Wij stellen
voor
Mejuffr. G. Groothuesheitkainp is een
behulpzaam collega
Drie regionale Personeelchefs
jHI-Kolicrdaiii maakte vrolijke uitstap
DE HEER J. DE WEVER
vaste grond onder de voeten
DE HEER H. MALAG:
een Poolse Limburger
DE HEER P. HELDER
doet alles graag zelf
De heer J. Janse vierde zijn veertigjarig zakenjubileum
J^e heer J. de Wever werd op 23-9-'3l te Amsterdam
geboren Jn de Watergraafsmeer", zegt hij snel ter
aanvulling en wij nemen daarbij aan, dat U weet waar de
Watergraafsmeer ligt.
Y^eet U waar Bielewo ligt? In deze Poolse plaats aan
schouwde in een koude nacht in 1927 de heer H.
Malag het levenslicht
Met zijn ouders trok hij een jaar later naar Brunssum waar
vader in de mijnen meer en beter werk vond dan in
Polen.
Ditmaal stellen wij aan u voor I aprilnummer van de Flitsen, waar-
3 medewerkers van de Centrale in een aantal AH-ers aan het
n J.. I woord zijn, die een buitenlandse
Personeelsdienst. J
reis gemaakt hadden.
De reden, dat u>e juist hen heb- Het bleek, dat deze 3 collega's ook
ben geïntervieuwd. vindt zijn oor- behoorlijk over de wereld hadden
sprong in een gesprek, dat de j gezworven, waarover we hen dus
redactie met hen had over het graag laten vertellen.
jQe heer P. Helder zetelt tegenwoordig in de voormalige op
leidingsschool aan de Oostzijde te Zaandam.
Sinds 1961 bij Albert Heijn werkzaam, eerst als assistent van dei1
heer J. Ph. IJpnia, heden een zelfstandige funetic met bemoeienis
over alle werknemers zowel in het produktiebedrijf als distributie
centrum.
Lang woonde het gezin
(vader, moeder en 3
kinderen) daar echter niet,
want al gauw verhuisde men
naar Amstelveen, omdat
daar destijds zoveel goede
huizen leegstonden...
De heer De Wever leerde
na zijn Mulo het banketbak
kersvak en volgde in de
avonduren een cursus voor
„sier- en suikerwerken".
„Doet u thuis nog wel eens
iets aan de bakkerij" vroe
gen wij. „Neen, ik heb het
mijn vrouw geleerd", ant
woordde de heer de Wever
rap.
Toen de heer de Wever er
achter kwam dat er veel
kapitaal nodig was om een
eigen zaak te beginnen, be
sloot hij een andere richting
te kiezen. Twee maanden
diende hij bij de Marine en
toen hij daarna voor zijn
ogen werd afgekeurd, be
sloot hij om te blijven varen.
Hij werd hofmeester en
zwierf over de hele wereld.
Tweemaal voer hij met het
s.s. „Zuiderkruis" naar N.-
Zeeland. „Typisch", zegt hij
„dat je bij binnenkomst in
vreemde havens altijd de
zelfde lichtreclames ziet.
Het eerste wat ik van Tahiti
zag, waren I
de reclames I
van Philips
en Bata.
Vier jaren I
bleef de heer
Wever va-
rensgezel.
Zijn laatste
reis was de
reis, waarbij
het schip
de „Oranje" een aanva
ring kreeg. „De hele nacht
heeft het schip gebrand",
vertelde de heer de Wever
met weemoed. „Acht jaren
werkte ik daarna bij de
KLM, o.a. op de afdelingen
documentatie en later
vluchtrapportering. Door de
malaise kwam ik in contact
met de heer Brandsma van
A.H. en werkte vervolgens
als personeelschef in Am
sterdam en later in de Su-
permarts".
Coördinerende
werkzaamheden
Sinds kort is de heer de
Wever toegevoegd aan de
staf van de heer Brandsma
voor coördinerende werk
zaamheden.
Eén jaar ging de heer
Malag nog met zijn moe
der terug naar Polen uit
heimwee, doch daarna ves
tigden de Malags zich voor
goed in Limburg.
In de mijnen werkten in die
tijd zoveel Poolse arbeiders
dat de jonge Malag zelfs in
staat was om hier in Lim
burg een Poolse school te
volgen, de Stanislauschool
(destijds met meer dan 700
leerlingen).
Daarna ging de heer Malag
naar een internaat om ver
der te studeren voor het
H.B.S.-diploma. Lang duur
de dit echter niet, want na
2 V2 jaar werd het internaat
in 1944 gebombardeerd.
Te jong
Met de komst van het be
vrijdingsleger meldde de
jonge Malag zich als vrij
williger en kreeg zijn oplei
ding achtereenvolgens in
Brussel, Parijs, Marseille en
Toronto. Met zijn amper 17
jaar achtte men hem echter
te jong voor het front en
men besloot om hem de
rekrutentijd in Egypte te
laten doorbrengen. Een ka
deropleiding
werd vervol
gens in Pa
lestina ge
volgd, waar
bij de heer
Malag door
heel Palesti
na zwierf.
Na in Enge
land nog de
Poolse han
delschool gevolgd te hebben
(Polish school trades)
kwam de heer Malag in
1948 terug in Nederland en
werkte als boekhouder. Via
een advertentie solliciteerde
hij bij A.H. en werd almini-
stratiecontroleur in Lim
burg.
„LT bent getrouwd?" vroe
gen wij hem.
„Ja, op een Poolse feest
avond (Sylvesterbal) ont
moette ik een bijzonder leuk
meisje".
Dat de heer Malag ondanks
zijn huidige werk als regio
nale personeelchef in Lim
burg zijn afkomst niet ver
geet, bewijst wel het feit dat
hij al jaren lang voorzitter
is van de Poolse vereniging
in Nederland. Als er tijd is,
speelt hij bovendien graag
viool.
\7rijdag 24 juni j.I. was het de dag, dat het 40 jarig jubileum
van mej. G. Grootliuesheitkamp werd gevierd.
Na door de Raad van Bestuur ontvangen te zijn, waar ook een
vertegenwoordiger van de overheid aanwezig was, die haar
mededeelde, dat haar de eremedaille in brons verbonden aan de
Oranje Nassau-orde was verleend, arriveerde de jubilaresse tegen
12 uur in het O.G. waar ze opgewacht werd door Bedrijfsleiding
chefs en collega's.
vinden was voor mej. Groot-
huesheitkamp een verrassing.
Het leuke ervan was, dat ze al
die jaren geen connecties meer
met deze dames had gehad.
Dit alles getuigt toch wel, dat
allen veel met haar op hadden.
Tenslotte ontving zij van de
heer P. Helder een fotoalbum,
waarin een foto, genomen
tijdens haar bezigheden in ons
bedrijf.
Zo langzamerhand bereikt zij de
pensioengerechtigde leeftijd. Wij
hopen, dat ze nog zeer veel jaren
over een goede gezondheid zal
mogen beschikken.
^aterdag 11 juni werd door
het personeel van DC-
VC Albert Heijn Rotterdam
het jaarlijkse reisje gemaakt.
Met twee bussen en in goe
de stemming vertrok het ge
zelschap naar de Kop van
het Land bij Dordrecht, waar
aan boord werd gegaan van
een schip, waarmee een
prachtige tocht door de
Biesbosch werd gemaakt.
Yia smalle kreekjes en brede
stromen werd Drimmelen
bereikt, waar reeds een onver
valste Brabantse koffietafel
wachtte. Na deze alle eer aan
gedaan te hebben, werd, nu
weer per bus, vertrokken om
via de Loonsche en Drunensche
duinen en de mooie omgeving
van Ooistèrwijk, het natuur- en
amusementspark „de Beekse
Bergen" te bereiken. Hier werd
de middag besteed met zwem
men, trampoline, midgetgolf,
roeien, wandelen en auto
scooter. Vooral de laatste at
tractie vond gretig aftrek.
Het gerucht gaat, dat de
eigenaar van deze bots
autootjes na dit bezoek van
A.H. „stil" is gaan leven. Tij
dens het „diner-dansant" in de
Graanbeurs te Breda, waarmee
deze gezellige en geslaagde
dag werd besloten, steeg de
stemming zo ten top, dat de
gerant bang was, dat het hele
gezelschap door de vloer zou
zakken.
Wanneer wij bij de heer Hel
der binnenvallen is hij juist
van vakantie terug, heerlijk ge
bruind.
Hij gaat er even goed voor
zitten om iets van zijn loop
baan te vertellen. En vertellen
dat kan hij, let maar op!
„Mijn werk begon met onder
duiken. Ook in Alkmaar werd
het gevaarlijk om als jongeman
normaal werk te doen en ik
werd bij een boer onderge
bracht.
Dat bracht vanzelf mee dat ik
iets aan de landbouw ging doen
tot de bevrijding."
„En had u al plannen voor een
verdere loopbaan".
„Inderdaad, maar dat ging toch
anders dan ik eigenlijk van
plan was. Later kwam ik daar
toch toe.
Bij het Gewestelijk Arbeids
bureau in Alkmaar was vol
op werk en dat werd mijn eer
ste officiële baan. Daar bleef
ik tot de militaire dienst mij
riep enIndonesië.
„De dienst was helemaal niets
voor mij en idat liet ik nog
blijken ook".
„Vond u het niet interessant
om naar Indonesië te gaan?"
„Ja dat wel, maar niet als mili
tair, ik wilde ander werk en
dat lukte natuurlijk niet direct.
Er is altijd wel één of andere
meerdere waarvan je denkt dat
(*hij je dwars wil zitten. Toch
werd ik al spoedig aangewezen
om assistentie te verlenen bij
de afdeling R.A.O. Daar was ik
op mijn plaats.
Wij organiseerden namelijk de
recreatie voor de soldaten en
alles wat daarbij hoorde. Het
ontvangen van diverse gezel
schappen zoals de „Spelbre
kers" en dergelijke artisten.
('Daarbij hotelverzorging, excur
sies, zaalverzorging en ga zo
maar door.
Maar ook St. Nicolaasfeest,
Kerstfeest en verdere evene
menten.
Zelf ben ik wel als St. Nicolaas
opgetreden, waaraan ik nog
zeer prettige herinneringen heb
overgehouden.
„Toen u uit Indonesië terug
kwam in Holland kon u toen
weer vlug wennen?"
„Nee, dat viel eerst niet mee,
maar de baan die ik toen kreeg
nam mij zo in beslag dat ik
spoedig weer in het gareel zat.
Ik werd benoemd tot „Ambte
naar emigratievoorlichting".
Het is u waarschijnlijk wel
bekend dat er in de jaren
de oorlog veel belangstelling
bij de mensen ontstond om naar
het buitenland te vertrekken.
„Wat was uw taak hierbij?"
„Spreken in het openbaar! En
dat terwijl ik nog nooit in ge
zelschap zoiets had gedaan.
Geen bezwaar, ik moest in Am
sterdam een cursus volgen,
waarbij het spreken ook een be-
langrijk onderdeel vormde.
En daar sta je
dan, Krasna-
polsky in Am
sterdam, 400-
500 personen
toespreken
over Canada,
Australië,
Nieuw Zeeland.
En dat wanneer
je alleen maar
alles weet uit
boeken en geschriften. Toch'
was dat ook wel een leuke tijd,1
vooral toen ik uitgezonden'
werd met emigranten naar Ca-1
nada enz., om als voorlich-'
tingsambtenaar de mensen tij-'
dens de reis voor te bereiden op\
hun nieuwe vaderland. Tevens'
volgde na deze reizen een zeer
interessant aanbod: een vlieg
reis „round The World" met'
een DC 8. Dat was geweldig!'
Tahiti
„Vertelt u eens was over deze*1
ervaringen?"
„Tijdens deze reis werden ver
schillende steden in diverse'1
landen aangedaan waar wij dan1
een paar dagen bleven".
„De eerste ervaring?"
„De ontvangst op het eiland'
Tahiti, onvergetelijk! Een ieder'1
die daar arriveert, krijgt van
een inlandse schone een bloe-.
menkrans omgehangen, dansen'1
worden uitgevoerd, de wonder-'1
lijke sfeer met zoete klanken
van muziek; grandioos!"
„Uw tweede ervaring?"
„De buitengewone vriendelijk
heid en hoffelijkheid in alle'
landen waar ik geweest ben, de'1
offervaardigheid van de buren'1
van Hollandse emigranten'1
(voorbeelden ten over), de ma-'
nier waarop een ieder je tef
woord staat, of je nu in eenf
store bent of bij één of andere
maatschappij, dat is geweldig."
„Uw derde ervaring?"
„Ja, dat was op een groot plein] i
in Panama City. Wij kwamen,i
daar 's avonds aan en er zong,)
een groot koor van het Leger, i
des Heils. Stelt u zich voor de'
Dam in Amsterdam, op zater-,
dagavond druk en rumoerig.
Daar staat zo'n koor, enorme, i
belangstelling, je hoorde alleen,)
dat koor."
„Dat was ook een belevenis."
Dia's
Er is nog veel meer te ver
tellen. Hij kan zo nog wel,i
uren door gaan maar dan met,i
prachtige dia's over deze rei
zen. Desnoods speelt hij dan(i
ook nog op de viool, maar liefst i
in een kwartet.
„Heeft u nog speciale
hobby's?"
„Ik ben een hevig „doe het zei
ver", maar bovenal met de kin
deren ravotten in de duinen en
op het strand".
De heer P. C. Vink opende de
rij van sprekers (sters)
waarin gememoreerd werd, dat
Truus de eerste vrouwelijke
werknemer was, die haar 40
jarig jubileum in de produktie-
bedrijven mocht vieren, en ge
durende deze jaren zich heeft
doen kennen als een prima
kracht voor ons bedrijf.
„Vanzelfsprekend werd je wel
eens van je vaste standplaats, de
„V.A.", overgeplaatst naar ande
re afdelingen, hetgeen je met ple
zier aanvaardde en waar je dan
ook de werkzaamheden tot volle
tevredenheid verrichtte. Je was
niet alleen een trouwe medewerk
ster, maar ook een goede en be
hulpzame figuur voor je collega's.
Ondanks het vele werk, dat je
verzette, bezat je ook nog een
dosis humor welke je zo sappig
ten toon kon spreiden. Jammer ge
noeg hebben wij je wegens een
ernstige ziekte een tijd lang moe
ten missen, doch wij zijn allen
erg verheugd, dat je zóver ge
nezen bent. dat je weer een ge
deelte van de dag kunt werken.''
Tenslotte dankte de heer Vink
de jubilaresse voor haar prettige
medewerking, waarbij een en
veloppe met inhoud werd over
handigd.
Mej. Groothuesheitkamp wordt
niet weinig verrast gefeliciteerd
door enkele oud-collega's,
waarmee zij vele jaren ge
leden samenwerkte.
VJ
Vervolgens sprak de heer J.
Hogendijk vele hartelijke woor
den tot haar, en overreikte de
legpenning van de Mij. voor
Nijverheid en Handel. Hierna
richtte de heer Alb. Knauff
afd. chef) het woord tot Truus.
Ook hij gewaagde over de
prettige samenwerking met
haar. Namens Chefs en colle
ga's bood Thea Otto haar een
gouden collier aan, tevens
bloemen.
Nel Vree overhandigde haar
een enveloppe met inhoud
en bloemen namens het perso-
neelsfonds, ook zij sprak har
telijke woorden hierbij uit. Na
mens oud collega's (nu gehuw
de dames) welke circa 20 tot
30 jaar geleden met haar ge
werkt hadden overhandigde
mevrouw A. Godré-Kracht een
handtas. Zes van haar oud col
lega's waren bij het jubileum
aanwezig. Dat dit zou plaats-
De heer J. Janse, medewerker
van de Centrale Personeels
dienst, vierde 22 juli zijn 40
jarig zakenjubileum. Daarom
was hij het middelpunt van een
feestelijke jubileumdag en de
reden, waarom de vlaggen op
PB en HK wapperden.
„Je moet het nu ook weer niet
zo'n geweldige prestatie vin
den!" reageert de heer Janse,
die toch wel blij is dit jubi
leum voor pensionering in 1967
meegemaakt te hebben. Gebo
ren in Amsterdam, 'n veron
derstelling die iedereen na
twee minuten kennismaken
reeds maakt, volgde hij zijn
H.B.S.-tijd in Den Helder.
Dacht aanvankelijk marine
officier te worden, doch be
landde via een importbedrijf op
het kantoor van Van Ameron-
gen. Na toch een kaderoplei
ding gevolgd te hebben bij het
leger kwam hij via enkele
werkgevers wéér bij van Ame-
rongen. De toen 27-jarige heer
Janse werd secretaris van de
directie en kreeg vrij spoedig
een zeer verantwoordelijke
functie.
,Ik kreeg te maken met van
alles! Ondermeer verzorgde ik
voor mijn directeur het secre
tariaat van het destijds opge
richte comité van grootwinkel
bedrijven. Daarnaast verzorgde
ik personeelszaken, pandenbe-
heer, kocht ik machines in,
behandelde de filialenbelangen
en werd ik betrokken bij juri
dische aangelegenheden.
Direct na de oorlog heb ik drie
keer moeite moeten doen niet
als kapitein naar Indië ge
stuurd te worden.
Ik wilde echter de opbouw
in Nederland meemaken.
Het bedrijf ging over naar
Albert Heijn. Dezelfde functie
was in het grotere AH be
drijf gewoon niet aanwezig.
Toen de heer Van der Vliet,
medewerker PZ-PB, door ziekte
uitviel, heb ik zolang zijn baan
in Amsterdam waargenomen.
Dit is dan ook het begin ge
weest van de nu 17 jarige loop
baan in de afdeling personeels
zaken."
De heer Janse kan nu reeds
stellen dat hij o.m. vele hon
derden PB-ers geholpen heeft
De heer Janse ontvangt van de heer G. J. Heijn de onyxspeld. het
I ere-insigne bij een 40-jarig zakenjubileum. Rechts: mevrouw Janse.
met problemen op het gebied
van sociale wetgeving, belas
tingproblemen of juridische
zaken. Voor deze aangelegen
heden kunt u de heer Janse
dan ook rangschikken in de
groep „experts". Tevens heeft
de heer Janse in het contact
met de medische dienst een
veel tjjdvragende taak.
Nog één jaar zal de heer Janse
deze functie bekleden op de
voor hem zo eigen wijze.
Daarna is alle aandacht voor
echtgenote, dochter, schoon
zoon en kleinzoon, buitenlandse
reizen, fotograferen en veel
meer wij hopen, nóg eens 40
jaar!
