Albert Heijn's nieuwste wijnsoort heet
Montilla; geen zoete maar pittige
Harmonie en Sint
Lr
Het leven van de
Harmonie begint
bij veertig
Kerstbrood diende eens
om Lichtgod gunstig
te stemmen
Spaans journalist
vertelt erover
'Nog meer
I opleidingen
.in 1965
De druif voelt
zich thuis
in Spanje
type aan de dag leggen.
Langzamerhand wordt de
wijn van de jongste „criade-
ras" naar oudere overge
bracht waarna zij na vele
jaren de „Solera" bereiken
en geassimileerd worden
door de oude wijn die
eeuwenlang onveranderlijk
blijft dank zij deze „ver
versing" die de verliezen
door verdamping en con
sumptie goed maken.
Op het eerste van iedere rij
staan enkele krijttekens die
tot de taal- van de kelder
meester behoren en het aan
tal vaten van een bepaald
type wijn, de tijdsduur en
de verversingen aangeven.
Kwaliteitswijn
In de kelders is het rustig
als de wijnen slapen. De
„arrumbadoi-es" (kelderper-
soneel) gekleed in wit hemd,
grijze broek en zwarte gor
del, waken over hun slaap
en voeren met alle zorg en
toewijding de noodzakelijke
werkzaamheden uit.
Alleen de natuur, de tijd en de
kunde tezamen, kunnen kwa-
liteits- en prestigewijnen voort
brengen als die van Montilla.
die de inspiratie en de lust
vormen van de verfijnde proe
vers, het symbool van gast
vrijheid en vriendschap, een
volkomen natuurlijke en wijs
uitgebalanceerde combinatie
van eigenschappen die zich in
de bodega samenvoegen om de
mens een levende essentie van
humaniteit en traditie te bieden.
door middel van pompen
naar dezelfde aarden, „tina
jas" gevoerd die vroeger
werden gebruikt en waar de
moderne techniek weer
wordt aangevuld met de
duizenden jaren oude tradi
tie en kennis.
De bodega's
In de grote gewelven van
de bodega's (de kelders)
rijen zich duizenden vaten
van Amerikaans eikehout
aaneen. Hier heerst dezelf
de stilte als in de wijngaard.
De temperatuur is er in alle
jaargetijden aangenaam, het
licht altijd getemperd.
De vaten, botas genaamd,
zijn in verschillende groe
pen van „Criaderas" en
„Soleras" gerangschikt.
De jonge, reeds in de tinajas
vergiste wijn wordt in de
vaten overgebracht die de
„crideras" vormen waar hun
langzame transformatie on
der de voortdurende zorg
van de keldermeester plaats
vindt. Deze neemt van ieder
vat periodiek een monster
om te weten hoe de wijn
zich ontwikkelt en overeen
komstig de bij de ontwikke
ling waargenomen verschil
len wordt een classificatie
in „Finos", „Olorosos" en
„Amantillados" gemaakt.
Want het is interessant te
zien dat wijnen, zelfs wan
neer zij volgens hetzelfde
proces zijn bewerkt en af
komstig zijn van dezelfde
druiven, zich tocli van het
ene vat tot het andere op
verschillende wijze ontwik
kelen en het is nodig ze
op te kweken tot „Finas",
„Olorosos" en „Amontilla
dos" overeenkomstig de
gunstige kenmerken die zij
gedurende hun ontwikkeling
voor het ene of het andere
/~VP Twentse boerderijen en
V/ ook op Walcheren kan men
de oude wafelijzers, waarmede
deze oublies werden gebakken,
nog bewonderen. De inscripties
en versieringen van deze ijzers
hebben vaak een vroom gods
dienstig karakter maar men
vindt ze ook nog met heidens-
Germaanse versieringen.
Er is wel enige fantasie voor
nodig om te bedenken, dat deze
bakartikelen eens als nieuw
artikel aan de man of heel
vroeger aan de goden werden
gebracht.
I Waar we elders in dit blad I
de Centrale Opleiding te
Hoog Soeren nog eens voor
I u belichten, willen wij de I
I Decentrale en de Bijzondere I
Opleidingen niet vergeten.
De Decentrale Opleidingen
tot eerste assistent SM/ZB
I werden gehouden in de cur- I
I susplaatsen Roermond, I
I Zwolle, Bergen op Zoom,
Arnhem, Nijmegen, Rotter-
I dam, Amersfoort en Zaan- I
I dam.
I In 1965 werden zesentwintig
cursussen k vijf dagen ge-
houden plus zestien examen-
I dagen.
I Aan deze opleiding namen I
341 eerste assistenten deel.
Van de opleidingsauto werd
I in 1965 een druk gebruik I
I gemaakt voor de Bijzondere I
I Opleidingen.
De negen-daagse caissière
opleiding voor nieuwe Super
I Marts werd voor acht nieu- I
I we SuperMarts gegeven. I
Bovendien werd begin 1965
gestart met een vier-daagse
I cursus voor Hoofdcaissière/ I
I le caissière SM of le cais- I
I sière ZB.
Ook in deze sectoren was de
afdeling Opleidingen dus ac-
lijkt het er sterk op, n<
Die nieuwe wijn kor
streek, maar Sherry is een
zelfs niet de suggestie wille
zijn."
„MONTILLA No. 7" is
Albert Heijn's nieuwste wijn uit
Spanje. Onze afdeling vervoer
heeft de laatste weken veel
dozen met Montilla aan de fi
lialen afgeleverd. ..Montilla
no. 7" dat is de naam van onze
nieuwe Spaanse Wijn.
Om deze nieuwe wijn bij u te
introduceren had onze redaktie
een gesprek met de heer G.
Hermanides, de man die voor
Albert Heijn o.a. de wijnen in
koopt.
Hij gaf ons in de eerste minu
ten reeds een les:
m het vooral geen sherry",
wel uit een nabijgelegen
beschermde naam, dat we
wekken dat het sherry zou
„Al lijkt het er sterk op. noem
het vooral geen sherry."
JKigen ontdekking
Zo worden de druiven in de
Bodega's Conde de Ia Cortina
aangevoerd.
Het gaat hier om een nieu
we Spaanse wijn, de M o n-
t i 11 a, geen zoete Spaanse,
maar een pittige drank, die
een beetje een eigen ont
dekking is. Een van de be
kende sherry-soorten heet
namelijk Amontillado. Dat
betekent zoveel als: op de
wyze in Montilla, een
f plaatsje niet al te ver van
f het Jerez (sherry)-gebied,
f met soortgelijke bodemge-
f steldheidkalkhoudend,
f waardoor de grond de regen
f als een spons opzuigt, en
f dan vasthoudt in de warme
f zomer, zodat de wijnranken
goed kunnen gedijen,
i In Montilla heet „de" wijn-
i druif Pedro Ximénez. De
i een zegt, dat een soldaat
i uit het leger van Karei V
i de wijnstok meenam uit
i Duitsland, de ander maakt
i er de Hollandse zeeman
i Pietep Simonsz van die de
i Riesling-druif in Spanje
i wortel deed schieten. Hoe
i het ook zij, de druif voelt
11 zich thuis in Zuid-Spanje en
ihet is vooral de afgesloten-
iheid van het gebied rond
i» Montilla, die er de oorzaak
ivan is, dat de Montilla eerst
11 nu tot onze noordelijke lan-
1i den doordringt we schre-
11 ven bijna doordrinkt, dat
heb je er van als je over
wijn schrijft.
Maar wie kan er beter over
de Montilla-wijn schrijven
dan de journalist R a f a 1
Rodriguez uit Montilla
11 zelf.
De oogst
I In de maand september als
de druiven de gouden kleur
van volledige rijpheid heb
ben bereikt, worden de tros
sen met een mes afgesneden
en naar de „lagar" gebracht
waar de traditionele „pista"
begint. Deze naam die let-
terlijk het „met de voeten
treden" betekent, stamt nog
f uit oude tijden toen de tros-
f sen in een soort houten trog
Jn de rubriek nieuwe artikelen hebben we de laatste maan
den slechts een enkel nieuw artikel kunnen beschrijven.
De oorzaak was gelegen in een op zichzelf verheugend feit;
de produktie nam in de loop van het jaar zo aanzienlijk toe,
dat het in produktie brengen van nieuwe artikelen eenvou
dig onmogelijk was.
f\ok nu weer moet de introduktie van een nieuw produkt
v uitgesteld worden, hoewel de voorbereidingen al enige
maanden beëindigd zijn. Dus nog even geduld. Doet u zich
voorlopig maar tegoed aan Kerstbrood en -krans en wat nog
over is van de taai en spekulaas. Deze producten zijn toch
ook eens nieuwe artikelen geweest, maar dat is al lang ge
leden1
Het licht
De oorsprong moeten we zoe
ken bij onze vroege voor
ouders, de Indo Germanen, die
enige duizenden jaren geleden
in deze streken gevestigd wa
ren. Zij vierden niet zoals wij
het ingetogen feest van Chris
tus' geboorte, maar maakten
er een uitbundig joelfeest van
om de terugkeer van het licht
te vieren. In deze tijd immers
beginnen de dagen weer te len
gen. Om de God van het licht
gunstig te stemmen, opdat hij
het licht weer naar onze aarde
terug zou sturen, werden hem
grote voedseloffers gebracht in
de vorm van ronde, platte koe
ken. Deze koeken waren vol
gens historici tussen twee
platte stenen gebakken. Over
de houdbaarheid hoefden de
lichtgod en zijn kornuiten zich
geen zorgen te maken. Die koe
ken bleven natuurlijk eeuwen
goed door de kosmische stra
ling. Merkwaardig dat men
pas in onze tijd de conserveren
de werking heeft ontdekt van
stralen met een bepaalde golf
lengte. Maar terug naar de
historie.
Offerkoeken
De offerkoeken van de Ger
manen nu, zijn de voorlo
pers van allerlei koeken en
andere lekkernijen, die wij
speciaal in de maand december
eten. In de loop der tijden is
de samenstelling gewijzigd,
terwijl de hete stenen vervan
gen werden door metalen
platen, die weer overgingen in
het ons bekende wafelijzer,
maar de ronde platte vorm is
in de meeste gevallen behouden
gebleven.
Zaterdag 22 november haal
de, zoals zovele jaren tevo
ren, het nu jubilerende har
moniecorps Sint Nicolaas en
zijn Pieten in. Dit jaar wel
bijzonder feestelijk!Zelfs ene
Bromsnor was als dirigent
uitgenodigd! Overbodig te
vermelden dat de belangstel
ling overgroot was.
De burgemeester van Zaan
dam (rechts op onderste foto)
heette de Sint en zijn musi
cerende begeleiders hartelijk
welkom.
Agent Bromsnor kon het dit
maal bijzonder goed met de
burgemeester vi-nden.
Vorige maand bestond onze Harmonie 40 jaar.
Dit is gevierd met een concert, het inhalen van Sint Nicolaas,
een receptie en een feestavond.
Er werden op de receptie vele waarderende woorden ge
sproken over hetgeen er in de afgelopen 40 jaren door een
vaak kleine kern gepresteerd is ten bate van het gehele corps
en vooral in vroeger jaren als propagandisten voor .Albert
Heijn: Kwaliteit".
Deze woorden vormden wel de
gouden rand van een wat don
kere wolk, waarop door meer
dere sprekers gewezen werd.
Die wolk is niet meer aan de
horizon, maar komt zelfs af en
toe een buitje geven. Gelukkig
dat naast de tuba en bekkens
aangeboden door de bescherm
heer G. Heijn, regenjassen door
de Raad van Bestuur bij mon
de van Ir. H. Glazenburg toe
gezegd werden ter bescherming
van de kortgeleden geschonken
nieuwe uniformen.
Ook wethouder M. J. Hille, die
namens het Gemeentebestuur
van Zaandam gelukwensen
aanbood, wees op dat dreigende
wolkje.
De vertegenwoordiger van de
Unie prees het trouwe con-
coursbezoek, maar spoorde aan
tot nog grotere aktiviteit, en
vernieuwing van het repertoire.
Personeelsvereniging en colle-
gae-muzikanten staken de lof
trompet.
Wat is er nu mis. Hoorbaar nog
niet zoveel zou je zeggen. Nog
in de hoofdklasse met hoge
punten, maar ook hoog in jaren
bij vele corpsleden.
Een bestuur heeft de verant
woordelijkheid het aan hem
toevertrouwde in goede staat
en gereed voor een komende
tijd door te geven aan opvol
gers. Zo'n vereniging is niet van
Albert Heijn of van het be
stuur, maar van de personeels
leden.
En dat klonk als een verzoek
aan het zittende bestuur: men
sen bereidt jullie wel jonge
mensen voor op de taak van
morgen.
Laat de A.H. Harmonie leven
voor alle A.H.'ers en ga ook
naar concoursen om je te me
ten!
Om jonge mensen enthousiast
te maken voor deelname en je
eigen vrije tijd te gaan gebrui
ken voor de Harmonie is niet
eenvoudig. Maar het moet!
Zeker gesterkt door de belang
stelling bij dit jubileum zal er
hard gewerkt worden om de
beginspreuk waar te maken in
die zin, dat voor het A.H. Mu
ziekcorps nieuwe wegen ge
zocht en gevonden zullen wor
den.
werden gestort waarin de
wijnplukkers door middel
van artistieke en bijna ce
remoniële dansen de drui
ven „met de voeten traden".
De eerste most, „Yema" ge
naamd, liep door een ope
ning in de tianajas, enorme
aarden vaten. Daar begon
langzaamaan de zogenaam
de „tumultueuze gisting"
waarbij de suiker zich in
alcohol omzette, d.w.z. in
de jonge wijn, gereed om
zijn rijping in de „bodegas"
(kelders) aan te vangen.
Tegenwoordig heeft de mo
dernisering, die in alle pro
ductieprocessen plaatsvindt,
gemaakt dat men noodzake
lijkerwijze met de oude tra
ditie van de „pisa" heeft
gebroken en dat installaties
zijn gebouwd om de bewer
king op grotere schaal en
met lagere kosten mogelijk
te maken.
De huidige „pisa"-installatie
bestaat uit een trechter
van ongeveer vijf meter
lang en drie meter breed,
waarin de wagens de van
de wijngaarden afkomstige
druiven lossen die mecha
nisch naar een centrifuge
rende kneusmachine worden
getransporteerd die de druif
van de steel scheidt waar
door de zuurgraad en dikte
van de most worden ge
reduceerd.
De gekneusde druiven wor
den door polyvinyl-buizen
naar grote, met eikehouten
roosters afgesloten bakken
geleid waar zij enige uren
blijven rusten en 85 k 90
van hun vruchtesap ver
liezen dat, zoals eerder
werd gezegd, „yema" of
most van eerste kwaliteit
wordt genoemd.
Het overblijvende wordt in
pneumatische persen van
roestvrij staal bewerkt tot
„recorte" of most van twee
de kwaliteit. De most, die
wordt geklasseerd, wordt
Duivekater
Zo zien wij heden ten dage dat
streeksgewijs het bakken
van Kerst- en Nieuwjaarskoe
ken in ere wordt gehouden. In
Groningen kennen we de „spek-
kenlikken" en op het Drentse
platteland de „euliltrabben",
terwijl in Twente de „eisenkoe-
ken" worden gebakken en in
de Achterhoek de „kniepertjes"
en niet te vergeten onze bloed
eigen „duivekater" ook zo'n
eeuwenoud gebak. Verder kent
men op verschillende plaatsen
in Noord-Brabant pondenzware
nieuwjaartjes, een soort ho-
ning-peperkoek. Dit in tegen
stelling met de vederlichte wa
felkoekjes, zoals het kniepertje,
dat een soort opgerolde oublie
is.
Tinajas, gistkuipen, grote aardewerk kuipen, die op een zeer oude Arabische wijze worden gebakken.
