êesie drie gemterviewd
Daarom werd de caissière van
liet jaar gekozen
SM-caissières Binnenweg stuurden winnares bloemen
Zó waren de wedstrijden georganiseerd
Knalgeel
De eerste
AH-FLITSEN
Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam
18e jaargang - No. 11 - Landelijke editie - December 1961
Verantwoordelijk eindredakteur
F. BRANDSMA, personeelschef filialen
Redaktie
J. Lieffering In- en externe betrekkingen
D. W. Lieu wen Filialenbureau
J. J. M. v. d. Meer Personeelszaken
H. van Petten Verkoop
K. Romp Personeelszaken
J. C. Voskamp Filialenbureau
H. J. J. van Zijl Inkoop Inventaris
Gehele of gedeeltelijke overname uit dit blad slechts geoor
loofd na toestemming van Albert Heijn N.V.
Druk: Ramshorst, Wormerveer.
Cliché's: Zaanl. Industrie, Zaandam.
„Het is natuurlijk bijzonder leuk om als nummer één, twee en
drie te eindigen in deze wedstrijd, maar het legt ook verplich
tingen op!" Met deze woorden doelde de heer A. Heijn Jzn.
op de grote belangstelling, die de pers toonde voor onze drie
„topcaissières" en natuurlijk hebben ook wij de dames met jour
nalistieke vrijmoedigheid aan de tand gevoeld.
De heer P. Francken, bedrijfsleider van filiaal Valkenbosplein te Den
Haagwas op 16 november j.l. 25 jaar aan het bedrijf verbonden. De
jubilaris poseerde met zijn familieleden en de heren G. Heijn, D. A.
ter Wee, P. Kooijmans en G. J. van Alphen voor de fotograaf.
Na de inleiding van de heer Engelen zagen allen met spanning
de grote wedstrijd tegemoet. Deze bestond uit 2 delen, namelijk
voor de lunch: de VOORWEDSTRIJD (demi-finale) en na de
lunch: de FINALE.
Haar zenuwen nauwelijks de baas,
beantwoordde Greet Uijttenbroek
(21) uit Schiebroek na de officiële
pers-bijeenkomst onze vragen.
Drie jaar is een lange tijd en
die tijd staat zij in Schiebroek al
aan de kassa. „Weet de bedrijfs
leider het al?" vroeg' zij ons en
gelukkig konden wij antwoorden,
dat hem telegrafisch een mede
deling was gezonden.
Greet is de oudste van S broertjes en
zusjes en vond het reusachtig zo n
grote prijs van f500,verdiend te
hebben.
Hobby's? „Oh ja, breien", antwoord
de zij. „Dat doe ik graag en mijn
jongste broertje is 1 jaar, dus u be
grijpt
Maar hier lieten wij Greet verder
met rust aan de ere-tafel, temid
den van directieleden en officials.
Bijna een dag later, donderdag om
5 uur, hebben wij Greet nog eens
opgebeld. De belangstelling was
ook in de winkel enorm geweest.
„Ilt heb zoveel bloemen gekregen,
ook van klanten, maar het leuk
ste vond ik het, dat de cassières
van de SuperMart aan de Nieuwe
Binnenweg te Rotterdam ook bloe
men gestuurd hebben".
Doodop
In vol ornaat in de kassa, had zij
vele malen het verhaal moeten
vertellen en ze was dan ook dood
op. Maar desondanks: „Volgend
jaar zal ik weer graag meedoen!"
Ongevraagd vertelde zij ons ten
slotte, dat zij een fiets ging kopen.
De bedrijfsleider van Greet,
heer W. de Graaff, was totaal
verrast toen hij 's morgens van
haar hoorde, wat zij had bereikt.
Want de twee telegrammen waren
wel verzonden, maar hadden hem
nog niet bereikt. Bijzonder jam
mer, maar de heer De Graaff heeft
er desondanks direct een feest van
weten te maken.
De grote zaal van Bellevue te
Amsterdam was daarom geschei
den in 2 gedeelten. Het voorste
deel deed dienst als z.g. wacht
kamer, waar men onder het genot
van een kopje koffie op zijn beurt
kon wachten en de andere helft
van de zaal vormde de wedstrijd
ruimte (ofwel praktijk-kamer).
Hier stonden 9 check-outs opge
steld met alle typen kassa's, die
in onze winkels in gebruik zijn.
Op een teken van de wedstrijd
leider rekende een ieder af op de
normale manier, net zoals in de
zaak met een echte klant, echte
boodschappen, wisselgeld, zegels
enz. Uiteraard geschiedde dit kas
sa-werk zoals de heer Engelen dit
in zijn inleiding zei „in sporttenue"
d.w.z. gekleed in witte, blauwe of
gele jas. Na het afrekenen vulde
iedere caissière een vragenformu
lier in waarop allerlei vragen
voorkwamen, b.v.: „Is het toege
staan de check-out te verlaten om
op de afdeling naar de juiste prijs
van een ai'tikel te informeren?"
De telling
U kunt zich voorstellen dat de
jury aan de hand van deze twee
handelingen in het bezit kwam
van een massa gegevens, vooral
omdat het afrekenen bij de kassa
werd gadegeslagen door een or
ganisatie-specialist die voor iede
re caissière een tellijst invulde,
waarop eveneens weer punten
voorkwamen die met een cijfer
werden genoteerd. Enige van deze
punten waren:
„Werd gevraagd of de klant
zegeltjes wenste?"
„Werd de kassabon meegege
ven?"
„Werden de artikelen juist in
gepakt?"
„Werd de klant gegroet?"
Het gezamenlijke aantal punten
van de test en de uitkomst van
de kassahandelingen en een waar
dering voor het uiterlijk waren
tenslotte bepalend welke caissières
tot de 20 besten zouden behoren.
De finale
De 20 finalisten streden na de
lunch nogmaals tegen elkaar ten
einde uiteindelijk de drie besten te
kunnen aanwijzen. Vanzelfspre
kend kwamen zij er niet zo heel
gemakkelijk af. Behalve het werk
aan de kassa waar de beoordeling
nog scherper was, moesten nog
twee pittige tests worden inge
vuld. Voor de jury was het dubbel
moeilijk om nu de winnaars aan
te wijzen en vanzelfsprekend gaf
de snelheid en de akkuraatheid
hierbij de doorslag. Een aparte be
oordeling werd toegepast voor de
vriendelijkheid, want alleen een
vriendelijke caissière zorgt dat de
klant bij Albert Heijn prettig
koopt.
Een opvallende verschijning tus
sen de 160 caissières was mej.
RIET ROELOFS (20) uit filiaal
Arnhem, Ketelstraat. Hoewel zelf
een charmante persoonlijkheid,
doelen wij met het opvallende
meer op haar gele jas, waarvan
er slechts twee in de zaal waren.
Direkt na de test spraken wij
met haar over de proeven en
haar oordeel was: „Wat wij te
doen kregen is ons normale werk".
Een lastig punt aan de kassa
vond zij de bundel van zeven
repen, die toch voor f 1,ge
prijsd was.
Bij de schriftelijke tekst had zij
geaarzeld tussen „snelheid" en
„accuratesse"maar uiteindelijk
vond zij dit laatste toch het be
langrijkste en terecht. De dag zelf
had zij niet graag gemist.
Hij werd daarbij geassisteerd door
de heren P. Kooijmans en M. de
Rijke, die om 8 uur ook present
waren.
Greet kwam nog vermoeid van
de doorstane emoties binnen, maar
heeft zich de hele dag fantastisch
weten te houden", aldus haar be
drijfsleider.
De tweede
Ruim 514 jaar is ANTJE WES
TERHOF (20) nu caissière in
Sneek. Zij kwam er eerlijk voor
uit, dat zij bij haar komst van een
goede plaats overtuigd was. Op
een tweede plaats liad zij niet dur
ven hopen, maar wel op 'n finale
plaats.
Zij was de wedstrijd gehandicapt
begonnen, want in de periode voor
de klantenjury had zij door ziekte
slechts tweemaal drie dagen aan
de kassa gestaan. De opgaven
voor de finale had zij wel pittig
gevonden, maar uit de praktijk
van iedere cassière.
„Wat vond je het moeilijkste van
de dag?" Zonder aarzelen zei ze:
„Het felle blitz-licht van de foto
grafen, ik kon tenslotte bijna niet
meer zien!" Dat ook in Sneek de
P.T.T. een steek had laten vallen,
bleek ons uit een telefoongesprek
met bedrijfsleider B. Canrinus.
Wel had hij het finale-telegram
ontvangen, maar niet het tweede.
Dat bracht Antje de andere och
tend mee uit de postbus!
Ook in Sneek, waar het ere-lint
met de medaille om de kassa
was gehangen, was veel belang
stelling in de winkel. Vooral des
middags, toen de „Friese Koerier"
uitkwam met een foto van de drie
winnaressen, liep het even storm.
„Ook ik was van een goede plaats
voor haar overtuigd", zei dhr. Can
rinus. Als grappige bijzonderheid
vertelde hij, dat Antje zich bij de
sollicitatie a.1 als „bijdehand" ge
kwalificeerd had. Zij was toen nl.
nog 14 jaar en op de mededeling:
„Dan ben je nog te jong om te
werken", had ze prompt gezegd:
„Dat geeft niets, want als het fi
liaal geopend wordt ben ik wel 15
jaar!"
Omstreeks 930
uur kwamen de
eerste dames de
grote zaal bin
nen. Als een van
de allereersten
troffen wij mej.
L. DE WEERD
uit filiaal Over-
schie. Zij werkt
reeds een jaar in
dit filiaal en leer
de nog niet zo
heel lang geleden
tijdens een cais-
sière-kursus op 't
Opleidingscen
trum te Zaandam
blind aanslaan.
„Wat verwacht u
van deze dag?"
vroegen wij haar.
„Erg veel, mijnheer, en mijn ou
ders hebben mij vanochtend al
vroeg het allerbeste gewenst. Al
leen hoop ik maar, dat mijn
vriendmij straks in de krant
ook als finaliste, mag zien, want
daar zou ik tegenover hem erg
trots op zijn."
De derde
Voor BETTY VAN AMERONGEN
(21) uit Baarn was 8 een geluks
getal, dat bewees haar stralende
gezicht wel. Zij staat nu al 4 jaar
aan de kassa en dat de klanten dit
ten zeerste op prijs stellen bewees
haar aanwijzing voor Amsterdam
wel.
„Ik vind het erg jammer, dat Joop
het nog niet weet", verklaarde
Betty. En voor wie het niet weten
mocht: Joop is haar verloofde en
hij werkt bij de douane.
's Avonds nog was haar bedrijfs
leider, de heer R. Haalboom ko
men feliciteren. Hij had gelukkig
beide telegrammen ontvangen, het
laatste 's avonds om half zeven.
Van hem vernamen wij, dat hij
Betty 's morgens had laten thuis
blijven om wat te bekomen van de
emoties, 's Middags was zij weer
geheel fit present.
De heer Haalboom had het erg
leuk gevonden, dat ook de vorige
bedrijfsleider, de heer Bos met zijn
echtgenote, was komen feliciteren.
Op 26 oktober was het feest in Vught, waar bedrijfsleider Th. vein
Grunsven zijn zilveren jubileum vierde. Ook hier kwamen de heren
G. Heijn en D. A. ter Wee feliciteren, nu met de heren M. den Ambtman
en J. Rommertz.
In Amerika kent men sinds jaar en dag als jaarlijks terugkerend
evenement de verkiezing van de "Checker of the Year". Men
test daar de caissières op haar bekwaamheid als gastvrouw en
als bankier van de winkel.
Het is werkelijk niet zo, dat de
zucht naar steeds meer „Misses"
voor velerlei reklame-doeleinden
zo nodig moest worden nagevolgd.
Men zag in Amerika met zijn al
oude ZB-traditie al snel de belang
rijkheid van de caissière in en de
jaarlijks terugkerende wedstrijd
heeft ten doel het specifieke vak
manschap van deze dames op te
voeren.
Ons bedrijf heeft op ZB- en SM-
gebied veel in Amerika geleerd.
Uitgangspunt van deze „verken
ningen" is steeds geweest: 't goe
de, ook voor Nederland bruikbare,
over te nemen, zonodig aan te
passen en het uitsluitend Ameri
kaanse weg te laten.
Dit principe heeft ook geleid tot
de gedachte, dat in ons bedrijf de
bekwaamheid van de caissière
evenzeer zou kunnen worden op
gevoerd door de verkiezing van
een „Caissière van het jaar".
Als beoordelingsfactoren moesten
gelden:
1. Vriendelijkheid en behulpzaam
heid als voorwaarden voor een
goed gastvrouwschap.
2. Nauwkeurigheid en snelheid als
voorwaarden voor de goede ver
vulling van de kassa-funktie.
Rondes
Het was direkt duidelijk, dat niet
alle caissières in één wedstrijd te
gen elkaar zouden kunnen uitko
men. Dat zou inhouden dat ca. 750
dames op één dag een proef moes
ten afleggen. Daarom werd be
sloten, dat de eerste ronde zich
zou afspelen in het filiaal waar
door een jury van (aan de cais
sières uiteraard niet bekende) da-
mes-klanten één vertegenwoordig
ster van elke ZB of SM werd aan
gewezen.
Deze stemming geschiedde door
middel van kaarten die in geslo
ten enveloppe bij de bedrijfsleider
werden ingeleverd en door deze
eveneens gesloten naar de wed
strijdkommissie in Zaandam, waar
dus de stembriefjes geteld werden.
Deze eerste ronde vond plaats in
de periode van 9 oktober tot en
met 5 november. Voordien had
iedere caissière een boekje ontvan
gen met aanwijzingen over het
verloop van de wedstrijd en met
praktische tips.
Daarna kon men zich bij de be
drijfsleider als deelneemster op
geven en begon de wedstrijd in
het filiaal, die leidde tot de grote
demi-finale in „Bellevue" te Am
sterdam op 22 november.