Wij stellen
voor:
„Mijn baan is er eendie je
niet in je kantooruren doet
Export-manager mejJ. Barendregt:
Uit het
ziekenboek
van AG en HK
ZIEK ZIJN in liet buitenland, in
Nederland en in AH-ver band
Vrouw van
officier klaagde
over zure
(karnejmelk
Een working-party lost één van de Stcrovita zendingen in een
Spaanse of Franse haven. Zo nam Palomaris in Spanje waar
de Amerikanen een atoombom in zee verloren) in de afgelopen
maanden ca. 100 ton melk af.
Als mej. Barendregt niet in haar
blauwe opel of per vliegtuig
Europa doorkruist, kunt u haar
vinden in haar naar eigen
smaak ingerichte riante
kantoor in Osdorp, waar de
Sterovita staf zetelt.
Uit Amsterdam komen gun
stige berichten van de heer
N. Vroons van de verzendaf-
deling. Hij maakt het goed en
wij hopen dat het zo mag
blijven.
De heer W. v. d. Haar, fil.
adm., is uit het ziekenhuis ont
slagen en sedert 3 weken weer
thuis. Eén dezer dagen zagen
wij hem weer in het AG, waar
de steile trap hem wel een bij
zonder goede training bood.
Mevrouw Miiller, afd. bestel
ling, wordt nog steeds ver
pleegd in de St. Jan. zaal 12,
waar zij gezelschap kreeg van
mej. M. Vóórhaar, fil. adm..
die ca. 3 weken geleden op
dezelfde zaal kwam voor ob
servatie.
De heer Lieuwen. fil. bureau,
rust nu ongeveer twee maan
den thuis. Wij hopen dat hij
weer spoedig in ons midden
zal zijn.
De heer Veldkamp, balansma
ker, heeft zijn werkzaamheden
al enige weken moeten staken.
De laatste berichten waren,
dat het nog wel een poosje
kan duren vóór hij weer de
balans op kan maken.
Veel sterkte hoor. meneer
Veldkamp.
De heer C. Lodder, boekhou
ding, is sinds drie weken thuis.
Het was nog niet zo lang ge
leden, dat hij al eerder voor
observatiea was opgenomen.
De heer W. van Velzen, ar
chief, is sinds een paar weken
thuis, daar hij flink last heeft
van een geïrriteerde huid en
gaat hiervoor regelmatig naar
het ziekenhuis voor een hoog-
tezonkuur.
Tot slot de heer Van de
Weijden, onze archivaris, die
vanwege de rheuma ook al een
poos thuis is. Wij hopen hem
weer spoedig in ons midden
te zien.
De heer H. M. Lionarons
dankt alle collega's voor de
attenties, ondervonden tijdens
'zijn ziekte.
Van hieruit wens ik alle zieke
collega's van harte beterschap.
,.Weet u. dat het feit, dat ik met Amerikanen te doen
kreeg in het zakenleven, doorslaggevend is geweest om
te slagen in mijn werk? Deze zin was één van de meest
markante uit het verhaal dat mej. Barendregt ons ver
telde over haar werk bij Sterovita-export. Maar laten we
bij het begin beginnen.
Jn 1951 kwam Mej. Barendregt bij AH, nadat ze enkele
maanden tevoren haar eerste baan bij Van Ameron-
gen had aanvaard. Daar had ze al gewerkt voor de heer
W. F. Nolte en bij AH ging ze de heer C. Govers assis
teren. Dat was heel kort, maar dat lag niet aan de heer
Govers Het was toen namelijk een onrustige tijd bij
Sterovita. Nadat de heerTalsma de stoot had gegeven tot
levering van melk aan de Amerikaanse troepen in Europa
was de heer Schouten als export-manager ingeschakeld
j Eigenlijk zou ons verhaal
i ook over de heer Schou- j
i ten kunnen gaan want j
i hij is de eerste man in j
i het contact met de Ame- j
j rikanen. Maar in alles j
heeft mej. Barendregt j
j als secretaresse as- j
i sistente opvolgend ex-
port manager de voet- i
i sporen van de heer i
i Schouten gedrukt en i
i wij, (de redactie) wilden j
j u graag een vrouwelijke j
i medewerker voorstellen, i
Assistente met
talenkennis
We stonden dus bij de
wieg van de leveringen
aan het Amerikaanse leger
en de heer Schouten zocht
een assistente die de engelse
taal goed beheerste" aldus
vervolgde mej. Barendregt
haar verhaal. „De heer
Nolte, die mij kende, zag
daarin een kans voor mij en
ik greep die met beide han
den aan. In het begin was
de afdeling klein en moesten
we met 4 mensen alles doen
wat er op een klein kan
toor te doen is. Ik zorgde
voor de correspondentie, de
facturen, de inkoop van ver
pakkingsmateriaal enz. De
heer Schouten voerde de on
derhandelingen en had daar
bij een assistent, die ervoor
zorgde dat gemaakte af
spraken en overeenkomsten
verder werden afgewerkt en
doorgevoerd".
Toen de assistent van de
heer Schouten z'n vertrek
had aangekondigd en er een
opvolger moest komen, wap
perde er plotseling een pa
piertje op mijn bureau of
dat geen baan voor mij was.
Dat was omstreeks 1956.
Zou het kunnen?
Het was een „denkertje"
voor mijmaar ook
voor de directie, want het
zou een novum worden om
een vrouw als onderhande
laarster in te zetten. Nee,
we zijn niet over één nacht
ijs gegaan maar voor mij
was het een uitdaging en
dat trok me aan.
Tenslotte gaf het argument
van de heer Schouten: „Als
ze in Nederland wel met
Amerikanen kan onderhan
delen (en daar was ik al bij
betrokken) dan moet ze dat
De Navy is één van de grote
klanten maar ook de bezet
tingsmacht in Duitsland en de
Air-Force-bases zijn grote af
in het buitenland ook kun
nen" de doorslag.
„Zo trad er voor mij een
nieuwe fase in m'n leven in
en ik heb er nooit spijt van
gehad."
Ambassadrice
Een nieuwe fase in m'n
leven" ja zo mag je
het wel noemen, want ex
portmanager Sterovita is
geen baan die je in je kan
tooruren doet. (Met Pink
steren zit ik ook weer in
Amerika).
„Ik reis veel, de laatste tijd
bijzonder veel zelfs, want
sinds midden december 1965
ben ik maar 3 volle weken
op ons kantoor geweest.
Meestal zwerf ik door Euro
pa en bezoek ik de „destina
tions" waar we aan leve
ren". „Voordat er melk
wordt afgeleverd aan een
nieuwe bestemming ben ik
er altijd geweest om de aan
voer, aflevering, ontvangst,
opslag en behandeling door
te spreken en als alles een-
Jj^ormeel kunt u, als u met vakantie naar één van de 6
E E.G. landen gaat, bij het kantoor van uw ziekenfonds
een geel/oranje kleurige kaart krijgen, waarmede u, indien
in een van deze landen medische hulp nodig is, naar het
kantoor van het ziekenfonds in uw vakantieplaats dient te
gaan. Dit kantoor verstrekt dan het adres van een arts.
Daar het in de regel een
spoedgeval zal betreffen is
het meestal te tijdrovend om
deze procedure te volgen, daar
komt bij, dat deze regeling met
Frankrijk, Italië, België en Lux
emburg nog lang niet soepel
werkt. Met West-Duitsland is
het wel beter.
Het is daarom, dat wij u ad
viseren een reisverzekering
voor doktershulp en medica
menten af te sluiten. Dit kunt
u doen via uw reisbureau, ver
schillende banken en ook via
uw ziekenfonds kosten per
persoon per dag ca. 50 cent).
Bedenkt u ook nog, dat door u
betaalde nota's voor ontvangen
medische hulp nimmer door het
ziekenfonds worden vergoed.
Gaat u naar Engeland, dus niet
E.E.G., vraag dan de bijzonder
heden aan uw ziekenfonds. An
dere landen, alles eigen risico.
Ziekte Nederland
Indien u de vakantie door
brengt in eigen land, dan is
het noodzakelijk, dat u uw zie-
kenfondskaart meeneemt. In
spoedgevallen kunt u zich
rechtstreeks tot een huisarts
wenden. Op vertoon van uw
ziekenfondskaart zal deze arts
u dan het voor ziekenfonds gel
dende tarief berekenen. De be
taalde rekening zal dan, in nor
male gevallen, door het zieken
fonds worden vergoed.
Ziekte - vakantie - A.H.
Wanneer u tijdens uw vakan
tie ziek wordt, kunt u al
leen aanspraak maken op ver
goeding van de ziektedagen,
indien u bij ziek worden tij
dens de vakantie de meldings-
en controlevoorschriften in acht
neemt en u bovendien aanne
melijk kunt maken, dat u zoda
nig in uw bewegingsvrijheid be
perkt was, dat de bedoeling van
de vakantie in generlei opzicht
tot haar recht is kunnen ko
men.
Voor verbranding door de zon
dus door eigen schuld
worden geen ziektedagen ver
goed noch betaald.
Andere wenken
Denk aan de aansluitingen
van gas, waterleiding en
electriciteit enz. Laat verder
uw vakantieadres achter en zo
mogelijk een stel sleutels, hang
echter geen briefje op uw deur
met de mededeling „afwezig".
Zorg ook voor een goede ver
zorging van eventuele huisdie
ren en planten. Gaat u per
eigen auto, denk dan aan uw
verzekeringsxaart, uw remmen,
de capaciteit van uw wagen en
van u. Laat verder achter uw
nummer van de auto, de kleur
en het bouwjaar en eventueel
ongeveer de route die u rijdt
en de plaats van bestemming,
de lengte van uw vakantie en
de datum van terugkomst.
maal loopt kom ik van tijd
tot tijd nog eens langs als
„goodwill-ambassadrice" en
om eventuele punten samen
te bekijken".
Weinig problemen
/Gelukkig zijn er weinig
..vT 'problemen' maar toch
kom je soms gekke dingen
tegen.
Zo was ik eens op een desti
nation waar één klant altijd
klaagde over het feit, dat
de Sterovitamelk zuur was
als zij (het was de echtge
note van een hoge legeroffi
cier) onze melk consumeer
de. Toevallig kwam deze
klant binnen terwijl ik met
de manager het „probleem"
besprak en we de oor
zaak naspeurden. Ik volgde
de klant op haar weg door
de zaak en zag dat ze 4
flessen pakte met oranje
verpakking. Toen ik haar
vroeg wat ze daar had ant
woordde ze „Milk". Ze had
nog nooit verder gekeken en
zelfs niet op de kleur gelet.
Onze zoete melk zit name
lijk in groene flessen en de
oranje verpakking bevat
karnemelk, hetgeen overi
gens duidelijk op de verpak
king staat aangegeven.
Maar dit soort „klachten"
hebben tot dusverre aan
onze leveringen geen af
breuk gedaan en aan de
scherpe eisen, die de Ameri
kanen stellen, hebben we ge
lukkig altijd goed kunnen
voldoen".
Overigens is de zorg hier
voor special de taak van de
heer De Leeuw en zijn me
dewerkers in Dordrecht en
daarover gaat ons verhaal
dit keer niet.
Engeland
Wel komen we al pratende
op de levering van melk
aan de Amerikaanse troe
pen in Engeland. Dat is een
onderwerp apart. „We wa
ren al goed op weg" aldus
mej. Barendregt" en ik
had ondanks sneeuw en ijs
een groot deel van Engeland
doorkruist om 'destinations'
te bezoeken, de plaatsing
van dispensers te bespreken
en de afleveringen voor te
bereiden, toen er plotseling
een spaak in het wiel werd
gestoken".
„Op grond van een oude en
gelse wet werden er name
lijk zulke vreemde en kos
tenverhogende eisen gesteld
dat de levering van melk
voor en door ons niet meer
lonend zou worden. Zodoen
de is de hele zaak niet door
gegaan". „Misschien"
zo zegt mej. Barendregt
komt er nog een ver
andering als Engeland in de
E.E.G. wordt opgenomen of
als zich andere ontwikke
lingen voordoen, maar dat
ligt in de schoot der toe
komst verborgen".
Amerikaanse
mentaliteit
We vatten de draad weer
op en natuurlijk vragen
we mej. Barendregt of
haar positie als vrouw in
haar relatie met Ameri
kaanse militairen geen
moeilijk punt is. „Neen, dat
is het niet en ik heb ook
ontdekt waarom dit zo is".
„De Amerikanen accepteren
de vrouw als gelijkwaardige
onderhandelings partner".
„Je zou kunnen zeggen als
de emancipatie eerder en
verder is dan bij een deel
van de Europeanen al kun
je natuurlijk niet generali
seren". „Maar toch meen ik,
dat dit mentaliteitsverschil
voor mijn werk doorslagge
vend is geweest". Dat weten
we dan weer en het is voor
ons mannen iets om over na
te denken!
Engels en Engels
Waren er wel eens taalmoei
lijkheden? Had u er in de
aanvang moeite mee? Was
Engels uw lievelingstaai
Dat was een nieuwe serie
vragen van uw interviewer.
Mej. Barendregt windt er
geen doekjes om. Na de
HBS volgde ze o.a. engelse
handelscorrespondentie
maar de droge stijl, die toen
nog in de mode was, ontnam
haar alle verdere ambitie.
Verder moest ze bij een
réunie van HBS'sers na ver
loop van jaren een repriman
de van haar Engelse leraar
in ontvangst nemen, omdat
haar mooie Engels zo ver-
amerikaanst was, hetgeen
hij als een soort degeneratie-
verschijnsel beschouwde.
Dat laatste was Mej. Baren
dregt overigens niet met
hem eens want waarom zou
het Engels van de Engelsen
beter zijn dan de taal, die
de Amerikanen tot hun
voertaal hebben gemaakt.
Terugkerend tot ons uit
gangspunt we zijn
nog steeds bezig u iets te
vertellen over het werk van
mej. Barendregt horen
we dat ze als secretaresse de
heer Schouten begeleidt bij
zijn reizen als het er om
gaat de orders die per
jaar worden afgesloten
voor te bereiden. „Tegen
woordig vliegen we veel
want je wint er zoveel tijd
mee". Alle afspraken moe
ten nauwkeurig worden
vastgesteld en daaruit vloei
en weer vele andere activi
teiten voort. Dit is dan weer
de zorg van mej. Baren
dregt en zo bestaat de
jaarcyclus voor een deel uit
voorbereiding en voor een
deel uit nézorg.
Nu staan we weer op de
rand van een nieuw jaar
want het leveringsjaar loopt
van 1 juli tot 30 juni en er
zijn vele kapers op de kust:
Duitsers, Fransen, Denen,
Oostenrijkers en Luxembur
gers.
Andere iacetten
Hebben we nu alles?" wil
uw interviewer weten.
Het antwoord komt wat ha
perend want er is eigenlijk
zo veel te vertellen. B.v. het
inkopen van omdozen e.d.
is een hoofdstuk apart van
wege alle amerikaanse voor
schriften en richtlijnen maar
in de loop der jaren wordt
dat routine en ken je de
klappen van de zweep. Wel
is de eerste bestelling diep
in het geheugen van mej
Barendrecht gegrift. Het
ging toen om een order van
10.000 pure-pack. Dat was
voor mij zo'n groot bedrag,
dat ik de berekening, die ik
op kantoor gemaakt had, in
huis nog herhaaldelijk heb
nagerekend tot ik tot de
conclusie kwam dat er echt
geen fout in de berekening
zat."
Oppas in gezinnen
Nog bijzondere belevenis
sen?" Het ligt voor de
hand dat iemand, die zoveel
reist hier wel weg mee weet.
We moeten ons dus beper
ken en maar liever niet be
ginnen over de reizen naar
Amerika en Canada.
De keuze van mej. Baren
dregt valt daarom op haar
ervaring met het Ameri
kaanse gezinsleven. Ze heeft
namelijk vanwege de goede
relaties enkele keren uit
vriendendienst voor oppas
gefungeerd als pa en ma
een avondje wilden uitgaan.
Zo vertelt ze hoe ze met
Amerikaanse kinderen Am
sterdam in ging om een
bioscoopje te pikken en te
gaan eten. „We hadden op
het Leidseplein gegeten en
ik wilde afrekenen", aldus
mej. Barendregt, „maar
de 'oudste' zoon 12 jaar
wilde daar niet van
weten". Hij zou als 'heer'
wel betalenToen we buiten
stonden en ik vertelde, dat
we ook het Rembrandtsplein
gingen bekijken, vroeg hij:
Hoever is dat? Ik vertelde,
dat we de afstand in 20
minuten konden lopen, maar
hij keek naar m'n hakken
en zei „met zulke schoenen
moet u niet zo ver lopen en
bestelde meteen een taxi".
Het was maar een enkel
voorval, maar zo heeft mej.
Barendregt er meer mee
gemaakt. Het is ook niet
het voorbeeld van 'de Ame
rikaanse jeugd' maar wat
zo frappant is, is dat deze
charme deze jeugd niet
wordt aangeleerd maar
spontaan naar voren komt
en daardoor zo verfrissend
kan zijn".
We moeten stoppen maar
we hopen met deze impres
sies bij onze lezers een me
dewerkster te hebben geïn
troduceerd, die ongetwijfeld
één van de meest zelfstan
dige 'vrouwen'-functies in
ons bedrijf vervult.
Nog een foto van de aardbeien-actie. Via grote stands in en soms buiten de supermart werd het produkt
van de Italiaanse producent gebracht naar de Hollandse consument - die graag profiteerde.
