Mej. N. P. de Wit in Noorwegen
„Ik wilde het wel eens
met eigen ogen zien"
„Een stierengevecht is een sensatie,
maarniets voor mij"
Dames Vogels en Fladderak:
,Met rozen en mondharmonika-muziek
werden we uitgeleide gedaan"
Volgend jaar gaan we weer"
Elly Vet en Cobi Moes waren
in „snikheet" Valkenburg
AH-FLITSEN
5
wandelaars in het Noorse hooggebergte neemt een ogenblik
rust. Me). N. de Wit zit vierde van links.
De dames Vogels en Fladderak kijken naar de folkloristische dansen
(resp. derde en tweede van rechts op de voorste rij)
y Vet en Cobi Moes in hun
hotelkamer in Valkenburg.
»ad al zo vaak gehoord dat het er prachtig was, dat ik het nu eens
met eigen ogen wilde gaan zien, zegt mej. N. P. de Wit (afd. perso
neelszaken, produktiebedrijven) als ze uitlegt waarom het vakantie
land van haar keuze dit jaar Noorwegen was.
Ans in Italië, haar favoriete vakantieland.
Til van Huysiee was op Mallorca
Ans en Til van Huystee, één van onze charmante dames-tweelingen,
zijn nu eens niet samen op vakantie geweest. Ans (afd. rek. crt.) trok
voor de vierde maal naar Italië, dat zij een prachtig land vindt, met
een verrukkelijke temperatuur. In deze vier vakanties heeft zij maar
twee dagen regen gehad.
Aan het Gardameer waait er 's mid
dags een heerlijk koel briesje en wordt
het te warm, wel dan zorgt het meer
voor de nodige afkoeling. Na al dat
zwemmen smaakt haar een bord
spaghetti prima.
Til (afd. fil.-
contr.) was de
ze vakantie
voor de eerste
maal op Mal
lorca; de reis
ging per vlieg
tuig, wat al een
sensatie op zich
zelf was. Het
was er wel wat
te warm, zelfs
over de 40 gra
den.
Een volgende keer gaat zij ech
ter in juni of september, want dan
heerst er daar een aangename
temperatuur. Til heeft er ook een
„corida" (stierengevecht) gezien,
wat. zij zeer interessant vond,
maar een tweede maal gaat ze er
beslist niet meer heen. Ze vond
het n.l. de meest weerzinwekken
de vertoning die ze ooit gezien
heeft.
Er werden zes stieren bevoch
ten; het begon met de „pasea
de la quadrilla" 'n zeer kleur
rijke processie van de „pica-
dores", „matadores", „bande-
rillos" en de „toreo" (stieren
vechter), die de sleutel van
de stallen aan de president
j Til genietend van de Mallorcaanse
van de arena vragen. Dit
was het enige mooie van het
hele stierengevecht. Vaak
wordt een stier aan een be
langrijke toeschouwster opge
dragen, waarna zij, als de
stier gedood is, een van de
oren van het beest krijgt aan
geboden. Het dier wordt daar
na uit het met bloed door
drenkte zand van de arena,
onder tromgeroffel, door een
span paarden weggesleept.
Picador
Drie voorvallen herinnert zij zich
nog zeer goed, n.l. dat een oud
paard, door de stier op de horens
werd genomen en dan ook gedood
werd; verder, dat een „picador",
(dit is een man op een paard, die
met een soort lans met een scher
pe punt, de stier tot razernij moet
brengen) niet steeds diep genoeg
stak, wat 'n Spanjaard naast haar
de kreten van „malo, malo" (heel
slecht) deed ontlokken en tenslot
te dat een stier die bloed spuwde,
omdat de degen van de torero in
zijn longen gedrongen was, de ge
hele arena tot een laaiend enthou
siasme bracht, wat gepaard ging
met een gezwaai van duizenden
zakdoeken voor het dappere dier.
Met de lila lap werd het beest
weer opgehitst, deed nog een paar
stappen en viel neer, waarna het
met een dolk werd afgemaakt en
een oor werd afgesneden.
Er hing in haar omgeving een
penetrante knoflookgeur, ver
mengd met zwoele Spaanse par
fums en dit alles bij elkaar was
voor haar meer dan genoeg om
de arena te verlaten; trouwens
gedurende de gehele vertoning zag
je buitenlanders weg gaan.
Wanneer je je afschuw hierover
tegen Spanjaarden uit, dan kun
nen ze je absoluut niet begrijpen.
Als baby gaan ze al met de ouders
mee en volgens hen is het zo, dat
als de stier gedood is, ook het
kwade overwonnen is.
Elf dagen is ze in het rijk met
natuurschoon gezegende land ge
weest. Hoewel haar verwachtin
gen hoog waren gespannen, zijn ze
toch ruimschoots overtroffen door
wat ze zelf noemt „het ruwe en
rauwe maar magnifieke land
schap".
Over een spiegelgladde zee maak
te ze op de heenreis de boottocht
van Frederikshaven naar Larvik.
Ze was daarbij getuige van het
opkomen van de zonsopgang, een
schouwspel dat daarom zo indruk
wekkend is, omdat 't er 's nachts
slechts schemerachtig donker is.
Het gezelschap waarmee ze de reis
maakte had als standplaats het
dorpje Roldal in het dunbevolkte
hooggebergte ten westen van Os
lo. Vandaar maakten ze wandelin
gen en bustochten tot ver in de
omgeving. Terwijl de temperatuur
tot heel redelijke waarden opliep,
gebeurde het dat ze tussen muren
van sneeuw liepen. Dat althans
dit deel van het land der Vikingen
nauwelijks op tourisme is inge
steld, moge blijken uit het feit dat
een herbergje waar ze de benen
strekten, maar over 5 kopjes be
schikte! De dorstige wandelaars
moesten maar om beurten drin
ken. Verder waren ze soms ver
plicht om in een rots een kamp
vuur te maken om wat te eten te
hebben. Door de onherbergzaam
heid van het land was er in de
verste verten geen levende ziel te
bekennen.
Schotse dansen in Duitsland.
Een ding staat vast voor de dames Corrie Vogels en Fladderak vast:
het volgend jaar gaan ze weer op vakantie naar het lieflijke Lippe-
Detmold in Duitsland. Met rozen en mondharmonikamuziek werden ze
na een 13-daags verblijf in de geboorteplaats van Frins Bernhard uit
geleide gedaan. Het hartelijke „Auf Wiederselien" klinkt de twee
hollandse meisjes die in het dagelijks leven op de inpakafdeling van
de K.B. werken, nog in de oren.
Andere opvallende dingen? De
mensen (jong en oud) lopen in ge
breide truien met grote kleurige
patronen.
Het ontbijt kent wel 50 soorten
beleg (o.a. rendiergehakt). Hoe
copieus deze eerste maaltijd van
de dag mag zijn, zo sober is de
warme maaltijd met veel aardap
pelen (zo uit het water), bijna
geen groente en veel vlees,
's Lands wijs, 's lands eer!
De bus zocht z'n weg langs
majestueuze fjorden.
Zij hadden de harten van de Det-
molders helemaal gestolen. Als ze met
z'n drieën koffie zaten te drinken een
zusje van Corrie was ook mee) zon
gen de vriendelijke dorpsbewoners
„Tulpen uit Amsterdam".
Het mooie weer dat ze troffen -
één dag was het 40° C.! liet
hen profiteren van de schitteren
de natuur in bossen en bergen.
Het spreekt vanzelf dat ze met
volle teugen genoten.
Dansfeest
Er was ook een folkloristisch
dansfeest. Het marktplein was
feeëriek verlicht met lampionne
tjes en kaarsen en afwisselend ga
ven een Schotse (met doedelzak
ken) en een Duitse groep een de
monstratie volksdansen.
„Het was een zot gezicht", zeg
gen ze, „de Schotten in rokjes en
wij in lange broeken. Net de om
gekeerde wereld. De Schotse jon-
gens boden ons aan om van kle
dingstuk te ruilen. Dat hebben we
maar niet gedaan". „Wat een lie
ve mensen wonen daar!"
Met een pak van 40 foto's en vol indrukken, zyn de vriendinnen Elly
Vet en Cobi Moes van hun vakantie teruggekomen. De 16-jarige
meisjes van de cliocolade-inpakafdeling, zijn met een zwager en zuster
van Cobi in een Opel Olympia naar Valkenburg getrokken. Vanuit
hun hotel maakten ze dagtochten naar Duitsland (2 x) en België
(1 x) Het meeste onder de indruk is het tweetal van het prachtige
snikhete weer. „We hebben geen jas of vest aan gehad".
Het was zo fijn; we hebben al-I r-~i
door in een korte broek geklom
men, geklauterd en lange wande-
lingen door de bossen gemaakt.
En daarbij noemen Elly en Cobi
namen als Monschau, Spa, Ver-
viers, Ardennen, die de liefhebber
van natuurschoon doen watertan
den.
Wat goed tegengevallen is, is het
hotel waar ze van plan waren hun
intrek te nemen. Ze zagen het al
bij het binnenkomen: de spinrag
gen hingen als vaatdoeken aan het
plafond en de houtwormen ver
maakten zich best in het nacht
kastje. Maar het eten deed de deur
dicht. 5 glazige aardappelen voor
4 personen! en ieder kreeg wel
geteld 4 blikbonen op zijn bord.
Twee uur later zaten ze op een
ander adres.
Op hun tweede vakantiedag voor
de duitse grens kregen ze pech.
De auto wilde na een stoplicht
niet meer optrekken. Hij bleef
waar hij was, een lange rij toete
rende wagens ten spijt.
Gelukkig verstond ons Amsterdamse
kwartet geen Duits we gaven „lau
sjoege" zegt Elly). Tenslotte werd de
auto naar Vaals gesleept, waar zwa
gerlief (automonteur) 2 dagen aan de
motor heeft moeten sleutelen. Cobi en
Elly lachen bij al die herinneringen.
Het was best bevallen. „Volgend jaar
gaan we weer", zeggen ze.
