'Ik hield me aan mijn woord
en dat was mijn redding'
Eerste personeelsavond in
1963 werd een groot succes
Peuren
'Aanranding' op
klaarlichte dag
'Een ander helpen is geweldig'
De lieer P. Hengst (40 jaar in dienst):
Laren pakt zaken grondig aan
zegt zwemlerares mevrouw Kunz
AH-FLITSEN
Al ruim 37 jaar, om precies te zyn vanaf 5 juni 1925, is de heer P. I
Hengst, die op 5 maart a.s. 40 jaar in onze dienst is, bedrijfsleider I
in Weesp. Geen wonder dat hy er volledig ingeburgerd is, ook al is j
hij geboren en getogen in het Friese Workum.
In Nunspeet, de parel van de Velu-
we, werd onlangs geschiedenis ge
maakt met een waar gebeurd verhaal.
De omgeving is er prachtig en een
smal paadje voert dwars door de
bossen naar een klant in Vierhouten.
Bediende Bob ziet er met zijn 16 jaren
niet tegenop om met losse handen te
rijden en zo trapte hij op een dag vro
lijk fluitend richting Vierhouten.
Op een kruispunt van bospaadjes
stond een guur uitziend persoon, die
hem wenkte te stoppen. Bob kreeg de
griebels, dacht aan aanranding op
klaarlichte dag en door zijn hoofd
flitste: „O, was ik maar bij moeder
thuis gebleven". Bij het onheil aan
gekomen nam hij een korte draai en
vloog er met een supersonische snel
heid langsheen. De beste sprinter kon
hem niet bijhouden.
In de winkel kwam Bob terug met
een hoogrode kleur en de tong uit z'n
mond. Slechts stamelend kon hij ver
tellen wat er gebeurd was en de be
drijfsleider belde de politie op. Een
uur later werd aan de zijdeur van het
filiaal gebeld en toen Bob de deur
opende stond daar niemand minder
dan de „aanrander"!!
„Zo jongetje, wat heb jij tegen de
baas gezegd? Aanranding, hè? Maar
je vergat te vertellen dat je in over
treding was door met losse handen te
rijden en daar wilde ik als politieman
je op wijzen!!"
Daarmede kwam er meteen een op
lossing voor dit spannende avontuur
en er werd nog eens smakelijk ge
lachen.
Onlangs hadden wij in Laren onze eerste Personeelsavond in 1963.
De bedrijfsleider, de heer Bakhuizen, heette ieder welkom en dankte
voor de spontaniteit en het enthousiasme waarmede in december is
gewerkt.
Na het welkomstwoord bood de
heer Zwijgers namens het hele
team mevrouw Bakhuizen bloemen
aan voor de heerlijke soep en kof
fie, die wij tijdens de drukke en
koude dagen mochten ontvangen.
Verder werd er gesproken over sa
menwerking in het algemeen en
legde de heer Bakhuizen de plan
nen óp tafel om een all-round
ploeg te maken, zodat de 5-daagse
werkweek en eventueel ziektes
kunnen worden opgevangen en de
mensen zodanig kunnen worden
opgeleid, dat iedereen elke plaats
kan waarnemen. Dit plan werd di
rect accoord bevonden.
Verkoop
Ook werden de mogelijkheden be
sproken om meer de verkoop van
middenprijs en duurdere artikelen
op te voeren, en o.a. de f rui taf de
ling in verkoop te doen stijgen,
daar dit een afdeling is om vaste
fruitklanten te kweken.
Inmiddels was het ca. 9 uur en
werd na de koffie aan het gezellig
samenzijn begonnen. De heer Bak
huizen liet ons ook zien hoe met
behulp van o.a. toasty crackers
hartige hapjes opgediend kunnen
worden.
Zo werd deze gezellige en leerzame
avond besloten met een dansje op de
maat van platen uit de A.H.-disco.
De jubilaris kan uit zijn lange loop
baan veel vertellen, meer dan wij hier
kunnen weergeven. Verhalen over zijn
eerste baas, waar hij per week f 2,50
-f- 5 sigaren verdiende met dagelijkse
werktijden van 's morgens 7 uur tot
's avonds 8 uur.
Of over zijn sollicitatie bij A.H. in
Zaandam, waar hij een proeve van
bekwaamheid moest afleggen
(zakken vouwen, wegen e.d.) en
vertellen moest welke vleeswaren
er lagen, terwijl het er op een
kaartje bij stond. Of over het
slechte pand, waar hij als bedrijfs
leider begon en waaruit hij direct
wel weer had willen weglopen,
maar dat tot zijn opluchting na
twee jaar gemoderniseerd werd.
Of over de keer, dat hij van een
van zijn Friese bazen op koningin
nedag een lange rit moest gaan
maken om bij een groot aantal
klanten gist te gaan afleveren,
wat hij weigerde, waarna de baas
er een auto voor huurde en toen
tot zijn stomme verbazing de
weigerachtige bediende met de
chauffeur zag meerijden.
Of overmaar neen, het zou
teveel worden.
Ware kruideniershart
Liever tenslotte nog een verhaal,
waaruit het ware kruideniershart
spreekt en waaruit tevens blijkt,
dat de ware plichtsbetrachting
vaak ook anders dan met geld be
loond wordt.
De heer Hengst heeft als vaste
stelregel: wanneer ik iets beloof,
kom ik het na, hoe dan ook. Dit
deed hij ook toen hij tijdens de oor
log eens met zijn vrouw op weg
was naar het station vanwaar hij
moest vertrekken naar Eindhoven.
Hij dacht er toen opeens aan, dat
hij een klant beloofd had een ban
ketletter te brengen. Dit was niet
gebeurd en dus ging hij terug, we
tende dat hij zijn reis die dag niet
meer zou kunnen maken.
De bedrijfsleiders P. Hengst
(Weesp) en J. B. Koppen (Am
sterdam. Stadionweg) zijn behalve
kolleg a's ook gezworen peur vrien
den. Wat peuren is, vertellen zij
u zelf in dit stukje. Zij bevelen
deze hobby iedereen aan vanwege
de lichamelijke oefening (roeien),
de frisse lucht en de weldadige
rust. „Maar", zo zeggen zij, „he
laas kan niet iedereen de speciale
peurvergunning krijgen". Zo ge
lukkig zijn zij echter wel.
Voorjaar en zomer zijn nog verre
van ons wanneer dit geschreven
wordt en wij moeten echt nog wel
even geduld hebben, vóórdat wij
na een volbrachte dag- of
weektaak weer genieten kunnen
van wat leeft in poelen, sloten en
plassen.
Ieder zal dit doen op zijn manier.
Maar wij, behalve kollega-be-
drijfsleiders ook gezworen peur-
vrienden, zien nu al uit naar eind
maart/begin april om weer te kun
nen gaan peuren.
Velen van u zullen zich afvragen:
wat is dat nu? Welnu, het gaat
ons om het „vangen" en liefst
veel. Als AH-kruideniers zit ons
het „vangen" al in het bloed, maar
nu doelen wij niet op centen of
guldens, maar op paling.
Vóórdat wij aan het water zitten,
hebben wij nog wel een en ander
te doen, o.m. het zoeken van wor
men. Men kan ze opgraven of ze
na een regendag 's avonds met een
zaklantaarn zoeken. Ze liggen dan
nl. voor het oprapen. Vervolgens
worden de wormen aan een 3 me
ter lange ijzerdraad geregen, de
uiteinden van de draad worden
samengebonden en om de hand
wordt dit dan weer tot een bol
letje (de peur) gewonden. Dit ge
heel wordt aan de hengel beves
tigd en kan de paling gaan ver
lokken.
Later vernam hij, dat die bewuste
dag het Eindhovense station was ge
bombardeerd en dat een projectiel te
recht was gekomen op de plaats waar
hij heengegaan zou zijn. Later gaat
er dan wel iets in je om", zegt hij.
Slechts met fel blitzlicht kan de peurder in de duisternis gevonden
worden. De paling werd zonder licht gevonden.
De heer P. Hengst.
Liefdewerk
Eenvoudig liefdewerk" zoals zij
het noemde, doch door deze hobby
zullen veel jongeren (en ook oude
ren) haar later erg dankbaar zijn,
zo maar
Mevrouw Kunz praat daar verder
niet over, „want", vertrouwde zij
ons toe, „de kinderen kennen in
de meeste gevallen mijn naam niet
eens en noemen mij maar gewoon
„Juf!'.
Vanaf deze plaats wensen wij haar
dan ook met de voortzetting van
dit mooie werk van hai'te succes.
Deze week waren wy in Hillegersberg op bezoek bij mevrouw Kunz,
de echtgenote van onze bedryfsleider in filiaal Hillegersberg.
Van te voren hadden wij ons al afgevraagd welk costuum bij deze
gelegenheid wel het meest zou passen en de keuze was tussen bad
en wandelcostuum, waarvan wij de laatste mogelijkheid maar namen.
Na een echte sneeuwrit door Rot
terdam troffen wij mevrouw Kunz,
druk bezig in de vleeswarenafde-
ling van het filiaal en terstond was
zij bereid ons in de kleine kantine
iets te vertellen over haar „Hobby-
beroep", n.l. het geven van zwem
les.
22 jaar
Geeft u al lang zwemles?" vroe
gen wij, waarop mevrouw Kunz
bevestigend antwoordde: „Oh ja,
dat deed ik 22 jaar geleden al,
maar toen was ik nog niet gedi
plomeerd. Ik vond het altijd al aar
dig, maar vlak na mijn huwelijk
deed ik het lange tijd niet meer."
In 1946 trad zrj in het huwe
lijk en vele jaren was haar
man bedrijfsleider in diverse
filialen in den Haag. Daarna
volgde de benoeming te Hille
gersberg en toen kwam de
oude hobby weer op de prop
pen. Zij is in hart en nieren 'n
zwemster en in de zwembaden
is er altijd wel personeel te
kort.
Er waren dan ook al gauw
vrienden, die haar aanraad
den om het officiële diploma
voor zweminstructrice te gaan
halen. Dat is niet zo eenvou-
Mevrouw Kunz instrueert haar
jeugdige pupillen in het water.
dig, want de eisen voor dit
diploma zijn vrij zwaar. Over
leg met de echtgenoot was
dan ook wel nodig, doch deze
zei: „Dat moet je vast doen"
en kort daarop ging mevrouw
Kunz in training.
Voor het officiële diploma zwemin
structrice wordt de opleiding on
derscheiden in twee gedeelten n.l.
een medisch gedeelte en dan het
eigenlijke werk in het zwembad.
Voor het eerste onderdeel wordt
onderricht gegeven in vier vakken
n.l. E.H.B.O., de bouw van het
menselijk lichaam, de theorie van
het lesgeven en het hoofdvak met
onderscheiding van diverse onge
vallen, verdrinking, zuiveringsme
thoden van water, enz.
De praktische eisen zijn: gekleed
zwemmen, 75 meter op tijd, duiken
van de hoge springplank, pop op
duiken en waterpolo, terwijl men
blijk moet geven zich op minstens
drie manieren door het water te
kunnen voortbewegen behalve de
eenvoudige rugslag.
Mevrouw Kunz koos hiervoor de
schoolslag, borstcrawl en de sa
mengestelde rugslag en deed met
goed gevolg examen in Schiedam.
Geweldig
Nu is zij iedere woensdagmid
dag in het Sportfondsenbad
werkzaam. „Ik vind het ge
weldig," zegt zij, „want je
helpt een ander. Het is net of
je iets van jezelf geeft. Het
is toch treurig als je uit de
officiële cijfers van het jaar
verslag nu weer leest, dat er
in 1962 opnieuw 500 mensen
zijn verdronkendat is
waarlijk te erg.
Zo hoop ik anderen op mijn
manier te kunnen helpen, en
het is allemaal liefdewerk
mijnheer, bedenkt u dat
goed!" Ja, dat is zo, want al
dit werk gaat uit van de Red
dingsbrigade.
Zo leerden wij mevrouw Kunz
kennen, een frisse enthousias
te vrouw, die in hart en nieren
A.H. medewerkster is. Naast
haar gezin (met 3 kinderen)
en haar werk in het filiaal
waar zij geregeld helpt,
iemand, die door zichzelf in te
zetten ook nog tijd vindt om
voor anderen iets te doen.
