cü
Majoor Bosshardt van Leger des Heils
organiseert kerstfeest voor kinderen,
bejaarden en thuislozen
w ie kent oud Amsterdam rond de Oude
Kerk niet. Al ben je er zelf nooit ge
weest, heb je er toch minstens over ge
hoord. Vele Amsterdammers en zeker de
bezoekers van de hoofdstad lopen er van
tijd tot tijd een tikje nieuwsgierig rond en
wat vinden ze dan, vlak achter het Dam
rak met z'n C A en Bijenkorf? Eén van
Amsterdams oudste en mooiste wijken. Pi-
toreske geveltjes, kromme grachtjes met
oude bomen, ronde bruggetjes een le
vend schilderij. Of de zon nu hoog aan de
hemel staat of dat het giet van de regen
cu
Sociaal werk in oude buurt van Amsterdam
P.V. ontplooit
vele
aktiviteiten
D
Agenda P.V.
oud Amsterdam biedt een onvergetelijke
aanblik En dan de drukte Hier gaat het
leven altijd door, dag en nacht. Ja, vooral
's avonds en 's nachts is het er een drukte
van belang. Dan klinkt er gelach in de ca-
fé's of waait er een flard muziek naar bui
ten. De kermis is in volle gang. Wie echter
nauwkeurig oplet ziet dat het geen vrolijke
kermis is maar keiharde business met oor
zakelijke regels gebaseerd op het recht van
de sterkste. Geen wonder dat juist hier het
Leger des Heils de handen vol heeft.
En hier zijn we meteen
waar we wezen willen,
waar we het in dit Kerst
nummer over willen hebben.
Het werk van majoor A. M.
Bosshardt, nu al 17 jaar
leidster van het Goodwill-
centrum van het Leger des
Heils dat gevestigd is aan
de Oude Zijds Voorburgwal
14. Wat gaat er allemaal
om in deze buurt, wat is
er allemaal te doen, hoe
$taan de mensen tegenover
het Leger
Sociaal werk
In haar overvolle oerknus-
se kamer, bereikbaar via
een oude wenteltrap in het
huis dat dateert uit 1581,
vindt de majoor even tijd
om ons hierover te vertel
len. Haar rayon omvat de
Jordaan en de eilanden
Kattenburg, Oostenburg en
VVittenburg, dus alleen dat
wat ligt binnen de binnen
ste singelgracht. Haar taak
zouden we kunnen onder
brengen onder de noemer
geestelijk en sociaal werk
primair geestelijk wat
dan o.m. inhoudt: bejaar
denzorg, ziekenhulp, jeugd
werk, zorg voor thuislozen
mensen die om de drie
dagen van adres veranderen
en het nergens kunnen vin
den), het opvangen van
vrouwen met moeilijkheden,
het steunen van overver
moeide huisvrouwen (men
beschikt over vakantiever
blijven waar de huisvrouw
weer wat op verhaal kan
komen), bijstaan van meis
jes die thuis moeilijkheden
hebben, het organiseren van
kinderfeesten en wat niet al.
Niet naar
Sociale Diensten
Opvallend is", aldus ma
joor Bosshardt, „dat de
Majoor A. M. Bosshardt van het Leger des Heils privé. We j
dragen altyd ons uniform, net als de 'beroeps in het gewone j
leger."
Men zal zich herinneren i
dat in 1962, bij het 75-
jarig bestaan van Albert j
Heïjn ca. 4000 poppen aan
de jubilaris geschonken j
werden door AH-relaties.
Deze poppen werden toen j
door het Leger des Heils, i
dat ook 75 jaar bestond, i
verdeeld over vele instellin- j
gen waar kinderen ver-
pleegd werden.
Dit bracht de redactie op j
het idee om wederom met j
het Leger des Heils contact
op te nemen teneinde te i
vragen welke activiteiten
door hen ontplooid worden j
ter gelegenheid van het i
kerstfeest. En wie zouden j
we dit beter kunnen vragen j
dan majoor Bosshardt, die i
men reeds van de TV kent? i
mensen met moeilijkheden
zich veel eerder tot het
Leger des Heils wenden als
er narigheid is, dan dat ze
naar de gemeentelijke So
ciale Diensten lopen of naar
de afdelingen Maatschappe
lijk Werk van andere in
stanties.
Hoe komt dat? „Waar
schijnlijk omdat ze het ge
voel hebben dat wij hun
problemen beter aanvoelen,
dat wij dichter bij ze staan.
We maken zoveel mee dat
ze niet bang hoeven te zijn
bij ons een figuur te slaan.
Ze zien ons niet als een in
stantie waar misschien een
beetje op neergekeken zou
worden. Wij kunnen daar
zelf niets aan doen. De men
sen voelen het nu eenmaal
zo.
„Niks is gek"
Hier in deze buurt is nooit
iets gek of schokkend.
En al zijn de mensen al
jaren de buurt uit, als er
Met Kerstmis op bezoek in het ziekenhuis. Hier bij een bejaarde
mevrouw in het Beatrix-oord.
iets is komen ze toch weer
op de Oude Zijds aanklop
pen".
Op onze vraag of veel men
sen naar een ander deel van
de stad verhuizen antwoord
de majoor Bosshardt: „We
merken hier weinig van het
saneringsplan. Daar is meer
sprake van op de eilanden.
Natuurlijk verhuizen ze uit
deze buui't ook wel, maar
toch niet gauw. Wat moet
een vrouw die met een chi
nees samenwoont en zes
kinderen heeft zonder ge
trouwd te zijn in een flat in
Slotervaart en wat voor
praatjes krijgt een vrouw
achter haar rug wanneer ze
iedere avond tot half twee
in een café werkt als ze in
Buitenveldert woont? Nee,
deze mensen willen hier niet
weg. Hier is alles gewoon,
hier roddelt men niet want
er valt niets te roddelen.
Iedereen vertelt namelijk
altijd alles aan iedereen. Ik
mag wel zeggen dat het een
zeer hechte gemeenschap is.
Zo iets als een dorp, maar
dan zonder het gekonkel.
Ik werk hier met bijzonder
veel plezier. De mensen zijn
open en eerlijk, dikwijls vol
goede wil en vol humor. We
zeuren niet tegen ze en dat
wordt op grote prijs ge
steld".
Prinses Beatrix
Zoals U weet heeft Prinses
Beatrix in het voorjaar
in het kader van een Maat
schappelijk Werkprogram
ma samen met majoor Boss
hardt een bezoek gebracht
aan verschillende gezinnen
in deze buurt. Om niet her
kend te worden had de prin
ses een pruik en een bril
opgezet en deden ze het
voorkomen of ze leerlinge
maatschappelijk werkster
was. „Het ging allemaal
prima tot we die fotograaf
van de Telegraaf tegen kwa-
Nevenstaande
illustratie
werd ver
vaardigd door
mej. G. van
Lenning, sinds
2 jaar werk
zaam op afd.
Rekening-
Courant. In
haar vrije tijd
mag zij graag
eens het tekenpotlood ter hand
nemen en er ontstaan dan bijzon
der aardige prentjes. Niet alleen
tekenen is haar hobby, maar ook
het creëren van sieraden en aarde
werk. Ook onder het kantoorper
soneel zijn „artistieke" kollega's l
men. Toen moesten we ont
snappen in een taxi waarin
we ons voor 5,hebben
laten rondrijden tot we onze
achtervolgers kwijt waren.
Daarna hebben we nog en
kele café's bezocht om
Strijdkreten te verkopen.
Het was het enige incident
en ik had ook niet gedacht
dat er iets anders kon ge
beuren. De mensen hebben
een bepaald soort eerbied
voor het Leger des Heils.
Ze maken wel eens grapjes
ook tegen de prinses die
ze zonder te weten wie ze
voor hadden uitnodigden om
gezellig mee koninginnedag
te vieren ze weten altijd
hoever ze kunnen gaan.
Feest voor iedereen
En nu is er dan weer het
Kerstfeest. Het feest
dat ieder jaar handen vol
werk geeft aan de majoor
en haar vaste staf van 15
mensen, afgezien nog van
de vele vrijwilligers, heil
soldaten die naast hun ge
wone werk in de maat
schappij al hun vrije tijd op
offeren om te helpen. Er is
een feest voor de 1200 kin
deren uit de buurt en voor
de 150 kinderen van de
zondagsschool. Er zijn
kerstdiners voor bejaarden
en thuislozen.
Er is een middernachtkerst
feest waar alleen vrouwen
en meisjes mogen komen,
er zijn de kerstpotten waar
bij om de twee uur (of als
het heel koud is om het
uur) wachtgelopen moet
worden, er wordt gezongen
in café's en in ziekenhuizen,
in logementen en in gevan
genissen, kortom het is een
hele organisatie die maakt
dat majoor Bosshardt maar
weinig rust krijgt.
Vijf uur slaap per nacht
Slapen doe ik toch niet
veel. Meestal wordt het
wel 1 uur, half twee en om
half zeven ben ik weer op.
Zolang ze hier licht zien
branden staan er mensen op
de stoep. Tijd voor mezelf
heb ik eigenlijk nooit."
Maar de majoor beklaagt
zich niet. Zó heeft ze het
immers zelf gewild. Daarom
is ze ook in het pand van
het Goodwillcentrum gaan
wonen, om dichter bij de
hand te zijn.
„Ik ben nu 52 jaar en ik
hoop het nog heel lang te
kunnen doen. Wel zou ik
op den duur ergens anders
willen wonen, want als je
ouder wordt heb je toch
meer rust nodig. Ik heb mij
daarom al vast laten in
schrijven om te zijner tijd in
aanmerking te komen voor
een huisje in het Bagijnen-
hof. Dat is nou een van mijn
toekomstdromen. Later rus
tig in dat hofje wonen, vlak
bij m'n eigen rayon en dan
een paar uur per dag nog
hier werken."
Provo's en nozems
Voorlopig is daar echter
nog geen denken aan.
Naast het werk overdag
houdt de majoor drie tot
vier lezingen per week. 's
Zaterdags en 's zondags is
ze volop in touw. 's Avonds
verkoopt ze De Strijdkreet
in de café's en windt ze
provo's en nozems om haar
vinger. Het is alles haar
werk, ze brengt Kerstevan
gelie, op haar eigen wijze,
het hele jaar door, ze houdt
er van.
Expositie in SM Haren
Er zijn deze week heel wat
huisvrouwen geweest, die
met half dichtgeknepen (of
soms heel wijd open!) ogen ge
keken hebben naar de schilde
rijen-expositie in de supermart
te Haren.
Het was het werk van de
Harense non-figuratieve schil
deres, mejuffrouw C. A. C. de
Willigen.
Achter de vleesvitrine was als
„achtergrondkleur" een meters-
brede strook kaaslinnen tegen
de muur gespannen. Hiertegen-
kwamen de schilderijen bijzon
der goed tot hun recht.
Reeds vanaf de opening, die
verricht werd door de direc
teur van het Groninger Cultu
reel Centrum, de heer Cees
Cabout, bleek al dat er veel be
langstelling bestond.
Vele klanten stonden te luiste-
f ren naar het openingswoord
f van de heer Cabout, die o.a.
f sprak over de relatie tussen de
f kunst en het bedrijfsleven. Hij
prees het streven van Albert
Heijn, die op deze wijze een
goede stap deed in de richting
van het verbreiden van de
kunst onder het grote publiek.
Hij hoopte dan ook, dat er na
deze expositie nog vele zouden
volgen. De reacties op deze ten
toonstelling waren verschillend.
Over het algemeen kan gezegd
worden, dat het publiek het
zeer waardeerde, al heeft een
enkeling er wel eens om ge
lachen, omdat zij in geen der
schilderijen een voorstelling
kon ontdekken. Ook was er een
arts, die er speciaal voor uit
Delfzijl gekomen was. Kortom,
het was een expositie waar
Dia-avond Rusland
De heer v. d. Hoeden heeft
van de zomer een reis naar
Rusland gemaakt met een stel
astronomen en heeft van de
gelegenheid gebruik gemaakt
om heel wat mooie plaatjes te
„schieten". Ruim 100 dia's
heeft hij op de 27ste oktober
laten zien en daarbij een pas
sende uitleg kunen geven.
Wandelen
herfstwandeling op de
30ste, bracht weer een an
dere groep nog meer liefde
voor de natuur bij. Het weer
was vrij redelijk en alhoewel
de herfsttinten in de strook bij
de zee niet geheel aan de ver
wachting beantwoordden, was
deze activiteit toch wel ge
slaagd. Alleen een volgende
maal zullen we het verder dan
Schoorl moeten zoeken want
het is ons gebleken, dat velen
dachten „dat terrein dat ken
nen we wel, dat ligt zo dicht
bij huis". Voor een volgende
wandeling heben we daarom in
ons hoofd het Oranjewoud,
maar we gaan pas in het voor
jaar, dus u behoeft zich nog
niet op te gevén. We zullen het
u weer bijtijds laten weten, als
het zo ver is!!
Mystiek
In november hadden we maar
één activiteit nl. de Mystieke
avond; en laten we daar nu
helaas pech mee gehad hebben.
De heer Jack Chandu de hoofd
persoon van deze avond werd
twee dagen voor de 13e ziek
en moest deze avond uitge
steld worden.
Inmiddels is er een nieuwe da
tum bekend. Wilt u s.v.p. deze
noteren op 22 januari 1966.
Bloemen
Nog even attentie voor de
dames die zich indertijd
hebben opgegeven voor het
Bloemenschikken. Om het niet
al te duur te maken is na over
leg bepaald, dat we deze acti
viteit hopen waar te maken in
het voorjaar 1966. Er kunnen
echter nog wel een paar dames
bijkomen op onze lijst en de
secretaresse wil graag ook uw
naam op de lijst vermelden.
Te zijner tijd zullen we alle
dames, die zich opgegeven heb
ben een berichtje sturen.
Kienen
De kienavonden staan voor de
deur nl. 14 en 21 december;
daar kunnen we nu nog niets
over vertellen, maar dat komt
wel weer in de volgende editie
van de Flitsen.
zeer velen genoegen aan heb- 22 januari uitgestelde mystieke
ben beleefd. avond
