Marianne I et je ns heeft haar
hart verpand aan de operette
Filiaal omgebouwd geheel
zonder winkelsluiting
AH HOOFDCAISSIÈRE EN HAAR HOBBY
Plankenkoorts
HULDE AAN HET PERSONEEL
r"i 1
Gigantische taak
Weer open
Veranderingen
Pagina 4
HHOEN wij het perceel Leuvenaar straat 55 te Breda betraden,
-*■ werd de huiskamer juist door het gehad van een luidruchtige
pick-up gevuld met romantiek en frivoliteit uit de Csardasfürstin.
Toevallig was dat niet. Juffrouw Marianne Vetjens die hier woont
is behalve hoofdcaissière bij Albert Heijn operette-zangeres. En
wanneer zij niet zelf zingt, leent ze het oor aan haar collega's
uit de beroepssector, die van hoog tot laag op band en plaat
vertegenwoordigd zijn. Haar moeder zegt: „Ge kunt hier komen
wanneer gij ivilt, de muziek staat aan
Twee jaar geleden is juf
frouw Vetjens (19) zich gaan
interesseren voor de operette,
toen zij door een vriendin werd
meegesleept naar een zangver
eniging. Voor die tijd stond bij
haar de klok uitsluitend op
beat. Hoewel ze eigenlijk alleen
voor de gezelligheid naar de
club was gegaan, kreeg ze
steeds meer plezier in het zin
gen en het was alsof haar oren
en haar stem zich voortdurend
beter op de welluidende liede
ren gingen richten. Aanvanke
lijk was ze, zoals iedereen die
in het „vak" begint een onop
vallend meisje uit het koor,
maar gaandeweg kwamen er
grotere rollen. Kort geleden
was ze „Klarchen" in Frederi-
ke en twee weken geleden zijn
de repetities begonnen voor
„Wiener Blut", waarin zij de
rol zal spelen van Franziska
Cagliari, een pittig danseresje
dat haar gunsten aan vele
mannen schenkt. Deze opgave
ligt Marianne Vetjens wel wat
zwaar op de maag, want er
wordt nu van haar een heel
ander typetje gevraagd dan in
haar vorige creaties, die voor
namelijk in de sector van de
timide weesmeisjes en preutse
schooljuffrouwen lagen.
Vetjens het podium de rug
heeft toegekeerd. „Ze is", gaat
haar moeder verder, „tweemaal
meegenomen naar de opening
van SuperMarts, één in Tilburg
en één helemaal in Laren. Dat
moet toch betekenen dat je dan
tot de snelsten behoort." En
daarbij is dit meiske, dat geen
poses aanneemt maar zo na
tuurlijk is als het Brabantse
land, bij de klanten zeer popu
lair. Want anders is het niet te
verklaren waarom haar om de
haverklap wordt gevraagd of
ze eens op visite komt. Dat
komt bepaald niet doordat zij
wordt herkend als het sopraan-
tje uit de operette. „Ik weet
niet goed wat ik met die uitno
digingen aan moet", zegt ze,
„vooral niet als de mensen
zich na enige tijd teleurgesteld
tonen omdat ik nog altijd niet
Dit is het operettegezelschap waarvan Marianne deel uit maakt.
ben geweest". Op haar verjaar
dag stromen de felicitatiekaar-
ten binnen van huisvrouwen
wier naam zij soms niet eens
kent en velen blijken ook op
hun vakantie-adres ver in het
buitenland aan haar te denken.
Er is zelfs één familie die naar
Texas is geëmigreerd en van
daar nog altijd brieven stuurt.
Binnenkort zal aan het directe
contact met de klant evenwel
een einde komen, want Mari
anne Vetjens, een meisje met
goud in haar keel en elastiek
in haar vingers, wordt opgeleid
voor een kantoorfunctie bij
AH.
TAAT acteren is trouwens
toch datgene uit het ope-
rettebedrijf waar zij de meeste
moeite mee heeft. „Ze hadden
haar vroeger ook wel andere
rollekes willen geven", vertelt
haar moeder, „maar ze wilde
niet. Ze voelde zich nog niet
thuis op het toneel". Dat is na
tuurlijk gaandeweg een stuk
beter geworden, hoewel Mari
anne nog niet vrij is van plan
kenkoorts. „Wanneer ge voor
het eerst in een belangrijke rol
op het podium staat, hebt ge
dat allicht", vindt ze.
Intussen is er een bandrecor-
dertje tevoorschijn gehaald en
wij horen enige fragmenten
waarin brommerige man
nenstemmen en diverse ondefi
nieerbare geluiden worden
overstraald door een zeer hoog
en helder sopraantje. „Dat ben
ik", zegt Marianne, die vooral
grote waardering heeft voor
Rudolf Schock, Annelies Ro-
thenberger, Margit Schramm
en Johan Heesters („in zijn
goede tijd").
Zangles heeft ze niet. „Ik
zing zoveel, dat ik daar geen
tijd voor heb. Tweemaal in de
week ben ik 's avonds naar de
repetities van de operette en
eenmaal naar die van het
kerkkoor". En daarbij komen
dan tijdens de weekends nog
de uitvoeringen en de zang
avonden, niet alleen in Breda
zelf, maar ook in de „dorpkes
rondom".
Eén ding moet hier uitdruk
kelijk worden gesteld: Marian
ne Vetjens ziet het zingen dui
delijk als een liefhebberij. Zij
snakt niet naar roem of popu
lariteit en is in geen enkel op
zicht zo'n type dat zich ge
draagt met de allure van: kij
ken jullie nu eens even hoe ik
dat varkentje zal wassen. Inte
gendeel, zij blijft liever wat op
de achtergrond en in dit inter
view in Flitsen heeft zij voor
namelijk toegestemd om haar
„fans" een genoegen te doen:
de bedrijfsleider en de chefs
van de groente- en kruide
niersafdelingen van de Su-
perMart aan het Bredase Bra
bantplein. Zij zijn met hun ge
zinnen ettelijke malen komen
kijken naar haar optreden als
Klarchen in Frederike.
\J OOR hun kritiek en die
van haar ouders, is Mari
anne altijd dankbaar. „Ge kunt
daar alleen maar beter van
worden", vindt ze. „Wij heb
ben", valt haar moeder weer
in, „in het begin altijd gezegd:
Marianne je moet veel vlotter
worden en bovendien trok je
weer zo'n stuurs gezicht".
Deze kritiek verliest evenwel
elke waarde zodra juffrouw
Op 14 mei nam in het Admini
stratiegebouw te Zaandam de
heer J. H. Rijvordt afscheid van
ons bedrijf en deed zijn in
trede in de gepensioneerdenclub.
De heer Rijvordt heeft vooral
als BL van filiaal Bergen (N.-H.)
bekendheid in het AH-bedrijf
gekregen. De laatste 4 jaren heeft
hij bij de PMC-administratie in
het AG geassisteerd. Laatstge
noemde afdeling wenste hem een
prettige pensioentijd toe en over
handigde op PMC-wïjze één van
de afscheidscadeaus.
Links op de foto: de heer J. Le
gerstee, daarnaast de heren Rij
vordt, Besterveld, Molenaar en
Van Rijn.
TR IS in dit blad al eens over remodel gesproken. Daarbij
is evenwel meer hulde betoond aan het systeem dan aan
de mensen die het uitvoerden. Om dit verzuim goed te maken,
memoreren wij thans de niet geringe inspanningen van hen,
die metterdaad bij de operatie in de Amsterdamse Helmholtz-
straat betrokken zijn geweest. Met uitzondering van de groente
vitrines en één zuivelvitrine, werd in de SuperMart aldaar
alles verplaatst, zonder dat daar ook -maar een minuut sluiting
voor nodig is geweest.
Nadat er reeds op 8 maart
met de eerste verbou
wingswerkzaamheden was be
gonnen, kwam het hoogtepunt
van de operatie in het week
einde van 27 op 29 april. Di
rect na sluitingstijd op zater
dagmiddag kwam er een groep
van ongeveer tachtig man in
actie, die eensgezind begonnen
aan de „Nacht van Janssen", zo
genoemd naar de voor niets te
rugdeinzende chef van de afde
ling Pre-opening SuperMarts.
Velen van hen kwamen van
buitenaf: elektriciëns zwoegden
aan de verplaatsing en aanslui
ting van de check-outs, tegel
zetters repareerden vloeren,
slopers hielden zich bezig met
het uitdrillen van ingangspor
talen, schilders bewerkten met
kwast en verf wanden en ko
lommen, timmerlieden zetten
een drogisterij-counter op en
plaatsten wanden en werkban
ken, bouwvakkers deden hun
werk met stenen en cement,
koeltechnici verplaatsten vitri
nes. Alle werkzaamheden in de
technische sector stonden on
der leiding van een man die
zeker een woord van hulde
verdient: opzichter Eyk van
Albert Heijn.
O
'TUSSEN dit alles door be
wogen zich de installateurs
van de winkelstellingen (de Fa.
Michels), die werden geassis
teerd door filiaalpersoneel. Van
de in totaal 250 meter stelling,
moesten er 90 meter worden
afgevoerd, terwijl de rest, aan
gevuld met 160 meter nieuw
materiaal, naar elders moest
worden verplaatst. Het leegha
len en later weer vullen was
een zo gigantische taak, dat het
personeel van de Helm-
holtzstraat (inclusief de partti
mers) absoluut assistentie no
dig had. Die hulp kwam van
vele kanten. AH'ers uit Osdoro,
Amstelveen, Buitenveldert, de
Molukkenstraat en de Linnaeus-
straat offerden hun vrije tijd
om hier eendrachtig de handen
ineen te slaan. Er werden 1000
lege kisten gebruikt om de goe
deren tijdelijk in op te bergen;
twee opleggers waren nodig om
de nieuwe inventaris aan te
voeren en drie om de oude ma
terialen te laten verdwijnen.
Twee dames uit de Helm-
holtzstraat hebben zich zeer
verdienstelijk gemaakt door
voor koffie, broodjes en cro-
que'tten te zorgen.
De omzetting van ac stellin
gen geschiedde onder leiding
van de heer Aderna. De voltal
lige pre-openingsgroe? was rog
versterkt met vier Field Mer
chandisers, met aar. het hooid
de heer Zijlstra. Zij hebben
veel en goed werk gedaan.
MAANDAGMIDDAG, 29 april
ging de SuperMart weer
gewoon om 13.00 uur open,
zij het met uitzondering van
de non-foodafdeling. 's Och
tends waren de Field-Mer
chandisers uit de betreffende
branche aangesneld, die tol:
donderdagavond zijn gebleven
om bij de in-rich >'ng van deze
„hoek" de helpende hand te
bieden. Op 1 en 2 mei versche
nen er mensen uit AH's recla
me-studio in de Iielm-
holtzstraat: de heer M Duyser
met zijn medewerkers en de-
etaleurs, die gezamenlijk in ac
tie kwamen om hot bedrijf
„aan te kleden".
In deze laatste dagen werd
het de heer Janssen echter
eens te meer duidelijk dat de
Helmholtzstraat een „linie pro
ject" was. Onverhoopt dreigde
men nog in tijdnood te gera
ken, maar gelukkig bood de
middag van Koninginnedag
uitkomst. Alle betrokkenen
verklaarden zich bereid door te
werken en zelfs kwamen er
versterkingen uit Osdorp en
Mariahoeve. Verder werd
besloten de werkzaamheden
aan het nieuwe filiaal in
Weesp enige dagen o-p halve
kracht te laten voortgaan en op
woensdag, donderdag en vrij
dag de vrijgekomen mensen
naar Amsterdam te sturen. Zij
hebben als vullers en sjouwers
veel van het zware werk opge
knapt. Hun aandeel in het kar
wei verdient daarom met ere
te worden genoemd.
'VEER veel heeft de remo-
deling gevraagd van de
mannen van bouw (o.l.v. de
heer Tepaske) en techniek
(heer v. Mechelen). Het pro
bleem was, dat er in een vrij
kleine ruimte een uitbreiding
van het aantal koelmotoren
moest worden gerealiseerd, ter
wijl voorts allerlei veranderin
gen aan de diverse elektrische
installaties dienden te worden
aangebracht. Voor de
groepsleider, de heer J.
Joustra, betekende deze onder
neming de kroon op een zeer
enerverende periode: in zijn
district werden binnen een half
jaar vijf nieuwe SuperMarts
geopend en vonden twee van
de grootste verbouwingen
plaats die ooit bij Albert Heijn
hebben plaatsgevonden.
Een zeer bijzonder woord
moet worden gericht tot be
drijfsleider P. Langerhorst, die
het buitengewoon zwaar te
verduren heeft gehad. Pas op 3
maart had hij zijn functie in
de Helmholtzstraat aanvaard,
na daarvoor in Den Haag te
hebben gewerkt. Tijd om in te
spelen op zijn nieuwe omge
ving en medewerkers heeft hij
nauwelijks gekregen. Hij moest
direct aan de slag om ervoor te
zorgen dat geschikt personeel
werd gevonden voor de nieuwe
non-foodafdelingen. Daar
kwam nog bij, dat deze Su
perMart, die tevoren altijd
centraal verpakt vlees had ver
kocht, uitgerekend in deze pe
riode werd omgeschakeld tot
een normale slagerij. Ook hier
voor moest de heer Langer
horst nieuwe mensen aantrek
ken. Voeg daarbij de vele orga
nisatorische problemen waar
mee hij als nieuweling in een
juist omgebouwde en uitgebrei
de zaak kreeg te maken, en
men zal begrijpen, dat hij, toen
alles achter de rug was, een
diepe zucht van verlichting
heeft geslaakt. Dat heeft ook
de heer Janssen gedaan, die
eerlijk toegeeft het vaak enorm
benauwd te hebben gehad.
„Toen ik begreep, dat het zon
der sluiting moest gebeuren",
zegt hij, „heb ik gedacht: dat
lukt nooit. Maar op een avond
ben ik er eens diep over gaan
zitten denken. Toen ik eenmaal
begon te schrijven, z£g ik de
dingen steeds duidelijker voor
me en toen ik om drie uur on
der de wol kroop, stond de
zaak op papier". Hij was ook
de man die in „zijn nacht" de
tachtig zo feilloos dirigeerde,
dat zij elkaar niet voor de voe
ten liepen, maar als een goed
sluitend team de gaten opvul
den. „Ik realiseer me", zo ex
cuseert hij zich, „dat mijn be
velen soms wel eens wat kortaf
hebben geklonken. Tijd voor
discussie was er nu eenmaal
niet. Ik hoop, dat niemand zich
dat aangetrokken heeft".
