Ruim 10 jaar geleden:
Eerste verdrag tussen 6 West-
Europese landen gesloten
Difmaal niei per boof
Gepensioneerden trokken er dit jaar
met drie bussen op uit
De heer Engberts gehuldigd
bij 25-jarig jubileum
Eersie lusfrum
Bijzondere
waardering
gepensioneerden
AH-FLITSEN
De heer D. Stikker, minister van Buitenlandse Zaken, ondertekent het
Verdrag.
Ruim tien jaar geleden, in 1951, werd voor de eerste maal een verdrag
gesloten tussen Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk
en Italië; een verdrag tussen zes landen om voortaan samen te
werken, nauwer als nooit te voren. Zo nauw zelfs, dat deze zes landen
als het ware één geheel zouden vormen.
Een overzichtfoto tijdens het diner
in „de Koperen Kop"
(Hoge Vel uwe)
De heer en mevrouw Engberts
werden na de huldiging op de
foto gezet.
De heer H. Middelbeek, schreef
ons de volgende brief:
De feestdag van 25 mei ligt ons allen
nog vers in het geheugen en wij ge
nieten steeds opnieuw weer van de
prachtige autotocht, die ons gepensio
neerden is aangeboden.
Dit was 't eerste lustrum, dat wij van
deze tochten mogen meemaken en dit
wordt door ons ten zeerste gewaar
deerd.
Alle gepensioneerden betuigen u hier
voor hun oprechte dank en wij hopen
in 1963 weer op uw steun te mogen
rekenen.
Hoogachtend,
H. MIDDELBEEK
De koffie met gebak in Bilthoven
ging er wegens het koude weer
extra goed in.
Een Europese Gemeenschap komt
er echter niet in een dag of een
week. Als zes landen afspreken
een Europese Gemeenschap op te
richten, betekent dat nog niet dat
die Gemeenschap er al is.
Ingrijpende
beslissing
Het oprichten van de eerste Euro
pese Gemeenschap, t.w. de Euro
pese Gemeenschap voor Kolen en
staal, de E.G.K.S., was een ingrij
pende beslissing. Heel lang had
den de regeringen alleen te maken
gehad met wat er gebeurde bin
nen de grenzen van eigen land.
Hoge autoriteit
Maar in 1951 werd dat anders.
In de Europese Gemeenschap voor
kolen en staal gingen de zes landen
nauw samenwerken op industrieel
gebied. De „regering" van dit geheel,
van deze Gemeenschap, werd speciaal
aangewezen: een groep vertegenwoor
digers uit de zes verschilende landen:
die regering noemde men Hoge
Autoriteit"
Eigenaardig
De Hoge Autoriteit die tien jaar
geleden werd geschapen was een
heel eigenaardige regering. Niet
alleen omdat ze over een nieuw
„land" moest regeren, een land
dat gevormd werd door zes be
staande landen samen; maar ook
omdat ze het niet op alle gebieden
voor het zeggen had.
Gewaardeerde medewerker
De Hoge Autoriteit van 1951
die nog steeds in Luxemburg ze
telt kreeg het alleen te zeggen
over kolen en staal.
Nauwere sanieuwerkiug
Na de tweede wereldoorlog
waren de mensen er steeds
meer van overtuigd dat er
tussen de landen een nauwe
samenwerking moest komen.
Zo'n jaar of zeven geleden was er
alle bedrijven, ook bij A.H. Op de
behoefte aan een kundige kracht
werd uitgezien naar de komst van
Toen het bekend werd dat de fa.
Keg door A.H. was overgenomen
en het personeel naar onze pro-
duktiebedrijven zou overgaan,
kwam hiermede een klein licht
puntje voor de S.B. 4.
Vanaf de eerste dag dat de heer
W. Engberts, want dat was de
nieuwe kollega, Keg ruilde voor
S.B. 4, heeft hij zich volledig aan
gepast aan de sfeer van kame
raadschap en zich hierdoor tot een
zeer geziene medewerker ge
maakt.
Niets was hem te veel als het ging
om hier of daar eens bij te sprin
gen en dat was het ook waarop
wij hadden gehoopt", aldus de chef
van de afdeling, de heer D. Ab-
bink. Hiermede schetste hij in zijn
toespraak de heer Engberts als
dé man voor de S.B. 4.
Sympathie
Trouwens de gehele huldigingsbijeen
komst in de hal van het O.G. getuigde
van sympathie voor de jubilaris. De
heer Eggers, die als eerste de rij van
sprekers opende, haalde nog even aan.
een groot tekort aan personeel in
S.B. 4 bijvoorbeeld was dringend
voor het magazijn en reikhalzend
ie nieuwe collega.
dat eertijds een funktie van chef door
Engberts werd afgewezen, omdat hij
na korte tijd als waarnemend chef
eerlijk bekende, dat deze baan hem
niet datgene bood, hetgeen hem op
de SB 4 zo overvloedig werd toebe
deeld.
Ook dankte de heer Eggers de ju
bilaris voor zijn aktiviteiten in de
kontaktkommissie waarvan Eng
berts eertijds voorzitter was, als
mede voor het feit, dat hij in de
periode van het voorzitterschap,
vele goede ideeën heeft gelanceerd
waarvan heden ten dage nog de
vruchten worden geplukt.
Ook de heren P. C. Vink en J. W.
Hekkcrt konden getuigen van een
prettige en gewaardeerde mede
werker die zich wonderlijk goed
heeft aangepast in de sfeer van
A.H. en speciaal aan die op de
S.B. 4.
Steun
De heer J'. M. Overmeer, spre
kende namens de kollega's,
dankte Engberts voor zijn
steun die hij altijd aan de kol
lega's wist te geven. Hij her
innerde er aan dat Engberts
hem destijds als voorzitter
van de kontaktkommissie was
opgevolgd. We zijn maar een
kleine afdeling, maar toch
hebben we met elkaar voor
een cadeautje gezorgd waar
van wij hopen dat je hierin de
dank wilt zien van al je vrien
den van de S.B. 4.
Tenslotte ontving mevr. Engberts nog
een bloemetje van een der meisjes van
de afdeling en gaven vele oud-colle-
ga's van Keg van hun belangstelling
blijk. Dit alles heeft er toe bijgedra
gen. dat deze dag voor de heer Eng
berts een bewijs is geweest van har
telijkheid jegens zijn persoon. Wij
wensen de jubilaris en zijn echtgenote
nog vele goede en gezonde jaren toe.
Al een paar keer waren
Frankrijk en Duitsland in oor
log met elkaar, wat ellende
in de hele wereld veroorzaak
te. Als Frankrijk en Duits
land één zouden worden, zou
den ze niet meer met elkaar
oorlog kunnen voeren.
Onderwerp:
Kolen
Inderdaad besloten Frankrijk en
Duitsland om voortaan samen te
gaan. Italië en Nederland, België
en Luxemburg sloten zich aan.
Men had de kolen tot onderwerp
van de Gemeenschap genomen
omdat kolen nodig zijn voor onze
hele economie.
Kolen leveren de warmte waarmee
stroom en electriciteit worden op
gewekt. Zonder kolen (en tegen
woordig olie) kunnen de machines
niet draaien.
Basis
Door kolen in een Europese Gemeen
schap te brengen met staal had men
een ferme basis, een flinke econo
mische ondergrond voor de nauwst
mogelijke samenwerking tussen de zes
landen. De hele industrie drijft op
kolen en staal voor de machines.
Zes landen, één Gemeenschap; een
nieuw geheel van samen 170 mil
joen inwoners. Dat is evenveel in
woners als in de Verenigde Staten
van Amerika. Betekent dat nu ook
dat we de Verenigde Staten van
Europa krijgen?
Voorloper
Zover is het nog lang niet. De
Europese Gemeenschap voor Ko
len en Staal van 1951 was wel
bedoeld als een voorloper van een
verenigd Europa, maar er is in de
afgelopen jaren heel wat gebeurd
waardoor het een beetje anders
liep.
De Europese eenheidsgedachte kreeg
een heel andere richting. Men ging
Europa namelijk verenigen op basis
van de economie.
Op 2 juni vond het jaarlijkse uitstapje van de gepensioneerden plaats.
Door het grote aantal deelnemers (sters) was het dit jaar niet mogelijk
om de traditionele tocht de 5e per boot te maken.
Drie bussen waren nodig om het
gezelschap te vervoeren, 's Mor
gens om 8.00 uur vertrok men via
de Schellingerwouder brug in de
richting Hilversum. Onderweg
werden nog 15 dames en heren bij
het Ajaxstadion opgehaald. Jam
mer was het dat het uitzicht werd
belemmerd door een fikse regen
bui.
Koffie met gebak
Na een rondrit door het Gooi, werd
in Bilthoven gestopt voor een kop
koffie met gebak. Intussen was
het weer opgeklaard en langs een
mooie route werd de tocht voort
gezet naar de Hoge Veluwe.
Verschil
met vorig jaar
In het restaurant De Koperen Kop
stond de lunch gereed. Wat een
verschil met de andere plaatsen
waar we de vorige jaren zijn ge
weest. Nu waren we i.p.v. door
water omringd door veel bomen,
die helaas niet de kou konden
tegenhouden. Want koud hebben
we het daar allemaal gehad.
Maar het diner was uitstekend en
allen lieten het zich goed smaken.
Omweg
Vervolgens op aanraden van de
chauffeur, werd via Arnhem, een
grotere omweg dan we hadden ge
dacht, de terugreis aanvaard. En
het was de moeite waard. Voor de
thee in Zeist was hierdoor echter
minder tijd.
Opgewekte stemming
In een opgewekte stemming, die er
reeds vanaf het vertrek in zat, werd
ca. half acht Zaandam weer bereikt.
Allen waren zeer voldaan en wij zul
len hopen, dat we mogen zeggen,
dames en heren tot het volgende jaar.
