êesie drie gemterviewd Daarom werd de caissière van liet jaar gekozen SM-caissières Binnenweg stuurden winnares bloemen Zó waren de wedstrijden georganiseerd Knalgeel De eerste AH-FLITSEN Personeelsorgaan van Albert Heijn N.V. Zaandam 18e jaargang - No. 11 - Landelijke editie - December 1961 Verantwoordelijk eindredakteur F. BRANDSMA, personeelschef filialen Redaktie J. Lieffering In- en externe betrekkingen D. W. Lieu wen Filialenbureau J. J. M. v. d. Meer Personeelszaken H. van Petten Verkoop K. Romp Personeelszaken J. C. Voskamp Filialenbureau H. J. J. van Zijl Inkoop Inventaris Gehele of gedeeltelijke overname uit dit blad slechts geoor loofd na toestemming van Albert Heijn N.V. Druk: Ramshorst, Wormerveer. Cliché's: Zaanl. Industrie, Zaandam. „Het is natuurlijk bijzonder leuk om als nummer één, twee en drie te eindigen in deze wedstrijd, maar het legt ook verplich tingen op!" Met deze woorden doelde de heer A. Heijn Jzn. op de grote belangstelling, die de pers toonde voor onze drie „topcaissières" en natuurlijk hebben ook wij de dames met jour nalistieke vrijmoedigheid aan de tand gevoeld. De heer P. Francken, bedrijfsleider van filiaal Valkenbosplein te Den Haagwas op 16 november j.l. 25 jaar aan het bedrijf verbonden. De jubilaris poseerde met zijn familieleden en de heren G. Heijn, D. A. ter Wee, P. Kooijmans en G. J. van Alphen voor de fotograaf. Na de inleiding van de heer Engelen zagen allen met spanning de grote wedstrijd tegemoet. Deze bestond uit 2 delen, namelijk voor de lunch: de VOORWEDSTRIJD (demi-finale) en na de lunch: de FINALE. Haar zenuwen nauwelijks de baas, beantwoordde Greet Uijttenbroek (21) uit Schiebroek na de officiële pers-bijeenkomst onze vragen. Drie jaar is een lange tijd en die tijd staat zij in Schiebroek al aan de kassa. „Weet de bedrijfs leider het al?" vroeg' zij ons en gelukkig konden wij antwoorden, dat hem telegrafisch een mede deling was gezonden. Greet is de oudste van S broertjes en zusjes en vond het reusachtig zo n grote prijs van f500,verdiend te hebben. Hobby's? „Oh ja, breien", antwoord de zij. „Dat doe ik graag en mijn jongste broertje is 1 jaar, dus u be grijpt Maar hier lieten wij Greet verder met rust aan de ere-tafel, temid den van directieleden en officials. Bijna een dag later, donderdag om 5 uur, hebben wij Greet nog eens opgebeld. De belangstelling was ook in de winkel enorm geweest. „Ilt heb zoveel bloemen gekregen, ook van klanten, maar het leuk ste vond ik het, dat de cassières van de SuperMart aan de Nieuwe Binnenweg te Rotterdam ook bloe men gestuurd hebben". Doodop In vol ornaat in de kassa, had zij vele malen het verhaal moeten vertellen en ze was dan ook dood op. Maar desondanks: „Volgend jaar zal ik weer graag meedoen!" Ongevraagd vertelde zij ons ten slotte, dat zij een fiets ging kopen. De bedrijfsleider van Greet, heer W. de Graaff, was totaal verrast toen hij 's morgens van haar hoorde, wat zij had bereikt. Want de twee telegrammen waren wel verzonden, maar hadden hem nog niet bereikt. Bijzonder jam mer, maar de heer De Graaff heeft er desondanks direct een feest van weten te maken. De grote zaal van Bellevue te Amsterdam was daarom geschei den in 2 gedeelten. Het voorste deel deed dienst als z.g. wacht kamer, waar men onder het genot van een kopje koffie op zijn beurt kon wachten en de andere helft van de zaal vormde de wedstrijd ruimte (ofwel praktijk-kamer). Hier stonden 9 check-outs opge steld met alle typen kassa's, die in onze winkels in gebruik zijn. Op een teken van de wedstrijd leider rekende een ieder af op de normale manier, net zoals in de zaak met een echte klant, echte boodschappen, wisselgeld, zegels enz. Uiteraard geschiedde dit kas sa-werk zoals de heer Engelen dit in zijn inleiding zei „in sporttenue" d.w.z. gekleed in witte, blauwe of gele jas. Na het afrekenen vulde iedere caissière een vragenformu lier in waarop allerlei vragen voorkwamen, b.v.: „Is het toege staan de check-out te verlaten om op de afdeling naar de juiste prijs van een ai'tikel te informeren?" De telling U kunt zich voorstellen dat de jury aan de hand van deze twee handelingen in het bezit kwam van een massa gegevens, vooral omdat het afrekenen bij de kassa werd gadegeslagen door een or ganisatie-specialist die voor iede re caissière een tellijst invulde, waarop eveneens weer punten voorkwamen die met een cijfer werden genoteerd. Enige van deze punten waren: „Werd gevraagd of de klant zegeltjes wenste?" „Werd de kassabon meegege ven?" „Werden de artikelen juist in gepakt?" „Werd de klant gegroet?" Het gezamenlijke aantal punten van de test en de uitkomst van de kassahandelingen en een waar dering voor het uiterlijk waren tenslotte bepalend welke caissières tot de 20 besten zouden behoren. De finale De 20 finalisten streden na de lunch nogmaals tegen elkaar ten einde uiteindelijk de drie besten te kunnen aanwijzen. Vanzelfspre kend kwamen zij er niet zo heel gemakkelijk af. Behalve het werk aan de kassa waar de beoordeling nog scherper was, moesten nog twee pittige tests worden inge vuld. Voor de jury was het dubbel moeilijk om nu de winnaars aan te wijzen en vanzelfsprekend gaf de snelheid en de akkuraatheid hierbij de doorslag. Een aparte be oordeling werd toegepast voor de vriendelijkheid, want alleen een vriendelijke caissière zorgt dat de klant bij Albert Heijn prettig koopt. Een opvallende verschijning tus sen de 160 caissières was mej. RIET ROELOFS (20) uit filiaal Arnhem, Ketelstraat. Hoewel zelf een charmante persoonlijkheid, doelen wij met het opvallende meer op haar gele jas, waarvan er slechts twee in de zaal waren. Direkt na de test spraken wij met haar over de proeven en haar oordeel was: „Wat wij te doen kregen is ons normale werk". Een lastig punt aan de kassa vond zij de bundel van zeven repen, die toch voor f 1,ge prijsd was. Bij de schriftelijke tekst had zij geaarzeld tussen „snelheid" en „accuratesse"maar uiteindelijk vond zij dit laatste toch het be langrijkste en terecht. De dag zelf had zij niet graag gemist. Hij werd daarbij geassisteerd door de heren P. Kooijmans en M. de Rijke, die om 8 uur ook present waren. Greet kwam nog vermoeid van de doorstane emoties binnen, maar heeft zich de hele dag fantastisch weten te houden", aldus haar be drijfsleider. De tweede Ruim 514 jaar is ANTJE WES TERHOF (20) nu caissière in Sneek. Zij kwam er eerlijk voor uit, dat zij bij haar komst van een goede plaats overtuigd was. Op een tweede plaats liad zij niet dur ven hopen, maar wel op 'n finale plaats. Zij was de wedstrijd gehandicapt begonnen, want in de periode voor de klantenjury had zij door ziekte slechts tweemaal drie dagen aan de kassa gestaan. De opgaven voor de finale had zij wel pittig gevonden, maar uit de praktijk van iedere cassière. „Wat vond je het moeilijkste van de dag?" Zonder aarzelen zei ze: „Het felle blitz-licht van de foto grafen, ik kon tenslotte bijna niet meer zien!" Dat ook in Sneek de P.T.T. een steek had laten vallen, bleek ons uit een telefoongesprek met bedrijfsleider B. Canrinus. Wel had hij het finale-telegram ontvangen, maar niet het tweede. Dat bracht Antje de andere och tend mee uit de postbus! Ook in Sneek, waar het ere-lint met de medaille om de kassa was gehangen, was veel belang stelling in de winkel. Vooral des middags, toen de „Friese Koerier" uitkwam met een foto van de drie winnaressen, liep het even storm. „Ook ik was van een goede plaats voor haar overtuigd", zei dhr. Can rinus. Als grappige bijzonderheid vertelde hij, dat Antje zich bij de sollicitatie a.1 als „bijdehand" ge kwalificeerd had. Zij was toen nl. nog 14 jaar en op de mededeling: „Dan ben je nog te jong om te werken", had ze prompt gezegd: „Dat geeft niets, want als het fi liaal geopend wordt ben ik wel 15 jaar!" Omstreeks 930 uur kwamen de eerste dames de grote zaal bin nen. Als een van de allereersten troffen wij mej. L. DE WEERD uit filiaal Over- schie. Zij werkt reeds een jaar in dit filiaal en leer de nog niet zo heel lang geleden tijdens een cais- sière-kursus op 't Opleidingscen trum te Zaandam blind aanslaan. „Wat verwacht u van deze dag?" vroegen wij haar. „Erg veel, mijnheer, en mijn ou ders hebben mij vanochtend al vroeg het allerbeste gewenst. Al leen hoop ik maar, dat mijn vriendmij straks in de krant ook als finaliste, mag zien, want daar zou ik tegenover hem erg trots op zijn." De derde Voor BETTY VAN AMERONGEN (21) uit Baarn was 8 een geluks getal, dat bewees haar stralende gezicht wel. Zij staat nu al 4 jaar aan de kassa en dat de klanten dit ten zeerste op prijs stellen bewees haar aanwijzing voor Amsterdam wel. „Ik vind het erg jammer, dat Joop het nog niet weet", verklaarde Betty. En voor wie het niet weten mocht: Joop is haar verloofde en hij werkt bij de douane. 's Avonds nog was haar bedrijfs leider, de heer R. Haalboom ko men feliciteren. Hij had gelukkig beide telegrammen ontvangen, het laatste 's avonds om half zeven. Van hem vernamen wij, dat hij Betty 's morgens had laten thuis blijven om wat te bekomen van de emoties, 's Middags was zij weer geheel fit present. De heer Haalboom had het erg leuk gevonden, dat ook de vorige bedrijfsleider, de heer Bos met zijn echtgenote, was komen feliciteren. Op 26 oktober was het feest in Vught, waar bedrijfsleider Th. vein Grunsven zijn zilveren jubileum vierde. Ook hier kwamen de heren G. Heijn en D. A. ter Wee feliciteren, nu met de heren M. den Ambtman en J. Rommertz. In Amerika kent men sinds jaar en dag als jaarlijks terugkerend evenement de verkiezing van de "Checker of the Year". Men test daar de caissières op haar bekwaamheid als gastvrouw en als bankier van de winkel. Het is werkelijk niet zo, dat de zucht naar steeds meer „Misses" voor velerlei reklame-doeleinden zo nodig moest worden nagevolgd. Men zag in Amerika met zijn al oude ZB-traditie al snel de belang rijkheid van de caissière in en de jaarlijks terugkerende wedstrijd heeft ten doel het specifieke vak manschap van deze dames op te voeren. Ons bedrijf heeft op ZB- en SM- gebied veel in Amerika geleerd. Uitgangspunt van deze „verken ningen" is steeds geweest: 't goe de, ook voor Nederland bruikbare, over te nemen, zonodig aan te passen en het uitsluitend Ameri kaanse weg te laten. Dit principe heeft ook geleid tot de gedachte, dat in ons bedrijf de bekwaamheid van de caissière evenzeer zou kunnen worden op gevoerd door de verkiezing van een „Caissière van het jaar". Als beoordelingsfactoren moesten gelden: 1. Vriendelijkheid en behulpzaam heid als voorwaarden voor een goed gastvrouwschap. 2. Nauwkeurigheid en snelheid als voorwaarden voor de goede ver vulling van de kassa-funktie. Rondes Het was direkt duidelijk, dat niet alle caissières in één wedstrijd te gen elkaar zouden kunnen uitko men. Dat zou inhouden dat ca. 750 dames op één dag een proef moes ten afleggen. Daarom werd be sloten, dat de eerste ronde zich zou afspelen in het filiaal waar door een jury van (aan de cais sières uiteraard niet bekende) da- mes-klanten één vertegenwoordig ster van elke ZB of SM werd aan gewezen. Deze stemming geschiedde door middel van kaarten die in geslo ten enveloppe bij de bedrijfsleider werden ingeleverd en door deze eveneens gesloten naar de wed strijdkommissie in Zaandam, waar dus de stembriefjes geteld werden. Deze eerste ronde vond plaats in de periode van 9 oktober tot en met 5 november. Voordien had iedere caissière een boekje ontvan gen met aanwijzingen over het verloop van de wedstrijd en met praktische tips. Daarna kon men zich bij de be drijfsleider als deelneemster op geven en begon de wedstrijd in het filiaal, die leidde tot de grote demi-finale in „Bellevue" te Am sterdam op 22 november.

Personeelsbladen | 1961 | | pagina 2