeten
wordenblijkt wel uit het be
trekkelijk geringe aantal ro
mances dat tijdens Olympische
Spelen ontstaat. De heer De
Graaf kent eigenlijk maar twee
van dit soort gevallen: Eef
Kamerbeek die in Rome zijn
hart verspeelde aan een ver
tegenwoordigster van het Ver
enigd Koninkrijk, en Jaap
Oudkerk en Marian Heems
kerk, die elkaar tijdens een
receptie in de Nederlandse
ambassade in Tokio eeuwige
j trouw beloofden.
ALLEEN a] het dragen van
eenzelfde unifox-m brengt
met zich mee, dat de deel-
nemers aan de Spelen zich er-
l van bewust zijn, als gezamen-
I lijke vertegenwoordiging van
hun land op te treden. Toch
1 valt uit de woorden van de
I heer De Graaf op te maken,
dat er vaak maar een betrek-
1 kelijk geringe belangstelling
i voor elkanders prestaties en
problemen bestond. Eén uit-
zondering moet echter worden
genoemd: in Tokio was in liet
hele Olympisch dorp geen
Nederlander meer te beken-
I nen wanneer Anton Geesink
zijn strijd met zijn gevreesde
Japanse concurrenten uitvecht.
Overigens valt het onze AII-
medewerker moeilijk veel te
vertellen over de sfeer rond
de spelen in Japan, want de
wielerploeg was gehuisvest op
twee uur afstand van het
„dorp", in een hotel dat direct
aan de wielerbaan was gele
gen. Hier leverde de heer
De Graaf een prestatie, die
hoogst waarschijnlijk nog door
geen andere Nederlander ooit
geleverd is en wellicht ook
nimmer meer geleverd zal
worden. Terugkerend van
onder de douche betrad hij
monter de kame- die hij met
drie anderen deelde, en stond
plotseling poedelnaakt voor
Prinses Beatrix. Een herinne
ring om nooit te vergeten.
De heer De Graaf in aktie. Staande op de pedalen vocht hij voor
eervolle plaatsen.
„Wie rusten wil in 't groene
woud... is een ijzersterk vader
lands lied dat menigeen door de
gedachten zal zweven als hij
wordt uitgenodigd een van
cursussen te volgen in AH
centrale opleidingsinstituut
Garderen. Garderen immers is,
omgeven door het Speulder- en
Sprielderbos een van de oudste
en bestbewaarde plekjes in Ne
derland waar men nog on
gestoord kan wandelen, waar de
bromfietsenauto's én jengelende
transistors het hert en het ever
zwijn nog niet hebben ver
jaagd.
Eenmaal aangekomen in het
hotel SpeuldeEbosch of in De
Houtsnip, twee plaatsen met vol
doende accommodatie voor zo'n
600 cursisten per jaar, raakt, de
„gast" er echter al spoedig van
overtuigd, dat hij dat melodietje
wel uit zijn hoofd kan zetten.
Niet dat het niet rustig is in 't
groene bos, integendeel, maar in
die rust zal gedurende vier da
gen, twee of meer iveken. al naar
gelang ivélke cursus men volgt,
zeer, zeer hard moeten toerden
gewerkt. Wie namelijk via de
decentrale cursussen, elders
in het land, tenslotte in het
centrale opleidingsinstituut i
belandt, zal later belast worden
met verantwoordelijke en lei-1
dinggevende functies bij Albert'
Heijn en aangezien de ..gaven"
daartoe iemand meestal niet zo
maar komen aanwaaien, moet erj
in Garderen nog heel wat ivor
den „gepompt"
Hoewel er op de verschil
lende cursussen (er zijn er
vier) heel wat wordt geleerd,
gaat het niet schools toe. We
denken veel eerder aan een
collegevorm, hoewel die verge
lijking ook niet geheel opgaat
Over het algemeen worden de
lessen, of liever gezegd lezin
gen, gegeven door autoriteiten
uit het bedrijf, in dit geval dus
het AH-concern, zelf. Vak
mensen die niet alleen droge
theorie spuien, maar praten
rechtstreeks vanuit de praktijk.
Het diner met de Raad van
Bestuur voor jubilarissen en
gepensioneerden 1968 zal
plaatsvinden op dinsdag 10
december in ons Ontspan
ningsgebouw.
We wilden ditmaal het expe
riment wagen om er een zelf
bedieningsmaaltijd van te
maken, zodat men tijdens de
avond bij verschillende oude
kennissen kan gaan zitten en
desgewenst tussentijds een
dansje maken.
c
De stemcommissie deelt mede,
dat op grond van de uitslag
van de verkiezingen, tot leden 1
van de Raad van Bestuur van j
het Pensioenfonds zijn be
noemd
Groep A filialen:
Lijst 1: A. H. Boersma; 2. Y.
v. d. Blom, 3: Mej. C. M. van
Ekris, 4: L. M. de Haas. Groep
B: PB Zaandam: J. M. Over-
meer, C: DC Zaandam: J. van
Dijk, D: PB Zwanenburg: J.
L. Zomer, E: PB Wij he: E. de
Haan, F: HK Zaandam: Mevr.
H. Rompies-Amesz, G: AG
Zaandam: E. den Bakker, H.
BTD, CID, TO H'sum: M. Baas,
I: Sterovita Melkexport: J. de
Graaf, K: Restaurants: A A.
Roëll.
De stemcommissie: A. Bester-
veld, H. K. Engel en J. Keijzer.
Zo begonnen vier jaar ge
leden de Olympische Spelen
in Tokio. Plechtig wordt de
vlag met de vijf ringen door
mariniers het enorme stadion
binnengedragen. Deze cere
monie maakte veel indruk op
de heer De Graaf.
De heren L. Oranje (hoofd
afdeling opleidingen) en K.
Romp (hoofd cursuswezen), die
wij beiden in Garderen aan-
i troffen, vertelden één en ander
over de gang van zaken. Ener-
zijds om nu eens gelijk goed
duidelijk te maken voor de
mensen die nooit in Garderen
zijn geweest, dat het oplei-
dingsinstituut geen vakantie-
plaats is, en anderzijds voor de
a.s. cursisten, dat men nu ook
1 niet moet denken dat zo'n cur-
sus onoverkomelijk vervelend
is. Zo van „we moeten weer
terug in de schoolbanken".
Het komt dan menigmaal voor
dat tijdens de „lezing" vragen
j worden gesteld, of opmerkin
gen worden gemaakt. Dat hier-
uit soms een levendige discus
sie ontstaat is niet alleen leer
zaam. maar ook verheugend.
J Zo'n discussie geeft blijk van
een intense aandacht voor het
onderwerp. Op deze manier
onthoudt men ook veel meer
I van de leerstof, dan wanneer
deze in een droge „les" onder
I de aandacht was gebracht.
Wanneer men weet dat de
I iessen 's morgens om half ne
gen beginnen tot half één, om
twee uur verdergaan tot half
zes en dan 's avonds nog duren
van zeven uur tot ongeveer
half tien, dan begrijpt men dat
hier nu niet bepaald „vakantie
gehouden'" wordt. Toch zal
men de cursisten niet horen
klagen. Het programma mag
dan zwaar zijn, maar het is
ook bijzonder interessant. Men
leert de achtergronden kennen
van vele zaken, het hoe en
waarom van de dingen. Men
krijgt soms ook een geheel an
dere kijk op iets. Vooral bij de
vormingscursus komen aspec
ten naar voren waaraan men
in de drukte van het normale
(7.ie verder pag. 6)
